Algemeen
Rachel deelt torenhoge prijs: dit kost het kerstmenu bij Casa Hazes
Peperduur kerstmenu bij Casa Hazes: Een diner dat tongen losmaakt
Wie deze feestdagen een avondje uit wil en overweegt te dineren bij Casa Hazes, moet niet alleen vroegtijdig reserveren, maar ook diep in de buidel tasten. Rachel Hazes heeft het uitgebreide kerstmenu van haar restaurant gedeeld, en dat is niet bepaald budgetvriendelijk. Op social media is het zesgangendiner voor kerst gepresenteerd, wat zowel nieuwsgierigheid als kritiek heeft opgeroepen.
Het kerstmenu van Casa Hazes
Het menu van Casa Hazes is uitgebreid en biedt keuze uit zes gangen, elk zorgvuldig samengesteld voor een luxe dinerervaring. Hieronder volgt een overzicht van wat gasten kunnen verwachten:
- Voorgerecht: Keuze uit steak tartaar of een vistrio.
- Tweede gang: Bouillabaisse of ossenstaartsoep.
- Tussengerecht: Coquilles of burrata met een cocktail.
- Hoofdgerecht: Een keuze uit kalfsoester, kabeljauwfilet of tournedos.
- Nagerecht: Het dessert blijft een verrassing en wordt aangeduid als een “geheim van de zaak.”
- Optioneel: Een wijnarrangement van 30 euro per persoon.
De kosten voor het zesgangendiner bedragen 90 euro per persoon, exclusief drankjes. Voeg je het wijnarrangement toe, dan komt de totaalprijs uit op 120 euro per persoon.
Luxe prijskaartje
Hoewel het menu klinkt als een culinaire belevenis, hebben de prijzen de nodige kritiek losgemaakt. Velen vinden het bedrag dat Rachel Hazes vraagt buitensporig, vooral in vergelijking met andere toprestaurants in Nederland. Reacties zoals “Voor dat bedrag dineer je in het Okura-hotel!” en “Die is helemaal de weg kwijt” illustreren de verdeeldheid.
Bovendien lijken sommige negatieve reacties op sociale media te zijn verwijderd, wat speculaties aanwakkert over hoe Rachel Hazes omgaat met kritiek. De hoge prijs, gecombineerd met Rachel’s aanwezigheid, roept bij sommigen de vraag op of het diner de moeite waard is.
Het ontstaan van Casa Hazes
Casa Hazes heeft een bijzondere geschiedenis. Rachel Hazes nam het restaurant vorig jaar over van Melanie Beense, dochter van volkszanger Peter Beense. In eerste instantie leek de overname soepel te verlopen, maar al snel ontstonden er spanningen tussen Rachel en Melanie. Volgens geruchten zou Melanie Rachel zelfs op straat hebben aangevallen. Het conflict had niet alleen impact op hun persoonlijke relatie, maar ook op het professionele netwerk van Rachel. Zo werd Peter Beense, na tien jaar betrokken te zijn geweest, niet langer welkom bij het evenement Holland Zingt Hazes.
Luxe of overprijsd?
De vraag of het kerstmenu van Casa Hazes zijn prijs waard is, blijft voer voor discussie. Voor 90 euro exclusief drankjes (en 120 euro inclusief het wijnarrangement) wordt een hoogwaardige culinaire ervaring beloofd. Critici wijzen erop dat voor dezelfde prijs dineren in gerenommeerde vijfsterrenhotels of restaurants in Nederland mogelijk is, wat de vergelijking met Casa Hazes niet in het voordeel van Rachel’s zaak maakt.
Voor liefhebbers van exclusieve diners met een vleugje Nederlandse volkscultuur, kan Casa Hazes echter een unieke ervaring bieden. Het blijft een persoonlijke keuze of het prijskaartje gerechtvaardigd is.
Controverses rondom Rachel Hazes
Rachel Hazes is niet onbekend met controverse. Haar rol als zakenvrouw en prominente figuur in de Nederlandse entertainmentindustrie heeft haar zowel bewondering als kritiek opgeleverd. De overname van Casa Hazes was een opvallende stap, maar het succes van het restaurant lijkt samen te hangen met haar reputatie. Kritische reacties op sociale media en vermeende conflicten met voormalige partners in de zaak hebben het imago van Casa Hazes niet ongeschonden gelaten.
Sociale media en kritiek
De kritiek op het kerstmenu van Casa Hazes heeft zich voornamelijk op sociale media afgespeeld. Negatieve reacties over de hoge prijzen en Rachel’s betrokkenheid zijn snel opgepikt, maar opvallend genoeg lijken sommige van deze opmerkingen te zijn verwijderd. Het verwijderen van reacties heeft geleid tot speculaties over hoe open Casa Hazes omgaat met feedback.
