Algemeen
Wendy van Hout niet welkom: “Over en uit”😞💔
Wendy van Hout, bekend als de vriendin van Peter Gillis, heeft haar zinnen gezet op een plek in het voorprogramma van het Mega Piratenfestijn, dat plaatsvindt in het GelreDome. Ondanks deze droomkans is haar nominatie niet zonder controverse. Op sociale media regent het kritiek, en er wordt zelfs opgeroepen om niet op haar te stemmen.
Stemronde voor het Voorprogramma
Het Mega Piratenfestijn heeft samen met RADIONL een bijzondere stemming georganiseerd. Hier kunnen fans bepalen welke vijf zangeressen een optreden mogen verzorgen in het voorprogramma van het evenement op 21 december. De winnaars krijgen de mogelijkheid om twee nummers te zingen op het immense podium van het GelreDome, een kans die veel beginnende artiesten alleen maar kunnen dromen.
Kritiek op Wendy’s Deelname
Hoewel de stemming bedoeld is om talent een podium te bieden, is de nominatie van Wendy van Hout een heet hangijzer geworden. Op sociale media uiten velen hun ongenoegen over haar aanwezigheid in de lijst van genomineerden. Critici vinden dat ze niet in dezelfde categorie thuishoort als andere deelnemers.
“Ik heb gestemd op Priscilla, Fetty en Marlane,” deelt een gebruiker op Facebook. “Maar wat doet Wendy in deze lijst? Dit is een belediging voor artiesten die écht iets kunnen. Ze hoort hier gewoon niet tussen.” Een ander voegt daaraan toe: “Het is schandalig dat iemand met haar zangniveau deze kans krijgt. Geef die plek aan een serieuze artiest.”
Discussie Over Haar Zangkwaliteiten
Wendy’s zangkunsten zijn al eerder onderwerp van discussie geweest. Tijdens een uitzending van De Oranjezomer werden beelden van een van haar optredens afgespeeld, wat leidde tot spottende reacties. Presentator Jack van Gelder kon zijn lach niet inhouden en grapte: “Die heeft zangles gekregen nádat ze dit nummer heeft opgenomen.” De studio barstte in lachen uit, wat Wendy’s positie in de muziekindustrie verder onder druk zette.
Een Lastige Reactie op Kritiek
De kritiek laat Wendy niet onberoerd. In het verleden reageerde ze emotioneel op soortgelijke opmerkingen. “Bedankt voor het belachelijk maken!” schreef ze destijds op Instagram. “Ik kan veel hebben, maar dit gaat te ver. Dit is triest en het maakt me verdrietig. Het is walgelijk dat mensen op deze manier over anderen praten.”
Hoewel Wendy de kritiek als pijnlijk ervaart, lijkt ze vastberaden om door te zetten. Ze ziet de nominatie als een kans om haar passie voor muziek te delen en zich te bewijzen, ongeacht de tegenwind die ze ervaart.
Het Publiek Verdeeld
De discussie rondom Wendy’s deelname heeft de stemming op sociale media volledig gepolariseerd. Terwijl haar fans oproepen om haar te steunen, blijft een groot deel van de muziekliefhebbers sceptisch over haar muzikale kwaliteiten. “Als je echt goed bent, hoef je jezelf niet door controverses heen te vechten,” stelt een criticus.
Wat Zegt Wendy Hier Zelf Over?
Wendy heeft zich nog niet publiekelijk uitgesproken over de recente controverse, maar insiders suggereren dat ze zich probeert te concentreren op haar muzikale ontwikkeling. Of ze daadwerkelijk op het podium in het GelreDome zal staan, hangt nu af van de stemmen van het publiek. Het resultaat van de stemming wordt met spanning afgewacht.
De Grote Vraag: Wat Brengt de Toekomst?
Voor Wendy is dit een cruciaal moment in haar carrière. Als ze voldoende stemmen weet te verzamelen, zal ze op 21 december optreden tijdens een van de grootste muziekfestivals van Nederland. Dit zou een unieke kans zijn om haar critici de mond te snoeren en haar talent te laten zien.
Toch blijft de vraag of ze genoeg stemmen kan binnenhalen om die plek te bemachtigen. Zelfs als ze de stemmen wint, zal ze haar optreden moeten gebruiken om het publiek – en misschien vooral haar critici – te overtuigen van haar plek in de muziekindustrie. Het is een zware opgave, maar Wendy lijkt vastberaden om te bewijzen dat ze de uitdaging aankan.
De komende weken zullen bepalend zijn voor Wendy’s toekomst in de muziek. Het is duidelijk dat ze een lange weg te gaan heeft, maar wie weet wat de toekomst brengt. Misschien is dit het begin van een succesvol nieuw hoofdstuk in haar leven. Of ze de critici weet te overtuigen, zal blijken op 21 december in het GelreDome.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.