Algemeen
Vreselijk nieuws: John de Mol heeft niet lang meer te leven
Linda de Mol, een van de bekendste gezichten in de Nederlandse televisie-industrie, heeft haar zorgen uitgesproken over haar broer, mediamagnaat John de Mol. De presentatrice van RTL en SBS geeft aan dat de tijd die ze met haar broer doorbrengt, schaars is, ondanks dat ze vlak bij elkaar wonen. Deze afstandelijkheid raakt haar des te meer nu ze zich bewust wordt van de waarde van tijd en de beperkte jaren die ze mogelijk nog samen hebben.
“Te weinig contact met John”
In de meest recente editie van haar tijdschrift LINDA schrijft de 60-jarige presentatrice openhartig over haar relatie met John de Mol, die inmiddels 69 jaar is.
Hoewel ze elkaar altijd goed hebben gesteund, merkt Linda dat hun ontmoetingen zeldzamer worden. “Ik zie mijn broer veel te weinig,” bekent ze. “We wonen vlak bij elkaar, maar hij werkt nog zo idioot veel voor een zeventigjarige dat afspreken om gewoon even echt bij te praten er veel te vaak bij inschiet.”
Volgens Linda is dit niet hoe ze de band met haar broer had willen zien. “Hoeveel keer zie ik hem dan nog bij dit tempo?” vraagt ze zich af. Het is een vraag die haar blijkbaar steeds meer bezighoudt, vooral nu ze zich realiseert hoe kostbaar tijd is.
Een familie die uit elkaar groeit
De familie De Mol heeft altijd een sterke band gehad, maar de drukke levens van de verschillende leden maken het steeds moeilijker om samen te komen. Linda vertelt dat ze vooral tijdens de zomervakantie proberen tijd voor elkaar vrij te maken.
“We proberen elke zomer een weekje met de hele familie tegelijk in Portugal door te brengen,” legt ze uit. Maar zelfs deze traditie wordt steeds lastiger. “Met volwassen kinderen en hun drukke banen lukt het niet meer elke zomer om de agenda’s van iedereen gelijk te krijgen.”
De zomervakantie in Portugal is voor Linda en John een zeldzaam moment om echt bij te praten en te ontspannen. Toch is Linda zich er terdege van bewust dat ook deze vakanties niet eindeloos zullen doorgaan. “Het zijn momenten die ik koester, maar die veel te weinig voorkomen,” zegt ze.
Zorgen over de toekomst
Wat Linda vooral zorgen baart, is de beperkte tijd die ze mogelijk nog met haar broer heeft. Ze rekent voor dat, gebaseerd op de gemiddelde levensverwachting, zij en John nog maar enkele gezamenlijke zomers in het vooruitzicht hebben.
“Als ik de gemiddelde levensverwachting mag halen, heb ik nog maar 23 van die weekjes en met mijn broer zelfs nog maar tien weken, als je uitgaat van de gemiddeld lagere levensverwachting van mannen,” schrijft ze.
John de Mol, die recent nog in het nieuws was vanwege zijn werk bij Talpa, wordt in 2025 zeventig jaar. De gemiddelde levensverwachting voor mannen in Nederland ligt rond de 80 jaar, iets wat Linda zichtbaar dwarszit.
“Gatver, zo wil ik helemaal niet denken,” zegt ze. “Hopelijk worden we 102, maar toch is het ook goed om je er bewust van te zijn dat de tijd die je met loved ones doorbrengt, kostbaar is of korter kan zijn dan je dacht.”
John blijft actief ondanks zijn leeftijd
Ondanks zijn leeftijd blijft John de Mol onverminderd hard werken. Hij is nog altijd een belangrijke kracht achter Talpa, het mediabedrijf dat hij oprichtte en waarmee hij talloze successen heeft geboekt.
Recent wist hij zelfs SBS 6 van de ondergang te redden door het contract met het populaire VI-trio te verlengen. Zijn vastberadenheid om actief te blijven in de mediawereld zorgt er echter ook voor dat zijn persoonlijke relaties minder aandacht krijgen.
Linda bewondert de werklust van haar broer, maar erkent dat dit vaak ten koste gaat van hun contact. “Ik snap dat hij zich volledig inzet voor zijn bedrijf en de mensen om hem heen, maar ik mis de tijd die we vroeger samen doorbrachten,” zegt ze.
De waarde van tijd
Linda’s reflectie over de tijd die ze nog met haar broer heeft, raakt aan een universeel thema: hoe belangrijk het is om tijd door te brengen met de mensen die je liefhebt. Voor Linda is het duidelijk geworden dat deze momenten kostbaarder zijn dan ooit.
