Algemeen
Frans Bauer kapot van verdriet: ´Ik mis je zo´
Maandag markeerde een bijzondere dag voor zanger Frans Bauer, die via Instagram stilstond bij het tienjarig overlijden van zijn vader, Chris Bauer. Het verlies van een dierbare is altijd ingrijpend, maar het verlies van een ouder brengt een unieke vorm van verdriet met zich mee. Frans deelde een foto van zichzelf met zijn vader, genomen in een tijd dat hij samen met hem nog herinneringen kon maken. In zijn boodschap schreef hij: “Op deze dag namen we afscheid van elkaar, wat bleef zijn de herinneringen.”
De Invloed Van Het Verlies
Frans Bauer is een populaire zanger die al jarenlang de harten van vele fans heeft veroverd. Toch zijn er momenten waarop de man achter het succes zijn persoonlijke verdriet niet kan onderdrukken. Het overlijden van zijn vader was zo’n moment dat diepe sporen achterliet in zijn leven. De zanger gaf aan dat de herinneringen aan zijn vader na diens overlijden altijd met hem meedragen.
Steun Van Volgers
Op sociale media, waar Frans vaak met zijn fans communiceert, was zijn bericht een moment van reflectie. Veel van zijn volgers gaven steunbetuigingen, waarbij velen hun eigen verhalen over verlies deelden. Deze steunbetuigingen tonen aan hoeveel zijn volgers met hem meeleven en hoe verbonden ze zich voelen met de zanger, die niet alleen zijn muziek maar ook zijn emoties deelt met de wereld.
Herinneringen Blijven
De foto die Frans Bauer deelde, toont hem samen met zijn vader in een moment van liefde en verbondenheid. Zo’n foto roept natuurlijk gevoelens van nostalgie op en herinnert de zanger eraan hoe belangrijk de band met zijn vader was. Het is een symbolisch moment voor hem, dat nu, tien jaar later, een manier is om het verlies te verwerken en tegelijkertijd de mooie momenten van hun gezamenlijke tijd te koesteren.
Emoties Bij De Terugkeer Naar Het Podium
In oktober dit jaar deelde Frans ook al zijn gevoelens rondom zijn vader toen hij voor het eerst sinds lange tijd weer optrad in Ahoy, met twee uitverkochte concerten. Dit markeerde een belangrijke mijlpaal in zijn carrière, maar ook een emotioneel moment. Hij schreef op Instagram dat dit de eerste keer was dat hij zonder zijn vader op het podium stond, wat veel emoties bij hem oproept. Dit moment was ook moeilijk voor Frans, aangezien zijn vader altijd een belangrijke rol in zijn carrière en leven had gespeeld.
De Invloed Van Zijn Vader Op Zijn Carrière
De combinatie van de herinneringen aan zijn vader en de recente prestaties in zijn carrière maakte deze momenten des te intenser voor Frans. Hij had altijd kunnen rekenen op de steun en het advies van zijn vader, zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Het missen van die aanwezigheid is iets wat hij duidelijk voelt tijdens belangrijke momenten in zijn leven, zoals zijn terugkeer naar het podium.
Steun Van Zijn Familie
De steun van zijn familie, waaronder zijn zoon Christiaan, speelt ook een grote rol in het omgaan met het verlies. Christiaan plaatste enkele hartjes bij de foto van zijn vader en grootvader, wat aangeeft hoe belangrijk de band binnen de familie is. Het delen van deze emoties met zijn fans en zijn familie helpt Frans om verder te gaan, met de wetenschap dat de herinneringen aan zijn vader altijd een onderdeel van hem zullen zijn.
Het Belang Van Herinneringen
De afgelopen tien jaar hebben voor Frans Bauer ongetwijfeld vele uitdagingen en emoties met zich meegebracht. Toch blijft hij zich richten op de positieve herinneringen die hij met zijn vader deelde. Het verlies blijft echter een deel van zijn leven, en momenten zoals deze herinneren hem eraan dat de liefde en herinneringen altijd bij hem blijven.
