Algemeen
Ex-vriend haalt hard uit naar Rachel Hazes: ´Zielig wijf!
In een recent interview met weekblad Party heeft Jos van Zoelen, de voormalige bodyguard en vertrouweling van André Hazes, geen doekjes gewonden over zijn mening over Rachel Hazes. Hij beschuldigt haar van een “zielige” rol in de familieruzie, die zich momenteel afspeelt tussen haar en haar kinderen, André en Roxeanne. Jos, die jarenlang nauw betrokken was bij de Hazes-familie, deelt zijn visie zonder enige aarzeling.
Moeilijke keuzes voor Rachel Hazes
Volgens Jos heeft Rachel zich niet altijd correct opgesteld als moeder. “Als moeder zijnde moet je altijd achter je kinderen staan. Wat er ook gebeurt,” zegt hij stellig in het interview.
Van Zoelen suggereert dat Rachel, na het overlijden van André Hazes, dacht dat zij de controle over de situatie zou behouden. Ze zou ervan uit zijn gegaan dat haar kinderen voor haar zouden blijven optreden, zodat ze haar levensstijl kon blijven betalen. “Ze dacht dat haar kinderen wel voor haar zouden blijven zingen en optreden, zodat zij de huur kon blijven betalen. Maar zo werkt het natuurlijk niet,” voegt hij er met een kritische blik aan toe.
Juridische strijd en familieruzie
De Hazes-familie is al geruime tijd verwikkeld in een juridische strijd over de erfenis van de overleden André Hazes. Dit conflict heeft geleid tot een breuk tussen Rachel en haar kinderen, Roxeanne en André junior, die zich openlijk van haar hebben gedistantieerd. Jos van Zoelen begrijpt de houding van de kinderen goed. “Als je alles krampachtig voor jezelf probeert te houden, gaan mensen zich verzetten. Dat zag je vroeger al bij Kaïn en Abel,” zegt hij, waarmee hij verwijst naar de bijbelse geschiedenis van familieruzies.
Breuk tussen Jos en Rachel
De vriendschap tussen Jos van Zoelen en Rachel Hazes is inmiddels lange tijd verbroken. Jos stelt dat hij Rachel altijd tolereerde, maar dat er van echte vriendschap nooit sprake is geweest. “Ik tolereerde haar, maar van echte vriendschap was nooit sprake. Ik heb het gezien en ik weet hoe het werkt,” zegt hij. Volgens Jos lag de focus van Rachel altijd bij het versterken van haar eigen positie binnen de familie, wat leidde tot het uiteenvallen van hun relatie.
Mening van Jos over Rachel’s gedrag
Jos van Zoelen heeft weinig begrip voor de situatie waarin Rachel zich nu bevindt. Hij spreekt zich fel uit over haar handelen. “Een moeder hoort alles voor haar kinderen over te hebben,” benadrukt hij. “Maar als je koste wat het kost alles zelf in handen wilt houden, krijg je dit soort problemen.”
Hiermee maakt Jos duidelijk dat hij denkt dat Rachel haar prioriteiten niet op de juiste manier heeft gesteld, wat heeft geleid tot de huidige breuk binnen de familie.
Geen ruimte voor sympathie
Met zijn harde uitspraken toont Jos van Zoelen weinig sympathie voor de positie waarin Rachel Hazes zich nu bevindt. Hij gelooft niet dat haar gedrag heeft bijgedragen aan een gezonde gezinsdynamiek en vindt dat ze zich nu met de gevolgen moet confronteren. De situatie lijkt onomkeerbaar, en het is onduidelijk of Rachel haar familie nog kan verzoenen of haar situatie kan verbeteren.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.