“Het leven gaat zo snel voorbij,” zegt ze. “We realiseren ons vaak pas hoe belangrijk iets is, als het bijna te laat is.”
Haar openhartigheid over dit onderwerp heeft veel losgemaakt bij haar lezers en volgers. Velen herkennen zich in het dilemma van een druk leven waarin familiebanden soms op de achtergrond raken. Linda’s boodschap is helder: neem de tijd om samen te zijn met de mensen die er echt toe doen.
Blik op de toekomst
Hoewel Linda zich zorgen maakt over de toekomst, blijft ze optimistisch. Ze hoopt dat zij en John in de komende jaren meer tijd kunnen vrijmaken om samen te zijn.
“Ik hoop dat we de balans kunnen vinden tussen werk en familie,” zegt ze. “We hebben al zoveel mooie herinneringen samen, en ik wil daar graag nog veel meer aan toevoegen.”
Met deze boodschap nodigt Linda niet alleen haar broer uit om vaker samen te komen, maar herinnert ze ons allemaal eraan hoe belangrijk het is om tijd vrij te maken voor de mensen die je dierbaar zijn. Of het nu gaat om een vakantie, een diner of gewoon een spontaan bezoekje: elk moment telt.
Felle woordenwisseling in de Kamer: debat over verkiezingsuitslag en migratiebeleid krijgt onverwachte wending
Tijdens een verder technisch debat over de verkiezingsuitslag kreeg de Tweede Kamer te maken met een opvallend moment. FvD-Kamerlid Lidewij de Vos nam het woord tijdens een interruptie en richtte zich fel tot Rob Jette, die zij aansprak op uitspraken die hij tijdens de campagne had gedaan. Het moment veranderde de sfeer in de Kamer en zorgde voor een debat dat nog lang na resonantie veroorzaakte.
Campagnebeloften onder de loep
Volgens De Vos had Jette in de campagne een duidelijke belofte gedaan: de instroom van migranten terugbrengen en op termijn beter beheersbaar maken. In haar optiek was die belofte onvoldoende waargemaakt. Ze hield hem nauwkeurig passages uit interviews en speeches voor waarin hij sprak over het “beperken van de instroom”, en stelde dat het gevoerde beleid volgens haar eerder het tegenovergestelde resultaat had opgeleverd.
Het was duidelijk dat haar woorden impact hadden. De spanning in de zaal liep merkbaar op, vooral toen een aantal andere Kamerleden aandachtig begon mee te luisteren. Wat eerder klonk als een gebruikelijke interruptie, groeide uit tot een centraal moment in het debat.
Rob Jette verdedigt zijn standpunt
Rob Jette reageerde zichtbaar behoedzaam op de kritiek. Hij benadrukte dat Nederland gebonden is aan internationale afspraken, en dat veranderingen op het gebied van migratie niet met één nationaal besluit kunnen worden afgedwongen. Volgens hem vraagt het migratiedossier om Europese samenwerking, zorgvuldigheid en realisme.
De Vos vond die uitleg ontoereikend. In haar ogen werd al jaren verwezen naar Europese verplichtingen, waardoor echte stappen uitbleven. Ze vroeg zich hardop af welke partij nog verantwoordelijkheid neemt wanneer het telkens blijft bij verwijzen naar regels, verdragen of procedures. De stilte die na haar woorden viel, liet zien dat haar opmerkingen breed binnenkwamen.
Een verschuiving in de Tweede Kamer
De Vos wees vervolgens op een groeiende beweging binnen de Kamer. Waar een strenger migratiebeleid eerder vooral door rechtse partijen werd uitgedragen, wordt die koers volgens haar inmiddels door meerdere partijen onderschreven. Ze verwees naar de verkiezingsprogramma’s van onder meer VVD, CDA, D66 en GroenLinks-PvdA, waarin allemaal varianten staan van het streven om de totale instroom te beperken.
Volgens haar is de verkiezingsuitslag een duidelijk signaal van de kiezer. “De samenleving heeft gesproken,” benadrukte ze, “en van partijen wordt nu verwacht dat zij die woorden omzetten in concrete besluiten.” Ze noemde daarbij dat ongeveer 117 zetels in de Kamer vertegenwoordigd worden door partijen die in hun programma’s spreken over het terugbrengen van de instroom.
