Algemeen
Verschrikkelijk verdriet voor Douwe Bob en zijn vrouw
Douwe Bob en zijn partner Anouk gaan door een ontzettend zware periode. Eind vorig jaar maakte de zanger bekend dat hun tweede kindje, Gabriël, stilgeboren is. In een openhartig gesprek bij het programma Open Huis op NPO Radio 5 deelt Douwe hoe het verlies hun leven heeft veranderd en hoeveel verdriet het hen heeft gebracht.
“Het is pijnlijk”
Tijdens het interview geeft Douwe aan dat het verdriet diep zit en dat het verwerken van dit verlies een zware weg is. “Ik heb het erg zwaar, maar mijn vrouw Anouk heeft het nog zwaarder,” vertelt hij eerlijk. “Ik probeer er voor haar te zijn. Je moet erdoorheen, maar het is pijnlijk.”
Het stel heeft elkaar nodig in deze moeilijke tijd en vindt steun bij hun gezin. Hun zoontje, die eerder geboren werd, speelt daarbij een grote rol. “Hij slaat ons erdoorheen,” zegt Douwe, zichtbaar geëmotioneerd. Het gezin probeert zich vast te houden aan kleine lichtpuntjes terwijl ze omgaan met hun immense verdriet.
Gabriël: een speciaal lied
Kort na het tragische nieuws vond Douwe Bob een manier om zijn gevoelens te verwerken: hij schreef een nummer over hun zoon Gabriël. Het lied, dat hij enkele dagen na het verlies uitbracht, kwam recht uit zijn hart. “Het kwam er ineens uit,” vertelt Douwe. “Ik had een kampvuur gemaakt en was aan het huilen. Toen schreef ik het.”
Het lied biedt hem en Anouk troost, maar het heeft ook een diepe indruk gemaakt op anderen. “Het is één van de liedjes die het meeste voor mij betekent van alles wat ik ooit heb gemaakt,” zegt de zanger. “Ik heb nog nooit zoveel reacties gehad op mijn muziek. De lieve reacties van mensen om ons heen, maar ook via social media, hebben ons enorm gesteund.”
Bewuste terugtrekking
Na het verlies besloten Douwe en Anouk zich bewust terug te trekken uit de schijnwerpers. De zanger wilde geen interviews geven over het tragische verlies, zelfs niet over het nummer dat hij schreef voor Gabriël. Hij legt uit waarom: “Dan voelt het voor mij bijna alsof ik er een slaatje uit wil slaan of dat ik wil kapitaliseren op mijn eigen verlies.”
Voor Douwe had het lied een ander, veel belangrijker doel. “Dit nummer heeft voor mij gedaan wat het moest doen: zalving bieden aan mijn vrouw, mijzelf en aan andere mensen die dit hebben meegemaakt. En dat heeft het gedaan, dus daar ben ik trots op.”
De kracht van muziek in moeilijke tijden
De manier waarop Douwe en Anouk omgaan met hun verdriet is een voorbeeld van hoe muziek kan helpen om emoties te verwerken. Voor Douwe is Gabriël niet alleen een persoonlijk nummer, maar ook een manier om anderen te steunen die vergelijkbare verliezen hebben meegemaakt. “Het is bijzonder om te zien hoeveel mensen geraakt zijn door dit lied,” zegt hij. “Het laat zien dat muziek een universele taal is die troost kan bieden.”
Veel steunbetuigingen
Het tragische nieuws over Gabriël heeft een golf van steunbetuigingen opgeroepen. Fans en collega’s hebben Douwe en Anouk overspoeld met lieve berichten. Onder het Instagram-bericht waarin Douwe het nieuws deelde, stroomden de reacties binnen. Mensen spraken hun medeleven uit en deelden persoonlijke verhalen over hun eigen verlies.
Douwe en Anouk hebben laten weten dat deze steun hen enorm heeft geholpen. “Het is hartverwarmend om te zien hoeveel mensen aan ons denken,” zegt Douwe. “We voelen ons gesteund door de liefde die we van alle kanten ontvangen.”
Een intieme verwerking
Het verlies van een kind is een van de zwaarste dingen die een ouder kan meemaken. Douwe en Anouk proberen dit verlies op hun eigen manier te verwerken. Douwe’s openhartigheid over zijn gevoelens biedt anderen inzicht in hoe pijnlijk, maar ook hoe belangrijk, het r0uwproces is. Het stel probeert stap voor stap verder te gaan, terwijl ze hun zoon Gabriël in hun hart dragen.
“Het verlies is een w0nd die niet zomaar geneest,” vertelt Douwe. “Maar we proberen elkaar te steunen en te troosten waar we kunnen. Dat is het enige wat we nu kunnen doen.”
Trots op Gabriël
Hoewel het verlies ondraaglijk is, voelt Douwe ook trots. Het lied over Gabriël is een blijvende herinnering aan hun zoon en een manier om zijn korte leven te eren. “Hij heeft ons op een bepaalde manier veranderd,” zegt Douwe. “We hebben geleerd om nog meer van elkaar te houden en om het leven te waarderen, hoe moeilijk dat soms ook is.”