Dit bericht op Instagram bekijken
Igmar Felicia openhartig over leven met PTSS: “Ik weiger mezelf nog te verstoppen”
In een emotionele en eerlijke video op Instagram deelt voormalig radio-dj Igmar Felicia hoe het écht met hem gaat. De stem die velen nog kennen van Radio 538 en Qmusic is al langere tijd stil op de radio, maar laat nu van zich horen met een verhaal dat diep raakt.
Felicia, die jarenlang geliefd was bij luisteraars vanwege zijn openheid, energie en humor, kampt sinds enkele jaren met posttraumatische stressstoornis (PTSS). Inmiddels werkt hij al anderhalf jaar niet meer, en het pad naar herstel blijkt lang, zwaar en grillig. Toch kiest Igmar ervoor om zijn verhaal te delen – niet om medelijden op te wekken, maar om begrip en herkenning te bieden aan anderen die met mentale problemen worstelen.
“Ik werd als lastig gezien, terwijl ik vooral zelf aan het overleven was”
In zijn video, die inmiddels door duizenden mensen is bekeken, vertelt Igmar openhartig over zijn diagnose. Vier jaar geleden werd vastgesteld dat hij aan PTSS lijdt – een aandoening die vaak onzichtbaar is aan de buitenkant, maar van binnen alles op scherp zet.
“Wat me het meeste pijn heeft gedaan,” vertelt hij, “is dat sommige mensen dachten dat ik mijn situatie gebruikte als excuus. Alsof ik niet wilde werken of geen hulp wilde.”
Niets is minder waar. PTSS is een aandoening waarbij het zenuwstelsel voortdurend in alarmfase verkeert. Je hersenen geven voortdurend het signaal af dat je in gevaar bent, ook al is er objectief niets aan de hand. Dat zorgt voor extreme spanning, slapeloosheid en totale mentale uitputting.
“Je leeft alsof er ieder moment een inbreker je huis binnen kan stappen. Alleen: die komt nooit. Maar jij blijft wachten.”
Opgegroeid binnen een gesloten gemeenschap
Igmar legt in de video uit dat zijn PTSS voortkomt uit gebeurtenissen in zijn jeugd. Hij groeide op binnen de geloofsgemeenschap van de Jehova’s Getuigen, een organisatie met strikte regels en een sterke interne structuur. Hij benadrukt dat dit op zichzelf geen oordeel is over het geloof, maar dat zijn persoonlijke ervaringen hem diep hebben gevormd.
“Als kind zat ik vaak in onveilige situaties. Toen was die hyperalertheid van mijn brein misschien functioneel. Maar nu, jaren later, blijft dat alarmsysteem onnodig actief. Dat maakt leven, rusten en werken bijna onmogelijk.”
Zijn openheid over deze achtergrond maakt indruk, juist omdat het laat zien hoe jeugdtrauma’s op latere leeftijd kunnen doorwerken – ook als je ogenschijnlijk alles op de rit hebt.
Anderhalf jaar buiten het arbeidsproces
Door de aanhoudende klachten moest Igmar uiteindelijk het moeilijkste besluit nemen: hij stopte met werken. Na succesvolle jaren op de radio, waarin hij duizenden mensen dagelijks vermaakte en informeerden, viel de stilte in zijn professionele leven plots in. Het bleek een enorme omschakeling.
“Ik had moeite met het beeld dat ik lastig was. Terwijl ik gewoon niet meer kon. Niet fysiek, niet mentaal. Mijn batterij raakte leeg en bleef leeg.”
Wat volgde, was een intensieve periode van zelfonderzoek, therapie en herstel. Geen spectaculaire veranderingen, maar kleine stappen, stapjes zelfs, die langzaam tot verbetering leiden. Inmiddels gaat het beter, al is hij er nog lang niet.