Druk op gemeenten en woningmarkt
In haar betoog verwijst De Vos ook naar maatschappelijke zorgen die steeds vaker naar voren komen. Gemeenten geven al langer aan dat zij moeite hebben met het vinden van opvanglocaties. Daarnaast speelt de woningmarkt een belangrijke rol in de discussie: starters kunnen moeilijk aan een betaalbare woning komen en sommige regio’s ervaren extra druk op voorzieningen.
De Vos haalde rapportages aan waarin wordt beschreven dat migratie een van de factoren is die bijdraagt aan de druk op de woningmarkt. Tegelijkertijd benadrukte ze dat gemeenten financiële uitdagingen ervaren als zij noodopvang moeten organiseren, wat zorgt voor extra spanning tussen het Rijk en lokale overheden.
Een samenleving op zoek naar duidelijkheid
In haar bijdrage ging De Vos ook in op het bredere maatschappelijke debat. Ze stelde dat veel Nederlanders behoefte hebben aan duidelijke grenzen, heldere afspraken en een gevoel van overzicht. Volgens haar heeft de publieke opinie in de afgelopen periode een versnelde verschuiving doorgemaakt, mede door incidenten die veel aandacht kregen in de media.
Hoewel Kamerleden doorgaans terughoudend zijn om op emotionele gebeurtenissen in te gaan, wees De Vos erop dat maatschappelijke gebeurtenissen de toon van het gesprek onvermijdelijk beïnvloeden. Het publiek wil volgens haar dat de politiek verantwoordelijkheid neemt en transparant is over de keuzes die worden gemaakt.
Kiezersvertrouwen en geloofwaardigheid
Een belangrijk deel van haar betoog richtte zich op vertrouwen. De Vos stelde dat de geloofwaardigheid van meerdere partijen nu ter discussie staat. Tijdens de campagnes spraken zij zich uit voor een beperking van de instroom, en volgens haar is het nu aan diezelfde partijen om die woorden in de praktijk te brengen.
Ze waarschuwde dat het vertrouwen van kiezers verder zal afnemen als er opnieuw grote plannen worden gemaakt zonder zichtbare resultaten. “De kiezer kijkt mee,” zei ze, “en beoordeelt op daden, niet op goede bedoelingen.”
Concrete maatregelen versus nieuwe commissies
De Vos riep het kabinet en de Kamer op om niet opnieuw te vervallen in het instellen van werkgroepen of commissies die maandenlang onderzoek doen. Volgens haar is dat in het verleden vaak gebeurd, terwijl de situatie in de tussentijd nauwelijks veranderde.
Als mogelijke maatregelen noemde ze onder meer tijdelijke beperkingen op het aantal aanvragen en het opnieuw bespreken van internationale afspraken. Voor sommige partijen gaan die voorstellen te ver; andere fracties willen juist dat de Kamer alle opties onderzoekt. Het leidde tot verhitte reacties, maar ook tot nieuwe allianties tussen partijen die zich eerder minder fel mengden in het debat.
Remigratie als onderwerp van gesprek
De Vos bracht ook remigratie ter sprake — een onderwerp dat al sinds de jaren tachtig onderdeel is van het beleid. Zij vindt dat bestaande regelingen meer onder de aandacht moeten komen en dat er gekeken moet worden naar verbeteringen voor mensen die vrijwillig willen terugkeren.
Hoewel dit deel van haar betoog op tegenstand stuitte, kreeg zij opvallend genoeg ook steun van enkele lokale bestuurders die meepraten over de praktische uitvoering van migratiebeleid in hun gemeenten.
Politiek op een kruispunt
Het debat liet zien dat migratie allang geen randthema meer is, maar een centraal onderdeel van de politieke agenda. Steeds meer partijen zien dat de samenleving om duidelijkheid vraagt. Tegelijkertijd is het een dossier waar juridische, internationale en morele aspecten elkaar raken — wat tot complexe afwegingen leidt.
De Vos benadrukte dat de Kamer op een cruciaal moment staat. “Wie nu blijft wachten,” sprak ze, “riskeert niet alleen verlies van vertrouwen, maar ook verlies van verbinding met de mensen voor wie wij hier zitten.”
Wat gebeurt er nu?
De komende weken staan nieuwe overleggen gepland waarin partijen verder praten over migratie, opvang en instroom. De vraag is of er daadwerkelijk een gezamenlijke koers ontstaat, of dat politieke verschillen opnieuw leiden tot vertraging en langdurige onderhandelingen.
Wat duidelijk is: het debat van vandaag zette het onderwerp opnieuw op scherp. De Vos maakte haar standpunt helder, en meerdere partijen zullen de komende tijd moeten laten zien of ze de uitgesproken ambities uit hun verkiezingsprogramma’s waarmaken.