Algemeen
Pr-man Rachel Hazes echt keihard aangepakt op tv: ‘André liegt!’
Het afgelopen seizoen van Shownieuws heeft menig kijker op het puntje van zijn stoel gekregen, maar de aflevering van gisteravond leverde een bijzonder scherpe discussie op. Hoofdredacteur van Story, Guido den Aantrekker, kwam onder vuur te liggen vanwege zijn verdediging van Rachel Hazes. Zijn collega’s, waaronder Bart Ettekoven, Tooske Ragas en Eline de Ruig, spaarden hem niet tijdens een verhitte discussie over Rachel’s beslissing om haar zoon André Hazes jr. te dagvaarden op kerstavond.
Rachel Hazes en de dagvaarding: een familieconflict met impact
Het onderwerp dat de discussie aanwakkerde, was de controversiële beslissing van Rachel Hazes om haar zoon André Hazes jr. op kerstavond een dagvaarding te sturen. De reden? Rachel wil dat André jr. weer optreedt onder de naam “André Hazes jr.”, zoals oorspronkelijk was afgesproken.
Het conflict draait om de merkrechten van de naam Hazes, die Rachel beheert, en de timing van de dagvaarding — op de avond voor Kerstmis — zorgde voor veel verontwaardiging in de media.
De timing van de juridische stap werd door velen gezien als een bewuste actie om André’s feestdagen te verstoren. Terwijl de meeste mensen deze actie veroordeelden, koos Guido den Aantrekker ervoor om Rachel te verdedigen. Dit zette de toon voor een pittige discussie aan de Shownieuws-desk.
Guido’s verdediging en de reacties van zijn collega’s
Guido opende de discussie door de situatie “merkwaardig” te noemen, maar niet vanwege Rachel’s keuze. In plaats daarvan suggereerde hij dat André jr. het moment van de dagvaarding mogelijk zelf had geframed om publiciteit te genereren.
“Ik vind het zelf een beetje ongeloofwaardig dat je precies op kerstavond een aangetekend stuk aan de deur krijgt,” zei Guido. Hij suggereerde dat de brief waarschijnlijk eerder was bezorgd, maar door André jr. op een strategisch moment online werd gedeeld.
Deze uitspraak schoot bij zijn collega’s in het verkeerde keelgat. Bart Ettekoven wees Guido direct op het feit dat dagvaardingen doorgaans door een gerechtsdeurwaarder worden bezorgd en niet afhankelijk zijn van postbezorging.
Ook Eline de Ruig en Tooske Ragas benadrukten dat de timing — of het nu op kerstavond of eerder die dag was — nog steeds ongelukkig blijft.
“Het is gewoon pesten,” zegt Bart Ettekoven
Bart was niet terughoudend in zijn kritiek op Guido’s verdediging van Rachel. Hij noemde de actie van Rachel niets minder dan een “onuitstaanbaar pesterijtje”.
Guido probeerde de situatie te nuanceren door te stellen dat Rachel misschien een zakelijke reden had om vóór 1 januari actie te ondernemen, maar Bart liet dat argument niet staan.
“Je weet wel dat je iemand zijn kerst probeert te verzieken, vind je dat niet?” vroeg Bart. Guido bleef echter voet bij stuk houden dat Rachel hier geen opzet in het spel had.
Tooske Ragas voegde scherp toe dat Rachel de dagvaarding net zo goed na de feestdagen had kunnen versturen, bijvoorbeeld op 5 januari. “Ze had ook on purpose kunnen wachten tot na de jaarwisseling,” merkte ze op. Deze suggestie werd door Guido weggewuifd als speculatie.
De feiten versus emoties
Tijdens de discussie benadrukte Guido dat hij liever bij de feiten bleef. Volgens hem was André jr. ooit een afspraak aangegaan om altijd op te treden onder de naam “André Hazes jr.” en zou de dagvaarding voortvloeien uit een zakelijk conflict.
“Het is toch het erfgoed wat Rachel bewaakt en beheert,” verdedigde Guido. Hij stelde dat Rachel zich vooral bekommert om de nalatenschap van André Hazes sr.
Eline en Bart bleven echter kritisch. Bart benadrukte dat het hier niet alleen om zakelijke belangen gaat, maar om een relatie tussen moeder en zoon. “Maar het is je bloedeigen kind. En dan doe je dit?” vroeg Bart scherp. Guido erkende dat hij het ook vreemd vond, maar bleef bij zijn standpunt dat de kwestie vooral zakelijk van aard was.
Een familiebedrijf in chaos
Guido probeerde de situatie te relativeren door de familie Hazes te vergelijken met een familiebedrijf. Hij noemde de spanningen een normaal onderdeel van de dynamiek binnen familiebedrijven. “Er zijn natuurlijk ook tv-series volgeschreven over familiebedrijven waar het misgaat. Hazes is een familiebedrijf!”
Toch kon deze vergelijking weinig goedmaken in de ogen van zijn collega’s. Bart wees erop dat de conflicten binnen de familie Hazes al jaren escaleren en dat Rachel’s aanpak vooral pijnlijk en ongevoelig overkomt.
