Algemeen
Dennis Weening reageert emotioneel op scheiding: ´Het gaat heel slecht met mij´
Vrijdag werd bekend dat de relatie tussen Dennis Weening en zijn vrouw Stella na 16 jaar huwelijk tot een einde is gekomen. Tijdens een interview met radio-dj Silvan Stoet op Radio 10 sprak de presentator openhartig over de breuk, terwijl hij eigenlijk zijn nieuwe programma No Way Back wilde promoten.

“Het is verschrikkelijk”
Dennis gaf aan dat de situatie hem zwaar valt: “Het is zwaarder dan No Way Back. Het gaat niet zo goed, het is verschrikkelijk. Heel verdrietig allemaal. Het haalt een beetje de glans weg van het mooie programma dat er nu is.” Hij sloot af met de woorden: “Ik ben verdrietig, en dat snapt iedereen denk ik wel.”

Prioriteit bij de kinderen
Het management van Dennis bevestigde de breuk aan Shownieuws en liet weten dat de focus nu ligt op de kinderen. “Dennis vraagt met alle liefde om de privacy te respecteren, terwijl ze dit proberen te verwerken. Dank voor jullie begrip,” aldus het officiële statement.

Hints op social media
De breuk werd al eerder gespeculeerd door juicekanalen als RealityFBI en Juicechannel. Zij merkten op dat Stella alle foto’s van Dennis van haar Instagram-account had verwijderd. Daarnaast deelde zij een cryptische boodschap in een inmiddels verwijderde Instagram Story: “Hij had geen spijt toen je het nog niet wist. Denk daar eens over na en onthoud het.” Deze cryptische uiting voedde de geruchten rondom de relatieproblemen.

Reactie van Shownieuws
Volgens Shownieuws-deskundige Bart Ettekoven waren Dennis en Stella aanvankelijk terughoudend om te reageren. “Maar vlak voordat Stella ons van haar Instagram afgooide, hadden we gezien dat zij álle foto’s van haar en Dennis offline had gehaald,” aldus Bart. Hij voegde eraan toe dat dit een opvallend signaal was, wat de breuk uiteindelijk bevestigde.

Lang huwelijk en gezin
Dennis en Stella trouwden in 2007 en waren jarenlang een van de stabiele koppels in de mediawereld. Ze hebben samen twee dochters en Dennis heeft nog een dochter uit een eerdere relatie. Het gezin leek altijd hecht, wat de breuk des te schrijnender maakt.

Impact op Dennis
Naast zijn verdriet om de breuk, lijkt de situatie ook invloed te hebben op Dennis’ professionele leven. Hoewel hij trots is op zijn nieuwe programma No Way Back, geeft hij aan dat het lastig is om zich volledig op het werk te richten.

Een nieuw hoofdstuk
Voor Dennis en Stella breekt nu een periode van verwerking aan, waarbij de prioriteit ligt op het welzijn van hun dochters. Hoewel de toekomst onzeker is, vragen beiden om rust en respect om deze moeilijke tijd door te komen. Fans hopen dat Dennis, ondanks alles, binnenkort weer met hernieuwde energie verder kan gaan.
Algemeen
Jean-Marie Pfaff kan het amper aan: ‘Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij’

Heel Vlaanderen is opnieuw geraakt door een emotioneel bericht van Jean-Marie Pfaff. De voormalige topkeeper en geliefde tv-persoonlijkheid liet met hoorbare emotie weten dat hij afscheid moet nemen van een plek die decennialang het kloppende hart van zijn leven vormde. Geen afscheid van een mens, maar van een thuis dat voor hem symbool staat voor familie, herinneringen en een tijdperk dat onlosmakelijk met zijn naam verbonden is.

“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij,” zei Jean-Marie, zichtbaar aangeslagen. Het zijn woorden die bij veel Vlamingen meteen iets losmaakten. Want wie opgroeide met de realityreeks De Pfaffs, weet dat het iconische familiehuis veel meer was dan een decor. Het was een plek waar gelachen werd, waar ruzies werden bijgelegd, waar kinderen opgroeiden en kleinkinderen hun eerste stappen zetten. Dat juist dát huis nu verkocht wordt, voelt voor velen als het sluiten van een hoofdstuk.
Een huis vol geschiedenis en emoties
Na jaren van twijfelen, uitstellen en wikken en wegen heeft de familie uiteindelijk de moeilijke knoop doorgehakt: het bekende familiehuis gaat in de verkoop. Voor Jean-Marie is dat geen rationele beslissing, maar een emotionele breuk. “Ik heb hier mijn kinderen zien opgroeien,” liet hij weten. “Dit huis is meer dan bakstenen en muren. Het is mijn leven.”
Die woorden raken een gevoelige snaar. Het huis was jarenlang een vaste waarde, niet alleen voor de familie zelf, maar ook voor het publiek. De camera’s volgden het dagelijkse leven, met al zijn kleine en grote momenten. Voor kijkers voelde het alsof ze een stukje mee mochten leven in het gezin Pfaff. Dat maakt het afscheid voor velen bijna persoonlijk.

