Algemeen
Kinderen Matthijs van Nieuwkerk boycotten huwelijk met nieuw liefje
Matthijs van Nieuwkerk en Martha Riemsma gaven elkaar op 21 december het jawoord in Den Haag. De huwelijksceremonie werd verricht door Bart Chabot en vond plaats in het gezelschap van familie en vrienden. De bruiloft was een bijzondere gebeurtenis, maar er was iets opvallends aan de situatie: Matthijs’ kinderen, Kees en Jet, waren niet aanwezig. Dit roept de vraag op waarom de kinderen van Matthijs afwezig waren op zo’n belangrijk moment in zijn leven.
De kinderen waren afwezig uit eerbied voor hun moeder Karin
Volgens een bron die sprak met Story, zouden Kees en Jet ervoor hebben gekozen om afwezig te blijven uit respect voor hun moeder, Karin. De breuk tussen Matthijs en zijn ex-vrouw was een belangrijke gebeurtenis in hun levens, en de kinderen wilden blijkbaar hun moeder niet in een ongemakkelijke situatie brengen. De bron benadrukt dat Martha niet de directe oorzaak is geweest van de breuk tussen Matthijs en Karin, maar dat zij wel snel in Matthijs’ leven verscheen na de scheiding. Dit zou mogelijk de reden zijn dat de kinderen ervoor kozen om niet aanwezig te zijn op de bruiloft van Matthijs en Martha.
Geen conflict tussen Matthijs en zijn kinderen
Het is belangrijk om te benadrukken dat er geen sprake zou zijn van een conflict tussen Matthijs en zijn kinderen, ondanks hun afwezigheid. Matthijs heeft in het verleden aangegeven dat hij nog steeds een goede band heeft met Kees en Jet, en dat ze altijd welkom zijn in zijn leven. De keuze om afwezig te zijn op de bruiloft lijkt dan ook meer een keuze te zijn om hun moeder niet in een ongemakkelijke situatie te brengen, dan een teken van onenigheid tussen hen en Matthijs.
Een nieuwe fase in Matthijs’ leven
De huwelijksvoltrekking van Matthijs en Martha markeert een belangrijke nieuwe fase in het leven van Matthijs van Nieuwkerk. De twee gaven elkaar het jawoord na een relatie van enkele jaren, die begon in 2021. Matthijs, die jarenlang het gezicht was van De Wereld Draait Door, heeft na zijn vertrek uit het programma een nieuw hoofdstuk in zijn leven geopend, zowel persoonlijk als professioneel. Het huwelijk met Martha is dan ook niet alleen een symbolisch moment voor Matthijs, maar ook een belangrijke stap voor beiden in hun gezamenlijke toekomst.
Martha Riemsma: een carrièrevrouw
Martha Riemsma, de nieuwe vrouw van Matthijs, heeft een succesvolle carrière. Sinds enkele maanden is zij directeur van het ANP, wat een aanzienlijke stap is in haar professionele leven. Martha heeft eerder al een huwelijk gehad, maar het lijkt erop dat haar relatie met Matthijs iets anders is dan haar vorige huwelijk. Hun band is duidelijk sterk en het huwelijk weerspiegelt de stabiliteit die ze in hun relatie hebben opgebouwd.
De afwezigheid van Matthijs’ kinderen verklaard
De afwezigheid van Matthijs’ kinderen op zijn bruiloft lijkt dus niet te maken te hebben met een conflict tussen Matthijs en zijn kinderen, maar met de wens om respectvol met de situatie van hun moeder om te gaan. Kees en Jet hebben gekozen om een stapje terug te doen, wat hen niet minder betrokken maakt bij hun vader, maar hen misschien simpelweg ongemakkelijk zou hebben laten voelen in een situatie die nog vers is na de scheiding van Matthijs en Karin.
De toekomst van Matthijs en Martha
Met hun huwelijk zetten Matthijs en Martha hun leven samen voort. Het huwelijk is niet alleen een persoonlijke stap, maar ook een moment waarop ze hun band met elkaar verder versterken. Voor Matthijs is het huwelijk een manier om zijn toekomst te plannen met iemand die hij duidelijk belangrijk vindt. De afwezigheid van zijn kinderen lijkt geen breuk in hun relatie te betekenen, maar een tijdelijke situatie die wellicht in de toekomst wordt opgelost.
Conclusie: respect voor de familie
De afwezigheid van Matthijs’ kinderen op zijn huwelijk laat zien dat er een grote mate van respect is voor de familiebanden, zelfs als die complex zijn. Matthijs’ kinderen hebben gekozen om de situatie met zorg te benaderen en hun moeder niet in een ongemakkelijke positie te brengen. Het lijkt een moment van respect te zijn voor de nieuwe relaties die hun ouders aangaan, met de hoop dat de band in de toekomst weer kan groeien.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.