“Dat je een rechtvaardigheidsgevoel hebt jegens zakelijke partners, dat snap ik. Maar richting je eigen kinderen? Dat vind ik zó gek.”
Sociale media en publieke reacties
De discussie aan de Shownieuws-desk weerspiegelde wat op sociale media al langere tijd speelt: een breed gevoel van verontwaardiging over Rachel’s aanpak. Veel mensen nemen het André jr. niet kwalijk dat hij de kwestie publiekelijk heeft gedeeld, juist omdat het zoveel emotionele impact heeft. Het publiek lijkt Rachel steeds meer als een antagonist te zien in dit conflict, terwijl André jr. veel sympathie krijgt.
Guido’s positie: verdedigen tot het einde
Hoewel Guido den Aantrekker onder vuur lag aan de desk, bleef hij Rachel tot het einde verdedigen. Hij wees erop dat Rachel volgens hem altijd een sterk rechtvaardigheidsgevoel heeft gehad en dat haar acties mogelijk verkeerd worden geïnterpreteerd.
“Ik heb ook wel eens tegen haar gezegd: ‘Joh, laat die teugels nou eens een beetje vieren.’ Maar ze blijft gewoon heel zakelijk.”
Tooske en Bart bleven echter sceptisch. Het idee dat Rachel’s acties voortkomen uit rechtvaardigheidsgevoel en niet uit persoonlijke wrok, vonden zij moeilijk te geloven. Volgens hen was er weinig rechtvaardigs aan de timing van de dagvaarding, die precies tijdens de feestdagen binnenkwam.
Conclusie: een desk vol spanning
De discussie over Rachel Hazes en haar dagvaarding aan het adres van haar zoon André jr. maakte duidelijk hoe verdeeld meningen kunnen zijn, zelfs binnen een team van showbizzexperts.
Guido den Aantrekker blijft een loyale verdediger van Rachel, maar zijn collega’s waren niet bang om hem kritisch aan te pakken.
De discussie benadrukt niet alleen de complexiteit van het conflict binnen de familie Hazes, maar ook de kracht van live televisie om uiteenlopende perspectieven te belichten.
Voor nu lijkt het erop dat de spanningen binnen de familie Hazes voorlopig niet zullen verdwijnen, en het is maar de vraag hoe de situatie zich in het nieuwe jaar zal ontwikkelen.
De World Cup-wedstrijd in Hamar had voor Suzanne Schulting het moment moeten worden waarop ze met frisse energie liet zien hoever haar ontwikkeling op de langebaan inmiddels reikt. De Nederlandse topatlete, jarenlang één van de meest dominante shorttrackers ter wereld, werkt al enige tijd aan een zorgvuldig opgebouwde overstap naar het langebaanschaatsen. De 500 meter in het Noorse Vikingskipet was voor haar een belangrijke test. Maar wat een leerzame avond had moeten worden, veranderde in een opeenstapeling van tegenvallers.
Waar atleten normaal gesproken tot op de seconde hun warming-up timen en hun focus afstellen op de startprocedure, werd Schulting geconfronteerd met een uitzonderlijke reeks onderbrekingen. Een defect startpistool, meerdere valse starts die geen valse starts bleken, een langdurige pauze en uiteindelijk een valpartij zorgden voor een avond die totaal anders verliep dan gepland.
Een onrustige start van de 500 meter
De eerste wedstrijd van de avond begon met Schulting in de openingsrit tegen de Japanse Rio Yamada. Schulting stond klaar, geconcentreerd en gefocust, maar direct bij het eerste startmoment leek er sprake van een valse start. Dat scenario herhaalde zich al snel. Normaal gesproken volgt na twee valse starts diskwalificatie, maar de wedstrijdleiding merkte vrijwel meteen dat het startpistool niet correct functioneerde.
Het probleem bleek groter dan een eenvoudige hapering. De organisatie besloot tot een eerste korte onderbreking om het apparaat te controleren, maar na de hervatting ging het opnieuw mis. Dat leidde tot een pauze van maar liefst een half uur, zodat jury, starters en technische staf de tijd hadden om de procedure te herstellen. Voor een sprintafstand als de 500 meter – waarin explosiviteit, timing en mentale focus essentieel zijn – is zo’n onderbreking enorm ingrijpend.
In totaal stond Schulting bijna vijftig minuten langer aan de kant dan gepland. Het betekende dat haar zorgvuldig opgebouwde wedstrijdroutine volledig doorbroken werd. Toch bleef ze rustig, iets wat ze uit haar shorttrackachtergrond goed kent. Want wie jarenlang shorttrackwedstrijden heeft gereden, weet dat onverwachte situaties en herstarts erbij horen.
Eindelijk een start – maar dan gaat het mis
Toen de derde poging wél soepel verliep, kwamen beide rijdsters goed weg. Schulting opende sterk en leek het ritme te vinden dat ze zo graag wilde laten zien. Maar nog geen honderd meter later ging het fout. In de eerste bocht verloor ze haar balans en gleed ze onderuit. Terwijl ze over het ijs schoof, scheurde haar schaatspak open. Een kleine seconde van verlies aan controle zorgde direct voor een race die voorbij was voordat die echt begonnen was.
