Algemeen
Maak kennis met de knappe vriendin van Art Roojiakkers
Art Rooijakkers, een naam die staat voor charisma, talent en veelzijdigheid, blijft indruk maken, niet alleen met zijn werk, maar ook met zijn persoonlijke leven. De 46-jarige presentator, die al jarenlang een vaste waarde is op de Nederlandse televisie, heeft recent zijn geluk gedeeld met zijn nieuwe vriendin, Karlijn Gudden. De twee vormen een onafscheidelijk stel, en hun chemie is duidelijk zichtbaar, zowel op Instagram als in het dagelijks leven. Hun foto’s samen brengen een golf van positieve reacties teweeg, en het is hartverwarmend om Art zo gelukkig te zien, vooral na een periode van uitdagingen.
De vrouw achter Art: Karlijn Gudden
Karlijn Gudden, de nieuwe vriendin van Art, is allesbehalve een onbekende. Als Influencer Specialist en Social Creative Concepter bij Noto Media heeft ze haar eigen indrukwekkende carrière opgebouwd. Haar expertise in social media en het ontwikkelen van creatieve concepten maakt haar een belangrijke speler in de digitale wereld. Met haar strategische aanpak weet ze merken en mensen effectief samen te brengen, wat haar een perfecte match maakt voor Art.
Herstel na een moeilijke periode
De periode van uitdagingen in Art’s leven begon in 2021, toen hij werd geconfronteerd met een ernstige zwelling op zijn stemband, een granuloom, die zijn carrière tijdelijk tot stilstand bracht. De medische behandeling vereiste een operatie, en Art moest tussen 2021 en 2022 een pauze inlassen. Toch gaf hij zich niet over en kwam sterker terug. In het najaar van 2022 hervatte hij zijn werk, zowel voor RTL als voor BNR, en herwon hij zijn plaats in de schijnwerpers.
Hoogtepunten in Art’s carrière
Art Rooijakkers heeft zich door de jaren heen bewezen als een veelzijdige presentator. In 2013 won hij de felbegeerde Gouden Televizier-Ring voor zijn werk aan Wie is de Mol?. Zijn scherpe analyses en warme presentatie maakten hem geliefd bij het publiek. Meer recentelijk was Art te zien in B&B Vol Liefde, waar hij zijn talent voor het verbinden van mensen opnieuw toonde, met name in de finale-aflevering.
Nieuwe uitdagingen in 2024
Het jaar 2024 markeert een nieuw hoofdstuk in Art’s carrière. Hij heeft aangekondigd de overstap te maken naar SBS6, waar hij samen met Malou Petter het programma Nieuws van de Dag gaat presenteren. Deze overstap biedt Art een frisse uitdaging, en zijn fans kijken ernaar uit om hem te zien schitteren in een nieuwe rol.
Art’s veelzijdigheid in entertainment
Naast zijn werk in actualiteiten blijft Art zich bewijzen in quizprogramma’s. Hij zal opnieuw te zien zijn in De Slimste Mens, waar hij al eerder hoge ogen gooide. Zijn deelname aan het zomerseizoen van 2014 liet zien dat hij niet alleen een scherp observator is, maar ook een strategische denker met veel kennis.
Een carrière van formaat
Art’s indrukwekkende loopbaan begon al op jonge leeftijd, toen hij zijn debuut maakte als de jongste verslaggever ooit bij NOVA. Al snel werd zijn journalistieke talent opgemerkt, en in 2001 ontving hij de prestigieuze ‘Gouden Tapeje’, een aanmoedigingsprijs die zijn potentieel als journalist bevestigde. Dit was het begin van een carrière die zowel diepgang als entertainment biedt.
Een toekomst vol mogelijkheden
Het is inspirerend om te zien hoe Art Rooijakkers zowel zijn professionele als persoonlijke leven in balans houdt. Zijn relatie met Karlijn lijkt hem nieuwe energie te geven, terwijl hij blijft schitteren op het scherm. De veelzijdigheid en veerkracht die hij keer op keer laat zien, maken hem tot een van de meest geliefde persoonlijkheden in Nederland. Fans kijken uit naar zijn nieuwe avontuur bij SBS6 en zijn deelname aan De Slimste Mens. Eén ding is zeker: Art Rooijakkers blijft een blijvende indruk maken.
Dit bericht op Instagram bekijken
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.