-

Algemeen

Martijn Krabbé (56) ongeneeslijk ziek: ‘Ik ga niet meer beter worden’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Martijn Krabbé (56) is al een jaar uit de running vanwege de k*nkerdiagnose die zijn leven op zijn kop zette, maar deelt nu zijn échte status. “Ik zit in het laatste stadium en zonder kans op genezing.”

Het leek er voor het grote publiek op dat Martijn Krabbé aan de beterende hand was, maar de k*nkerdiagnose die hem vorig jaar trof was veel ernstiger dan het grote publiek tot nu toe dacht. Hij staat samen met zijn dochter met een groot interview in de nieuwste LINDA. en daarin vertelt de RTL 4-presentator dat hij nooit meer beter wordt.

Thailand

Het begon allemaal op vakantie in Thailand, vertelt Martijn. “Ik had al een maand dagelijks last van knallende koppijn, maar er gingen geen alarmbellen af. Ik dacht dat ik gewoon overwerkt was, te veel stress had gehad. Dus ‘even lekker op vakantie en dan gaat het wel weer over’. Maar in Thailand kon ik na een paar dagen ineens niet meer praten.”

Hij belandde in een ziekenhuis op Ko Samui. “In het ziekenhuis bleek dat ik een hersenbloeding had gehad, waardoor ik niet meer kon praten. Nog steeds gaat me dat soms lastig af. Ik ben altijd goed geweest met taal, maar moet nu regelmatig naar woorden zoeken, heel vermoeiend.”

Uitzaaiing

Een etmaal later bleek dat het echt goed mis was. “De hersenbloeding kwam voort uit de uitzaaiing die ik in mijn hoofd heb, afkomstig van mijn rechter longkwab. Oftewel: ik had gewoon full scale k*nker. Uitgezaaide longk*nker, in het laatste stadium. Maar ik kon nog steeds niet praten, verkeerde in een soort shock en werd meteen naar de ic gebracht.”

De immunotherapie die Martijn krijgt ‘slaat enorm aan’. “De k*nker in mijn rechterlong, die zich vrij uitgebreid manifesteerde, houdt zich koest. En door de behandelingen zijn er zelfs al plekjes aan het verdwijnen. Maar ja: het is niet meer te genezen. Dat is natuurlijk heel jammer. En toch is er veel om heel blij mee te zijn.”

Vijf jaar

Elke zes weken hoort Martijn of de immunotherapie nog steeds werkt. “Mocht dat niet zo zijn, dan volgt een chemotraject en daarna is er nog een morfine-optie. Dus dat duurt allemaal zo’n twee jaar en als je mazzel hebt, rek je het nog een beetje. Wie weet tot een jaar of vijf. Maar oké: het is garantie tot aan de voordeur, dat wel.”

Martijn vertelt op Instagram dat hij het bewust een tijdje geheim heeft gehouden. “We hebben het tot nu toe geheim gehouden. Daar was een goede reden voor. Het is niet fijn als andere mensen gaan speculeren over je levensverwachting. Maar Deborah, de kinderen en ik zijn inmiddels wel zover dat we dat mentaal gezien aankunnen.”

Showpers

Ook heeft Martijn nog een opmerking over de showmedia. “Verder nog een dankwoord naar mijn collega’s van de showpers. Het respect voor onze privacy werd en wordt zeer gewaardeerd. En natuurlijk mijn geweldige leger volgers die me zo hebben gesteund met aanmoediging en vooral heel veel liefde.!”

“Tot slot een dankwoord naar mijn gezin. Jullie zijn bijzonder moedig en dat terwijl ik een gigantisch offer aan jullie vraag. Wat heb ik het getroffen liefste Achilles, Jasmijn, Michelle en Bickel!!! Maar aan wie ik de meeste dank verschuldigd ben is mijn vrouw Deborah. Je blijkt de liefde van mijn leven. In voor -en tegenspoed!”

Algemeen

Finale The tribute: battle of the bands krijgt verrassende wending: Kijkers zeggen allemaal hetzelfde

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De finale van The Tribute: Battle of the Bands kreeg zaterdagavond een ontknoping die niemand had zien aankomen. Waar normaal gesproken één band met de winst naar huis gaat, bleek dit seizoen zo uitzonderlijk spannend dat de jury en het scorebord geen keuze konden afdwingen. De uitslag liet zien dat Beach Boys’ Best en Donna’s Hot Stuff exact hetzelfde aantal punten hadden verzameld. Het resultaat: twee winnaars, twee dolblije bands en een finale die nog lang zal worden besproken.

Een seizoen vol topniveau

Al vanaf de eerste afleveringen werd duidelijk dat dit seizoen van The Tribute er één was van een bijzonder hoog niveau. De deelnemende tributebands legden de lat telkens een stukje hoger en de jury strooide regelmatig met hoge cijfers. Ook in de halve finales gaven de juryleden al aan hoe moeilijk het werd om onderscheid te maken. Elke band bracht niet alleen muzikaal vakmanschap, maar ook emotie, podiumprésence en een overtuigende vertolking van iconische artiesten.

