Algemeen
Peter Gillis moet fortuin betalen aan ex-medewerker Samir: ‘Ongekend hoog bedrag!’
Peter Gillis, bekend van de realityshow Massa is Kassa en zijn vakantieparkimperium, krijgt opnieuw forse kritiek op zijn zakelijke praktijken. Dit keer gaat het om een r*chtszaak aangespannen door Samir, een voormalig werknemer die jarenlang op het park Prinsenmeer werkte. De r*chtbank heeft geoordeeld dat Gillis achterstallig loon en overuren aan Samir moet betalen, wat mogelijk kan oplopen tot een bedrag van ruim €200.000.
R*chter geeft Samir gelijk: €20.000 voor onbetaalde overuren
Samir werkte jarenlang op Prinsenmeer, een van de vakantieparken van Gillis’ Oostappen Groep. In de realityshow Massa is Kassa was hij regelmatig te zien terwijl hij verschillende klusjes opknapte. Achter de schermen ging het er echter heel anders aan toe. Samir maakte duizenden overuren zonder dat hij daar een vergoeding voor kreeg. Uiteindelijk besloot hij juridische stappen te ondernemen.
De r*chtbank heeft inmiddels geoordeeld dat Peter Gillis een bedrag van minimaal €20.000 moet betalen aan Samir voor 1.632 onbetaalde overuren. Dit is echter slechts een deel van de claim die Samir heeft ingediend. Volgens de oud-medewerker staat Gillis hem nog veel meer geld schuldig.
Zware werkdruk en gezondheidsproblemen
Samir beschrijft in zijn klacht een werkomgeving waarin hij voortdurend beschikbaar moest zijn en extreem lange dagen maakte. Het was niet ongebruikelijk dat hij om 10 uur ’s ochtends begon en pas om 1 uur ’s nachts klaar was. Dit zware werkritme heeft volgens Samir geleid tot gezondheidsproblemen.
Daarnaast zegt Samir dat hij nooit volledig betaald kreeg voor zijn werk en dat ook vakantiedagen vaak niet konden worden opgenomen. Hierdoor bouwde hij een aanzienlijke hoeveelheid niet-gebruikte vakantiedagen op, waarvoor hij nu een vergoeding eist.
Samir eist ruim €200.000
Naast de vergoeding voor de overuren, eist Samir ook achterstallig loon, een ontslagvergoeding en een compensatie voor niet-opgenomen vakantiedagen. In totaal komt zijn eis neer op ruim €200.000. Dit bedrag kan nog oplopen, afhankelijk van de uitspraak van de r*chter in de komende r*chtszaken.
Hoewel Peter Gillis zich altijd profileert als een slimme en succesvolle ondernemer, lijkt dit conflict te wijzen op een patroon van onderbetaling en slechte arbeidsomstandigheden binnen zijn bedrijven. Het is niet de eerste keer dat Gillis negatief in het nieuws komt. Eerder kreeg hij kritiek op de slechte staat van zijn vakantieparken en de schamele kerstpakketten die hij aan zijn medewerkers uitdeelde.
Reactie van Peter Gillis
Tot nu toe heeft Peter Gillis nog niet publiekelijk gereageerd op de uitspraak. In eerdere afleveringen van Massa is Kassa liet hij vaak weten weinig op te hebben met kritiek en beschuldigingen. Het is echter de vraag of hij deze r*chtszaak zomaar naast zich neer kan leggen. Mocht Samir zijn volledige eis van €200.000 toegewezen krijgen, dan zal Gillis diep in de buidel moeten tasten.
Ondanks zijn zakelijke successen staat Gillis al langere tijd onder druk. Naast de kritiek op zijn vakantieparken en personeelsbeleid, kreeg hij ook te maken met negatieve publiciteit rondom zijn privéleven. Dit nieuwe conflict lijkt opnieuw een flinke deuk te slaan in zijn imago als zakenman.
Vakantieparken in verval
Naast de juridische strijd met Samir kampt Peter Gillis al langer met problemen op zijn vakantieparken. Bezoekers klagen regelmatig over de slechte staat van de accommodaties en het gebrek aan onderhoud. Hoewel Gillis in interviews vaak stelt dat hij hard werkt om zijn parken te verbeteren, is er weinig bewijs van grootschalige investeringen.
Deze kwestie met Samir werpt opnieuw een kritisch licht op hoe Gillis zijn zakelijke activiteiten runt. Als eigenaar van een vakantieparkimperium zou hij volgens velen meer aandacht moeten besteden aan fatsoenlijke arbeidsomstandigheden en eerlijk loon voor zijn medewerkers.
R*chtszaak gaat verder
De r*chter zal later dit jaar of begin volgend jaar uitspraak doen over de volledige claim van Samir. Hoewel het nog niet zeker is of hij het volledige bedrag van €200.000 toegewezen krijgt, lijkt de kans groot dat Gillis opnieuw zal moeten betalen. Voor Samir is de zaak niet alleen financieel belangrijk, maar ook een manier om aandacht te vragen voor de manier waarop hij en mogelijk andere medewerkers zijn behandeld binnen de Oostappen Groep.
Steun voor Samir
Sinds het nieuws over de r*chtszaak bekend werd, ontvangt Samir veel steun van mensen die hem herkennen uit Massa is Kassa. Fans van het programma herinneren zich hem als een hardwerkende en loyale medewerker. Op sociale media spreken velen hun steun uit voor Samir en hopen dat hij krijgt waar hij recht op heeft.
“Het is niet meer dan terecht dat hij betaald krijgt voor al die uren,” schrijft een fan op Twitter. Een ander voegt toe: “Peter Gillis moet gewoon eens leren om zijn personeel netjes te behandelen.”
Wat betekent dit voor Peter Gillis?
Als ondernemer staat Peter Gillis bekend om zijn vermogen om winst te maken, maar deze r*chtszaak kan grote financiële gevolgen hebben. Bovendien kan het verdere schade toebrengen aan zijn reputatie. Het publiek zal nauwlettend in de gaten houden hoe Gillis omgaat met de uitspraak van de r*chter en of hij zijn beleid ten aanzien van werknemers zal aanpassen.
Met de uitspraak in de r*chtszaak van Samir lijkt het erop dat Peter Gillis zich moet voorbereiden op een flinke uitgave. Of dit invloed zal hebben op zijn zakelijke activiteiten of persoonlijke levensstijl, blijft voorlopig nog de vraag. Wat wel zeker is, is dat de vakantieparkmagnaat opnieuw onder vuur ligt en zich zal moeten verantwoorden.
Conclusie
De r*chtszaak tussen Samir en Peter Gillis werpt een kritisch licht op de arbeidsomstandigheden binnen de Oostappen Groep. Hoewel Gillis vaak in de schijnwerpers staat vanwege zijn zakelijke succes, tonen de recente gebeurtenissen dat er ook een keerzijde is. Voor Samir lijkt de strijd nog niet voorbij, maar hij heeft al een belangrijke stap gezet door zijn zaak aanhangig te maken en gedeeltelijk in het gelijk te worden gesteld.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.