Algemeen
Loretta Schrijver woedend op Koffietijd-collega: ‘Ik liep op mijn tenen’
De periode van Loretta Schrijver bij Koffietijd was er een van hoogtepunten, maar ook van uitdagingen. In een openhartig gesprek met De Telegraaf kijkt de voormalig presentatrice terug op haar tijd bij het programma. Hoewel ze veel mooie herinneringen heeft, waren er ook momenten waarop ze zich onbegrepen voelde en moeite had om zich staande te houden in een veranderende werkomgeving.
Een einde en een nieuw begin
Toen Koffietijd na jaren van uitzendingen stopte, voelde Loretta gemengde emoties. Aan de ene kant betreurde ze het afscheid van een programma waaraan ze zoveel had bijgedragen, maar aan de andere kant was het ook een opluchting. “Ik wist mij geen houding meer te geven,” vertelt ze. “Het was tijd voor iets anders. Tijd voor dingen die echt belangrijk voor mij zijn.”
Perfectionisme en onbegrip
Loretta’s perfectionisme speelde een grote rol in haar ervaringen bij Koffietijd. Ze was vaak kritisch over de voorbereidingen en merkte dat niet iedereen haar hoge standaarden deelde. “Met mijn favoriete co-host Quinty Trustfull had ik een geweldige samenwerking. Wij vormden echt een front en hebben een vriendschap voor het leven opgebouwd,” legt ze uit. “Maar er gebeurden regelmatig dingen waar ik het niet mee eens was. Dan kreeg ik een lijst met onderwerpen en dacht ik: ‘Wie heeft dit samengesteld?’”
Haar behoefte aan perfectie werd volgens Loretta niet altijd begrepen door haar collega’s en de redactie. “Dat onbegrip vrat energie. Het is iets dat ik pas met terugwerkende kracht volledig besef. Mijn perfectionistische aard was voor sommigen misschien lastig, maar voor mij voelde het alsof ik constant tegen een muur aanliep.”
Een veranderende werkomgeving
De laatste seizoenen van Koffietijd werden voor Loretta steeds moeilijker. Ze voelde zich niet alleen onbegrepen, maar merkte ook dat de dynamiek binnen de productie veranderde. “Het hele wereldje werd krampachtig,” zegt ze. Deze verandering kwam mede door de bredere maatschappelijke discussie over grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer, een thema dat de afgelopen jaren veel aandacht heeft gekregen.
Loretta vertelt: “Na alle zogeheten grensoverschrijdende gevallen ontstond er juist een angstcultuur op andere plekken. Niemand durfde meer een ander te corrigeren. Het was volledig doorgeslagen. En dat gold voor alle lagen binnen het bedrijf, van hoog tot laag.”
Deze angstcultuur had een grote impact op Loretta. Ze voelde zich beperkt in haar mogelijkheden om problemen aan te kaarten of haar mening te geven. “Ik durfde niemand te corrigeren, ook al was ik het soms totaal niet eens met bepaalde keuzes. Het zorgde ervoor dat ik mij steeds meer op mijn tenen voelde lopen.”
Een passend afscheid
Uiteindelijk was het stoppen van Koffietijd voor Loretta het juiste moment om afscheid te nemen. Ze beschrijft het als een natuurlijk einde aan een periode die steeds minder goed bij haar paste. “Het laatste jaar voelde ik mij niet meer thuis in de wereld van Koffietijd. Het programma ophield, kwam voor mij precies goed uit. Het was mooi geweest.”
Met het einde van Koffietijd kwam er voor Loretta ruimte om na te denken over wat echt belangrijk voor haar is. “Ik kijk terug op een mooie tijd, maar ook op een periode waarin ik veel heb geleerd over mezelf. Het was tijd voor nieuwe dingen.”
Samenwerking met Quinty Trustfull
Een van de lichtpunten in Loretta’s tijd bij Koffietijd was haar samenwerking met Quinty Trustfull. De twee presentatrices ontwikkelden niet alleen een professionele band, maar ook een hechte vriendschap. “Met Quinty had ik altijd een klik,” vertelt Loretta. “We konden elkaar vertrouwen en vulden elkaar aan. Die band blijft voor het leven, ongeacht wat er verder gebeurt.”
De steun van Quinty was belangrijk voor Loretta, vooral in de moeilijkere periodes. Samen wisten ze het programma jarenlang op de kaart te houden en een vertrouwde plek te creëren voor kijkers.
Een breder perspectief
Loretta’s verhaal past in een bredere discussie over de veranderingen in de mediawereld. De afgelopen jaren hebben veel bedrijven en producties te maken gekregen met veranderende normen en verwachtingen. De opkomst van discussies over grensoverschrijdend gedrag heeft geleid tot meer bewustwording, maar volgens Loretta ook tot een vorm van krampachtigheid.
