Algemeen
Maxime Meiland te zien op de cover van de Playboy!
Maxime Meiland is de afgelopen weken een veelbesproken figuur in de media. De 28-jarige dochter van Martien en Erica Meiland heeft met haar autobiografie Maxime – misbru*kt, ontspoord en nu… gelukkig! niet alleen lof geoogst, maar ook controverse veroorzaakt. Het boek, dat op 5 april 2023 binnenkwam op de vierde plaats in De Bestseller 60, werpt een schijnwerper op Maxime’s moeilijke verleden en hoe ze uiteindelijk geluk vond. Echter, de man die in het boek wordt beschuldigd van verkr*chting, beweert dat er sprake was van wederzijdse instemming en is juridische stappen begonnen tegen Maxime, de uitgever, en schrijver Jan Dijkgraaf.
Juridische stappen en smaadzaak
De man in kwestie heeft in december 2023 aangifte gedaan wegens smaad en eist dat het boek uit de handel wordt genomen. Dit heeft geleid tot een extra golf media-aandacht rondom Maxime. De juridische strijd zorgt voor een ingewikkelde situatie voor de Meiland-dochter, die juist met haar boek een licht wilde werpen op het leed dat vrouwen vaak in stilte moeten dragen.
Playboy-aanbod wekt verbazing
Alsof de juridische perikelen niet genoeg waren, kwam er recent een opmerkelijk voorstel op Maxime’s pad. Niek Stolker, de nieuwe hoofdredacteur van Playboy, heeft via schrijver Jan Dijkgraaf geïnformeerd of Maxime interesse had om op de cover van het blad te staan. Dit leidde tot een interessante discussie over de vraag of het voorstel gepast was, gezien de inhoud van Maxime’s boek.
In de podcast Nare Jongens vertelt Jan Dijkgraaf openhartig over het voorstel. “Niek Stolker leek het een goed idee om Maxime op de cover van de Playboy te zetten. Maar ik dacht meteen: dat kun je helemaal niet betalen, en bovendien: waarom zou ze dat willen?” Volgens Dijkgraaf toont het voorstel een gebrek aan begrip voor de ernst van Maxime’s verhaal.
Jan Dijkgraaf legt het aanbod voor
Hoewel Dijkgraaf persoonlijk tegen het idee was, besloot hij het voorstel toch aan Maxime voor te leggen. “Ik ben niet haar manager, dus ik vond dat ze zelf moest beslissen. Maar ik heb haar wel mijn mening gegeven: ‘Ik zou het niet doen, los van het geld. Het past niet bij het verhaal dat je in je boek vertelt.’”
Maxime bleek het roerend met Dijkgraaf eens te zijn. “Ze zei: ‘Natuurlijk niet. Dit is niet het moment en ik wil me op andere dingen focussen.’” Dijkgraaf voegde toe: “Niek Stolker zei nog: ‘Het wringt misschien met de inhoud van het boek, maar het zou wel een goede stunt zijn.’ Maar dat was absoluut geen reden voor Maxime om op het aanbod in te gaan.”
Waarom Maxime nee zegt tegen Playboy
Maxime’s weigering om de cover van Playboy te sieren, is een krachtige keuze die haar integriteit benadrukt. Door haar verleden openlijk te delen, heeft ze zich uitgesproken over thema’s als trauma en herstel. Het accepteren van een dergelijke opdracht zou volgens velen een verkeerde boodschap kunnen sturen.
Bovendien is Maxime zich bewust van haar positie als rolmodel voor veel jonge vrouwen. Door vast te houden aan haar principes, toont ze aan dat het mogelijk is om carrièrekeuzes te maken die trouw blijven aan persoonlijke waarden en overtuigingen.
Reacties op het aanbod
De reacties op het voorstel lopen uiteen. Sommigen vinden dat het aanbieden van een Playboy-shoot respectloos is gezien de inhoud van Maxime’s boek. Anderen zien het juist als een teken van haar groeiende invloed, dat een toonaangevend blad haar benadert voor een cover.
Jan Dijkgraaf benadrukt dat het aanbod niets afdoet aan de serieuze boodschap van Maxime’s boek. “Het bewijst alleen maar hoe populair en invloedrijk ze is geworden. Maar het zou niet hebben gepast bij de huidige situatie.”
Maxime’s carrière in de schijnwerpers
Ondanks de uitdagingen blijft Maxime doorgaan. Haar boek blijft goed verkopen en ze blijft een geliefde persoonlijkheid in de Nederlandse media. Haar besluit om niet in te gaan op het Playboy-aanbod, versterkt haar imago als een vrouw die vastberaden is om haar eigen pad te volgen.
Met haar autobiografie heeft Maxime een krachtig statement gemaakt over haar verleden en hoe ze zichzelf opnieuw heeft opgebouwd. Dit verhaal blijft resoneren bij haar fans, en haar keuzes laten zien dat ze niet bang is om voor zichzelf op te komen.
Toekomstige mogelijkheden
Hoewel Maxime nu het aanbod heeft afgewezen, sluit Jan Dijkgraaf niet uit dat Playboy in de toekomst nogmaals aanklopt. “Misschien op een later moment, wanneer ze zich comfortabeler voelt met het idee. Maar dat zal ze zelf moeten beslissen.”
Voorlopig blijft Maxime zich richten op het versterken van haar positie als mediapersoonlijkheid en het delen van haar verhaal. Het lijkt erop dat ze vastbesloten is om haar successen te bouwen op haar eigen voorwaarden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
Het voorstel van Playboy heeft een interessante discussie op gang gebracht over de balans tussen commercie en persoonlijke integriteit. Maxime Meiland heeft laten zien dat ze niet bang is om haar grenzen te bewaken, zelfs in de schijnwerpers van de media.
Met een carrière die alleen maar lijkt te groeien, blijft Maxime een fascinerende persoonlijkheid in de Nederlandse entertainmentindustrie. Haar weigering om op de cover van Playboy te verschijnen, onderstreept haar toewijding aan haar waarden en haar missie om een verschil te maken. Wat de toekomst ook brengt, één ding is zeker: Maxime Meiland blijft zichzelf trouw.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”