Algemeen
Onthulling: Eva Jinek naar bed geweest met Thierry Baudet
In de lente van 2015 reisden Eva Jinek en Thierry Baudet samen naar Sicilië voor een tv-special van Pauw. Sindsdien circuleren geruchten over een mogelijke affaire tussen de twee, een idee dat cabaretier Martijn Koning recentelijk weer aanwakkerde. Hij stelt dat Eva en Thierry destijds meer hebben gedeeld dan alleen hun visie op het vluchtelingenprobleem. Maar hoe plausibel is deze claim?
De aanleiding: Een reis voor Pauw
In mei 2015 bracht presentatrice Sophie Hilbrand een groep opiniemakers samen om de vluchtelingenproblematiek in Italië te belichten. Naast Eva Jinek en Thierry Baudet bestond de groep uit Myrthe Hilkens, Olaf Koens en Özcan Akyol. De reis bood de gelegenheid voor diepgaande gesprekken, maar volgens Martijn Koning ook voor persoonlijke connecties.
Opmerkelijk is dat Eva vlak voor deze reis haar relatie met bioloog Freek Vonk had beëindigd. Dit tijdstip voedt volgens Martijn de speculatie. “Ik denk dat Eva Jinek met Thierry Baudet naar bed is geweest. Dat meen ik serieus,” zei hij in zijn podcast De Knorrepodcast.
Martijn Koning’s beschuldigingen
Martijn trekt hard van leer tegen Eva. Volgens hem is er meer gebeurd tijdens die reis dan enkel journalistiek werk. “Zij zijn toen een keer op excursie geweest voor Jeroen Pauw. Ik denk dat het in Italië, in 2015, is gebeurd,” stelt hij.
Hoewel zijn uitspraken ongefundeerd lijken, suggereert hij dat deze vermeende affaire Eva’s houding ten opzichte van Thierry verklaart. “Jinek blijft extreemrechts een podium geven,” stelt Martijn. “Dat ze hem zo blijft beschermen, moet een reden hebben.”
Martijn, die eerder openlijk kritiek leverde op Eva vanwege haar boosheid na zijn roast van Thierry, suggereert zelfs dat Eva door Thierry gechanteerd zou worden.
Beschermt Eva Thierry Baudet?
De kern van Martijn’s betoog is dat Eva Thierry te veel ruimte zou geven in haar programma’s. Hij noemt dit opvallend gezien de controverse rond de politicus. “Waarom blijven ze hem een podium bieden? Het is een totale aan de coke verslaafde gek,” beweert hij.
Hij suggereert verder dat Eva mogelijk chantabel is vanwege deze vermeende affaire. “Ik denk dat hij iets tegen haar in de hand heeft. Wat moet het anders zijn?”
De context: Martijn en Eva
Martijn’s uitspraken komen niet geheel uit de lucht vallen. Hij heeft eerder conflicten gehad met Eva en haar team. Zo deelde hij woedend appjes van een redacteur van Jinek op sociale media en gaf hij toe dat hij zich “af en toe” op Eva aftrekt. Deze context maakt het aannemelijk dat zijn beschuldigingen voortkomen uit rancune.
Tijdens de reis sliepen Thierry en Özcan overigens op één kamer, wat destijds ook tot geruchten leidde. Thierry, bang voor speculaties over een mannelijke affaire, bouwde zelfs een muur van meubels tussen hun bedden.
Eva reageert niet
Eva Jinek heeft tot nu toe niet gereageerd op de uitspraken van Martijn Koning. Haar programma Jinek blijft een van de belangrijkste shows van RTL en heeft grote invloed op het publieke debat. Martijn suggereert dat Eva’s invloed bij RTL groot genoeg is om haar eigen keuzes te maken.
Roddels zonder bewijs
Het blijft onduidelijk of er enige waarheid zit in de geruchten over Eva en Thierry. Zonder concrete bewijzen zijn het speculaties die vooral Martijn’s frustraties lijken te weerspiegelen.
Wat wel duidelijk is, is dat deze beschuldigingen weinig veranderen aan Eva’s status als een van de invloedrijkste presentatrices van Nederland. Ondanks de kritiek blijft ze een krachtig figuur in de mediawereld.
Een breder debat
De uitspraken van Martijn Koning roepen vragen op over de verantwoordelijkheid van publieke figuren en de media. Is het terecht om zulke roddels te verspreiden zonder bewijs? En wat zegt dit over de grenzen van journalistiek en entertainment?
Wat de waarheid ook is, het lijkt erop dat Eva Jinek zich niet laat afleiden door de rumoerige speculaties. Haar focus blijft liggen op haar werk, terwijl Martijn zijn eigen interpretatie van de feiten blijft promoten.
Conclusie
De geruchten rond Eva Jinek en Thierry Baudet blijven intrigeren, maar zonder concrete bewijzen zijn ze niet meer dan speculaties. Wat vaststaat, is dat zowel Eva als Thierry publieke figuren blijven die met controverses te maken krijgen. Martijn Koning’s uitlatingen voegen vooral drama toe aan een al complexe situatie, maar hebben weinig invloed op Eva’s succesvolle carrière.
Hoewel deze roddels voer voor discussie blijven, lijkt Eva zich hier niet door te laten beïnvloeden. Ze blijft een sterke en invloedrijke persoonlijkheid, ongeacht wat haar critici beweren.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.