Algemeen
Verdachte vast in schoorsteen: laat schoorstenen maar aan de kerstman over!
In een bizar incident in Massachusetts heeft de politie het perfecte bewijs gevonden dat schoorstenen beter aan de kerstman kunnen worden overgelaten. Een verdachte, die dacht slim te zijn door zich in een schoorsteen te verstoppen, belandde in een benarde situatie. Hij moest door de brandweer worden bevrijd voordat hij uiteindelijk door de politie werd gearresteerd.
Het Incident
Het begon allemaal toen de politie werd opgeroepen vanwege een inbraakmelding in een woonwijk. Een verdachte werd gezien terwijl hij het huis probeerde te verlaten via een onconventionele route: de schoorsteen. Volgens de bewoners van het huis hoorden ze vreemde geluiden uit hun open haard en belden ze meteen de politie.
Bij aankomst troffen agenten een verdachte aan die vastzat in de schoorsteen. Hij had geprobeerd via de nauwe doorgang te ontsnappen, maar zijn plan liep letterlijk vast. De man zat muurvast, kon zich niet meer bewegen en riep om hulp. De politie schakelde direct de hulp in van de lokale brandweer om de situatie op te lossen.
Een Uitdaging voor de Brandweer
De brandweer arriveerde snel en begon met een delicate reddingsoperatie. Het verwijderen van iemand uit een schoorsteen is geen gemakkelijke taak en vereist veel voorzichtigheid om zowel de persoon als de woning niet te beschadigen. De brandweerlieden moesten delen van de schoorsteen afbreken om de verdachte veilig te bevrijden.
“Het was een van de vreemdste reddingsoperaties die we ooit hebben uitgevoerd,” zei een woordvoerder van de brandweer. “Dit soort dingen zie je meestal alleen in films.” Na bijna een uur wisten de brandweerlieden de verdachte te bevrijden. Hij was vies, geschrokken, maar verder ongedeerd.
De Arrestatie
Zodra de verdachte was bevrijd, werd hij direct door de politie gearresteerd. Hij wordt beschuldigd van inbraak en het betreden van een woning zonder toestemming. Volgens de politie was de man al bekend bij de autoriteiten vanwege eerdere criminele activiteiten.
De politie wees erop dat de verdachte waarschijnlijk dacht dat de schoorsteen een slimme ontsnappingsroute zou zijn. “Dit is een van de meest ondoordachte manieren om te proberen aan de politie te ontsnappen die we ooit hebben gezien,” zei een woordvoerder.
Reacties op Sociale Media
Het incident veroorzaakte veel hilariteit op sociale media. Veel mensen vergeleken de verdachte met de kerstman en grapten dat hij blijkbaar niet had geleerd hoe je veilig door een schoorsteen moet. “Ik denk dat hij vergeten was zijn kerstcadeautjes mee te nemen,” schreef iemand op Twitter. Anderen waren verbaasd over hoe iemand dacht dat dit een goed idee zou zijn. “Schoorstenen zijn geen ontsnappingsroutes, punt uit.”
Waarschuwing van de Brandweer
De brandweer heeft na het incident een officiële waarschuwing uitgegeven. Ze benadrukten dat schoorstenen niet ontworpen zijn om doorheen te kruipen en dat dit soort acties levensgevaarlijk kan zijn. “Schoorstenen zijn smal, donker, en bevatten vaak scherpe randen of resten van verbranding,” aldus een brandweerman.
Conclusie
Het incident in Massachusetts is een perfecte herinnering dat sommige dingen beter aan de kerstman kunnen worden overgelaten. Terwijl de verdachte nu te maken heeft met juridische gevolgen, blijft dit een van de meest bizarre incidenten in de geschiedenis van de lokale politie en brandweer. Voor de bewoners van het huis en de hulpdiensten zal deze dag nog lang in het geheugen gegrift staan.
Dit bericht op Instagram bekijken
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”