Algemeen
Na contractverlenging Vandaag Inside ook vervanger René van der Gijp bekend
René van der Gijp, Johan Derksen en Wilfred Genee hebben donderdagavond hun nieuwe contract voor Vandaag Inside ondertekend, waarmee ze zich voor twee jaar aan de talkshow verbinden. Er is echter een opmerkelijke wijziging: René heeft afgesproken om voortaan op woensdag vrij te zijn. De grote vraag is nu: wie zal zijn plek innemen op deze dagen?
Wie neemt René’s plek in?
Een van de namen die opduikt in de gesprekken over de vervangende rol is Albert Verlinde. De voormalige Shownieuws-deskundige en musicalproducent schuift al regelmatig aan bij Vandaag Inside en heeft daarmee al een zekere bekendheid opgebouwd bij de kijkers. Maar heeft Albert al iets gehoord over de nieuwe functie?
In een reactie voor de camera van Shownieuws geeft Albert aan dat hij nog niet benaderd is. “Ik heb echt daar nog niks over gehoord. Ik wacht vriendelijk af. Ik heb het naar mijn zin, op welke stoel ik dan ook zit, ik zie het wel,” zegt hij kalm. Daarmee lijkt hij open te staan voor nieuwe mogelijkheden, maar is hij tot nu toe nog niet officieel benaderd voor René’s woensdagplek.
Het moment van ondertekenen
De contracten werden donderdag op een opvallende manier gepresenteerd. Vandaag Inside-directeur Marco Louwerens kleedde zich als Sinterklaas en bracht de contracten de studio in, waarna de drie presentatoren hun handtekening zetten. Na de ondertekening werd er gezamenlijk geproost op de voortzetting van hun samenwerking.
Onderhandelingen en uitdagingen
De onderhandelingen over het nieuwe contract liepen de afgelopen tijd niet helemaal soepel. Johan Derksen verwees in het gesprek naar de “onderhandelingetjes met hobbeltjes,” waarbij hij specifiek verwees naar de clash tussen Wilfred Genee en Talpa-baas John de Mol. Er werd gepraat over een nieuwe zendtijd voor Wilfred, die eerder deze week aangaf in gesprek te zijn met John de Mol over de mogelijkheden voor een eigen programma. “Er wordt zendtijd beschikbaar gesteld, er wordt een bepaald budget beschikbaar gesteld. Ik moet zelf ook nog een budget erbij zien te versieren,” vertelde Wilfred.
Conclusie
Hoewel het nog onduidelijk is wie precies de stoel van René van der Gijp op woensdag zal innemen, blijft de situatie spannend. Albert Verlinde lijkt open te staan voor de rol, maar heeft nog geen officiële uitnodiging ontvangen. Ondertussen blijft de toekomst van Vandaag Inside zich ontvouwen, met nieuwe contracten en potentieel nieuwe formats voor Wilfred Genee. Wat de komende tijd zal brengen, is nog onzeker, maar de ontwikkelingen zijn zeker niet saai.
Belinda Fricker (80) werd begin jaren negentig in één klap wereldwijd bekend dankzij haar ontroerende rol in Home Alone 2. Als het mysterieuze ‘duivenvrouwtje’ hielp ze de jonge Kevin McCallister door een donkere periode in New York heen. Haar personage groeide uit tot een symbool van warmte, compassie en onverwachte vriendschap – precies datgene waar veel mensen tijdens de feestdagen behoefte aan hebben.
Ironisch genoeg zijn het juist die feestdagen die voor Fricker tegenwoordig zwaar voelen.
Op de dag voor kerst deelde de inmiddels tachtigjarige actrice in een openhartig interview hoe haar leven er nu uitziet. Haar woorden zijn rauw, eerlijk en pijnlijk herkenbaar voor veel ouderen: ze voelt zich eenzaam, kampt met aanhoudende gezondheidsklachten en ervaart dat de wereld haar langzaam uit het oog is verloren.
Van iconisch personage naar stille dagen
Voor miljoenen kijkers is Belinda Fricker onlosmakelijk verbonden met kerst. Jaarlijks verschijnt haar gezicht opnieuw op televisie, wanneer Home Alone 2 weer wordt uitgezonden. Haar rol als vrouw die ondanks haar eigen verdriet klaarstaat voor een kind in nood, maakte diepe indruk. Het was geen grote hoofdrol, maar wel een die bleef hangen.
In haar eigen leven is die warmte echter ver te zoeken.
“De telefoon gaat nauwelijks nog,” vertelt ze. “Er wordt niet meer aan me gedacht.” Fricker legt uit dat ze al zo’n tien jaar geen acteerwerk meer heeft gehad. Niet omdat ze het niet meer zou willen of kunnen, maar omdat rollen voor oudere vrouwen simpelweg schaars zijn geworden.