Reacties zoals “120 euro is meer voor het Okura-hotel!” en “Dit is geen prijs die je verwacht bij een restaurant van Rachel Hazes” blijven echter zichtbaar, wat de discussie over de waarde van het menu levendig houdt.
De toekomst van Casa Hazes
Ondanks de kritiek blijft Casa Hazes een unieke plek binnen de Nederlandse horeca. De combinatie van culinaire luxe en de link met de familie Hazes maakt het restaurant tot een opvallende verschijning. Of het kerstmenu zijn belofte waarmaakt, zal afhangen van de ervaringen van de gasten die ervoor kiezen om de feestdagen bij Casa Hazes door te brengen.
Rachel Hazes lijkt vastberaden om Casa Hazes succesvol te maken, ondanks de tegenwind die ze krijgt. Haar betrokkenheid bij het restaurant, in combinatie met haar gevestigde naam, blijft zowel een kracht als een uitdaging.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
Het kerstmenu van Casa Hazes biedt een luxe ervaring met een stevig prijskaartje. Met een zesgangenmenu dat 90 euro kost en een optioneel wijnarrangement van 30 euro, is het een keuze die niet voor iedereen is weggelegd. Hoewel het menu klinkt als een culinaire belevenis, hebben de prijzen en de betrokkenheid van Rachel Hazes geleid tot verdeeldheid.
Voor wie op zoek is naar een bijzondere dinerervaring tijdens de feestdagen, kan Casa Hazes een unieke optie zijn. Maar voor wie twijfelt over de waarde van het menu, blijft de vraag of het kerstmenu het prijskaartje rechtvaardigt. Eén ding is zeker: Casa Hazes blijft het gesprek van de dag, en dat lijkt precies wat Rachel Hazes beoogt.
Joke (52) vond de moed om opnieuw te beginnen na jaren van controle en angst: “Ik was mezelf kwijt, maar niet voorgoed”
Toen Joke (52) enkele jaren geleden Hans leerde kennen, dacht ze dat het lot had toegeslagen. Het voelde alsof hun ontmoeting voorbestemd was — een nieuw begin na een moeilijke periode in haar leven. Familie en vrienden waren verbaasd over hoe snel de relatie zich ontwikkelde, maar Joke zag alleen de warmte en aandacht die ze al zo lang had gemist.
Wat begon als een liefdevol sprookje, veranderde echter langzaam in een verstikkend verhaal. Achter gesloten deuren nam Hans stukje bij beetje de controle over haar leven. Voor Joke begon een periode waarin ze haar vrijheid, haar identiteit en zelfs haar lichaam kwijtraakte — maar uiteindelijk ook de moed vond om zichzelf terug te vinden.
Liefde die omsloeg in controle
In het begin leek alles perfect. Hans was charmant, complimenteus en leek oprecht geïnteresseerd in haar dromen en geloof. Hij sprak over een gezamenlijke toekomst en overtuigde haar dat ze samen een bijzondere roeping hadden.
“Hij gaf me het gevoel dat ik speciaal was,” vertelt Joke. “Dat ik eindelijk iemand had gevonden die me begreep.”
Maar na verloop van tijd begonnen de kleine signalen van controle zichtbaar te worden. Hij bepaalde met wie ze sprak, wat ze droeg en wanneer ze haar familie mocht zien. Zijn woorden klonken liefdevol, maar gingen steeds vaker gepaard met voorwaarden.
Geloof als middel om te overheersen
Hans wist dat Joke gelovig was en gebruikte haar vertrouwen in het geloof als middel om macht uit te oefenen. Hij beweerde namens God te spreken en stuurde haar bijbelteksten die volgens hem “bevestigden” wat hij zei. Soms deed hij zelfs alsof die berichten van een hogere stem afkomstig waren.
“Ik dacht dat ik iets bijzonders mocht doen, een soort spirituele opdracht,” vertelt Joke. “Maar eigenlijk raakte ik mezelf kwijt in zijn woorden.”
Elke beslissing, hoe klein ook, moest via hem lopen. Haar geloof — ooit een bron van kracht — werd een instrument van controle. Wat begon als toewijding aan iets groters, veranderde in totale afhankelijkheid.
Langzaam verdween haar eigen identiteit
Hans eiste dat Joke alles uit haar verleden zou loslaten. Foto’s, kleding en persoonlijke herinneringen moesten verdwijnen. Alles wat haar herinnerde aan haar vroegere leven, werd volgens hem “niet zuiver” genoemd.
Het huis waarin ze woonde, veranderde stap voor stap in een lege ruimte zonder kleur of warmte. Zelfs kleine voorwerpen — een ketting van haar moeder, een schilderij van een vriendin — werden weggehaald.
“Op een dag keek ik om me heen en zag niets meer wat van mij was,” zegt Joke. “Alsof ik uit mijn eigen leven was gewist.”
