Algemeen
Vreselijk nieuws: John de Mol heeft niet lang meer te leven
Linda de Mol, een van de bekendste gezichten in de Nederlandse televisie-industrie, heeft haar zorgen uitgesproken over haar broer, mediamagnaat John de Mol. De presentatrice van RTL en SBS geeft aan dat de tijd die ze met haar broer doorbrengt, schaars is, ondanks dat ze vlak bij elkaar wonen. Deze afstandelijkheid raakt haar des te meer nu ze zich bewust wordt van de waarde van tijd en de beperkte jaren die ze mogelijk nog samen hebben.
“Te weinig contact met John”
In de meest recente editie van haar tijdschrift LINDA schrijft de 60-jarige presentatrice openhartig over haar relatie met John de Mol, die inmiddels 69 jaar is.
Hoewel ze elkaar altijd goed hebben gesteund, merkt Linda dat hun ontmoetingen zeldzamer worden. “Ik zie mijn broer veel te weinig,” bekent ze. “We wonen vlak bij elkaar, maar hij werkt nog zo idioot veel voor een zeventigjarige dat afspreken om gewoon even echt bij te praten er veel te vaak bij inschiet.”
Volgens Linda is dit niet hoe ze de band met haar broer had willen zien. “Hoeveel keer zie ik hem dan nog bij dit tempo?” vraagt ze zich af. Het is een vraag die haar blijkbaar steeds meer bezighoudt, vooral nu ze zich realiseert hoe kostbaar tijd is.
Een familie die uit elkaar groeit
De familie De Mol heeft altijd een sterke band gehad, maar de drukke levens van de verschillende leden maken het steeds moeilijker om samen te komen. Linda vertelt dat ze vooral tijdens de zomervakantie proberen tijd voor elkaar vrij te maken.
“We proberen elke zomer een weekje met de hele familie tegelijk in Portugal door te brengen,” legt ze uit. Maar zelfs deze traditie wordt steeds lastiger. “Met volwassen kinderen en hun drukke banen lukt het niet meer elke zomer om de agenda’s van iedereen gelijk te krijgen.”
De zomervakantie in Portugal is voor Linda en John een zeldzaam moment om echt bij te praten en te ontspannen. Toch is Linda zich er terdege van bewust dat ook deze vakanties niet eindeloos zullen doorgaan. “Het zijn momenten die ik koester, maar die veel te weinig voorkomen,” zegt ze.
Zorgen over de toekomst
Wat Linda vooral zorgen baart, is de beperkte tijd die ze mogelijk nog met haar broer heeft. Ze rekent voor dat, gebaseerd op de gemiddelde levensverwachting, zij en John nog maar enkele gezamenlijke zomers in het vooruitzicht hebben.
“Als ik de gemiddelde levensverwachting mag halen, heb ik nog maar 23 van die weekjes en met mijn broer zelfs nog maar tien weken, als je uitgaat van de gemiddeld lagere levensverwachting van mannen,” schrijft ze.
John de Mol, die recent nog in het nieuws was vanwege zijn werk bij Talpa, wordt in 2025 zeventig jaar. De gemiddelde levensverwachting voor mannen in Nederland ligt rond de 80 jaar, iets wat Linda zichtbaar dwarszit.
“Gatver, zo wil ik helemaal niet denken,” zegt ze. “Hopelijk worden we 102, maar toch is het ook goed om je er bewust van te zijn dat de tijd die je met loved ones doorbrengt, kostbaar is of korter kan zijn dan je dacht.”
John blijft actief ondanks zijn leeftijd
Ondanks zijn leeftijd blijft John de Mol onverminderd hard werken. Hij is nog altijd een belangrijke kracht achter Talpa, het mediabedrijf dat hij oprichtte en waarmee hij talloze successen heeft geboekt.
Recent wist hij zelfs SBS 6 van de ondergang te redden door het contract met het populaire VI-trio te verlengen. Zijn vastberadenheid om actief te blijven in de mediawereld zorgt er echter ook voor dat zijn persoonlijke relaties minder aandacht krijgen.
Linda bewondert de werklust van haar broer, maar erkent dat dit vaak ten koste gaat van hun contact. “Ik snap dat hij zich volledig inzet voor zijn bedrijf en de mensen om hem heen, maar ik mis de tijd die we vroeger samen doorbrachten,” zegt ze.
De waarde van tijd
Linda’s reflectie over de tijd die ze nog met haar broer heeft, raakt aan een universeel thema: hoe belangrijk het is om tijd door te brengen met de mensen die je liefhebt. Voor Linda is het duidelijk geworden dat deze momenten kostbaarder zijn dan ooit.
“Het leven gaat zo snel voorbij,” zegt ze. “We realiseren ons vaak pas hoe belangrijk iets is, als het bijna te laat is.”
Haar openhartigheid over dit onderwerp heeft veel losgemaakt bij haar lezers en volgers. Velen herkennen zich in het dilemma van een druk leven waarin familiebanden soms op de achtergrond raken. Linda’s boodschap is helder: neem de tijd om samen te zijn met de mensen die er echt toe doen.
Blik op de toekomst
Hoewel Linda zich zorgen maakt over de toekomst, blijft ze optimistisch. Ze hoopt dat zij en John in de komende jaren meer tijd kunnen vrijmaken om samen te zijn.
“Ik hoop dat we de balans kunnen vinden tussen werk en familie,” zegt ze. “We hebben al zoveel mooie herinneringen samen, en ik wil daar graag nog veel meer aan toevoegen.”
Met deze boodschap nodigt Linda niet alleen haar broer uit om vaker samen te komen, maar herinnert ze ons allemaal eraan hoe belangrijk het is om tijd vrij te maken voor de mensen die je dierbaar zijn. Of het nu gaat om een vakantie, een diner of gewoon een spontaan bezoekje: elk moment telt.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.