Schulting stond snel op, maar aan de teleurstelling viel niet te ontkomen. Niet alleen de val, maar vooral het gevoel dat de hele avond tegenzat, maakte indruk. Een gescheurd pak maakt zo’n moment extra ongemakkelijk, juist omdat de schaatswereld gewend is aan perfectie, strakke routines en een vrijwel foutloos verloop van wedstrijden.
Achteraf gaf Schulting aan dat ze zich goed voelde en zin had in deze race. Dat het juist nu misging, na zo’n lange wachttijd en verstoorde startprocedure, frustreerde haar zichtbaar. Ze had gehoopt op een stabiele uitvoering om haar progressie te toetsen – en precies dat ontbrak.
Waarom de start zo’n grote rol speelt op de 500 meter
De 500 meter is de meest explosieve afstand binnen het langebaanschaatsen. Waar een vijf- of tien kilometer draait om souplesse en uithoudingsvermogen, gaat bij de sprint alles om het moment van wegschieten. De start bepaalt bij deze afstand vaak de helft van de eindtijd. Een te vroege of te late reactie kost direct tenths, en tenths zijn op dit niveau gigantische verschillen.
Daarom gelden voor de start zeer strikte regels. De starter moet volledig synchroon werken met de rijders. Wanneer het pistool hapert of onvoorspelbaar afgaat, kan er geen eerlijke wedstrijd plaatsvinden. De jury koos dan ook terecht voor een uitgebreide controle om zeker te zijn dat het apparaat niet opnieuw zou haperen. Voor de rijders betekende het echter een lange wachttijd, waarin spanning en focus voortdurend opnieuw opgebouwd moesten worden.
De langebaanambities van Suzanne Schulting
Wie Schulting alleen kent van het langebaanschaatsen, mist een groot deel van haar indrukwekkende verhaal. Ze domineerde jarenlang het mondiale shorttrackcircuit, waar ze olympische titels, wereldtitels en Europese onderscheidingen verzamelde. Toch koos ze er bewust voor om een nieuwe uitdaging aan te gaan. De langebaan biedt haar andere prikkels, andere technieken en een compleet andere wedstrijdmentaliteit.
Het talent is onmiskenbaar aanwezig: haar explosiviteit, bochtentechniek en wedstrijdhardheid zijn een levenslange investering. Maar de 500 meter op de buitenbaan vereist extra elementen: pure startscherpte, vaste routines en veel wedstrijdervaring. Dat is precies waar Schulting stap voor stap aan werkt.
Dat ze in Hamar mocht starten op de 500 meter, was te danken aan afzeggingen van Jutta Leerdam en Angel Daleman. Voor Schulting was dat ideaal: meer wedstrijden betekent meer data, meer gevoel en meer progressie.
Pech of leerervaring?
Door de valpartij liep Schulting waardevolle World Cup-punten mis. Toch benadrukte ze eerder al dat de 500 meter niet haar hoofdfocus is op de langebaan. Het gaat haar vooral om wedstrijdritme en het opbouwen van vertrouwen. In dat opzicht leverde de race weinig op – maar ergens óók veel.
Het was een testavond waarin duidelijk werd hoe grillig een sprintwedstrijd kan zijn. Hoe kwetsbaar een focusmoment is, en hoe snel omstandigheden een race kunnen beïnvloeden. Juist deze ervaringen helpen haar om sterker en stabieler terug te keren.
Voor haar coaches en de technische staf was het eveneens een moment van evaluatie: startvoorbereiding, warm-upstrategieën en mentale planning krijgen door deze wedstrijd automatisch meer aandacht.
De weg vooruit: ritme, starts en vertrouwen opbouwen
De World Cup-cyclus loopt de komende weken door. De planning van Schulting is gericht op meer racekilometers, meer starts en meer normale wedstrijdsituaties. Een schone race – zonder onderbrekingen, zonder chaos en zonder pech – is op dit moment het waardevolste dat ze kan krijgen.
Hamar liet vooral zien hoe dun het verschil is tussen een perfecte sprint en een avond vol tegenslagen. Maar wie naar de carrière van Schulting kijkt, weet dat juist dit soort avonden haar motivatie versterken. Haar bekendste overwinningen kwamen vaak na momenten waarop ze terug moest knokken.
Conclusie
De avond in Hamar was er één die niemand had voorspeld: een defect startpistool, bijna vijftig minuten vertraging en uiteindelijk een valpartij met een gescheurd pak. Voor Schulting voelde het als een verloren kans, maar tegelijk als een scherpe herinnering aan de onvoorspelbaarheid van topsport.
Wat deze avond vooral duidelijk maakt, is dat haar langebaanhoofdstuk nog in de beginfase zit. Elke start is een bouwsteen, elke ervaring een nieuwe stap. En juist wrijving – hoe vervelend ook – zorgt vaak voor groei.
De volgende wedstrijd komt eraan, en daarmee ook een nieuwe kans om te laten zien waar haar potentieel ligt. Eén ding is zeker: Suzanne Schulting schrijft haar langebaanverhaal pas net, en Hamar is slechts één bladzijde in een veel groter boek.