Het stel wil graag dat Gabriël een blijvende plek krijgt in hun leven. “We zullen hem nooit vergeten,” zegt Douwe. “Hij blijft altijd bij ons.”
Reacties blijven binnenstromen
De reacties op Douwe’s verhaal blijven binnenstromen. Fans delen hun eigen ervaringen met verlies en bieden woorden van steun aan het stel. Veel mensen prijzen Douwe om zijn openheid en moed. Zijn eerlijkheid over hoe zwaar deze periode is, raakt velen en biedt herkenning aan anderen die met vergelijkbaar verdriet te maken hebben.
Een boodschap van hoop
Douwe’s verhaal is niet alleen tragisch, maar ook een boodschap van hoop. Ondanks het immense verdriet blijven hij en Anouk doorgaan, gesteund door hun familie, vrienden en de liefde van hun zoontje. Het verlies van Gabriël zal altijd een litteken achterlaten, maar het stel blijft zich richten op de toekomst en de mooie herinneringen die ze samen kunnen creëren.
“Het is niet makkelijk,” zegt Douwe. “Maar we hebben elkaar, en dat is het belangrijkste.”
Tot slot
Douwe Bob en Anouk hebben een intens verdrietige periode doorgemaakt, maar vinden kracht in elkaar, hun gezin en de troostende kracht van muziek. Hun openheid over hun verlies en de manier waarop ze dit verwerken, biedt inspiratie en troost aan anderen. Het lied over Gabriël is niet alleen een eerbetoon aan hun zoon, maar ook een symbool van liefde, hoop en veerkracht.
Laten we Douwe en Anouk alle sterkte toewensen in deze moeilijke tijd. Hun verhaal herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om steun te bieden aan degenen die het nodig hebben, en hoe liefde en muziek kunnen helpen bij het vinden van troost.
Igmar Felicia openhartig over leven met PTSS: “Ik weiger mezelf nog te verstoppen”
In een emotionele en eerlijke video op Instagram deelt voormalig radio-dj Igmar Felicia hoe het écht met hem gaat. De stem die velen nog kennen van Radio 538 en Qmusic is al langere tijd stil op de radio, maar laat nu van zich horen met een verhaal dat diep raakt.
Felicia, die jarenlang geliefd was bij luisteraars vanwege zijn openheid, energie en humor, kampt sinds enkele jaren met posttraumatische stressstoornis (PTSS). Inmiddels werkt hij al anderhalf jaar niet meer, en het pad naar herstel blijkt lang, zwaar en grillig. Toch kiest Igmar ervoor om zijn verhaal te delen – niet om medelijden op te wekken, maar om begrip en herkenning te bieden aan anderen die met mentale problemen worstelen.
“Ik werd als lastig gezien, terwijl ik vooral zelf aan het overleven was”
In zijn video, die inmiddels door duizenden mensen is bekeken, vertelt Igmar openhartig over zijn diagnose. Vier jaar geleden werd vastgesteld dat hij aan PTSS lijdt – een aandoening die vaak onzichtbaar is aan de buitenkant, maar van binnen alles op scherp zet.
“Wat me het meeste pijn heeft gedaan,” vertelt hij, “is dat sommige mensen dachten dat ik mijn situatie gebruikte als excuus. Alsof ik niet wilde werken of geen hulp wilde.”
Niets is minder waar. PTSS is een aandoening waarbij het zenuwstelsel voortdurend in alarmfase verkeert. Je hersenen geven voortdurend het signaal af dat je in gevaar bent, ook al is er objectief niets aan de hand. Dat zorgt voor extreme spanning, slapeloosheid en totale mentale uitputting.
“Je leeft alsof er ieder moment een inbreker je huis binnen kan stappen. Alleen: die komt nooit. Maar jij blijft wachten.”
Opgegroeid binnen een gesloten gemeenschap
Igmar legt in de video uit dat zijn PTSS voortkomt uit gebeurtenissen in zijn jeugd. Hij groeide op binnen de geloofsgemeenschap van de Jehova’s Getuigen, een organisatie met strikte regels en een sterke interne structuur. Hij benadrukt dat dit op zichzelf geen oordeel is over het geloof, maar dat zijn persoonlijke ervaringen hem diep hebben gevormd.
“Als kind zat ik vaak in onveilige situaties. Toen was die hyperalertheid van mijn brein misschien functioneel. Maar nu, jaren later, blijft dat alarmsysteem onnodig actief. Dat maakt leven, rusten en werken bijna onmogelijk.”
Zijn openheid over deze achtergrond maakt indruk, juist omdat het laat zien hoe jeugdtrauma’s op latere leeftijd kunnen doorwerken – ook als je ogenschijnlijk alles op de rit hebt.
