Algemeen
Wendy van Hout niet welkom: “Over en uit”😞💔
Wendy van Hout, bekend als de vriendin van Peter Gillis, heeft haar zinnen gezet op een plek in het voorprogramma van het Mega Piratenfestijn, dat plaatsvindt in het GelreDome. Ondanks deze droomkans is haar nominatie niet zonder controverse. Op sociale media regent het kritiek, en er wordt zelfs opgeroepen om niet op haar te stemmen.
Stemronde voor het Voorprogramma
Het Mega Piratenfestijn heeft samen met RADIONL een bijzondere stemming georganiseerd. Hier kunnen fans bepalen welke vijf zangeressen een optreden mogen verzorgen in het voorprogramma van het evenement op 21 december. De winnaars krijgen de mogelijkheid om twee nummers te zingen op het immense podium van het GelreDome, een kans die veel beginnende artiesten alleen maar kunnen dromen.
Kritiek op Wendy’s Deelname
Hoewel de stemming bedoeld is om talent een podium te bieden, is de nominatie van Wendy van Hout een heet hangijzer geworden. Op sociale media uiten velen hun ongenoegen over haar aanwezigheid in de lijst van genomineerden. Critici vinden dat ze niet in dezelfde categorie thuishoort als andere deelnemers.
“Ik heb gestemd op Priscilla, Fetty en Marlane,” deelt een gebruiker op Facebook. “Maar wat doet Wendy in deze lijst? Dit is een belediging voor artiesten die écht iets kunnen. Ze hoort hier gewoon niet tussen.” Een ander voegt daaraan toe: “Het is schandalig dat iemand met haar zangniveau deze kans krijgt. Geef die plek aan een serieuze artiest.”
Discussie Over Haar Zangkwaliteiten
Wendy’s zangkunsten zijn al eerder onderwerp van discussie geweest. Tijdens een uitzending van De Oranjezomer werden beelden van een van haar optredens afgespeeld, wat leidde tot spottende reacties. Presentator Jack van Gelder kon zijn lach niet inhouden en grapte: “Die heeft zangles gekregen nádat ze dit nummer heeft opgenomen.” De studio barstte in lachen uit, wat Wendy’s positie in de muziekindustrie verder onder druk zette.
Een Lastige Reactie op Kritiek
De kritiek laat Wendy niet onberoerd. In het verleden reageerde ze emotioneel op soortgelijke opmerkingen. “Bedankt voor het belachelijk maken!” schreef ze destijds op Instagram. “Ik kan veel hebben, maar dit gaat te ver. Dit is triest en het maakt me verdrietig. Het is walgelijk dat mensen op deze manier over anderen praten.”
Hoewel Wendy de kritiek als pijnlijk ervaart, lijkt ze vastberaden om door te zetten. Ze ziet de nominatie als een kans om haar passie voor muziek te delen en zich te bewijzen, ongeacht de tegenwind die ze ervaart.
Het Publiek Verdeeld
De discussie rondom Wendy’s deelname heeft de stemming op sociale media volledig gepolariseerd. Terwijl haar fans oproepen om haar te steunen, blijft een groot deel van de muziekliefhebbers sceptisch over haar muzikale kwaliteiten. “Als je echt goed bent, hoef je jezelf niet door controverses heen te vechten,” stelt een criticus.
Wat Zegt Wendy Hier Zelf Over?
Wendy heeft zich nog niet publiekelijk uitgesproken over de recente controverse, maar insiders suggereren dat ze zich probeert te concentreren op haar muzikale ontwikkeling. Of ze daadwerkelijk op het podium in het GelreDome zal staan, hangt nu af van de stemmen van het publiek. Het resultaat van de stemming wordt met spanning afgewacht.
De Grote Vraag: Wat Brengt de Toekomst?
Voor Wendy is dit een cruciaal moment in haar carrière. Als ze voldoende stemmen weet te verzamelen, zal ze op 21 december optreden tijdens een van de grootste muziekfestivals van Nederland. Dit zou een unieke kans zijn om haar critici de mond te snoeren en haar talent te laten zien.
Toch blijft de vraag of ze genoeg stemmen kan binnenhalen om die plek te bemachtigen. Zelfs als ze de stemmen wint, zal ze haar optreden moeten gebruiken om het publiek – en misschien vooral haar critici – te overtuigen van haar plek in de muziekindustrie. Het is een zware opgave, maar Wendy lijkt vastberaden om te bewijzen dat ze de uitdaging aankan.
De komende weken zullen bepalend zijn voor Wendy’s toekomst in de muziek. Het is duidelijk dat ze een lange weg te gaan heeft, maar wie weet wat de toekomst brengt. Misschien is dit het begin van een succesvol nieuw hoofdstuk in haar leven. Of ze de critici weet te overtuigen, zal blijken op 21 december in het GelreDome.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.