Algemeen
De Efteling gooit de prijzen opnieuw FLINK omhoog
De Efteling wordt vaak geroemd als het mooiste en meest indrukwekkende pretpark van Nederland. Het park biedt bezoekers een unieke ervaring vol betoverende attracties en sprookjesachtige sfeer. Toch hangt er een prijskaartje aan dit alles, en dat prijskaartje wordt elk jaar een beetje hoger. Volgens het park is dit een noodzakelijk gevolg van inflatie en de kosten die gepaard gaan met het onderhouden van de hoge kwaliteit. Toch roept de constante prijsstijging kritiek op, vooral bij gezinnen met een kleinere portemonnee.
De Stijgende Kosten van Een Dagje Efteling
In de afgelopen jaren zijn de entreeprijzen van de Efteling flink gestegen. Voor het eerst kwam de prijs vorig jaar boven de 50 euro uit. Dit jaar stijgt het duurste ticket verder naar 53 euro. Maar de entreeprijs is niet de enige kostenpost die omhoog gaat. Ook de parkeerkosten zien een forse verhoging: van 12,50 euro naar 15 euro. Een parkeerabonnement wordt eveneens duurder en kost nu 55 euro per maand, een stijging van tien euro.
Voor wie toch nog van de oude tarieven wil profiteren, is er goed nieuws: tot en met 31 december kun je nog tegen de huidige prijzen een dagje naar het park. In daluren tijdens het laagseizoen blijft een kaartje beschikbaar voor 38 euro. Maar buiten deze daluren lopen de kosten voor een gezin van vier personen al snel op tot 227 euro enkel voor de entree. Voeg hier de kosten voor lunch, diner en snacks aan toe, en een dagje Efteling kan makkelijk boven de 400 euro uitkomen.
Vergelijking met Andere Bedrijven
Hoewel de Efteling haar prijsverhogingen verdedigt als essentieel voor het waarborgen van kwaliteit, zijn er grote bedrijven zoals IKEA die juist hebben gekozen om hun prijzen met 20% te verlagen. Deze keuze roept de vraag op waarom een vergelijkbare strategie bij de Efteling niet mogelijk lijkt. Het antwoord ligt volgens het park in de hoge kosten voor onderhoud, renovaties en uitbreidingen.
Investeringen in de Toekomst
De Efteling staat bekend om haar voortdurende investeringen in vernieuwing en uitbreiding. Een goed voorbeeld hiervan is de nieuwe attractie Danse Macabre, een publiekstrekker die 35 miljoen euro heeft gekost. Daarnaast heeft het park ambitieuze plannen voor de komende jaren. In 2025 zal het Sprookjesbos worden uitgebreid met een nieuw sprookje, De Prinses op de Erwt. Verder opent het nieuwe Efteling Grand Hotel, dat gebouwd wordt in het entreegebied van het park. Dit luxe verblijf zal bezoekers de mogelijkheid bieden om midden in de magie van de Efteling te overnachten.
Naast deze uitbreidingen wordt in 2024 ook het nieuw geopende gebied Huyverwoud toegevoegd, wat naar verwachting wederom een grote trekpleister zal zijn. Al deze plannen dragen bij aan de aantrekkingskracht van de Efteling, maar hebben ook hun prijs.
Kritiek op de Prijzen
De stijgende prijzen hebben geleid tot kritiek, vooral van gezinnen die het zich niet kunnen veroorloven om een dagje Efteling te plannen. De prijzen voor eten en drinken in het park zijn de afgelopen jaren ook fors gestegen, wat de totale kosten voor een bezoek aanzienlijk verhoogt. Dit roept de vraag op of de Efteling nog steeds toegankelijk is voor alle doelgroepen.
Vooral in tijden van economische onzekerheid blijft betaalbaarheid een belangrijk onderwerp van discussie. De Efteling benadrukt dat de hogere kosten nodig zijn om de ervaring op het hoogste niveau te houden, maar voor veel gezinnen is een bezoek aan het park een luxe die steeds moeilijker te rechtvaardigen is.
Wat Zegt de Toekomst?
De Efteling blijft investeren in haar toekomst en belooft bezoekers een onvergetelijke ervaring te bieden. De toevoeging van nieuwe attracties, sprookjes en accommodaties laat zien dat het park voortdurend streeft naar groei en vernieuwing. Maar deze ambities brengen ook hogere kosten met zich mee, zowel voor het park als voor de bezoekers.
Hoewel het voor sommigen misschien moeilijk te verteren is, blijft de Efteling een geliefde bestemming voor gezinnen, vriendengroepen en sprookjesliefhebbers. Het park lijkt zich bewust van de uitdagingen en zoekt naar een balans tussen kwaliteit en betaalbaarheid.
Conclusie
De Efteling blijft met recht het meest indrukwekkende pretpark van Nederland. Met haar voortdurende uitbreidingen en verbeteringen biedt het park een unieke ervaring die weinig andere attractieparken kunnen evenaren. Toch hangt er een prijskaartje aan deze kwaliteit, en dat prijskaartje wordt steeds hoger. Hoewel de investeringen in nieuwe attracties en faciliteiten begrijpelijk zijn, roept de stijgende kosten kritiek op, vooral bij gezinnen met een beperkter budget.
Voor wie wil profiteren van de huidige tarieven, is er nog tijd om voor 31 december een bezoek te plannen. Maar het lijkt erop dat een dagje Efteling voor veel gezinnen steeds meer een luxe-uitje wordt. De toekomst zal moeten uitwijzen of de Efteling erin slaagt om haar magie te behouden terwijl ze toegankelijk blijft voor een breed publiek.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.