Algemeen
Victor Vlam haalt snoeihard uit naar de ernstig zieke Martijn Krabbe
Victor Vlam heeft gereageerd op de storm van kritiek die hij ontving na zijn opmerkingen over de longk*nkerdiagnose van Martijn Krabbé. De media-expert verbindt Krabbé’s z!ekte aan zijn r00kverleden, een opmerking die hem flink wat verbale tikken opleverde, vooral in Vandaag Inside. Vlam blijft echter bij zijn standpunt en benadrukt het belang van de discussie over de gevaren van r0ken.
Een storm van kritiek
De ophef begon toen Victor Vlam vorige week suggereerde dat Krabbé’s longk*nker mogelijk gerelateerd is aan zijn verleden als r0ker. Deze uitspraak leidde tot scherpe reacties. Bij Vandaag Inside noemde Albert Verlinde Vlam een “stomme rotkop”, terwijl Johan Derksen de opmerkingen “enorm ongepast” vond. De kritiek bleef niet beperkt tot de talkshow; ook op sociale media werd Vlam hard aangepakt.
Respectvol bedoeld
Vlam is verbaasd over de heftigheid van de reacties. Volgens hem was zijn opmerking allesbehalve respectloos bedoeld. “Ik heb heel respectvol over Martijn Krabbé gesproken,” legt hij uit. “Het was absoluut niet mijn bedoeling om hem persoonlijk aan te vallen. Ik heb slechts gewezen op het feit dat er een wetenschappelijk verband bestaat tussen r0ken en longk*nker.”
Het wetenschappelijke verband
De kern van Vlams betoog ligt in de harde cijfers. Hij benadrukt dat een overweldigende meerderheid van de longk*nkergevallen – volgens studies 80 tot 90 procent – direct wordt veroorzaakt door r0ken. “Het is een feit dat r0ken een extreem sterke risicofactor is voor het ontwikkelen van longk*nker,” aldus Vlam. “Daar kunnen we niet omheen, en het is belangrijk dat we dat blijven benoemen.”
Een ongemakkelijke discussie
Vlam erkent dat het een pijnlijk onderwerp is, zeker wanneer iemand zoals Martijn Krabbé hiermee wordt geconfronteerd. Toch vindt hij dat dit geen reden mag zijn om de discussie te vermijden. “Het spijt me oprecht voor iedereen die met longk*nker te maken krijgt,” zegt hij. “Maar we moeten ook durven praten over de oorzaken, hoe ongemakkelijk dat ook is.”
Een harde les over r0ken
Voor Vlam is Krabbé’s situatie een harde herinnering aan de risico’s van r0ken. “Als er één les is die we hieruit kunnen trekken, is het dat r0ken ongelooflijk schadelijk is,” stelt hij. “Het is een extra reden om nooit met r0ken te beginnen, of om te stoppen als je het al doet.”
Kritiek op de reacties
Vlam is kritisch op de manier waarop zijn opmerkingen zijn ontvangen. Hij vindt het opmerkelijk dat zijn intentie – het aanmoedigen van een gezonde levensstijl – zo verkeerd wordt begrepen. “We moeten niet bang zijn om moeilijke gesprekken te voeren, zeker als die kunnen bijdragen aan bewustwording over iets zo serieus als longk*nker.”
Een oproep tot openheid
Ondanks de kritiek blijft Vlam achter zijn uitspraken staan. Hij ziet het als zijn verantwoordelijkheid om feiten onder de aandacht te brengen, zelfs als die niet populair zijn. “Ik geloof dat we als samenleving beter worden door open over deze dingen te praten,” zegt hij. “Het kan levens redden.”
De rol van de media
De media spelen volgens Vlam een cruciale rol in het vormgeven van deze discussies. Hij vindt het jammer dat zijn opmerkingen werden gepresenteerd als aanvallen, terwijl hij naar eigen zeggen juist een constructieve bijdrage probeerde te leveren. “De media hebben een verantwoordelijkheid om nuance te bieden,” stelt hij.
Verlinde’s harde woorden
De kritiek van Albert Verlinde bij Vandaag Inside noemde Vlam “onterecht en ongenuanceerd”. Hoewel hij begrijpt dat het onderwerp emoties kan oproepen, vindt hij dat Verlinde zijn platform had kunnen gebruiken om het gesprek te verdiepen in plaats van de discussie af te kappen.
Johan Derksen en nuance
Ook de opmerkingen van Johan Derksen vond Vlam teleurstellend. “Ik respecteer Johan enorm, maar in dit geval denk ik dat hij te snel oordeelde,” zegt hij. “We moeten verder kijken dan alleen de emotie en ons richten op het grotere plaatje.”
Geen excuses
Op de vraag of hij spijt heeft van zijn uitspraken, is Vlam duidelijk: “Nee.” Hij blijft bij zijn standpunt dat het bespreken van de risico’s van r0ken cruciaal is, zelfs als dat soms moeilijk ligt. “Ik heb niets gezegd dat onwaar is,” benadrukt hij.