Dat hoge niveau zorgde voor een spannende aanloop naar de finale. Kijkers thuis hadden hun favorieten, maar ook zij merkten dat het verschil tussen de overgebleven acts flinterdun was. Het leek dan ook haast onvermijdelijk dat de finale een bijzondere wending zou krijgen.

Een onverwachte uitslag

Toen de punten na de laatste optredens werden opgeteld, ontstond er verwarring in de studio. Op het scorebord verscheen een gelijke stand: Beach Boys’ Best en Donna’s Hot Stuff hadden exact hetzelfde totaal behaald. Voor het eerst in de geschiedenis van het programma kon er geen duidelijke winnaar worden aangewezen.

Zanger en drummer Tim Beudel van Beach Boys’ Best vertelt later dat het moment surrealistisch aanvoelde. Hij dacht zelfs even dat er nog een extra optreden zou volgen om de doorslag te geven. Dat bleek niet nodig: de programmamakers besloten beide bands tot winnaar uit te roepen. Een beslissing die zorgde voor verrassing, maar ook voor een warm applaus vanuit het publiek.

Beach Boys’ Best: favoriet én winnaar

Beach Boys’ Best werd vanaf de eerste aflevering gezien als een van de grote kanshebbers. Hun loepzuivere samenzang, authentieke sound en liefde voor het repertoire van The Beach Boys maakten indruk op zowel jury als kijkers. In de finale wisten ze opnieuw te raken met een gevoelige uitvoering die bij jurylid Angela Groothuizen zichtbaar emoties losmaakte.

Tim Beudel kijkt met trots terug op dat moment. Tijdens het optreden zelf was hij volledig gefocust op de muziek, maar pas achteraf drong door wat het had losgemaakt. Het besef dat je iemand zo kunt raken met muziek, noemt hij een van de mooiste ervaringen van het hele traject. Dat de band nu ook daadwerkelijk als winnaar de geschiedenis ingaat, voelt als de kroon op weken van hard werken.

Donna’s Hot Stuff: een droom die uitkomt

Voor Donna’s Hot Stuff was de winst minstens zo bijzonder. Zangeres Irma Derby (54) ziet de overwinning als de vervulling van een langgekoesterde droom. Jaren geleden begon ze vol ambitie aan haar muzikale carrière, maar zoals bij zovelen bleek doorbreken geen eenvoudige opgave. De deelname aan The Tribute bracht haar terug naar dat oorspronkelijke gevoel van hoop en passie.

Dat ze nu, samen met haar band, als winnaar wordt uitgeroepen, voelt voor haar als erkenning. Ze hoopt dat de overwinning zal leiden tot meer bekendheid en nieuwe kansen. Toch blijft ze nuchter: ze kijkt vooral uit naar de komende optredens en laat alles wat daarna komt rustig op zich afkomen.

Twee winnaars, één podium

Het unieke aan deze finale is niet alleen de gedeelde winst, maar ook de sfeer die daarbij ontstond. In plaats van teleurstelling of rivaliteit was er vooral wederzijds respect. Beide bands gunden elkaar het succes en vierden samen het resultaat. Die houding werd ook door kijkers gewaardeerd, die op sociale media spraken van een “mooie en sportieve ontknoping”.

De beslissing om twee winnaars aan te wijzen voelt voor velen dan ook passend bij dit seizoen. Het weerspiegelt hoe dicht het niveau bij elkaar lag en hoe lastig het was om één act boven de ander te plaatsen. In plaats van een geforceerde keuze kreeg de finale zo een extra dimensie.

Op naar de Ziggo Dome

Een belangrijk onderdeel van de prijs is het optreden in de Ziggo Dome, een droompodium voor veel artiesten. Zowel Beach Boys’ Best als Donna’s Hot Stuff kijken hier enorm naar uit. Voor beide bands betekent het een kans om hun muziek voor een nog groter publiek te brengen en hun succes verder uit te bouwen.

Tim Beudel benadrukt dat alleen al het vooruitzicht van dat optreden hen euforisch maakte, los van de uiteindelijke winst. Voor Irma Derby voelt het als een bevestiging dat het nooit te laat is om je dromen na te jagen. De Ziggo Dome wordt zo het gezamenlijke eindpunt – én tegelijk een nieuw begin.

Een finale die bijblijft

De finale van The Tribute: Battle of the Bands zal de boeken ingaan als een van de meest bijzondere ooit. Niet door controverse of drama, maar door de zeldzame situatie waarin talent, inzet en passie zo gelijkwaardig bleken dat er geen winnaar te kiezen viel. Het resultaat was een gedeelde overwinning die recht doet aan beide bands.

Voor kijkers betekende het een verrassende, maar ook bevredigende afsluiting van een sterk seizoen. Voor de deelnemers is het een herinnering die ze hun leven lang zullen meedragen. En voor het programma zelf is het een bewijs dat muziek soms belangrijker is dan winnen alleen.

Lees verder