Algemeen
🤯 Manager Claude verbreekt stilzwijgen: ‘Eurovisie deelname? Hij doet niet mee!’
Claude vertegenwoordigt Nederland op Eurovisie: waarheid of misleiding?
Vrijwel niemand had het verwacht, maar Claude zal Nederland vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival van 2025. Deze onthulling heeft echter geleid tot een stortvloed aan reacties en speculaties in de media. Het management van de 21-jarige zanger heeft eerder ontkend dat Claude een nummer had ingestuurd, wat nu de nodige vragen oproept. Wat is er precies aan de hand?
De opkomst van Claude
Claude, een rijzende ster in de Nederlandse muziekwereld, brak door met zijn hit Ladada. Dit jaar nam hij deel aan het populaire programma Beste Zangers, waar hij indruk maakte met zijn stem en podiumprésence. Veel kijkers noemden hem destijds een ideale kandidaat voor het Songfestival. Toch leek zijn deelname aan de editie van 2025 uitgesloten. Claude zelf gaf aan zich voorlopig te willen focussen op zijn debuutalbum voordat hij zou nadenken over een mogelijke deelname aan het Eurovisie Songfestival.
Zijn manager ondersteunde dit standpunt. In een reactie aan Shownieuws verklaarde hij destijds: “Claude heeft geen nummer ingestuurd.” Deze duidelijke boodschap zorgde ervoor dat niemand Claude’s naam op de shortlist verwachtte. Totdat de AVROTROS recentelijk aankondigde dat Claude Nederland zal vertegenwoordigen. Deze onverwachte wending heeft geleid tot speculaties en kritiek, zowel in de media als onder het publiek.
Een plotselinge onthulling
De aankondiging van Claude’s deelname kwam als een schok, zeker gezien de eerdere ontkenning door zijn management. Volgens de AVROTROS was de keuze voor Claude gebaseerd op zijn talent en eerdere prestaties. De selectieprocedure voor het Songfestival is altijd omgeven door geheimzinnigheid, maar dit jaar lijkt er extra verwarring te zijn ontstaan.
Bij Shownieuws reageerde presentatrice Eline de Ruig verbaasd: “Ik had echt gedacht dat Anouk of Douwe Bob het zou worden. Na de inschrijfperiode op 22 november hebben we Claude’s manager nog gebeld. Hij zei toen dat ze geen nummer hadden ingestuurd omdat hij druk is met volgend jaar. Maar nu doet hij dus toch mee. Nou ja, wel leuk.”
Reacties op de deelname
De keuze voor Claude wordt enerzijds met enthousiasme ontvangen. Zijn deelname wordt gezien als een frisse en veelbelovende stap voor Nederland. Claude heeft al bewezen een enorm talent te zijn. Zijn deelname aan Beste Zangers versterkte zijn reputatie als een veelzijdige artiest die zowel vocaal als emotioneel kan imponeren.
Tegelijkertijd is er kritiek op de onduidelijke communicatie rondom zijn deelname. Sommige critici vinden het ‘spelletjes spelen’ van het management onbegrijpelijk. Het feit dat er eerst ontkend werd dat Claude een nummer had ingestuurd, om vervolgens toch geselecteerd te worden, doet bij sommigen de wenkbrauwen fronsen. Dit roept vragen op over de transparantie van het selectieproces.
Een veelbelovend vooruitzicht
Ondanks de ophef zijn de verwachtingen rondom Claude’s deelname hooggespannen. Zijn nummer Ladada was een enorme hit, en zijn optredens in Beste Zangers toonden aan dat hij zowel muzikaal als artistiek klaar is voor een groot podium. Welk nummer hij zal zingen op het Songfestival is nog niet bekend. Dit zal pas in maart 2025 worden onthuld, wat de spanning alleen maar vergroot.
Het Eurovisie Songfestival vindt volgend jaar plaats in het Zwitserse Basel, van 13 tot en met 17 mei. Dit biedt Claude een kans om zijn talent aan een internationaal publiek te laten zien. Voor een jonge artiest als hij is dit een unieke mogelijkheid om zijn carrière verder uit te bouwen en zijn naam te vestigen op het Europese toneel.
De impact van de onthulling
De controverse rondom Claude’s deelname heeft de aandacht gevestigd op de complexiteit van het Songfestival-proces. Terwijl fans enthousiast zijn over zijn deelname, blijven vragen over de communicatie van zijn management en de selectieprocedure bestaan. Heeft zijn management bewust de waarheid verzwegen om zijn deelname verrassender te maken? Of is er sprake geweest van een verandering in planning op het laatste moment?
Wat de reden ook is, het lijkt erop dat Claude vastbesloten is om zijn beste beentje voor te zetten op het Eurovisie-podium. Zijn deelname brengt niet alleen hoge verwachtingen met zich mee, maar ook de druk om de Nederlandse eer hoog te houden in een van de meest prestigieuze muziekwedstrijden ter wereld.
Conclusie
De onverwachte deelname van Claude aan het Eurovisie Songfestival heeft een storm van reacties veroorzaakt. Van de blijdschap over zijn talent tot de kritiek op de onduidelijke communicatie, zijn naam staat volop in de schijnwerpers. Hoewel de precieze details van zijn deelname nog onbekend zijn, is één ding zeker: Nederland heeft een jonge, veelbelovende artiest die klaarstaat om indruk te maken op het internationale publiek. Het Songfestival 2025 belooft een spannende editie te worden, met Claude als een van de artiesten om naar uit te kijken.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”