Algemeen
Uitgelekt: zoveel geld krijgt Rico Verhoeven voor een avondje knokken
Gisteravond boekte Rico Verhoeven een indrukwekkende overwinning op Levi Rigters, waarmee hij zijn wereldtitel voor de 21e keer op rij wist te verdedigen. Het was een spannend gevecht dat de vechtkunst van de 35-jarige kickbokser opnieuw in de schijnwerpers zette. Toch rijst bij fans niet alleen de vraag hoe lang Rico nog in de ring zal staan, maar ook wat hij eigenlijk verdient per partij. Verrassend genoeg is dat bedrag relatief bescheiden in vergelijking met de inkomsten van bokssensatie Jake Paul.
Verhoeven vs. Rigters: Een beladen avond in Arnhem
Het Gelredome in Arnhem was tot de nok toe gevuld met ruim 20.000 toeschouwers die reikhalzend uitkeken naar het gevecht tussen Rico Verhoeven en uitdager Levi Rigters. Het publiek kreeg waar voor zijn geld, want Rigters gaf in de eerste rondes verrassend goed tegenstand. In tegenstelling tot eerdere partijen van Verhoeven, waar de uitslag vaak al snel vast leek te staan, bleef het gevecht tot de vierde ronde spannend.
In de vierde ronde toonde Rico echter waarom hij al meer dan tien jaar ongeslagen is. Zijn ervaring, techniek en fysieke kracht waren simpelweg te veel voor Rigters, die nauwelijks meer in het spel voorkwam. Ondanks zijn nederlaag kreeg Rigters veel respect van het publiek, mede vanwege zijn mentale veerkracht. Slechts een week voor het gevecht verloor hij zijn vader, maar toch stond hij met vastberadenheid in de ring. Zijn emotionele opkomst en strijdlust maakten indruk.
Wat verdient Rico Verhoeven?
Hoewel Rico Verhoeven bekendstaat als een van de beste kickboksers ter wereld, zijn zijn inkomsten relatief bescheiden in vergelijking met die van boksers in andere disciplines. Volgens insiders verdient Rico ongeveer €200.000 per wedstrijd wanneer het gaat om standaardgevechten. Bij grotere partijen, zoals titelgevechten, loopt dit bedrag op tot ongeveer €500.000.
Hoewel dat een aanzienlijk bedrag is, verbleekt het naast de bedragen die sterren als Jake Paul verdienen. De Amerikaanse bokser, die bekendstaat om zijn bombastische shows en controversiële persoonlijkheid, verdient gemakkelijk tientallen miljoenen dollars per gevecht. Om een vergelijkbaar bedrag te verdienen, zou Rico bijna veertig keer de ring in moeten stappen.
Verschil in beloning: Kickboksen vs. Boksen
Het verschil in inkomsten is te verklaren door de uiteenlopende populariteit van de sporten. Kickboksen is wereldwijd minder groot dan boksen en trekt daardoor minder sponsoren, prijzengeld en uitzendrechten. Terwijl boksen regelmatig prime time wordt uitgezonden op grote Amerikaanse netwerken, heeft kickboksen een kleiner bereik en minder commerciële mogelijkheden.
Rico heeft zich hier eerder over uitgesproken. Hij vindt dat kickboksen meer waardering verdient, niet alleen vanwege de fysieke intensiteit, maar ook vanwege de complexiteit van de sport. “Mensen denken dat het alleen om vechten gaat, maar het is zoveel meer. Het is een mix van techniek, strategie en doorzettingsvermogen,” aldus Rico in een eerder interview.
Levi Rigters: De opkomende ster
De tegenstander van Rico, Levi Rigters, verdiende aanzienlijk minder aan het gevecht. Als relatieve nieuwkomer in de kickbokswereld heeft hij nog niet dezelfde status of inkomsten als Verhoeven. Zijn prestatie tegen de regerende kampioen was echter indrukwekkend en bevestigde zijn potentieel als toekomstige ster in de sport. Rigters zal ongetwijfeld meer kansen krijgen om zich te bewijzen en daarmee zijn inkomsten te verhogen.
Is het einde van Rico’s carrière in zicht?
Na zijn overwinning liet Rico doorschemeren dat zijn carrière misschien niet lang meer zal duren. Hoewel hij met zijn 35 jaar nog fit is en uitstekende prestaties levert, lijkt hij te overwegen om binnenkort afscheid te nemen van de ring. “Ik heb nog een contract tot 2026, maar ik denk dat het einde in zicht is,” zei hij in een interview na de wedstrijd.
Rico benadrukte dat hij zijn carrière op een hoogtepunt wil afsluiten. “Ik wil nog een paar mooie gevechten doen, maar ik wil niet doorgaan tot het moment dat ik niet meer op mijn best ben. Ik wil stoppen terwijl ik nog de beste ben.”
Wat brengt de toekomst voor Verhoeven?
Rico Verhoeven heeft al laten zien dat hij meer is dan alleen een vechter. Naast zijn carrière in de ring heeft hij geïnvesteerd in verschillende bedrijven, acteerde hij in films en bouwde hij een succesvol personal branding-imperium op. Het lijkt erop dat hij na zijn afscheid uit de sport een overstap zal maken naar andere gebieden waarin hij kan excelleren.
Ook wordt er gespeculeerd over een mogelijk gevecht buiten het kickboksen. Fans dromen van een clash met boksers zoals Tyson Fury of een cross-over gevecht in de stijl van Conor McGregor tegen Floyd Mayweather. Of dit realistisch is, blijft de vraag, maar het zou ongetwijfeld een van de meest bekeken gevechten ooit kunnen worden.
Conclusie
De partij tussen Rico Verhoeven en Levi Rigters was niet alleen een sportief spektakel, maar ook een reminder van de status van Verhoeven als een van de grootste kickboksers aller tijden. Terwijl hij zijn overwinningsreeks voortzet, blijft de vraag hoeveel gevechten hij nog in zich heeft.
Rico’s inkomen, hoe indrukwekkend ook, benadrukt de kloof tussen kickboksen en boksen in termen van populariteit en commerciële mogelijkheden. Toch heeft Rico iets dat niet in cijfers uit te drukken is: het respect en de bewondering van fans wereldwijd. Zijn nalatenschap als koning van het kickboksen is al verzekerd, ongeacht hoeveel partijen hij nog vecht.
De toekomst van de sport lijkt in handen van nieuwkomers zoals Rigters, maar Rico zal voor altijd een icoon blijven in de wereld van vechtsporten. Fans zullen elke minuut van zijn resterende tijd in de ring koesteren, terwijl ze tegelijkertijd speculeren over wat zijn volgende stappen zullen zijn. Eén ding is zeker: met Rico Verhoeven is het nooit saai.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.