Algemeen
Wendy van Hout compleet uit de kleren om ál haar tatoeages te laten zien!
Wendy van Hout, bekend als de vriendin van Peter Gillis, is volop bezig met haar zangcarrière en heeft een bijzondere mijlpaal bereikt. Ze trad op tijdens het prestigieuze Mega Piraten Festijn in het GelreDome, een evenement dat jaarlijks tienduizenden bezoekers trekt.
Wendy stond op het podium tussen artiesten als Gerard Joling, Jan Smit en Tino Martin. Voor minder bekende artiesten, zoals Wendy, is dit dé kans om een groter publiek te bereiken en misschien wel door te breken in de muziekwereld.
Kritiek op Wendy’s optreden
Hoewel haar deelname aan het Mega Piraten Festijn een enorme kans was, ging deze niet zonder kritiek. Al voordat Wendy werd gekozen, was er ophef. Dit kwam mede door de actieve steun van haar partner Peter Gillis, die zijn invloed op sociale media gebruikte om stemmen te werven voor Wendy.
Peter moedigde zijn volgers aan: “Ja, je leest het goed! Wendy heeft de kans om op te treden in het voorprogramma van het Mega Piratenfestijn! Stem allemaal massaal op haar en zorg dat zij kan schitteren op dat podium, ze verdient het zeker!” De campagne had succes, en Wendy kreeg een plek in het voorprogramma. Toch waren veel bezoekers niet enthousiast over haar optreden.
Het Mega Piraten Festijn, dat bekend staat om grote namen en ervaren artiesten, kreeg gemengde reacties op Wendy’s performance. Op sociale media werd gesproken over haar zangkwaliteit en of ze de plek op het podium had verdiend. Maar ondanks de kritiek zette Wendy door en genoot ze van haar moment in de spotlights.
Wendy’s veelzijdigheid: Zangeres én ondernemer
Naast haar zangcarrière is Wendy actief als ondernemer. Ze runt een online kledingwinkel waarin ze zelf model staat voor de kleding. De outfits die Wendy promoot, zijn vaak gewaagd en niet de standaard kledingstukken die je naar kantoor zou dragen. Haar keuze om zelf model te staan, trekt veel aandacht, en haar foto’s zorgen regelmatig voor verhitte reacties online.
Twee weken geleden deelde Wendy al een reeks opvallende foto’s waarin ze de aandacht trok met haar gewaagde stijl. Maar nu doet ze daar nog een schepje bovenop. Wendy besloot haar fans meer over zichzelf te laten weten door in te gaan op een persoonlijke vraag die ze via Instagram kreeg.
“Ik heb maar één tatoeage”
Een volger vroeg Wendy hoeveel tatoeages ze inmiddels heeft. Haar antwoord was verrassend: “Ik heb maar één tatoeage, maar die bedekt wel mijn hele lichaam.” Wendy refereerde hiermee aan haar uitgebreide lichaamskunst, die ze trots laat zien op social media.
De onthulling van haar lichaamskunst leverde niet alleen complimenten op, maar ook discussies over haar unieke stijl. Wendy deelde een reeks foto’s waarin haar tatoeages goed zichtbaar zijn, en fans reageerden massaal. Sommigen prezen haar zelfverzekerdheid en uitstraling, terwijl anderen kritiek leverden op haar keuzes.
Het Mega Piraten Festijn: Kans of controversieel?
Voor Wendy was het optreden tijdens het Mega Piraten Festijn een hoogtepunt in haar carrière. Het evenement, dat jaarlijks artiesten de kans geeft om zichzelf aan een groot publiek te presenteren, heeft een geschiedenis van succesvolle optredens. Toch blijven de meningen verdeeld over Wendy’s deelname.
Critici vragen zich af of het eerlijk is dat ze een plek op het podium kreeg, mede dankzij de invloed van Peter Gillis. Maar Wendy blijft positief. Ze beschouwt het als een kans om haar passie voor muziek met een groter publiek te delen.
De toekomst van Wendy
Ondanks de kritiek blijft Wendy vastberaden om haar dromen na te jagen. Haar optreden op het Mega Piraten Festijn is misschien pas het begin van meer optredens. Als ondernemer blijft ze actief met haar kledinglijn, en met haar zelfverzekerde houding en unieke stijl trekt ze steeds meer aandacht.
Wendy’s combinatie van zang, ondernemerschap en haar opvallende persoonlijkheid maakt haar een interessante verschijning in de Nederlandse media. Ze blijft zichzelf uitdagen en nieuwe kansen grijpen, of dat nu op het podium is of in de wereld van mode.
Met haar opvallende verschijning, zowel op het podium als online, weet Wendy van Hout hoe ze in de schijnwerpers moet blijven staan. Wat haar volgende stappen zullen zijn, blijft afwachten, maar één ding is zeker: Wendy is vastbesloten om van zichzelf te laten horen én zien.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.