Algemeen
Broers probeerden Jack (14) nog te redden na fataal vuurwerkongeluk: ‘Vuurwerk ging direct af’
Het verdriet in de Rotterdamse wijk Delfshaven is onbeschrijfelijk na het tragische 0verlijden van de 14-jarige Jack Hoogendijk. Wat een feestelijke tijd had moeten zijn, veranderde op oudejaarsavond in een nachtmerrie voor zijn familie en buurtbewoners. Jack kwam om het leven door een noodlottig vu*rwerk0ngeluk, vlak voor de deur van zijn ouderlijk huis. Ondanks het snelle ingrijpen van zijn oudere broers, konden zij het leven van Jack niet redden.
Een tragische avond
Het ongeluk gebeurde op de trambaan in Delfshaven, op slechts enkele meters van de voordeur van de familie Hoogendijk. Volgens getuigen was Jack bezig met vu*rwerk toen het onverwachts en direct afging. Zijn moeder, Renate, vertelt in tranen: “Jack was altijd enorm voorzichtig met vu*rwerk. Hij hield zich aan de regels en deed nooit iets gevaarlijks.” De schok en het verdriet zijn des te groter omdat het incident totaal onverwacht kwam.
De poging om Jack te redden
Jacks oudere broers, die zich op dat moment in huis bevonden, renden naar buiten toen ze een luide knal hoorden. “We wisten meteen dat er iets mis was,” vertelt een van de broers. “We zagen Jack op de grond liggen en hebben meteen geprobeerd te helpen. Alles ging zo snel.”
Ze begonnen direct met reanimatie terwijl een buurman de hulpdiensten al had gebeld. “We hebben alles gedaan wat we konden,” zegt de broer. “Maar het was te laat. We konden hem niet meer redden.”
Een moeder in r0uw
Renate, die haar jongste zoon liefdevol beschrijft als een vrolijke en zorgzame jongen, kan nauwelijks bevatten wat er is gebeurd. “Hij was zo vol leven. Altijd behulpzaam en zo’n lieve jongen,” zegt ze. “Het voelt alsof ik een deel van mezelf kwijt ben. Dit is een pijn die nooit zal weggaan.”
Renate wil dat het verhaal van haar zoon een waarschuwing is voor anderen. “Vu*rwerk kan zo mooi zijn, maar het is zó gevaarlijk. Dit had nooit mogen gebeuren.”
Vu*rwerkveiligheid ter discussie
Dit tragische incident brengt opnieuw het debat over vu*rwerkveiligheid naar voren. Hoewel er al strenge regels gelden in Nederland, blijft illegaal vu*rwerk een groot probleem. Het is nog niet duidelijk of Jack legaal of illegaal vu*rwerk gebruikte, maar de p0litie doet momenteel onderzoek naar het type vu*rwerk dat betrokken was bij het ongeluk.
Experts pleiten al langer voor een algeheel verbod op consumentenvu*rwerk om dergelijke incidenten te voorkomen. Volgens cijfers van de Nederlandse P0litiebond raken elk jaar honderden mensen gewond door vu*rwerk, met een aantal fatale ongelukken tot gevolg.
Een buurt in r0uw
De impact van Jacks 0verlijden is voelbaar in de hele wijk Delfshaven. Buurtbewoners hebben op de plek van het ongeluk bloemen, kaarsen en persoonlijke boodschappen achtergelaten. Vrienden en klasgenoten van Jack hebben een herdenkingsplek ingericht en blijven samenkomen om elkaar te steunen in deze moeilijke tijd.
Een buurman die Jack goed kende, vertelt: “Hij was zo’n fijne jongen. Altijd beleefd, altijd behulpzaam. Het is onvoorstelbaar dat hij er niet meer is.”
Scholen bieden steun
De school van Jack heeft inmiddels aangekondigd dat er na de kerstvakantie professionele hulp beschikbaar zal zijn voor leerlingen die moeite hebben met het verwerken van dit verlies. “We willen er zijn voor iedereen die Jack kende en hier doorheen moet,” aldus de directie. Ook wordt er een herdenkingsbijeenkomst georganiseerd.
Oproep tot bewustwording
De familie van Jack wil dat zijn 0verlijden anderen wakker schudt. Ze hopen dat dit incident jongeren en ouders bewust maakt van de risico’s van vu*rwerk. “Het kan iedereen overkomen,” zegt Renate. “Wij hadden nooit gedacht dat dit ons zou raken, maar het gebeurde in een oogwenk. Alsjeblieft, wees voorzichtig.”
Een onvergetelijke jongen
Jack wordt herinnerd als een jongen met een groot hart en een liefde voor avontuur. Hij hield van sport, was een trouwe vriend en bracht altijd een glimlach op de gezichten van de mensen om hem heen. Zijn moeder zegt: “Hij had zoveel dromen, zoveel plannen. Het doet pijn om te weten dat hij die nooit zal kunnen waarmaken.”
De familie heeft laten weten dat ze binnenkort een besloten herdenking zullen houden om afscheid te nemen van Jack. Renate: “We willen hem herinneren zoals hij was: een prachtige ziel die iedereen om hem heen gelukkig maakte.”
Een les voor de toekomst
Dit tragische incident benadrukt hoe belangrijk het is om de gevaren van vu*rwerk serieus te nemen. Terwijl de discussie over een vu*rwerkverbod doorgaat, hopen Jacks familie en vrienden dat zijn verhaal niet voor niets zal zijn. Ze willen dat zijn naam een herinnering blijft aan hoe kostbaar het leven is en hoe belangrijk het is om veiligheid altijd op de eerste plaats te zetten.
Het verlies van Jack is een onvoorstelbare tragedie, maar zijn herinnering zal blijven voortleven in de harten van de mensen die van hem hielden.
Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.