Een gemiste kans
Volgens Vlam was de ophef een gemiste kans om een belangrijk gesprek op gang te brengen. “In plaats van mij persoonlijk aan te vallen, hadden we dit moment kunnen gebruiken om meer bewustzijn te creëren over de gevaren van r0ken,” zegt hij. “Dat is waar het uiteindelijk om zou moeten gaan.”
Een boodschap voor r0kers
Voor mensen die nog r0ken heeft Vlam een duidelijke boodschap: “Stop met r0ken. Het is nooit te laat om je risico’s te verkleinen. En voor degenen die niet r0ken: begin er nooit aan. De risico’s zijn gewoon te groot.”
Persoonlijke lessen
Hoewel Vlam zijn uitspraken blijft verdedigen, erkent hij dat hij beter had kunnen inschatten hoe gevoelig het onderwerp ligt. “Ik heb geleerd dat het belangrijk is om zorgvuldig te communiceren, vooral over onderwerpen die emotioneel beladen zijn,” geeft hij toe.
Kritiek als leermoment
De media-expert ziet de kritiek als een kans om zelf te groeien. “Ik wil voortaan nog beter nadenken over hoe ik mijn punten overbreng,” zegt hij. “Maar dat betekent niet dat ik mijn boodschap verander. Feiten blijven feiten.”
Een oproep tot actie
Tot slot roept Vlam op tot actie. Hij wil dat de media en het publiek samenwerken om taboes te doorbreken en belangrijke kwesties zoals r0ken en longk*nker bespreekbaar te maken. “We kunnen niet wegkijken van de harde waarheid,” zegt hij. “Het is onze verantwoordelijkheid om bewustwording te creëren.”
Conclusie
Victor Vlam blijft bij zijn standpunt dat de link tussen r0ken en longk*nker openlijk besproken moet worden. Hoewel zijn opmerkingen over Martijn Krabbé hem op veel kritiek kwamen te staan, gelooft hij dat zijn intenties juist waren. “Dit gaat niet om mij,” concludeert hij. “Dit gaat om het redden van levens door eerlijk te zijn over de risico’s.”
Igmar Felicia openhartig over leven met PTSS: “Ik weiger mezelf nog te verstoppen”
In een emotionele en eerlijke video op Instagram deelt voormalig radio-dj Igmar Felicia hoe het écht met hem gaat. De stem die velen nog kennen van Radio 538 en Qmusic is al langere tijd stil op de radio, maar laat nu van zich horen met een verhaal dat diep raakt.
Felicia, die jarenlang geliefd was bij luisteraars vanwege zijn openheid, energie en humor, kampt sinds enkele jaren met posttraumatische stressstoornis (PTSS). Inmiddels werkt hij al anderhalf jaar niet meer, en het pad naar herstel blijkt lang, zwaar en grillig. Toch kiest Igmar ervoor om zijn verhaal te delen – niet om medelijden op te wekken, maar om begrip en herkenning te bieden aan anderen die met mentale problemen worstelen.
“Ik werd als lastig gezien, terwijl ik vooral zelf aan het overleven was”
In zijn video, die inmiddels door duizenden mensen is bekeken, vertelt Igmar openhartig over zijn diagnose. Vier jaar geleden werd vastgesteld dat hij aan PTSS lijdt – een aandoening die vaak onzichtbaar is aan de buitenkant, maar van binnen alles op scherp zet.
“Wat me het meeste pijn heeft gedaan,” vertelt hij, “is dat sommige mensen dachten dat ik mijn situatie gebruikte als excuus. Alsof ik niet wilde werken of geen hulp wilde.”
Niets is minder waar. PTSS is een aandoening waarbij het zenuwstelsel voortdurend in alarmfase verkeert. Je hersenen geven voortdurend het signaal af dat je in gevaar bent, ook al is er objectief niets aan de hand. Dat zorgt voor extreme spanning, slapeloosheid en totale mentale uitputting.
“Je leeft alsof er ieder moment een inbreker je huis binnen kan stappen. Alleen: die komt nooit. Maar jij blijft wachten.”
Opgegroeid binnen een gesloten gemeenschap
Igmar legt in de video uit dat zijn PTSS voortkomt uit gebeurtenissen in zijn jeugd. Hij groeide op binnen de geloofsgemeenschap van de Jehova’s Getuigen, een organisatie met strikte regels en een sterke interne structuur. Hij benadrukt dat dit op zichzelf geen oordeel is over het geloof, maar dat zijn persoonlijke ervaringen hem diep hebben gevormd.
“Als kind zat ik vaak in onveilige situaties. Toen was die hyperalertheid van mijn brein misschien functioneel. Maar nu, jaren later, blijft dat alarmsysteem onnodig actief. Dat maakt leven, rusten en werken bijna onmogelijk.”
Zijn openheid over deze achtergrond maakt indruk, juist omdat het laat zien hoe jeugdtrauma’s op latere leeftijd kunnen doorwerken – ook als je ogenschijnlijk alles op de rit hebt.
