Algemeen
Rachel deelt torenhoge prijs: dit kost het kerstmenu bij Casa Hazes
Peperduur kerstmenu bij Casa Hazes: Een diner dat tongen losmaakt
Wie deze feestdagen een avondje uit wil en overweegt te dineren bij Casa Hazes, moet niet alleen vroegtijdig reserveren, maar ook diep in de buidel tasten. Rachel Hazes heeft het uitgebreide kerstmenu van haar restaurant gedeeld, en dat is niet bepaald budgetvriendelijk. Op social media is het zesgangendiner voor kerst gepresenteerd, wat zowel nieuwsgierigheid als kritiek heeft opgeroepen.
Het kerstmenu van Casa Hazes
Het menu van Casa Hazes is uitgebreid en biedt keuze uit zes gangen, elk zorgvuldig samengesteld voor een luxe dinerervaring. Hieronder volgt een overzicht van wat gasten kunnen verwachten:
- Voorgerecht: Keuze uit steak tartaar of een vistrio.
- Tweede gang: Bouillabaisse of ossenstaartsoep.
- Tussengerecht: Coquilles of burrata met een cocktail.
- Hoofdgerecht: Een keuze uit kalfsoester, kabeljauwfilet of tournedos.
- Nagerecht: Het dessert blijft een verrassing en wordt aangeduid als een “geheim van de zaak.”
- Optioneel: Een wijnarrangement van 30 euro per persoon.
De kosten voor het zesgangendiner bedragen 90 euro per persoon, exclusief drankjes. Voeg je het wijnarrangement toe, dan komt de totaalprijs uit op 120 euro per persoon.
Luxe prijskaartje
Hoewel het menu klinkt als een culinaire belevenis, hebben de prijzen de nodige kritiek losgemaakt. Velen vinden het bedrag dat Rachel Hazes vraagt buitensporig, vooral in vergelijking met andere toprestaurants in Nederland. Reacties zoals “Voor dat bedrag dineer je in het Okura-hotel!” en “Die is helemaal de weg kwijt” illustreren de verdeeldheid.
Bovendien lijken sommige negatieve reacties op sociale media te zijn verwijderd, wat speculaties aanwakkert over hoe Rachel Hazes omgaat met kritiek. De hoge prijs, gecombineerd met Rachel’s aanwezigheid, roept bij sommigen de vraag op of het diner de moeite waard is.
Het ontstaan van Casa Hazes
Casa Hazes heeft een bijzondere geschiedenis. Rachel Hazes nam het restaurant vorig jaar over van Melanie Beense, dochter van volkszanger Peter Beense. In eerste instantie leek de overname soepel te verlopen, maar al snel ontstonden er spanningen tussen Rachel en Melanie. Volgens geruchten zou Melanie Rachel zelfs op straat hebben aangevallen. Het conflict had niet alleen impact op hun persoonlijke relatie, maar ook op het professionele netwerk van Rachel. Zo werd Peter Beense, na tien jaar betrokken te zijn geweest, niet langer welkom bij het evenement Holland Zingt Hazes.
Luxe of overprijsd?
De vraag of het kerstmenu van Casa Hazes zijn prijs waard is, blijft voer voor discussie. Voor 90 euro exclusief drankjes (en 120 euro inclusief het wijnarrangement) wordt een hoogwaardige culinaire ervaring beloofd. Critici wijzen erop dat voor dezelfde prijs dineren in gerenommeerde vijfsterrenhotels of restaurants in Nederland mogelijk is, wat de vergelijking met Casa Hazes niet in het voordeel van Rachel’s zaak maakt.
Voor liefhebbers van exclusieve diners met een vleugje Nederlandse volkscultuur, kan Casa Hazes echter een unieke ervaring bieden. Het blijft een persoonlijke keuze of het prijskaartje gerechtvaardigd is.
Controverses rondom Rachel Hazes
Rachel Hazes is niet onbekend met controverse. Haar rol als zakenvrouw en prominente figuur in de Nederlandse entertainmentindustrie heeft haar zowel bewondering als kritiek opgeleverd. De overname van Casa Hazes was een opvallende stap, maar het succes van het restaurant lijkt samen te hangen met haar reputatie. Kritische reacties op sociale media en vermeende conflicten met voormalige partners in de zaak hebben het imago van Casa Hazes niet ongeschonden gelaten.
