Algemeen
Vreselijk nieuws: John de Mol heeft niet lang meer te leven
Linda de Mol, een van de bekendste gezichten in de Nederlandse televisie-industrie, heeft haar zorgen uitgesproken over haar broer, mediamagnaat John de Mol. De presentatrice van RTL en SBS geeft aan dat de tijd die ze met haar broer doorbrengt, schaars is, ondanks dat ze vlak bij elkaar wonen. Deze afstandelijkheid raakt haar des te meer nu ze zich bewust wordt van de waarde van tijd en de beperkte jaren die ze mogelijk nog samen hebben.
“Te weinig contact met John”
In de meest recente editie van haar tijdschrift LINDA schrijft de 60-jarige presentatrice openhartig over haar relatie met John de Mol, die inmiddels 69 jaar is.
Hoewel ze elkaar altijd goed hebben gesteund, merkt Linda dat hun ontmoetingen zeldzamer worden. “Ik zie mijn broer veel te weinig,” bekent ze. “We wonen vlak bij elkaar, maar hij werkt nog zo idioot veel voor een zeventigjarige dat afspreken om gewoon even echt bij te praten er veel te vaak bij inschiet.”
Volgens Linda is dit niet hoe ze de band met haar broer had willen zien. “Hoeveel keer zie ik hem dan nog bij dit tempo?” vraagt ze zich af. Het is een vraag die haar blijkbaar steeds meer bezighoudt, vooral nu ze zich realiseert hoe kostbaar tijd is.
Een familie die uit elkaar groeit
De familie De Mol heeft altijd een sterke band gehad, maar de drukke levens van de verschillende leden maken het steeds moeilijker om samen te komen. Linda vertelt dat ze vooral tijdens de zomervakantie proberen tijd voor elkaar vrij te maken.
“We proberen elke zomer een weekje met de hele familie tegelijk in Portugal door te brengen,” legt ze uit. Maar zelfs deze traditie wordt steeds lastiger. “Met volwassen kinderen en hun drukke banen lukt het niet meer elke zomer om de agenda’s van iedereen gelijk te krijgen.”
De zomervakantie in Portugal is voor Linda en John een zeldzaam moment om echt bij te praten en te ontspannen. Toch is Linda zich er terdege van bewust dat ook deze vakanties niet eindeloos zullen doorgaan. “Het zijn momenten die ik koester, maar die veel te weinig voorkomen,” zegt ze.
Zorgen over de toekomst
Wat Linda vooral zorgen baart, is de beperkte tijd die ze mogelijk nog met haar broer heeft. Ze rekent voor dat, gebaseerd op de gemiddelde levensverwachting, zij en John nog maar enkele gezamenlijke zomers in het vooruitzicht hebben.
“Als ik de gemiddelde levensverwachting mag halen, heb ik nog maar 23 van die weekjes en met mijn broer zelfs nog maar tien weken, als je uitgaat van de gemiddeld lagere levensverwachting van mannen,” schrijft ze.
John de Mol, die recent nog in het nieuws was vanwege zijn werk bij Talpa, wordt in 2025 zeventig jaar. De gemiddelde levensverwachting voor mannen in Nederland ligt rond de 80 jaar, iets wat Linda zichtbaar dwarszit.
“Gatver, zo wil ik helemaal niet denken,” zegt ze. “Hopelijk worden we 102, maar toch is het ook goed om je er bewust van te zijn dat de tijd die je met loved ones doorbrengt, kostbaar is of korter kan zijn dan je dacht.”
John blijft actief ondanks zijn leeftijd
Ondanks zijn leeftijd blijft John de Mol onverminderd hard werken. Hij is nog altijd een belangrijke kracht achter Talpa, het mediabedrijf dat hij oprichtte en waarmee hij talloze successen heeft geboekt.
Recent wist hij zelfs SBS 6 van de ondergang te redden door het contract met het populaire VI-trio te verlengen. Zijn vastberadenheid om actief te blijven in de mediawereld zorgt er echter ook voor dat zijn persoonlijke relaties minder aandacht krijgen.
Linda bewondert de werklust van haar broer, maar erkent dat dit vaak ten koste gaat van hun contact. “Ik snap dat hij zich volledig inzet voor zijn bedrijf en de mensen om hem heen, maar ik mis de tijd die we vroeger samen doorbrachten,” zegt ze.
De waarde van tijd
Linda’s reflectie over de tijd die ze nog met haar broer heeft, raakt aan een universeel thema: hoe belangrijk het is om tijd door te brengen met de mensen die je liefhebt. Voor Linda is het duidelijk geworden dat deze momenten kostbaarder zijn dan ooit.
“Het leven gaat zo snel voorbij,” zegt ze. “We realiseren ons vaak pas hoe belangrijk iets is, als het bijna te laat is.”
Haar openhartigheid over dit onderwerp heeft veel losgemaakt bij haar lezers en volgers. Velen herkennen zich in het dilemma van een druk leven waarin familiebanden soms op de achtergrond raken. Linda’s boodschap is helder: neem de tijd om samen te zijn met de mensen die er echt toe doen.
Blik op de toekomst
Hoewel Linda zich zorgen maakt over de toekomst, blijft ze optimistisch. Ze hoopt dat zij en John in de komende jaren meer tijd kunnen vrijmaken om samen te zijn.
“Ik hoop dat we de balans kunnen vinden tussen werk en familie,” zegt ze. “We hebben al zoveel mooie herinneringen samen, en ik wil daar graag nog veel meer aan toevoegen.”
Met deze boodschap nodigt Linda niet alleen haar broer uit om vaker samen te komen, maar herinnert ze ons allemaal eraan hoe belangrijk het is om tijd vrij te maken voor de mensen die je dierbaar zijn. Of het nu gaat om een vakantie, een diner of gewoon een spontaan bezoekje: elk moment telt.
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.