Algemeen
Linda de Mol gespot zonder make-up, ziet er ineens heel anders uit
Linda de Mol zonder filters: ‘Onverwachte foto in huispak haalt voorpagina’
Linda de Mol staat al decennia bekend om haar stralende verschijning, zowel op televisie als in de bladen. Toch krijgt de presentatrice, zoals veel andere bekende Nederlanders, soms te maken met de minder glamoureuze kant van beroemd zijn. Deze week verscheen ze in een compleet andere setting op de voorpagina van Story. Fotografen hadden Linda in een ontspannen moment vastgelegd, zonder make-up, zonder filters, en in een comfortabel huispak.
Een onverwacht moment
Linda, altijd zorgvuldig gestyled en vaak voorzien van een vleugje photoshop en een vlekkeloze make-up, werd door paparazzifotograaf Edwin Smulders vastgelegd terwijl ze ongedwongen een wandeling maakte met Jeroen Rietbergen en haar honden. Het was een moment waarop ze duidelijk niet op de camera’s had gerekend. Het resultaat? Een onopgemaakte Linda in een casual outfit die nu prominent op de voorpagina van het weekblad staat.
Het artikel in Story beschrijft hoe Linda ‘helemaal in haar element’ leek tijdens de wandeling. Het blad gaat echter verder dan alleen de foto. Het wijst ook op de hernieuwde connectie tussen Linda en Jeroen, haar partner die na het schandaal rondom The Voice of Holland in opspraak kwam. “Ze lijken elkaar weer helemaal te hebben gevonden,” meldt het tijdschrift, hoewel het toevoegt dat het verleden misschien nog niet volledig is verwerkt.
Een huispak en geen filter
De foto van Linda in haar huispak is volgens Story een voorbeeld van hoe ze er zonder de vertrouwde glamour uitziet. Voor de actrice en presentatrice, die er alles aan doet om er altijd perfect uit te zien, is dit ongetwijfeld een confronterend moment. “Linda doet altijd haar best om elk rimpeltje te verbergen,” schrijft het blad.
Deze situatie roept herinneringen op aan een eerder moment dit jaar, toen Linda ervoor koos om zichzelf op een hele andere manier te laten zien. In juni plaatste ze namelijk een foto van zichzelf zonder make-up én zonder filters op de cover van haar eigen magazine LINDA. De actie was onderdeel van een zelfbedachte ‘No Make-Up Day’ en bedoeld om een boodschap over zelfacceptatie over te brengen.
Zelfacceptatie op de cover van LINDA
De toen 60-jarige Linda verscheen op de cover van haar blad zoals niemand haar gewend was: puur natuur. Zonder de vertrouwde make-up of digitale nabewerking, maar wel met een beetje semi-permanente eyeliner die ze eerder had laten zetten. Ze vroeg haar lezers:
“Schrok je? Moest je twee keer kijken? Snap ik, want naast mijn dierbaren is niemand dit van me gewend.”
Het doel van de actie was om te laten zien dat er niets mis is met een zogenaamd ‘blotebillengezicht’, zoals ze het zelf omschreef. Linda gaf aan dat ze met de foto een statement wilde maken en hoopte dat meer mensen zichzelf zouden accepteren zoals ze zijn.
De kracht van onopgemaakte momenten
Hoewel Linda de Mol in juni zelf de keuze maakte om zich op die manier te presenteren, lijkt het ongevraagd vastleggen door de paparazzi een ander gevoelige snaar te raken. Waar de actie voor LINDA een bewuste keuze was, lijkt de onverwachte publicatie van de huispakfoto meer op een inbreuk op haar privéleven.
Desondanks kan de publicatie van deze foto ook een kans bieden om opnieuw een boodschap van zelfacceptatie te verspreiden. Immers, zelfs zonder make-up blijft Linda een icoon in de Nederlandse mediawereld. Het laat zien dat zelfs publieke figuren momenten hebben waarop ze liever comfortabel dan glamoureus door het leven gaan.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het verleden achter zich laten
Een ander belangrijk aspect van het artikel in Story is de hernieuwde relatie tussen Linda en Jeroen. Na een moeilijke periode waarin Jeroen in opspraak kwam vanwege beschuldigingen rondom The Voice of Holland, lijkt het stel hun relatie opnieuw een kans te geven. Het tijdschrift suggereert dat Linda Jeroen zijn fouten heeft vergeven, hoewel het niet duidelijk is in hoeverre het verleden volledig is verwerkt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een boodschap aan haar fans
Linda’s eerdere openheid over haar uiterlijk en de foto zonder make-up in LINDA werd destijds goed ontvangen. Veel fans prezen haar voor haar eerlijkheid en de positieve boodschap die ze met haar actie wilde uitdragen. De foto van deze week roept echter gemengde reacties op, aangezien het niet Linda’s keuze was om in deze setting te worden gefotografeerd.
De balans tussen glamour en echtheid
De recente aandacht voor Linda’s onopgemaakte momenten roept een bredere discussie op over de druk op publieke figuren om er altijd perfect uit te zien. Het laat zien dat zelfs iemand met een lange carrière en een sterke fanbase niet immuun is voor kritiek en nieuwsgierigheid.
Linda blijft echter een inspiratiebron, zowel in haar werk als met haar boodschap over zelfacceptatie. Het is duidelijk dat ze een balans probeert te vinden tussen het behouden van haar glamourvolle imago en het omarmen van haar natuurlijke zelf.
Conclusie
De onverwachte publicatie van Linda de Mol in een casual moment heeft de aandacht gevestigd op een kant van haar die we niet vaak zien. Hoewel het voor haar persoonlijk waarschijnlijk confronterend is, kan het ook een kans zijn om haar boodschap over zelfacceptatie verder te verspreiden. Linda blijft een icoon in Nederland, ongeacht of ze op televisie verschijnt met een filter of op straat zonder make-up.
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.