Sociale media en kritiek
De kritiek op het kerstmenu van Casa Hazes heeft zich voornamelijk op sociale media afgespeeld. Negatieve reacties over de hoge prijzen en Rachel’s betrokkenheid zijn snel opgepikt, maar opvallend genoeg lijken sommige van deze opmerkingen te zijn verwijderd. Het verwijderen van reacties heeft geleid tot speculaties over hoe open Casa Hazes omgaat met feedback.
Reacties zoals “120 euro is meer voor het Okura-hotel!” en “Dit is geen prijs die je verwacht bij een restaurant van Rachel Hazes” blijven echter zichtbaar, wat de discussie over de waarde van het menu levendig houdt.
De toekomst van Casa Hazes
Ondanks de kritiek blijft Casa Hazes een unieke plek binnen de Nederlandse horeca. De combinatie van culinaire luxe en de link met de familie Hazes maakt het restaurant tot een opvallende verschijning. Of het kerstmenu zijn belofte waarmaakt, zal afhangen van de ervaringen van de gasten die ervoor kiezen om de feestdagen bij Casa Hazes door te brengen.
Rachel Hazes lijkt vastberaden om Casa Hazes succesvol te maken, ondanks de tegenwind die ze krijgt. Haar betrokkenheid bij het restaurant, in combinatie met haar gevestigde naam, blijft zowel een kracht als een uitdaging.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
Het kerstmenu van Casa Hazes biedt een luxe ervaring met een stevig prijskaartje. Met een zesgangenmenu dat 90 euro kost en een optioneel wijnarrangement van 30 euro, is het een keuze die niet voor iedereen is weggelegd. Hoewel het menu klinkt als een culinaire belevenis, hebben de prijzen en de betrokkenheid van Rachel Hazes geleid tot verdeeldheid.
Voor wie op zoek is naar een bijzondere dinerervaring tijdens de feestdagen, kan Casa Hazes een unieke optie zijn. Maar voor wie twijfelt over de waarde van het menu, blijft de vraag of het kerstmenu het prijskaartje rechtvaardigt. Eén ding is zeker: Casa Hazes blijft het gesprek van de dag, en dat lijkt precies wat Rachel Hazes beoogt.
Algemeen
Vrouw giet water over de zoon van haar buurvrouw nadat hij hetzelfde had gedaan met haar kat
Wreedheid tegen dieren is iets waar de meeste mensen instinctief fel tegenin gaan. Het idee dat een weerloos dier pijn of stress wordt aangedaan, roept bij velen onmiddellijk boosheid, verdriet of onbegrip op. Dieren zijn afhankelijk van mensen, en juist daarom voelen veel mensen een sterke morele verantwoordelijkheid om hen te beschermen. Gelukkig zijn we als samenleving ver gekomen: waar dieren vroeger soms achteloos of hardhandig werden behandeld, is er tegenwoordig veel meer bewustzijn, wetgeving en sociale controle.
Toch betekent dat niet dat dierenmishandeling volledig tot het verleden behoort. Af en toe duiken er verhalen op die laten zien dat waakzaamheid nog altijd nodig is. Soms gaat het om ernstige gevallen die diepe verontwaardiging oproepen, maar soms ook om kleinere incidenten die een bredere discussie losmaken over opvoeding, verantwoordelijkheid en grenzen. Eén zo’n verhaal ging enkele jaren geleden viraal en zorgde voor een felle online discussie over wat wel en niet gepast is als reactie op gedrag tegenover dieren.
Een onverwacht incident in de buurt
Het verhaal draait om Shannon Cooper, een vrouw die haar ervaring deelde op sociale media. Volgens haar eigen relaas zat haar kat rustig op een hek in de tuin toen de zoon van haar buurvrouw langsliep. Het dier deed niets, lag er ontspannen bij en leek zich van geen kwaad bewust. Totdat de jongen, volgens Shannon ongeveer tien jaar oud, een beker water over de kat gooide en daarbij lachte.
Voor Shannon voelde dit als een directe grensoverschrijding. Haar kat schrok, sprong weg en raakte zichtbaar van slag. Hoewel er geen sprake was van lichamelijk letsel, raakte het incident haar diep. Voor haar ging het niet om een grapje, maar om het lastigvallen van een dier dat zich niet kan verdedigen.
Een impulsieve reactie
Wat er daarna gebeurde, maakte het verhaal pas echt onderwerp van discussie. In een opwelling besloot Shannon hetzelfde te doen bij de jongen. Vanuit haar raam gooide ze een bak water over hem heen. De jongen was nat, geschrokken en rende weg. Niet veel later stond zijn vader boos voor de deur van Shannon, niet wetend wat er precies was voorgevallen.