Waarom nu, na al die jaren?
Volgens mensen uit de omgeving van de familie speelde er niet één duidelijke reden, maar een combinatie van factoren. Het onderhoud van het grote huis werd steeds zwaarder. De kinderen wonen inmiddels allemaal elders en het huis staat vaker leeg dan vol leven. Daarbovenop komen de stijgende kosten en de praktische realiteit dat het leven verandert.
Toch blijft het voor Jean-Marie een verscheurende beslissing. “Hij wilde nog jaren blijven,” vertelt een naaste. “Maar op een bepaald moment moet je erkennen dat het niet meer haalbaar is.” Dat besef kwam niet plots, maar groeide langzaam. En toch doet het pijn, juist omdat het afscheid voelt alsof het te vroeg komt.

Een laatste rondgang vol herinneringen
Volgens ingewijden maakte Jean-Marie onlangs nog een laatste, bewuste wandeling door het huis. Van de keuken, waar Carmen jarenlang de maaltijden bereidde, tot de tuin waar de kleinkinderen speelden: elke ruimte bracht herinneringen terug. Het was geen vluchtige rondgang, maar een afscheid met aandacht.
Toen hij de oude trofeeënkamer betrad, zou het hem te veel zijn geworden. “Hier begon het allemaal voor mij,” fluisterde hij. “Hoe laat je zoiets los?” Het is een vraag die veel mensen herkennen. Want wie afscheid neemt van een huis dat zo’n groot deel van zijn leven omvat, neemt ook afscheid van een stuk identiteit.

De familie achter de beslissing
Binnen de familie heerst vooral steun, maar ook schuldgevoel. Kelly Pfaff liet weten hoe moeilijk haar vader het ermee heeft. “Papa wil sterk blijven, maar dit raakt hem diep,” zei ze. “We proberen hem gerust te stellen, maar we zien hoe zwaar dit voor hem is.” Ook Dorien gaf aan dat het moment liever was uitgesteld. “We hadden dit graag nog even laten duren, maar dat kon niet meer.”
Die openheid maakt duidelijk dat deze beslissing niet lichtvaardig is genomen. Het is geen zakelijke transactie, maar een emotioneel proces waarin iedereen zijn eigen tempo heeft.

Vlaanderen leeft massaal mee
Op sociale media stroomden de reacties binnen. Veel mensen spreken van “het einde van een tijdperk” en delen herinneringen aan De Pfaffs. Anderen steken Jean-Marie een hart onder de riem en bedanken hem voor de jaren van plezier en herkenbaarheid die hij Vlaanderen gaf.
Tegelijkertijd is er ook discussie. Sommigen vragen zich af of het huis niet behouden had moeten blijven als een soort cultureel erfgoed. Anderen begrijpen juist dat het leven verdergaat en dat herinneringen niet vastzitten aan stenen. Die verdeeldheid is tekenend voor de impact die de familie Pfaff altijd heeft gehad: ze roept emoties op, meningen, betrokkenheid.
Wat betekent dit voor Jean-Marie?
Voor Jean-Marie zelf betekent dit afscheid vooral tijd nemen om te verwerken. Vrienden beschrijven hem als een vechter, iemand die veel heeft meegemaakt en altijd recht bleef staan. Maar dit raakt hem op een andere manier. “Dit komt recht in het hart,” zei een oude ploegmaat.
Jean-Marie zelf verwoordde het eenvoudig, maar veelzeggend: “Ik had nog niet willen vertrekken… maar soms beslist het leven voor jou.” Het is een zin die blijft hangen, omdat ze zo herkenbaar is. Iedereen kent momenten waarop je liever nog even blijft, maar moet loslaten.
Een hoofdstuk dat sluit, maar niet verdwijnt
Met de verkoop van het familiehuis verdwijnt geen geschiedenis. Die leeft voort in herinneringen, beelden en verhalen. Voor Jean-Marie, voor zijn familie en voor de vele kijkers die zich verbonden voelen met dat stukje televisiegeschiedenis.
Het voelt alsof Vlaanderen afscheid neemt van meer dan een huis. Het is het loslaten van een periode die voor velen vertrouwd was. En misschien is dat precies waarom de woorden van Jean-Marie zo hard binnenkomen.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij.”
Het zijn woorden die blijven nazinderen. En heel Vlaanderen lijkt ze te voelen.