Algemeen
B&B Vol Liefde Joyce eerlijk over relatie Albert: ‘We zaten in eigen bubbel’
Joyce en Albert, die elkaar leerden kennen tijdens de opnames van B&B Vol Liefde, zijn nog steeds heel gelukkig samen. Ondanks de geruchten die rondgaan over hun relatie, blijft het stel sterk en gelukkig. Toch woont Joyce nog niet bij Albert in Spanje, en dit betekent dat ze regelmatig heen en weer reist. “Ik voel me net een zigeuner,” vertelt Joyce in een interview met Omroep West.
Een Fantastisch Avontuur
Joyce kijkt met gemengde gevoelens terug op haar deelname aan B&B Vol Liefde. Ze beschrijft de opnames als een fantastisch avontuur en zegt: “Het was een geweldige ervaring. We zaten in een eigen bubbel, alles was nieuw en spannend. De opnameperiode was fantastisch.” Toch had ze andere verwachtingen toen ze de uitzendingen zag.
Confronterende Ervaring
Het kijken van de afleveringen bracht een andere ervaring met zich mee. “Het was confronterend om te zien wat ze ervan hadden gemaakt. Ze zetten je neer op een manier die interessant is voor de kijker, maar die niet altijd recht doet aan wie ik ben,” legt Joyce uit. Ze voelt dat ze in de show als ‘de yogadocent’ en ‘puppy’ werd neergezet, terwijl ze meer is dan dat. “We hebben ook diepe gesprekken gehad over het leven en onze interesses, maar daarvan is niets in het programma gekomen.”
Verkeerd Beeld van Joyce
De manier waarop het programma haar heeft geportretteerd, leidde tot een verkeerd beeld bij sommige kijkers. Joyce benadrukt dat mensen niet denken dat ze haar kennen op basis van wat ze op tv zien. “We zijn authentiek, Albert en ik. We zijn niet standaard. We hebben leuke tv gemaakt, en ik begrijp dat mensen daarover praten,” zegt ze. Het stel volgt de reacties niet actief, maar heeft wel ‘spionnen’ die hen op de hoogte houden van wat er wordt gezegd.
Op Offeringsbereid
Ondanks de lange afstand en het drukke reisschema gaat het goed tussen Joyce en Albert. Joyce vertelt dat ze haar eigen leven wat opzij heeft gezet om volledig in Alberts leven te stappen. “Mijn eigen leven staat nu in de parkeerstand. Ik heb een paar dingen moeten opgeven, maar dat is geen probleem als het voor de liefde is,” legt ze uit. Hoewel Joyce vaak bij Albert is, overweegt ze voorlopig niet om naar Spanje te verhuizen.
Reizen als een Zigeuner
Joyce beschrijft haar huidige situatie als ‘koffer in, koffer uit, vliegtuig in, vliegtuig uit’. “Ik voel me net een zigeuner,” zegt ze lachend. Maar emigreren naar Spanje is voor haar op dit moment nog geen optie. “Ik wil ook tijd en aandacht aan mijn 85-jarige moeder in Leidschendam besteden,” legt ze uit. Toch sluit ze een verhuizing naar Spanje in de toekomst niet uit.
Toekomstplannen
Albert heeft het al over een ‘liefdesceremonie’, maar Joyce blijft nuchter. “We zijn pas zeven maanden samen,” lacht ze. “Het gaat nu eindelijk een beetje landen na de rollercoaster van de eerste maanden.” Ondanks de onzekerheid over de toekomst is het stel op dit moment hartstikke gelukkig samen.
Igmar Felicia openhartig over leven met PTSS: “Ik weiger mezelf nog te verstoppen”
In een emotionele en eerlijke video op Instagram deelt voormalig radio-dj Igmar Felicia hoe het écht met hem gaat. De stem die velen nog kennen van Radio 538 en Qmusic is al langere tijd stil op de radio, maar laat nu van zich horen met een verhaal dat diep raakt.
Felicia, die jarenlang geliefd was bij luisteraars vanwege zijn openheid, energie en humor, kampt sinds enkele jaren met posttraumatische stressstoornis (PTSS). Inmiddels werkt hij al anderhalf jaar niet meer, en het pad naar herstel blijkt lang, zwaar en grillig. Toch kiest Igmar ervoor om zijn verhaal te delen – niet om medelijden op te wekken, maar om begrip en herkenning te bieden aan anderen die met mentale problemen worstelen.
“Ik werd als lastig gezien, terwijl ik vooral zelf aan het overleven was”
In zijn video, die inmiddels door duizenden mensen is bekeken, vertelt Igmar openhartig over zijn diagnose. Vier jaar geleden werd vastgesteld dat hij aan PTSS lijdt – een aandoening die vaak onzichtbaar is aan de buitenkant, maar van binnen alles op scherp zet.
“Wat me het meeste pijn heeft gedaan,” vertelt hij, “is dat sommige mensen dachten dat ik mijn situatie gebruikte als excuus. Alsof ik niet wilde werken of geen hulp wilde.”
Niets is minder waar. PTSS is een aandoening waarbij het zenuwstelsel voortdurend in alarmfase verkeert. Je hersenen geven voortdurend het signaal af dat je in gevaar bent, ook al is er objectief niets aan de hand. Dat zorgt voor extreme spanning, slapeloosheid en totale mentale uitputting.
“Je leeft alsof er ieder moment een inbreker je huis binnen kan stappen. Alleen: die komt nooit. Maar jij blijft wachten.”
