Algemeen
Kinderen op straat brengen Gerard Joling aan het huilen: ´Zo bijzonder´
Gerard Joling, al decennia een icoon in de Nederlandse entertainmentwereld, is nog steeds ongekend populair bij jong en oud. De zanger, die afgelopen kerst een nieuwe single uitbracht, vertelt openhartig over hoe bijzonder hij het vindt om herkend te worden. Vooral ontmoetingen met kinderen en ouderen raken hem diep.
Ontroerd door fans
“Het blijft iets speciaals om populair te zijn,” vertelt Gerard aan weekblad Privé. Hij deelt hoe hij vaak emotioneel wordt als een kind enthousiast roept: ‘Kijk, daar heb je Gerard Joling,’ of wanneer een oudere dame beleefd vraagt om een foto. “Dan moet ik soms op mijn tanden bijten om niet in tranen uit te barsten.” Zijn oprechte dankbaarheid voor de liefde van zijn fans is na veertig jaar in de spotlight nog steeds even groot.
Altijd tijd voor een selfie
Gerard benadrukt dat hij nooit zal weigeren om met een fan op de foto te gaan. “Wie ben ik dat dit mij overkomt?” vraagt hij zich nederig af. Voor hem is het een eer om mensen blij te maken, ongeacht waar hij is. “Het blijft bijzonder dat ik dit mag meemaken, zelfs na al die jaren.”
Realityserie vol verrassingen
Naast zijn muzikale successen werkt Gerard aan een realityserie, waarin kijkers een inkijkje krijgen in zijn dagelijks leven. De opnames zijn al maanden in volle gang, en Gerard heeft gemengde gevoelens bij het terugzien van de beelden.
Zelfreflectie voor de camera
“Bij het zien van de eerste beelden schrok ik behoorlijk,” onthult Gerard in een interview met RTL Boulevard. Hij beschrijft zijn gedrag als dat van een “baasje”: iemand die nergens zin in heeft, maar toch alles doet. Deze eerlijkheid over zijn minder charmante momenten maakt de serie volgens hem authentiek.
Niet bang om zichzelf te laten zien
Gerard laat bewust zowel de mooie als de minder glamoureuze kanten van zijn leven zien. “Als mensen nog zeggen dat ik ijdel ben, dan begrijp ik er niks meer van,” zegt hij lachend. Hij merkt op dat de jaren beginnen te tellen, maar dat houdt hem niet tegen. “Ik zie er soms echt uit dat ik denk: ‘Nou Geer, de jaren gaan tellen.’ Maar dat is ook onderdeel van het leven.”
Een veelzijdige ster
Met een carrière van meer dan veertig jaar en een realityserie die zijn echte leven belicht, blijft Gerard Joling een van Nederlands meest geliefde artiesten. Zijn openheid en dankbaarheid maken hem niet alleen een icoon, maar ook een mens die dicht bij zijn publiek staat.
Toekomstplannen
Wat Gerard in de toekomst nog gaat doen, blijft een verrassing. Maar één ding is zeker: hij blijft genieten van de bijzondere band met zijn fans, die hem telkens opnieuw laten zien waarom hij zijn werk met zoveel passie doet.
Jade (18) moet nadenken over haar afscheid: “Het moment is aangebroken”
Er zijn verhalen die je even doen stilstaan, hoe druk het leven ook lijkt. Het verhaal van de 18-jarige Jade Kops is er zo één. Terwijl leeftijdsgenoten plannen maken voor studiejaren, vakanties en toekomstdromen, bevindt Jade zich in een compleet andere realiteit. Zij leeft met de wetenschap dat ze ongeneeslijk z!ek is, en dat haar tijd kostbaar én beperkt is. In een indrukwekkend en openhartig Instagrambericht vertelt Jade dat ze nu in de fase is beland waar ze nooit op voorbereid had kunnen zijn: het bespreken van haar afscheid.
Het zijn woorden die keihard binnenkomen — juist omdat ze komen van iemand die nog aan het begin van haar leven zou moeten staan. Jade benoemt het zelf: “Het moment is aangebroken.” En daarmee opent ze eerlijk een hoofdstuk dat zowel hartverscheurend als buitengewoon dapper is.
Diagnose die haar wereld veranderde
In 2021 kreeg Jade te horen dat er een tumor in haar keel was ontdekt. Een boodschap die alles op zijn kop zette. Sindsdien draait haar leven om behandelingen, z!ekenhuisbezoeken, hoop, onverwachte wendingen en het zoeken naar rust en liefde in de momenten die nog wél kunnen. Ondanks alles bleef Jade proberen te genieten van het leven, hoe moeilijk dat soms ook was. Ze deelde haar weg openhartig op sociale media, waardoor duizenden mensen met haar meeleefden.
Maar vorige week kwam er een moment waar zij en haar familie al lang tegenop keken: de uitvaartverzorger stond voor de deur. Het klinkt bijna onwerkelijk voor iemand van haar leeftijd — en toch moest Jade daarmee geconfronteerd worden. Ze beschrijft het moment zelf, met woorden die lezen alsof je naast haar op de bank zit.
“Met bibberende benen zaten we te wachten”
Jade vertelt dat zij samen met haar ouders thuis zat. De spanning vulde de ruimte; niemand wist precies hoe dit moment zou voelen. “We kletsen wat over koetjes en kalfjes,” schrijft Jade, “totdat de deurbel gaat.”
Wat daarna volgt is een scène die bijna filmisch aandoet, maar helaas bittere realiteit is.