Shannon besloot het hele incident te delen op X (voorheen Twitter). Haar bericht ging razendsnel rond en werd duizenden keren gedeeld en becommentarieerd. Ze schreef dat ze het probleem niet zag: haar kat was lastiggevallen, dus had ze gereageerd op een manier die volgens haar duidelijk maakte dat dit gedrag niet acceptabel was.
Online bijval
Een groot deel van de reacties steunde Shannon volmondig. Veel mensen vonden dat ze juist had gehandeld door direct een signaal af te geven. Volgens hen was het een onschuldige, maar duidelijke consequentie: water tegen water. Geen geweld, geen blijvende schade, maar wel een les.
Sommige ouders reageerden zelfs begripvol. Zij gaven aan dat als hun eigen kinderen zoiets zouden doen, ze de reactie van Shannon zouden begrijpen. “Het is maar water,” schreef een moeder. “Een kind van die leeftijd weet prima dat je dieren niet zomaar lastigvalt.” Anderen benadrukten dat respect voor dieren al op jonge leeftijd moet worden aangeleerd en dat dit soort gedrag niet afgedaan mag worden als ‘onschuldig kattenkwaad’.
Er waren ook mensen die het incident aangrepen om een bredere maatschappelijke discussie te voeren. Zij vonden dat ouders tegenwoordig te vaak beschermend optreden en te weinig ruimte laten voor natuurlijke consequenties. In hun ogen had Shannon het probleem direct opgelost zonder escalerend geweld.
Kritiek en zorgen
Tegelijkertijd was er ook forse kritiek. Tegenstanders vonden de reactie van Shannon kinderachtig en ongepast. Volgens hen had ze naar de ouders moeten stappen in plaats van zelf een ‘straf’ uit te delen. Het kind was immers niet van haar, en opvoeding wordt gezien als de verantwoordelijkheid van de ouders.
Sommige reacties wezen op de ontwikkelingsfase van kinderen. Een tienjarige is nog volop aan het leren wat de gevolgen van zijn acties zijn, zo klonk het. In hun ogen had een volwassen persoon juist het goede voorbeeld moeten geven door rustig te blijven en het gesprek aan te gaan, in plaats van op hetzelfde niveau te reageren.
Ook werd de vraag gesteld waar de grens ligt. Als iedereen zelf rechtvaardigheid gaat toepassen, kan dat leiden tot misverstanden en escalatie. Wat voor de één een onschuldige les is, kan voor een ander voelen als een aanval op zijn kind.
Nuance achteraf
Na de storm aan reacties besloot Shannon later meer context te geven. Ze benadrukte dat het incident uiteindelijk geen blijvende ruzie had veroorzaakt. De vader van de jongen bleek aanvankelijk boos omdat hij niet wist wat zijn zoon had gedaan. Toen het hele verhaal duidelijk werd, kon er zelfs om gelachen worden. De buren spraken het uit en er bleef geen blijvende wrok over.
Shannon gaf ook aan dat de jongen iets ouder bleek te zijn dan hij eruitzag, wat voor haar het idee versterkte dat hij beter had moeten weten. Ze benadrukte dat haar intentie niet was om een kind pijn te doen, maar om haar kat te beschermen en een duidelijke grens te stellen.
Een bredere discussie
Het verhaal laat zien hoe gevoelig dit soort situaties liggen. Aan de ene kant is er de terechte emotie die veel mensen voelen wanneer een dier wordt lastiggevallen. Aan de andere kant is er de vraag hoe je als volwassene reageert op gedrag van een kind, zeker als het niet je eigen kind is.
De discussie raakt aan grotere thema’s: opvoeding, verantwoordelijkheid, empathie voor dieren en de manier waarop we elkaar aanspreken op gedrag. Het internet fungeert daarbij als vergrootglas, waarin elke actie wordt uitvergroot en beoordeeld door duizenden mensen met verschillende normen en waarden.
Wat vaststaat, is dat respect voor dieren voor veel mensen een harde grens is. Het verhaal van Shannon Cooper laat zien hoe snel emoties kunnen oplopen wanneer die grens wordt overschreden. Of haar reactie gepast was, blijft onderwerp van debat. Sommigen zien het als een duidelijke, onschuldige les, anderen als een gemiste kans om het volwassen voorbeeld te geven.
En juist die verdeeldheid maakt dit verhaal zo veelzeggend: het confronteert ons met onze eigen ideeën over rechtvaardigheid, opvoeding en hoe ver je mag gaan om op te komen voor wie zich niet kan verdedigen.