Algemeen
Caroline Tensen haalt onverwacht uit naar Linda de Mol: ‘Te lang!’
Caroline Tensen, bekend van haar samenwerking met de Postcode Loterij, heeft verrassend kritische woorden geuit over Linda de Mol. Tijdens een oudejaarsspecial van Beste Kijkers liet Caroline doorschemeren dat ze vond dat Linda’s optreden op het Gouden Televizier-Ring Gala wat aan de lange kant was. “Het duurde wel wat lang inderdaad,” sneerde ze, wat voor opschudding zorgde in de studio.
Linda’s optreden op het Televizier-Gala
Het optreden van Linda de Mol op het Gouden Televizier-Ring Gala, in haar iconische rol als Cheryl uit Gooische Vrouwen, heeft veel stof doen opwaaien. Waar sommigen het een humoristisch en nostalgisch moment vonden, zagen anderen het als een mislukte poging om de spotlight naar zich toe te trekken. Columniste Angela de Jong, bekend om haar scherpe analyses, was destijds duidelijk in haar kritiek:
“Het intermezzo dat volgde, duurde veel te lang, had een tenenkrommend hoog how can I make this about me-gehalte en het belangrijkste: het was totaal niet grappig.”
Volgens Angela miste Linda volledig de essentie van haar rol op het podium, namelijk het dienend overhandigen van een prijs in plaats van de show te stelen.
Opnieuw onderwerp van gesprek
In de oudejaarsspecial van Beste Kijkers, gepresenteerd door Ruben Nicolai, kwam het beruchte optreden van Linda opnieuw ter sprake. De discussie werd opnieuw aangewakkerd door een opmerking van realityster Oos Kesbeke, die stelde dat de meningen over Linda’s optreden verdeeld waren. “Sommigen vonden het hilarisch, anderen vonden dat het véél te lang duurde,” aldus Kesbeke.
Ruben Nicolai leek de kritieken te relativeren en vroeg zijn studiogasten naar hun mening. De focus verschoof al snel naar Caroline Tensen, die verrassend kritisch reageerde.
Caroline Tensen uit kritiek
Toen Ruben Nicolai het fragment van Linda’s optreden opnieuw liet zien en vroeg of het “toch leuk” was, reageerde Caroline met een opvallende kanttekening:
“Ja, het was grappig, maar het duurde wel wat lang inderdaad.”
De uitspraak van Caroline was onverwacht scherp, zeker gezien haar collegiale band met Linda via de Postcode Loterij. Waar anderen in de studio wellicht een diplomatieker antwoord hadden gegeven, koos Caroline ervoor om haar kritische mening openlijk te delen. Het was een moment dat de sfeer in de studio even deed veranderen, en Ruben Nicolai leek dan ook licht verbaasd.
Een pikante kanttekening
Caroline’s kritiek wordt gezien als opvallend en gewaagd. In de televisiewereld is het niet ongebruikelijk om je collega’s te sparen, zeker als het gaat om prominente figuren zoals Linda de Mol. Door openlijk te stellen dat Linda’s optreden “te lang duurde,” maakte Caroline duidelijk dat ze niet bang is om een afwijkende mening te hebben. Haar kanttekening werd door sommige kijkers online geprezen als eerlijk en verfrissend.
Ruben Nicolai probeerde de discussie nog een andere richting op te sturen door te vragen naar Caroline’s mening over de terugkeer van Gooische Vrouwen. Hoewel ze erkende dat de serie succesvol is, klonk haar reactie niet heel enthousiast.
“Ja, ik vind het echt wel grappig dat het weer terug is. Ja hoor. En het is een gierend succes. En er zitten heel veel grappige scènes in. En witte wijn.”
Haar toon klonk echter minder oprecht dan haar woorden.
Glowfilter-grap en andere reacties
Naast het optreden van Linda, was er ook ruimte voor humor en luchtige momenten in de uitzending. Ruben Nicolai haalde een oude grap over glowfilters van stal, wat voor een korte lach zorgde. Caroline, met haar gebruikelijke charme, speelde hierop in:
“Bij jou werkt het niet. Jammer! Hahaha.”
Ondertussen was er ook lof voor de nieuwe presentator van het Gouden Televizier-Ring Gala, Peter Pannekoek. Edson da Graça, eveneens aanwezig in de studio, prees Pannekoek voor zijn humor en luchtige aanpak.
“Peter is gewoon echt een goede voor deze show. Hij brengt lucht. Normaal is het een beetje droog,” aldus Edson.
De positieve woorden over Pannekoek vormden een schril contrast met de kritieken op Linda’s optreden.
Reacties uit de televisie-industrie
Caroline’s opmerkingen werden breed opgepikt en leidden tot discussie in de Nederlandse televisie-industrie. Sommige professionals waardeerden haar eerlijkheid, terwijl anderen zich afvroegen of het gepast was om een collega zo publiekelijk te bekritiseren. Linda de Mol heeft zelf nog niet gereageerd op de opmerkingen, maar het is duidelijk dat haar optreden op het Televizier-Gala nog lang zal worden besproken.
Conclusie
Het Gouden Televizier-Ring Gala, dat bedoeld is om de Nederlandse televisie te vieren, blijft een bron van discussie. Terwijl Linda de Mol met haar optreden als Cheryl de meningen verdeelde, heeft Caroline Tensen met haar kritische opmerkingen opnieuw olie op het vuur gegooid. Of Linda’s optreden nu “te lang” duurde of niet, het heeft in ieder geval gezorgd voor gesprekstof in Hilversum en daarbuiten. Eén ding is zeker: in de wereld van televisie zijn zowel lof als kritiek nooit ver weg.
Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.