Anderhalf jaar buiten het arbeidsproces
Door de aanhoudende klachten moest Igmar uiteindelijk het moeilijkste besluit nemen: hij stopte met werken. Na succesvolle jaren op de radio, waarin hij duizenden mensen dagelijks vermaakte en informeerden, viel de stilte in zijn professionele leven plots in. Het bleek een enorme omschakeling.
“Ik had moeite met het beeld dat ik lastig was. Terwijl ik gewoon niet meer kon. Niet fysiek, niet mentaal. Mijn batterij raakte leeg en bleef leeg.”
Wat volgde, was een intensieve periode van zelfonderzoek, therapie en herstel. Geen spectaculaire veranderingen, maar kleine stappen, stapjes zelfs, die langzaam tot verbetering leiden. Inmiddels gaat het beter, al is hij er nog lang niet.
“Ik heb per dag maar een paar uurtjes energie. Werken zoals vroeger is nu nog geen optie. Maar alles is beter dan opgesloten zitten in je eigen hoofd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik weet niet waar ik uitkom, maar ik ga weer meedoen”
Wat Igmar’s video zo bijzonder maakt, is de combinatie van eerlijkheid én hoop. Ondanks de onzekerheid over zijn toekomst straalt hij een nieuwe rust en acceptatie uit. Hij durft toe te geven dat hij nog niet weet waar hij terecht zal komen, maar hij wil zich daar niet langer voor schamen.
“Misschien eindig ik op Curaçao, misschien in Apeldoorn, of op Ameland, of gewoon in Amersfoort. Ik weet het niet. Maar ik ga me niet meer verstoppen omdat ik mijn leven nog niet op orde heb.”
Die woorden, eenvoudig en krachtig, raken bij veel mensen een gevoelige snaar. In een maatschappij die draait op prestaties, snelheid en zichtbaarheid, laat Igmar zien dat het soms juist krachtig is om stil te vallen en naar binnen te keren.
Van radioheld naar voorbeeld in kwetsbaarheid
Igmar Felicia werd ooit bekend als een energieke radiopersoonlijkheid met een vlotte babbel en een groot hart voor muziek en mensen. Die uitstraling blijft, maar inmiddels toont hij zich van een andere kant – een kant die minstens zo waardevol is.
Door zijn verhaal te delen via Instagram kiest hij een nieuwe vorm van communicatie: direct, onbewerkt en puur. Geen draaiboek, geen jingles, geen redactieteam. Alleen hijzelf, zijn woorden en zijn waarheid.
“Ik wil niet meer buiten de maatschappij staan omdat ik nog niet ‘gerepareerd’ ben. Dit is wie ik nu ben. En dat mag er ook zijn.”
Het is een boodschap die veel verder reikt dan zijn persoonlijke kring. Zijn video wordt massaal gedeeld, en de reacties van volgers zijn hartverwarmend. Mensen prijzen zijn eerlijkheid, bedanken hem voor zijn openheid en delen hun eigen ervaringen.
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Het verhaal van Igmar draagt bij aan een belangrijk maatschappelijk gesprek: het normaliseren van mentale gezondheid. In een wereld waarin lichamelijke blessures direct serieus worden genomen, blijven psychische klachten vaak onzichtbaar of onbegrepen.
Met zijn verhaal laat Igmar zien dat herstel niet lineair is. Dat je soms maanden of jaren nodig hebt. Dat je geen excuus hoeft te maken voor wie je bent of hoe je je voelt. En vooral: dat je nog steeds meetelt, ook als je even niet meedoet op de ‘normale’ manier.
“Ik heb anderhalf jaar keihard gewerkt aan mezelf. En dit is waar ik nu ben. Dat is geen zwakte. Dat is mijn proces.”
Een boodschap van hoop
Hoewel zijn pad nog niet volledig is uitgestippeld, lijkt Igmar de balans langzaam terug te vinden. Niet door weer de radio in te duiken of volle dagen te draaien, maar door zichzelf opnieuw te ontdekken – op een manier die past bij zijn tempo, zijn energie en zijn waarden.
Zijn boodschap is helder: je bent niet je diagnose, en het is geen zwakte om hulp te vragen of rust te nemen. Door openlijk te spreken over zijn worsteling, maakt hij ruimte voor anderen om hetzelfde te doen.
“Ik hoef geen perfect plaatje te zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn – met alles wat daarbij hoort.”
Tot slot
Het verhaal van Igmar Felicia is niet alleen het verhaal van een radio-dj met PTSS. Het is het verhaal van een mens die besloot te pauzeren, te helen en stap voor stap zijn leven opnieuw vorm te geven. Met vallen en opstaan. Met kwetsbaarheid én kracht.
En misschien – juist daardoor – raakt zijn stem nu meer mensen dan ooit tevoren.
Volg ons voor meer verhalen over mentale gezondheid, persoonlijke groei en bekende Nederlanders die het taboe op kwetsbaarheid helpen doorbreken.