Algemeen
Pr-man Rachel Hazes echt keihard aangepakt op tv: ‘André liegt!’
Het afgelopen seizoen van Shownieuws heeft menig kijker op het puntje van zijn stoel gekregen, maar de aflevering van gisteravond leverde een bijzonder scherpe discussie op. Hoofdredacteur van Story, Guido den Aantrekker, kwam onder vuur te liggen vanwege zijn verdediging van Rachel Hazes. Zijn collega’s, waaronder Bart Ettekoven, Tooske Ragas en Eline de Ruig, spaarden hem niet tijdens een verhitte discussie over Rachel’s beslissing om haar zoon André Hazes jr. te dagvaarden op kerstavond.
Rachel Hazes en de dagvaarding: een familieconflict met impact
Het onderwerp dat de discussie aanwakkerde, was de controversiële beslissing van Rachel Hazes om haar zoon André Hazes jr. op kerstavond een dagvaarding te sturen. De reden? Rachel wil dat André jr. weer optreedt onder de naam “André Hazes jr.”, zoals oorspronkelijk was afgesproken.
Het conflict draait om de merkrechten van de naam Hazes, die Rachel beheert, en de timing van de dagvaarding — op de avond voor Kerstmis — zorgde voor veel verontwaardiging in de media.
De timing van de juridische stap werd door velen gezien als een bewuste actie om André’s feestdagen te verstoren. Terwijl de meeste mensen deze actie veroordeelden, koos Guido den Aantrekker ervoor om Rachel te verdedigen. Dit zette de toon voor een pittige discussie aan de Shownieuws-desk.
Guido’s verdediging en de reacties van zijn collega’s
Guido opende de discussie door de situatie “merkwaardig” te noemen, maar niet vanwege Rachel’s keuze. In plaats daarvan suggereerde hij dat André jr. het moment van de dagvaarding mogelijk zelf had geframed om publiciteit te genereren.
“Ik vind het zelf een beetje ongeloofwaardig dat je precies op kerstavond een aangetekend stuk aan de deur krijgt,” zei Guido. Hij suggereerde dat de brief waarschijnlijk eerder was bezorgd, maar door André jr. op een strategisch moment online werd gedeeld.
Deze uitspraak schoot bij zijn collega’s in het verkeerde keelgat. Bart Ettekoven wees Guido direct op het feit dat dagvaardingen doorgaans door een gerechtsdeurwaarder worden bezorgd en niet afhankelijk zijn van postbezorging.
Ook Eline de Ruig en Tooske Ragas benadrukten dat de timing — of het nu op kerstavond of eerder die dag was — nog steeds ongelukkig blijft.
“Het is gewoon pesten,” zegt Bart Ettekoven
Bart was niet terughoudend in zijn kritiek op Guido’s verdediging van Rachel. Hij noemde de actie van Rachel niets minder dan een “onuitstaanbaar pesterijtje”.
Guido probeerde de situatie te nuanceren door te stellen dat Rachel misschien een zakelijke reden had om vóór 1 januari actie te ondernemen, maar Bart liet dat argument niet staan.
“Je weet wel dat je iemand zijn kerst probeert te verzieken, vind je dat niet?” vroeg Bart. Guido bleef echter voet bij stuk houden dat Rachel hier geen opzet in het spel had.
Tooske Ragas voegde scherp toe dat Rachel de dagvaarding net zo goed na de feestdagen had kunnen versturen, bijvoorbeeld op 5 januari. “Ze had ook on purpose kunnen wachten tot na de jaarwisseling,” merkte ze op. Deze suggestie werd door Guido weggewuifd als speculatie.
De feiten versus emoties
Tijdens de discussie benadrukte Guido dat hij liever bij de feiten bleef. Volgens hem was André jr. ooit een afspraak aangegaan om altijd op te treden onder de naam “André Hazes jr.” en zou de dagvaarding voortvloeien uit een zakelijk conflict.
“Het is toch het erfgoed wat Rachel bewaakt en beheert,” verdedigde Guido. Hij stelde dat Rachel zich vooral bekommert om de nalatenschap van André Hazes sr.
Eline en Bart bleven echter kritisch. Bart benadrukte dat het hier niet alleen om zakelijke belangen gaat, maar om een relatie tussen moeder en zoon. “Maar het is je bloedeigen kind. En dan doe je dit?” vroeg Bart scherp. Guido erkende dat hij het ook vreemd vond, maar bleef bij zijn standpunt dat de kwestie vooral zakelijk van aard was.
Een familiebedrijf in chaos
Guido probeerde de situatie te relativeren door de familie Hazes te vergelijken met een familiebedrijf. Hij noemde de spanningen een normaal onderdeel van de dynamiek binnen familiebedrijven. “Er zijn natuurlijk ook tv-series volgeschreven over familiebedrijven waar het misgaat. Hazes is een familiebedrijf!”
Toch kon deze vergelijking weinig goedmaken in de ogen van zijn collega’s. Bart wees erop dat de conflicten binnen de familie Hazes al jaren escaleren en dat Rachel’s aanpak vooral pijnlijk en ongevoelig overkomt.
“Dat je een rechtvaardigheidsgevoel hebt jegens zakelijke partners, dat snap ik. Maar richting je eigen kinderen? Dat vind ik zó gek.”
Sociale media en publieke reacties
De discussie aan de Shownieuws-desk weerspiegelde wat op sociale media al langere tijd speelt: een breed gevoel van verontwaardiging over Rachel’s aanpak. Veel mensen nemen het André jr. niet kwalijk dat hij de kwestie publiekelijk heeft gedeeld, juist omdat het zoveel emotionele impact heeft. Het publiek lijkt Rachel steeds meer als een antagonist te zien in dit conflict, terwijl André jr. veel sympathie krijgt.
Guido’s positie: verdedigen tot het einde
Hoewel Guido den Aantrekker onder vuur lag aan de desk, bleef hij Rachel tot het einde verdedigen. Hij wees erop dat Rachel volgens hem altijd een sterk rechtvaardigheidsgevoel heeft gehad en dat haar acties mogelijk verkeerd worden geïnterpreteerd.
“Ik heb ook wel eens tegen haar gezegd: ‘Joh, laat die teugels nou eens een beetje vieren.’ Maar ze blijft gewoon heel zakelijk.”
Tooske en Bart bleven echter sceptisch. Het idee dat Rachel’s acties voortkomen uit rechtvaardigheidsgevoel en niet uit persoonlijke wrok, vonden zij moeilijk te geloven. Volgens hen was er weinig rechtvaardigs aan de timing van de dagvaarding, die precies tijdens de feestdagen binnenkwam.
Conclusie: een desk vol spanning
De discussie over Rachel Hazes en haar dagvaarding aan het adres van haar zoon André jr. maakte duidelijk hoe verdeeld meningen kunnen zijn, zelfs binnen een team van showbizzexperts.
Guido den Aantrekker blijft een loyale verdediger van Rachel, maar zijn collega’s waren niet bang om hem kritisch aan te pakken.
De discussie benadrukt niet alleen de complexiteit van het conflict binnen de familie Hazes, maar ook de kracht van live televisie om uiteenlopende perspectieven te belichten.
Voor nu lijkt het erop dat de spanningen binnen de familie Hazes voorlopig niet zullen verdwijnen, en het is maar de vraag hoe de situatie zich in het nieuwe jaar zal ontwikkelen.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.