Algemeen
Op deze geweldige manier willen mensen OML-Eva eren
Eva Hermans-Kroot overleed dit weekend op slechts 26-jarige leeftijd aan de gevolgen van longk@nker. Haar overlijden laat een diepe indruk achter in Nederland. Eva wist velen te raken door openlijk haar verhaal te delen over het verloop van haar z1ekte. Inmiddels is er een bijzondere actie opgezet om haar te eren en haar positiviteit te blijven herinneren.
Een laatste gesprek
Maandagochtend werd op de radio het emotionele laatste telefoongesprek tussen Eva en Mattie Valk uitgezonden. De twee hadden een speciale band; Eva belde maar liefst drie jaar lang als vriendin van de show naar Mattie & Marieke om te vertellen over haar strijd tegen longkanker. Het afscheid tussen hen raakte luisteraars diep, met laatste woorden die zwaar vielen maar tegelijkertijd vol liefde waren.
Oproep voor de Top 2000
Onder het fragment van de uitzending op sociale media werd een bijzondere oproep gedaan door een van Eva’s bewonderaars. “Laten we nog één keer de onuitputbare kracht, energie en positiviteit van Eva keihard neerzetten door haar favoriete nummer een plek in de Top 2000 te geven,” schreef deze persoon. Het bericht ging viraal en werd duizenden keren geliket. Dit nummer, dat Eva zelf veel kracht gaf, symboliseert de veerkracht waarmee ze haar strijd aanging.
Een krachtige ontmoeting
Voor Eva had dit nummer een speciale betekenis. Tijdens haar leven ontmoette ze de artiest die het nummer zong, een moment dat haar veel steun bood. Het idee om het nummer in de Top 2000 te krijgen, wordt door velen gezien als een prachtig eerbetoon aan haar levenslust en de inspiratie die ze anderen gaf.
Bekend door Over Mijn L1jk
Eva werd bij een breder publiek bekend door haar deelname aan het BNNVARA-programma Over Mijn L1jk. In dit programma deelde ze haar verhaal met indrukwekkende openheid en gaf ze een gezicht aan de strijd van jonge mensen met een ongen**slijke z1ekte. Haar oprechte en positieve houding maakte haar tot een symbool van veerkracht en doorzettingsvermogen.
Updates en een boek
Sinds haar diagnose in 2021 hield Eva haar volgers op de hoogte via sociale media. Ze deelde niet alleen de moeilijke momenten, maar wist ook lichtpuntjes en hoop te vinden. Deze bijzondere reis heeft ze verwerkt in een boek, dat op 17 december postuum zal verschijnen. Het boek belooft een krachtig testament te zijn van haar levenslust en wilskracht.
Een groot gemis
Eva’s overlijden laat een leegte achter bij haar volgers, vrienden en familie. Haar optimisme, humor en doorzettingsvermogen zijn een bron van inspiratie geweest voor velen. Haar verhaal is niet alleen een herinnering aan haar strijd, maar ook aan haar unieke manier om van elk moment iets moois te maken.
Een blijvend eerbetoon
De actie rondom het nummer in de Top 2000 is slechts een van de manieren waarop Nederland Eva wil eren. Haar verhaal zal blijven inspireren en herinneren aan de kracht van positiviteit, zelfs in de moeilijkste tijden. Eva’s nalatenschap is een baken van hoop voor iedereen die met vergelijkbare uitdagingen te maken heeft.
Dit bericht op Instagram bekijken
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.