Algemeen
Onze gedachten zijn bij Jan Dulles en zijn vrouw Caroline 💔😔
Het verlies van Donna-Maria: een blijvend verdriet voor Jan Dulles en Caroline Mol
Vier jaar geleden werden Jan Dulles, bekend als zanger van de 3JS, en zijn vrouw Caroline Mol geconfronteerd met een ondraaglijk verlies. Hun dochtertje Donna-Maria 0verleed op tragische wijze toen ze slechts drie maanden oud was. Sindsdien is 19 december een dag van diepe r0uw en herinnering voor het gezin.
Een emotionele boodschap
Op Instagram heeft Caroline dit jaar opnieuw haar gevoelens gedeeld in een aangrijpend gedicht. Hieruit blijkt hoe sterk het verlies nog steeds in hun leven aanwezig is:
“Ik denk vaak aan je overdag. Ik zie je in de nacht. Ik mis je als ik soms geniet. Als ik dan té hard lach is daar ineens zo’n leeg gevoel waar jij had moeten zijn. Maar ik wil je altijd missen, ook al doet dat nog zo’n pijn. Dat kind van vier met lang zwart haar dat door m’n leven rent. Ik mis die tijd… Ik mis die meid die je nooit geworden bent.”
Deze woorden, doordrenkt van liefde en verdriet, geven een intiem inzicht in hoe het verlies van Donna-Maria nog steeds dagelijks voelbaar is voor Jan en Caroline.
De oorzaak van het verlies
De kleine Donna-Maria werd slechts drie maanden oud. Haar 0verlijden werd veroorzaakt door een onverwacht scheurtje in haar middenrif. Jan Dulles heeft destijds uitgelegd wat er precies gebeurde:
“Dat moet dan een erg klein scheurtje zijn geweest dat is gegroeid naarmate zij zelf groeide. Van het een op het andere moment, ik heb zelf het idee dat het in één dag gebeurd is, is haar maag door het scheurtje heen naar boven gekropen.”
Deze medische complicatie was zo onverwacht dat het gezin nauwelijks tijd had om zich voor te bereiden op de omvang van het verlies. Het trauma blijft een blijvende herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven.
Verdriet dat blijft
Caroline’s gedicht schetst niet alleen haar persoonlijke pijn, maar laat ook zien hoe ze het verlies van hun dochter blijft verwerken. Elk moment van vreugde, hoe klein ook, wordt overschaduwd door het besef dat Donna-Maria er niet meer is.
“Ik mis die tijd… Ik mis die meid die je nooit geworden bent.” Deze zin benadrukt niet alleen het gemis van wat was, maar ook van wat had kunnen zijn. De herinnering aan hun dochter blijft een integraal deel van hun leven, een constante aanwezigheid ondanks haar afwezigheid.
Een moeilijke dag
Voor Jan en Caroline is 19 december niet zomaar een dag; het is een jaarlijkse herinnering aan het leven en verlies van Donna-Maria. Deze dag biedt een moment van reflectie, maar ook van pijn en r0uw. Ondanks de jaren die verstreken zijn, blijft het verlies van hun dochter een open wond.
Een golf van steun
In de reacties op Caroline’s Instagram-bericht stromen de steunbetuigingen binnen. Veel mensen laten hun liefde en medeleven blijken, en delen hoe ze geraakt worden door het verhaal van Donna-Maria. Dit collectieve medeleven benadrukt de kracht van gemeenschap en empathie, zelfs in de donkerste momenten.
Dit bericht op Instagram bekijken
Herinneringen levend houden
Het verlies van een kind is een van de meest verwoestende ervaringen die een ouder kan meemaken. Voor Jan en Caroline is het belangrijk om de herinnering aan Donna-Maria levend te houden. Dit doen ze niet alleen door momenten van r0uw en reflectie, maar ook door haar aanwezigheid in hun gedachten en woorden te koesteren.
Hun verhaal dient als een krachtige herinnering aan de veerkracht van de menselijke geest. Ondanks het immense verdriet blijven ze hun liefde voor Donna-Maria delen met de wereld. Het gedicht van Caroline is niet alleen een eerbetoon aan hun dochter, maar ook een bron van inspiratie voor anderen die vergelijkbare verliezen hebben meegemaakt.
Een oproep tot medeleven
We willen Jan Dulles, Caroline Mol en hun familie alle sterkte toewensen op deze zware dag. Hun openheid over hun verdriet herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om medeleven te tonen en elkaar te steunen in tijden van verlies. Laten we onze gedachten en liefde naar hen uitsturen en hen een boodschap van steun achterlaten. Samen kunnen we helpen om het zware gewicht van deze dag iets lichter te maken.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.