Opgegroeid binnen een gesloten gemeenschap
Igmar legt in de video uit dat zijn PTSS voortkomt uit gebeurtenissen in zijn jeugd. Hij groeide op binnen de geloofsgemeenschap van de Jehova’s Getuigen, een organisatie met strikte regels en een sterke interne structuur. Hij benadrukt dat dit op zichzelf geen oordeel is over het geloof, maar dat zijn persoonlijke ervaringen hem diep hebben gevormd.
“Als kind zat ik vaak in onveilige situaties. Toen was die hyperalertheid van mijn brein misschien functioneel. Maar nu, jaren later, blijft dat alarmsysteem onnodig actief. Dat maakt leven, rusten en werken bijna onmogelijk.”
Zijn openheid over deze achtergrond maakt indruk, juist omdat het laat zien hoe jeugdtrauma’s op latere leeftijd kunnen doorwerken – ook als je ogenschijnlijk alles op de rit hebt.
Anderhalf jaar buiten het arbeidsproces
Door de aanhoudende klachten moest Igmar uiteindelijk het moeilijkste besluit nemen: hij stopte met werken. Na succesvolle jaren op de radio, waarin hij duizenden mensen dagelijks vermaakte en informeerden, viel de stilte in zijn professionele leven plots in. Het bleek een enorme omschakeling.
“Ik had moeite met het beeld dat ik lastig was. Terwijl ik gewoon niet meer kon. Niet fysiek, niet mentaal. Mijn batterij raakte leeg en bleef leeg.”
Wat volgde, was een intensieve periode van zelfonderzoek, therapie en herstel. Geen spectaculaire veranderingen, maar kleine stappen, stapjes zelfs, die langzaam tot verbetering leiden. Inmiddels gaat het beter, al is hij er nog lang niet.
“Ik heb per dag maar een paar uurtjes energie. Werken zoals vroeger is nu nog geen optie. Maar alles is beter dan opgesloten zitten in je eigen hoofd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik weet niet waar ik uitkom, maar ik ga weer meedoen”
Wat Igmar’s video zo bijzonder maakt, is de combinatie van eerlijkheid én hoop. Ondanks de onzekerheid over zijn toekomst straalt hij een nieuwe rust en acceptatie uit. Hij durft toe te geven dat hij nog niet weet waar hij terecht zal komen, maar hij wil zich daar niet langer voor schamen.
“Misschien eindig ik op Curaçao, misschien in Apeldoorn, of op Ameland, of gewoon in Amersfoort. Ik weet het niet. Maar ik ga me niet meer verstoppen omdat ik mijn leven nog niet op orde heb.”
Die woorden, eenvoudig en krachtig, raken bij veel mensen een gevoelige snaar. In een maatschappij die draait op prestaties, snelheid en zichtbaarheid, laat Igmar zien dat het soms juist krachtig is om stil te vallen en naar binnen te keren.
Van radioheld naar voorbeeld in kwetsbaarheid
Igmar Felicia werd ooit bekend als een energieke radiopersoonlijkheid met een vlotte babbel en een groot hart voor muziek en mensen. Die uitstraling blijft, maar inmiddels toont hij zich van een andere kant – een kant die minstens zo waardevol is.
Door zijn verhaal te delen via Instagram kiest hij een nieuwe vorm van communicatie: direct, onbewerkt en puur. Geen draaiboek, geen jingles, geen redactieteam. Alleen hijzelf, zijn woorden en zijn waarheid.
“Ik wil niet meer buiten de maatschappij staan omdat ik nog niet ‘gerepareerd’ ben. Dit is wie ik nu ben. En dat mag er ook zijn.”
Het is een boodschap die veel verder reikt dan zijn persoonlijke kring. Zijn video wordt massaal gedeeld, en de reacties van volgers zijn hartverwarmend. Mensen prijzen zijn eerlijkheid, bedanken hem voor zijn openheid en delen hun eigen ervaringen.
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Het verhaal van Igmar draagt bij aan een belangrijk maatschappelijk gesprek: het normaliseren van mentale gezondheid. In een wereld waarin lichamelijke blessures direct serieus worden genomen, blijven psychische klachten vaak onzichtbaar of onbegrepen.
Met zijn verhaal laat Igmar zien dat herstel niet lineair is. Dat je soms maanden of jaren nodig hebt. Dat je geen excuus hoeft te maken voor wie je bent of hoe je je voelt. En vooral: dat je nog steeds meetelt, ook als je even niet meedoet op de ‘normale’ manier.
“Ik heb anderhalf jaar keihard gewerkt aan mezelf. En dit is waar ik nu ben. Dat is geen zwakte. Dat is mijn proces.”
Een boodschap van hoop
Hoewel zijn pad nog niet volledig is uitgestippeld, lijkt Igmar de balans langzaam terug te vinden. Niet door weer de radio in te duiken of volle dagen te draaien, maar door zichzelf opnieuw te ontdekken – op een manier die past bij zijn tempo, zijn energie en zijn waarden.
Zijn boodschap is helder: je bent niet je diagnose, en het is geen zwakte om hulp te vragen of rust te nemen. Door openlijk te spreken over zijn worsteling, maakt hij ruimte voor anderen om hetzelfde te doen.
“Ik hoef geen perfect plaatje te zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn – met alles wat daarbij hoort.”
Tot slot
Het verhaal van Igmar Felicia is niet alleen het verhaal van een radio-dj met PTSS. Het is het verhaal van een mens die besloot te pauzeren, te helen en stap voor stap zijn leven opnieuw vorm te geven. Met vallen en opstaan. Met kwetsbaarheid én kracht.
En misschien – juist daardoor – raakt zijn stem nu meer mensen dan ooit tevoren.
Volg ons voor meer verhalen over mentale gezondheid, persoonlijke groei en bekende Nederlanders die het taboe op kwetsbaarheid helpen doorbreken.