Anderhalf jaar buiten het arbeidsproces
Door de aanhoudende klachten moest Igmar uiteindelijk het moeilijkste besluit nemen: hij stopte met werken. Na succesvolle jaren op de radio, waarin hij duizenden mensen dagelijks vermaakte en informeerden, viel de stilte in zijn professionele leven plots in. Het bleek een enorme omschakeling.
“Ik had moeite met het beeld dat ik lastig was. Terwijl ik gewoon niet meer kon. Niet fysiek, niet mentaal. Mijn batterij raakte leeg en bleef leeg.”
Wat volgde, was een intensieve periode van zelfonderzoek, therapie en herstel. Geen spectaculaire veranderingen, maar kleine stappen, stapjes zelfs, die langzaam tot verbetering leiden. Inmiddels gaat het beter, al is hij er nog lang niet.
“Ik heb per dag maar een paar uurtjes energie. Werken zoals vroeger is nu nog geen optie. Maar alles is beter dan opgesloten zitten in je eigen hoofd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik weet niet waar ik uitkom, maar ik ga weer meedoen”
Wat Igmar’s video zo bijzonder maakt, is de combinatie van eerlijkheid én hoop. Ondanks de onzekerheid over zijn toekomst straalt hij een nieuwe rust en acceptatie uit. Hij durft toe te geven dat hij nog niet weet waar hij terecht zal komen, maar hij wil zich daar niet langer voor schamen.
“Misschien eindig ik op Curaçao, misschien in Apeldoorn, of op Ameland, of gewoon in Amersfoort. Ik weet het niet. Maar ik ga me niet meer verstoppen omdat ik mijn leven nog niet op orde heb.”
Die woorden, eenvoudig en krachtig, raken bij veel mensen een gevoelige snaar. In een maatschappij die draait op prestaties, snelheid en zichtbaarheid, laat Igmar zien dat het soms juist krachtig is om stil te vallen en naar binnen te keren.
Van radioheld naar voorbeeld in kwetsbaarheid
Igmar Felicia werd ooit bekend als een energieke radiopersoonlijkheid met een vlotte babbel en een groot hart voor muziek en mensen. Die uitstraling blijft, maar inmiddels toont hij zich van een andere kant – een kant die minstens zo waardevol is.
Door zijn verhaal te delen via Instagram kiest hij een nieuwe vorm van communicatie: direct, onbewerkt en puur. Geen draaiboek, geen jingles, geen redactieteam. Alleen hijzelf, zijn woorden en zijn waarheid.
“Ik wil niet meer buiten de maatschappij staan omdat ik nog niet ‘gerepareerd’ ben. Dit is wie ik nu ben. En dat mag er ook zijn.”
Het is een boodschap die veel verder reikt dan zijn persoonlijke kring. Zijn video wordt massaal gedeeld, en de reacties van volgers zijn hartverwarmend. Mensen prijzen zijn eerlijkheid, bedanken hem voor zijn openheid en delen hun eigen ervaringen.
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Het verhaal van Igmar draagt bij aan een belangrijk maatschappelijk gesprek: het normaliseren van mentale gezondheid. In een wereld waarin lichamelijke blessures direct serieus worden genomen, blijven psychische klachten vaak onzichtbaar of onbegrepen.
Met zijn verhaal laat Igmar zien dat herstel niet lineair is. Dat je soms maanden of jaren nodig hebt. Dat je geen excuus hoeft te maken voor wie je bent of hoe je je voelt. En vooral: dat je nog steeds meetelt, ook als je even niet meedoet op de ‘normale’ manier.
“Ik heb anderhalf jaar keihard gewerkt aan mezelf. En dit is waar ik nu ben. Dat is geen zwakte. Dat is mijn proces.”
Een boodschap van hoop
Hoewel zijn pad nog niet volledig is uitgestippeld, lijkt Igmar de balans langzaam terug te vinden. Niet door weer de radio in te duiken of volle dagen te draaien, maar door zichzelf opnieuw te ontdekken – op een manier die past bij zijn tempo, zijn energie en zijn waarden.
Zijn boodschap is helder: je bent niet je diagnose, en het is geen zwakte om hulp te vragen of rust te nemen. Door openlijk te spreken over zijn worsteling, maakt hij ruimte voor anderen om hetzelfde te doen.
“Ik hoef geen perfect plaatje te zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn – met alles wat daarbij hoort.”
Tot slot
Het verhaal van Igmar Felicia is niet alleen het verhaal van een radio-dj met PTSS. Het is het verhaal van een mens die besloot te pauzeren, te helen en stap voor stap zijn leven opnieuw vorm te geven. Met vallen en opstaan. Met kwetsbaarheid én kracht.
En misschien – juist daardoor – raakt zijn stem nu meer mensen dan ooit tevoren.
Volg ons voor meer verhalen over mentale gezondheid, persoonlijke groei en bekende Nederlanders die het taboe op kwetsbaarheid helpen doorbreken.