“Er moet een balans zijn,” benadrukt ze. “Het is belangrijk dat mensen zich veilig voelen op de werkvloer, maar het moet ook mogelijk blijven om elkaar aan te spreken en kritisch te zijn. Die balans was in mijn laatste jaar bij Koffietijd ver te zoeken.”
De toekomst voor Loretta
Nu Koffietijd tot een einde is gekomen, richt Loretta zich op andere projecten en persoonlijke doelen. Ze is dankbaar voor de ervaring die ze heeft opgedaan, maar kijkt ook uit naar wat de toekomst haar brengt. “Het is tijd voor dingen die echt belangrijk voor mij zijn,” zegt ze.
Hoewel Loretta haar tijd bij Koffietijd achter zich heeft gelaten, blijven de lessen die ze heeft geleerd een belangrijk deel van haar verhaal. Haar openheid over de uitdagingen die ze heeft ervaren, biedt een waardevol inzicht in hoe het is om te werken in een veranderende en soms moeilijke werkomgeving.
Conclusie: Een bewogen periode
Loretta Schrijver blikt met gemengde gevoelens terug op haar tijd bij Koffietijd. Hoewel ze mooie momenten heeft beleefd en een hechte vriendschap met Quinty Trustfull heeft opgebouwd, waren er ook uitdagingen die haar energie kostten.
Haar perfectionisme en de veranderende dynamiek binnen het team maakten het laatste seizoen van het programma zwaar.
Het stoppen van Koffietijd bood Loretta de kans om verder te kijken en zich te richten op wat echt belangrijk voor haar is. Met haar verhaal werpt ze niet alleen licht op haar persoonlijke ervaringen, maar ook op bredere thema’s in de mediawereld.
Het is een afscheid van een tijdperk, maar ook een nieuw begin voor een presentatrice die altijd trouw blijft aan zichzelf.
Felle woordenwisseling in de Kamer: debat over verkiezingsuitslag en migratiebeleid krijgt onverwachte wending
Tijdens een verder technisch debat over de verkiezingsuitslag kreeg de Tweede Kamer te maken met een opvallend moment. FvD-Kamerlid Lidewij de Vos nam het woord tijdens een interruptie en richtte zich fel tot Rob Jette, die zij aansprak op uitspraken die hij tijdens de campagne had gedaan. Het moment veranderde de sfeer in de Kamer en zorgde voor een debat dat nog lang na resonantie veroorzaakte.
Campagnebeloften onder de loep
Volgens De Vos had Jette in de campagne een duidelijke belofte gedaan: de instroom van migranten terugbrengen en op termijn beter beheersbaar maken. In haar optiek was die belofte onvoldoende waargemaakt. Ze hield hem nauwkeurig passages uit interviews en speeches voor waarin hij sprak over het “beperken van de instroom”, en stelde dat het gevoerde beleid volgens haar eerder het tegenovergestelde resultaat had opgeleverd.
Het was duidelijk dat haar woorden impact hadden. De spanning in de zaal liep merkbaar op, vooral toen een aantal andere Kamerleden aandachtig begon mee te luisteren. Wat eerder klonk als een gebruikelijke interruptie, groeide uit tot een centraal moment in het debat.
Rob Jette verdedigt zijn standpunt
Rob Jette reageerde zichtbaar behoedzaam op de kritiek. Hij benadrukte dat Nederland gebonden is aan internationale afspraken, en dat veranderingen op het gebied van migratie niet met één nationaal besluit kunnen worden afgedwongen. Volgens hem vraagt het migratiedossier om Europese samenwerking, zorgvuldigheid en realisme.
De Vos vond die uitleg ontoereikend. In haar ogen werd al jaren verwezen naar Europese verplichtingen, waardoor echte stappen uitbleven. Ze vroeg zich hardop af welke partij nog verantwoordelijkheid neemt wanneer het telkens blijft bij verwijzen naar regels, verdragen of procedures. De stilte die na haar woorden viel, liet zien dat haar opmerkingen breed binnenkwamen.
Een verschuiving in de Tweede Kamer
De Vos wees vervolgens op een groeiende beweging binnen de Kamer. Waar een strenger migratiebeleid eerder vooral door rechtse partijen werd uitgedragen, wordt die koers volgens haar inmiddels door meerdere partijen onderschreven. Ze verwees naar de verkiezingsprogramma’s van onder meer VVD, CDA, D66 en GroenLinks-PvdA, waarin allemaal varianten staan van het streven om de totale instroom te beperken.
Volgens haar is de verkiezingsuitslag een duidelijk signaal van de kiezer. “De samenleving heeft gesproken,” benadrukte ze, “en van partijen wordt nu verwacht dat zij die woorden omzetten in concrete besluiten.” Ze noemde daarbij dat ongeveer 117 zetels in de Kamer vertegenwoordigd worden door partijen die in hun programma’s spreken over het terugbrengen van de instroom.