Wanneer liefde bezit wordt
De controle stopte niet bij haar gedachten of omgeving. Hans begon ook over haar lichaam te beslissen. Hij vond dat hun verbondenheid letterlijk zichtbaar moest zijn en dwong haar urenlang onder de tattoonaald te zitten om zijn naam en symbolen op haar huid te laten zetten.
Zelfs wanneer ze ziek was of pijn had, moest ze door. De sessies duurden soms een halve dag, en de wonden die achterbleven waren niet alleen lichamelijk.
“Hij zei dat het een teken van liefde was,” herinnert Joke zich. “Maar het voelde als iets dat me vastketende.”
De littekens op haar huid werden een dagelijkse herinnering aan de macht die hij over haar had.
De grens van vernedering
De fysieke pijn ging gepaard met vernedering en angst. Joke mocht geen pijnstillers nemen en werd bij klachten soms gedwongen om urenlang in koud water te zitten. De kou, de angst en het verlies van controle maakten haar nog kwetsbaarder.
“Ik voelde me geen mens meer,” zegt ze zacht. “Elke dag hoopte ik dat het de laatste keer was.”
Voor buitenstaanders was er niets te merken. De situatie speelde zich af achter gesloten deuren — een patroon dat bekendstaat als intieme terreur: een vorm van structurele controle waarbij een partner langzaam alle vrijheid van de ander afneemt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Gevangen in stilte
De angst om te spreken hield Joke jarenlang gevangen. Ze durfde niemand in vertrouwen te nemen. Zelfs wanneer ze vrienden kort sprak, glimlachte ze en zei dat alles goed ging.
Haar omgeving zag hooguit de tatoeages en trok daar eigen conclusies uit. De schaamte groeide, waardoor ze zich nog verder terugtrok.
“Mensen keken me aan alsof ik die keuzes zelf had gemaakt,” vertelt ze. “Ze zagen niet wat erachter zat.”
Financieel raakte ze intussen alles kwijt. Haar huis, haar spaargeld — alles ging op in de controle van haar partner. Uiteindelijk belandde ze in een caravan, met nauwelijks middelen om rond te komen.
Screenshot
Het breekpunt
Pas na een heftige ruzie vond Joke de moed om actie te ondernemen. Toen Hans haar opnieuw dreigde te isoleren, greep ze naar haar telefoon om de politie te bellen.
Dat moment werd het kantelpunt. Hans verliet haar en Joke kreeg hulp via een opvangorganisatie.
“Voor het eerst voelde ik dat ik weer kon ademen,” zegt ze. “Ik had niets meer, maar ik was vrij.”
Via een hulpverlener kwam ze in contact met Andy Han van Stichting Spijt van Tattoo, een specialist in het verwijderen van ongewenste tatoeages. Andy besloot haar kosteloos te helpen.
Een langzaam herstel
De behandelingen waren zwaar, fysiek en emotioneel. Elke sessie bracht pijn, maar ook een stukje bevrijding. De inkt verdween langzaam — en daarmee ook de sporen van controle die haar jarenlang hadden achtervolgd.
“Elke keer als een stukje van zijn naam vervaagde, voelde het alsof ik mezelf terugvond,” zegt Joke.
Het proces duurt jaren, maar het biedt haar de kans om opnieuw in de spiegel te kijken zonder overal herinneringen aan het verleden te zien.
Leven met littekens — en kracht
Vandaag woont Joke weer zelfstandig. Ze werkt aan haar herstel, fysiek én mentaal. De littekens blijven zichtbaar, maar ze ziet ze niet langer als een teken van pijn — eerder als bewijs van overleven.
“Mijn huid vertelt een verhaal,” zegt ze. “Niet van hem, maar van mij. Van iemand die gevallen is en weer is opgestaan.”
Ze gebruikt haar ervaring nu om anderen te steunen die vastzitten in een vergelijkbare situatie. Via praatgroepen en lotgenotendagen probeert ze taboes te doorbreken rond psychische en relationele dwang.
Een boodschap van hoop
Joke weet dat herstel tijd kost. Toch wil ze met haar verhaal laten zien dat er altijd een uitweg bestaat.
“Ik dacht dat ik voorgoed verloren was,” zegt ze. “Maar hulp bestaat echt. Er zijn mensen die luisteren zonder te oordelen.”
Voor iedereen die zich gevangen voelt in een relatie vol angst of controle, heeft ze één boodschap:
“Praat erover. Schaam je niet. Jij verdient vrijheid.”
Slot: vrijheid stap voor stap
Joke’s verhaal laat zien hoe liefde kan verschuiven naar macht, en hoe moeilijk het is om daaraan te ontsnappen. Maar het toont ook iets anders: dat herstel mogelijk is, zelfs na jaren van controle.
Met elke behandeling, met elke stap buiten de deur, verovert Joke haar leven terug. Ze is niet langer de vrouw die leefde onder dwang — ze is iemand die haar stem hervonden heeft.
“Ik was mezelf kwijt,” zegt ze. “Maar niet voorgoed.”