“Na je zeventigste word je onzichtbaar”
Volgens Fricker ligt het probleem niet alleen bij haar persoonlijke situatie, maar bij een bredere ontwikkeling in de film- en televisiewereld. “Er wordt niet meer geschreven voor oudere vrouwen,” zegt ze. “Shakespeare deed dat wel, maar jonge makers tegenwoordig nauwelijks.”
Ze benadrukt dat er wereldwijd talloze oudere mensen zijn met levenservaring, verhalen en diepgang. Toch lijken die kwaliteiten steeds minder mee te tellen. “Als je de zeventig voorbij bent, word je onzichtbaar,” zegt ze. “Je doet er niet meer toe.”
Het zijn woorden die resoneren, zeker in een tijd waarin zichtbaarheid en relevantie vaak worden gekoppeld aan jeugdigheid en online aanwezigheid.
Gezondheid die dagelijks energie kost
Naast het gebrek aan werk, speelt ook haar gezondheid een grote rol in hoe Fricker haar dagen beleeft. In eerdere gesprekken met Britse media vertelde ze al dat ze dagelijks leeft met pijn en extreme vermoeidheid. Zelfs praten kost haar soms veel energie.
“Ik was vroeger nooit moe,” vertelt ze. “En nu voel ik me uitgeput bij de kleinste dingen.” Het is een contrast dat haar confronteert met de kwetsbaarheid van ouder worden. Toch benadrukt ze dat ze niet opgeeft. “Ik klaag niet om te klagen,” zegt ze. “Ik probeer gewoon eerlijk te zijn.”
Die eerlijkheid maakt haar verhaal des te indringender.
Kerst zonder glans
Waar kerst voor velen draait om samenzijn, gezelligheid en tradities, voelt het voor Fricker juist als een confronterende periode. De dagen leggen de leegte bloot, zegt ze. “Het kan heel donker zijn.”
Ze vertelt dat ze de feestdagen zo rustig mogelijk doorbrengt. Geen grote diners, geen drukte. “Ik zet mijn telefoon uit, doe de gordijnen dicht en neem vooraf televisieprogramma’s op,” vertelt ze. Samen met haar hond probeert ze de dagen door te komen.
Het is geen aanklacht, maar een nuchtere constatering. “Het is gewoon een ander soort kerst,” zegt ze. Wat haar het zwaarst valt, is niet eens kerstavond zelf, maar de overgang naar het nieuwe jaar. “Nieuwjaarsavond is het moeilijkst,” geeft ze toe. “Dan voel je pas echt hoe stil het is.”
De keerzijde van nostalgie
Dat Fricker jaarlijks opnieuw opduikt op televisie, maakt haar situatie extra wrang. Miljoenen mensen zien haar elk jaar opnieuw als het warme, wijze personage uit hun jeugd. Maar achter dat nostalgische beeld schuilt een vrouw die zich vergeten voelt.
Die tegenstelling raakt aan een groter maatschappelijk thema: hoe gaan we om met mensen die ooit zichtbaar waren, maar later uit beeld verdwijnen? En wat betekent succes als het niet gepaard gaat met duurzame zekerheid of verbondenheid?
Een herkenbaar verhaal voor velen
Hoewel Fricker een bekende naam is, staat haar verhaal niet op zichzelf. Veel ouderen herkennen zich in haar woorden. De eenzaamheid, het gevoel niet meer mee te tellen, het lichamelijke ongemak dat langzaam toeneemt – het zijn ervaringen die vaak onzichtbaar blijven, zeker tijdens feestdagen waarin ‘gezelligheid’ de norm lijkt.
Juist daarom maakt haar openheid zoveel los. Niet omdat het sensationeel is, maar omdat het eerlijk is.
Geen bitterheid, wel realisme
Wat opvalt in Frickers verhaal, is het gebrek aan verbittering. Ze klinkt niet boos, maar wel realistisch. Ze romantiseert haar situatie niet, maar zoekt ook geen medelijden. “Ik wil niet negatief overkomen,” zegt ze. “Dit is gewoon hoe het nu is.”
Die nuchtere houding maakt haar verhaal krachtig. Het dwingt de luisteraar om stil te staan bij wat ouder worden kan betekenen – zeker in een samenleving die sterk gericht is op snelheid, zichtbaarheid en prestaties.
Een kerstboodschap zonder glitter
Misschien is dat wel de meest confronterende les van haar verhaal: kerst is niet voor iedereen een tijd van licht. Voor sommigen is het een periode van stilte, reflectie en gemis. En juist die verhalen verdienen gehoord te worden.
Belinda Fricker herinnert ons eraan dat achter iconische rollen echte mensen schuilgaan, met echte levens die niet stoppen zodra de camera uitgaat.
Haar verhaal is geen sprookje, maar wel een uitnodiging tot meer aandacht, empathie en menselijkheid – niet alleen met kerst, maar het hele jaar door.