Druk op gemeenten en woningmarkt
In haar betoog verwijst De Vos ook naar maatschappelijke zorgen die steeds vaker naar voren komen. Gemeenten geven al langer aan dat zij moeite hebben met het vinden van opvanglocaties. Daarnaast speelt de woningmarkt een belangrijke rol in de discussie: starters kunnen moeilijk aan een betaalbare woning komen en sommige regio’s ervaren extra druk op voorzieningen.
De Vos haalde rapportages aan waarin wordt beschreven dat migratie een van de factoren is die bijdraagt aan de druk op de woningmarkt. Tegelijkertijd benadrukte ze dat gemeenten financiële uitdagingen ervaren als zij noodopvang moeten organiseren, wat zorgt voor extra spanning tussen het Rijk en lokale overheden.
Een samenleving op zoek naar duidelijkheid
In haar bijdrage ging De Vos ook in op het bredere maatschappelijke debat. Ze stelde dat veel Nederlanders behoefte hebben aan duidelijke grenzen, heldere afspraken en een gevoel van overzicht. Volgens haar heeft de publieke opinie in de afgelopen periode een versnelde verschuiving doorgemaakt, mede door incidenten die veel aandacht kregen in de media.
Hoewel Kamerleden doorgaans terughoudend zijn om op emotionele gebeurtenissen in te gaan, wees De Vos erop dat maatschappelijke gebeurtenissen de toon van het gesprek onvermijdelijk beïnvloeden. Het publiek wil volgens haar dat de politiek verantwoordelijkheid neemt en transparant is over de keuzes die worden gemaakt.
Kiezersvertrouwen en geloofwaardigheid
Een belangrijk deel van haar betoog richtte zich op vertrouwen. De Vos stelde dat de geloofwaardigheid van meerdere partijen nu ter discussie staat. Tijdens de campagnes spraken zij zich uit voor een beperking van de instroom, en volgens haar is het nu aan diezelfde partijen om die woorden in de praktijk te brengen.
Ze waarschuwde dat het vertrouwen van kiezers verder zal afnemen als er opnieuw grote plannen worden gemaakt zonder zichtbare resultaten. “De kiezer kijkt mee,” zei ze, “en beoordeelt op daden, niet op goede bedoelingen.”
Concrete maatregelen versus nieuwe commissies
De Vos riep het kabinet en de Kamer op om niet opnieuw te vervallen in het instellen van werkgroepen of commissies die maandenlang onderzoek doen. Volgens haar is dat in het verleden vaak gebeurd, terwijl de situatie in de tussentijd nauwelijks veranderde.
Als mogelijke maatregelen noemde ze onder meer tijdelijke beperkingen op het aantal aanvragen en het opnieuw bespreken van internationale afspraken. Voor sommige partijen gaan die voorstellen te ver; andere fracties willen juist dat de Kamer alle opties onderzoekt. Het leidde tot verhitte reacties, maar ook tot nieuwe allianties tussen partijen die zich eerder minder fel mengden in het debat.
Remigratie als onderwerp van gesprek
De Vos bracht ook remigratie ter sprake — een onderwerp dat al sinds de jaren tachtig onderdeel is van het beleid. Zij vindt dat bestaande regelingen meer onder de aandacht moeten komen en dat er gekeken moet worden naar verbeteringen voor mensen die vrijwillig willen terugkeren.
Hoewel dit deel van haar betoog op tegenstand stuitte, kreeg zij opvallend genoeg ook steun van enkele lokale bestuurders die meepraten over de praktische uitvoering van migratiebeleid in hun gemeenten.
Politiek op een kruispunt
Het debat liet zien dat migratie allang geen randthema meer is, maar een centraal onderdeel van de politieke agenda. Steeds meer partijen zien dat de samenleving om duidelijkheid vraagt. Tegelijkertijd is het een dossier waar juridische, internationale en morele aspecten elkaar raken — wat tot complexe afwegingen leidt.
De Vos benadrukte dat de Kamer op een cruciaal moment staat. “Wie nu blijft wachten,” sprak ze, “riskeert niet alleen verlies van vertrouwen, maar ook verlies van verbinding met de mensen voor wie wij hier zitten.”
Wat gebeurt er nu?
De komende weken staan nieuwe overleggen gepland waarin partijen verder praten over migratie, opvang en instroom. De vraag is of er daadwerkelijk een gezamenlijke koers ontstaat, of dat politieke verschillen opnieuw leiden tot vertraging en langdurige onderhandelingen.
Wat duidelijk is: het debat van vandaag zette het onderwerp opnieuw op scherp. De Vos maakte haar standpunt helder, en meerdere partijen zullen de komende tijd moeten laten zien of ze de uitgesproken ambities uit hun verkiezingsprogramma’s waarmaken.