Algemeen
Ook al versta je er niks van, bij deze zangeres wil je vooraan staan
Ken je dat gevoel? Dat je op school een keuze had uit talen zoals Duits, Frans of Spaans, maar je nu wenst dat Portugees ook een optie was geweest? Die spijt komt vaak pas later in het leven, en voor ons is dat moment nu aangebroken. We zijn namelijk een bijzonder intrigerende zangeres tegengekomen, en hoewel we niet begrijpen wat ze zingt, voelen we wel dat we iets speciaals missen.
Een muzikale ontdekking
Het draait allemaal om een artiest die optreedt op het evenement ‘Que Rica Cumbia’, en het is direct duidelijk waarom haar optredens zo populair zijn. Haar charisma, talent en energie spatten eraf. Maar er is één probleem: we verstaan haar niet. En dat is zonde, want haar muziek heeft ons volledig in zijn greep.
Is het haar stem, haar uitstraling, of misschien de hele sfeer die ze creëert? Waarschijnlijk een combinatie van alles. Eén ding is zeker: deze zangeres weet hoe ze haar publiek moet betoveren, zelfs zonder dat we de woorden begrijpen.
De aantrekkingskracht van cumbia
Het evenement waar deze zangeres optreedt, Que Rica Cumbia, lijkt dé plek te zijn voor liefhebbers van Latijns-Amerikaanse muziek. Cumbia, een muziekgenre met wortels in Colombia, is aanstekelijk, ritmisch en maakt het bijna onmogelijk om stil te blijven zitten. Als je deze zangeres ziet optreden, begrijp je meteen waarom de kaartverkoop voor dit soort evenementen zo goed loopt.
Het enige wat we nog moeten doen, is uitzoeken hoe we aan tickets komen en wanneer de volgende editie is. Oh, en misschien een korte taalcursus volgen, want hoe leuk zou het zijn om eindelijk te begrijpen wat ze zingt?
Wie is deze mysterieuze zangeres?
Tot onze frustratie weten we nog niet eens haar naam. Haar optreden heeft ons volledig omvergeblazen, maar het lijkt alsof ze met een mysterieus aura omgeven is. Misschien is dat ook juist wat haar zo intrigerend maakt. Het is alsof we een verborgen juweel hebben ontdekt dat wacht om volledig ontrafeld te worden.
Volgens Google Translate betekent de naam van het evenement, ‘Que Rica’, zoiets als “wat lekker” of “wat mooi.” Als dat geen passende beschrijving is voor de sfeer die deze zangeres weet te creëren, weten we het ook niet meer.
Tijd om in actie te komen
De volgende stap is duidelijk: we moeten meer over haar te weten komen. Een korte zoektocht op sociale media en muziekplatforms levert vast genoeg op om een diepe duik in haar repertoire te nemen. En misschien is het ook tijd om te kijken naar vliegtickets, want als haar muziek ons al zoveel doet, kun je je voorstellen wat een live-optreden met ons zal doen.
De energie, de dans en de passie van Latijns-Amerikaanse muziek voelen niet alleen als een feestje, maar als een levensstijl. Het is de moeite waard om er helemaal voor te gaan, inclusief de reis naar Colombia om deze dame live te zien schitteren.
Een boodschap van bewondering
Terwijl we onze zoektocht voortzetten, kunnen we niet anders dan bewondering uitspreken voor de manier waarop muziek taalbarrières kan doorbreken. Je hoeft geen Portugees of Spaans te spreken om geraakt te worden door de emotie en kracht van een artiest. Muziek is een universele taal, en deze zangeres is daar het levende bewijs van.
Dus of je nu, net als wij, nog moet uitzoeken wie ze precies is, of je al fan bent van dit genre: laat dit een oproep zijn om jezelf open te stellen voor nieuwe muzikale ontdekkingen. Wie weet waar die je brengen – misschien wel naar een dansvloer in Colombia.
Wat wordt jouw volgende stap?
Terwijl wij druk bezig zijn met het boeken van tickets en uitzoeken wie deze mysterieuze ster is, willen we jou uitdagen om hetzelfde te doen. Laat je meeslepen door muziek die buiten je comfortzone ligt, ontdek artiesten waarvan je het bestaan nog niet kende, en laat je verrassen.
Want als muziek één ding duidelijk maakt, is het wel dat de wereld vol is van prachtige verhalen, ritmes en emoties – zelfs als je de woorden niet meteen begrijpt. Dus pak je agenda, kijk wanneer de volgende Que Rica Cumbia plaatsvindt en wie weet zien we elkaar daar, dansend op de aanstekelijke klanken van cumbia.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.