Ze staat op, haalt diep adem en loopt naar de voordeur. Aan de andere kant staat een vriendelijke vrouw, die ze begroet en binnenlaat. Maar precies op dat moment schrikt Jade van haar eigen woorden. Ze hoort zichzelf iets zeggen wat voor andere 18-jarigen ondenkbaar zou zijn: “Ik laat een uitvaartverzorger binnen?” Besef en verdriet komen als golven tegelijk binnen. Het voelt alsof de kamer kleiner wordt, stiller, zwaarder.
“Daar zit ik dan. Achttien jaar.”
De uitvaartverzorger neemt plaats, slaat een laptop open en bladert door een boek met opties, locaties en keuzes die gemaakt moeten worden. Jade kijkt toe, hoort woorden voorbij komen over afscheid, over momenten, over details waarvoor een ander normaal vijftig, zestig of zeventig jaar de tijd krijgt om erover na te denken.
Maar Jade is achttien.
“Iemand tegenover mij praat over dingen waar ik nog helemaal niet klaar voor ben,” schrijft ze. Het beeld dat ze schetst is onwaarschijnlijk pijnlijk: een meisje, nog maar net volwassen, dat moet meeluisteren naar onderwerpen die eigenlijk mijlenver van haar zouden moeten liggen.
Tussen slokken thee door ziet Jade dat de vrouw tegenover haar vriendelijk glimlacht. Oppervlakkig kalm, professioneel, meelevend — maar voor Jade voelt het surrealistisch. “Dit gaat toch niet over míj? Niet nu. Niet op deze leeftijd.”
Een gedachtenstorm die geen pauze kent
Terwijl ze probeert te luisteren, weg te blijven van paniek en haar aandacht bij het gesprek te houden, merkt Jade dat haar gedachten alle kanten opschieten. Ze omschrijft het prachtig en tegelijk breekbaar:
“Mijn gedachten bewegen als druppels langs het raam.”
Ze ziet in haar hoofd beelden voorbij schieten die ze helemaal niet wil zien: hoe het afscheid eruit zou zien, wie er zouden zijn, wat het moment zou betekenen. Ze ziet scènes van haar familie, van betraande gezichten, van momenten die niemand op jonge leeftijd zou moeten visualiseren.
Daarom spreekt ze zichzelf
toe.
Hard.
Streng.
Dapper.
“Nee, stoppen nu, Jade. Zover is het nog niet.”
Het is die zin die laat zien hoe ongelooflijk sterk ze is. Ze probeert zichzelf terug te halen, adem te halen, te focussen op wat nu nog wél kan. Ze probeert grip te houden op het leven dat ze nog steeds leeft, ondanks alles wat er speelt.
Van strijd naar berusting: een proces zonder handleiding
Het bijzondere aan Jade is hoe open ze blijft in haar woorden. Ze benoemt niet alleen wat ze voelt, maar ook wat ze hoopt. Ze wil dat haar familie straks niet alles alleen hoeft te bedenken. Ze wil dat er rust is, structuur, duidelijkheid.
“Het idee dat we na een aantal gesprekken straks ‘voorbereid’ zijn, geeft rust,” sluit ze af.
Het gebruik van dat woord — voorbereid — laat zien dat Jade bezig is om haar ouders te ontlasten, hoe zwaar het ook voor haarzelf is. Een vorm van liefde die bijna niet in woorden te vatten is.
Grote golf aan steun: “Je schrijft met je hart”
Onder haar bericht stromen de reacties binnen. Mensen noemen haar een talentvolle schrijver, een inspiratie, een voorbeeld in moed en kwetsbaarheid. Maar bovenal zien volgers vooral een meisje dat gigantisch veel kracht toont in een situatie waarin niemand zou willen zitten.
Jade raakt mensen met haar eerlijkheid. Met haar woorden. Met haar wil om, ondanks alles, nog steeds in het moment te leven. En dat blijkt uit de massale steun die ze online ontvangt. Berichten van vreemden, van vrienden, van mensen die zelf soortgelijke situaties hebben meegemaakt — allemaal laten ze weten dat ze met haar meeleven.
Een verhaal dat niemand onberoerd laat
De situatie van Jade is een hartverscheurend voorbeeld van hoe grillig het leven kan zijn. Hoe snel alles kan veranderen. Hoe jong iemand kan zijn en toch met vragen moet leven die normaal pas op hoge leeftijd komen. Het maakt haar verhaal niet alleen verdrietig, maar ook indrukwekkend. Omdat het laat zien hoe veerkrachtig een mens kan zijn, zelfs wanneer de omstandigheden de zwaarste denkbare zijn.
Jade toont dat kwetsbaarheid geen zwakte is maar juist moed. Dat delen een manier kan zijn om grip te houden. Dat woorden kunnen helen — zowel voor haarzelf als voor de mensen die haar verhaal lezen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat kunnen we leren van Jade?
Dat elk moment waardevol
is.
Dat liefde en familie boven alles staan.
Dat openheid anderen kan helpen om nooit weg te kijken van wat
moeilijk is.
En dat kracht soms schuilt in precies die momenten waarop je breekt
— maar toch dóórgaat.
Jade’s verhaal is rauw, eerlijk en onvergetelijk. Ze laat zien dat zelfs in de moeilijkste fase van het leven lichtpuntjes blijven bestaan, hoe klein ze soms ook zijn.
En precies dat maakt haar woorden zo bijzonder.