Algemeen
Moeder met hersentumor in Erasmuc MC 24/7 breekt: ´Ben helemaal nog niet klaar´
In de documentaire Erasmus MC 24/7 staat deze week Suzanne centraal, een jonge vrouw bij wie kortgeleden een hersentumor werd vastgesteld. Wat begon als een periode van lichte hoofdpijn, mondde al snel uit in een harde diagnose: een tumor van graad vier. Haar artsen gaven haar een levensverwachting van gemiddeld twintig maanden. “Het voelt als een mokerslag,” vertelt Suzanne. “Ik dacht dat ik gezond was, maar dat blijkt anders.”
Onverwachte Omstandigheden
De ontdekking van de tumor kwam als een verrassing. Suzanne had slechts een week hoofdpijn en enkele vage klachten, die ze niet als alarmerend beschouwde. Toch bleek de situatie ernstiger dan verwacht. “Dikke pech,” zegt Suzanne daarover. “Het is echt heel harde pech.” Haar zoon Ralph, die haar bij veel afspraken steunt, worstelt met de gevolgen. “Het idee dat mijn moeder er straks niet meer is, is heel moeilijk te bevatten.”
Verdriet in het Gezin
Voor Suzanne is het niet alleen zwaar vanwege haar eigen situatie, maar ook door het verdriet dat haar familie doormaakt. Negen jaar geleden verloor zij haar dochter, en nu moet zij zich voorbereiden op haar eigen afscheid. “Het is veel te vroeg, ik ben er nog niet klaar voor,” zegt ze emotioneel. Voor haar zoon Ralph is het verlies ondenkbaar: “Er zijn nog zoveel dingen die ik met mijn moeder zou willen doen, zoals samen mijn trouwdag beleven of haar advies vragen.”
Behandeling in het Erasmus MC
In het Erasmus MC wordt Suzanne met veel zorg omringd door technici en laboranten, waaronder Andy en Nicole, een echtpaar dat samenwerkt om haar behandeling zo draaglijk mogelijk te maken. Andy maakt een bestralingsmasker voor haar, terwijl Nicole betrokken is bij de bestraling zelf. “Ik hoop haar wat extra tijd te kunnen geven,” zegt Nicole.
Persoonlijke Betrokkenheid
Voor Nicole raakt Suzanne’s situatie extra diep. Twintig jaar geleden verloor Nicole zelf haar moeder aan een soortgelijke aandoening. Deze persoonlijke ervaring versterkt haar betrokkenheid bij Suzanne’s behandeling. “Ik weet hoe het is om zoiets mee te maken, zowel als professional als privé,” legt Nicole uit.
Suzanne’s Innerlijke Kracht
Ondanks de moeilijke omstandigheden blijft Suzanne veerkrachtig. Ze probeert haar dagelijks leven zo normaal mogelijk te houden en plant vooruit door brieven te schrijven voor haar zoon. Toch vindt ze dit moeilijk. “Het voelt alsof je je erbij neerlegt als je dit doet, en daar ben ik nog niet klaar voor,” geeft ze toe.
De Steun van het Team
Andy en Nicole doen er alles aan om Suzanne’s verblijf in het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk te maken. Andy hoopt haar te laten lachen, zelfs tijdens moeilijke momenten. “Als ik haar een glimlach kan geven, is mijn dag geslaagd,” zegt hij. Deze persoonlijke benadering geeft Suzanne het gevoel dat ze er niet alleen voor staat.
Hoop voor de Toekomst
Hoewel de prognose zorgwekkend blijft, houdt Suzanne vast aan hoop. Ze is strijdlustig en vastbesloten om te blijven genieten van de tijd die haar rest. “Ik blijf vechten,” zegt ze. “Ik heb het gevoel dat ik de 70 kan halen.” Haar optimisme biedt inspiratie voor iedereen die met haar meeleeft.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.