“Ik heb per dag maar een paar uurtjes energie. Werken zoals vroeger is nu nog geen optie. Maar alles is beter dan opgesloten zitten in je eigen hoofd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik weet niet waar ik uitkom, maar ik ga weer meedoen”
Wat Igmar’s video zo bijzonder maakt, is de combinatie van eerlijkheid én hoop. Ondanks de onzekerheid over zijn toekomst straalt hij een nieuwe rust en acceptatie uit. Hij durft toe te geven dat hij nog niet weet waar hij terecht zal komen, maar hij wil zich daar niet langer voor schamen.
“Misschien eindig ik op Curaçao, misschien in Apeldoorn, of op Ameland, of gewoon in Amersfoort. Ik weet het niet. Maar ik ga me niet meer verstoppen omdat ik mijn leven nog niet op orde heb.”
Die woorden, eenvoudig en krachtig, raken bij veel mensen een gevoelige snaar. In een maatschappij die draait op prestaties, snelheid en zichtbaarheid, laat Igmar zien dat het soms juist krachtig is om stil te vallen en naar binnen te keren.
Van radioheld naar voorbeeld in kwetsbaarheid
Igmar Felicia werd ooit bekend als een energieke radiopersoonlijkheid met een vlotte babbel en een groot hart voor muziek en mensen. Die uitstraling blijft, maar inmiddels toont hij zich van een andere kant – een kant die minstens zo waardevol is.
Door zijn verhaal te delen via Instagram kiest hij een nieuwe vorm van communicatie: direct, onbewerkt en puur. Geen draaiboek, geen jingles, geen redactieteam. Alleen hijzelf, zijn woorden en zijn waarheid.
“Ik wil niet meer buiten de maatschappij staan omdat ik nog niet ‘gerepareerd’ ben. Dit is wie ik nu ben. En dat mag er ook zijn.”
Het is een boodschap die veel verder reikt dan zijn persoonlijke kring. Zijn video wordt massaal gedeeld, en de reacties van volgers zijn hartverwarmend. Mensen prijzen zijn eerlijkheid, bedanken hem voor zijn openheid en delen hun eigen ervaringen.
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Het verhaal van Igmar draagt bij aan een belangrijk maatschappelijk gesprek: het normaliseren van mentale gezondheid. In een wereld waarin lichamelijke blessures direct serieus worden genomen, blijven psychische klachten vaak onzichtbaar of onbegrepen.
Met zijn verhaal laat Igmar zien dat herstel niet lineair is. Dat je soms maanden of jaren nodig hebt. Dat je geen excuus hoeft te maken voor wie je bent of hoe je je voelt. En vooral: dat je nog steeds meetelt, ook als je even niet meedoet op de ‘normale’ manier.
“Ik heb anderhalf jaar keihard gewerkt aan mezelf. En dit is waar ik nu ben. Dat is geen zwakte. Dat is mijn proces.”
Een boodschap van hoop
Hoewel zijn pad nog niet volledig is uitgestippeld, lijkt Igmar de balans langzaam terug te vinden. Niet door weer de radio in te duiken of volle dagen te draaien, maar door zichzelf opnieuw te ontdekken – op een manier die past bij zijn tempo, zijn energie en zijn waarden.
Zijn boodschap is helder: je bent niet je diagnose, en het is geen zwakte om hulp te vragen of rust te nemen. Door openlijk te spreken over zijn worsteling, maakt hij ruimte voor anderen om hetzelfde te doen.
“Ik hoef geen perfect plaatje te zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn – met alles wat daarbij hoort.”
Tot slot
Het verhaal van Igmar Felicia is niet alleen het verhaal van een radio-dj met PTSS. Het is het verhaal van een mens die besloot te pauzeren, te helen en stap voor stap zijn leven opnieuw vorm te geven. Met vallen en opstaan. Met kwetsbaarheid én kracht.
En misschien – juist daardoor – raakt zijn stem nu meer mensen dan ooit tevoren.
Volg ons voor meer verhalen over mentale gezondheid, persoonlijke groei en bekende Nederlanders die het taboe op kwetsbaarheid helpen doorbreken.