Algemeen
Kerst chaos: Buurtruzie escaleert met een kerstboom door het raam
In een video die viraal is gegaan op TikTok, toont een bizarre en explosieve situatie waarbij een kerstboom letterlijk door het raam wordt gegooid door een van de bewoners van een buurt. Wat normaal een feestelijke tijd van het jaar hoort te zijn, verandert in een scène van chaos en spanning, waarbij de kerstgedachte ver te zoeken lijkt. De video, geplaatst door het populaire account @studentenkak, heeft veel reacties losgemaakt op sociale media en laat zien hoe hoog de emoties kunnen oplopen, zelfs tijdens de feestdagen.
Een kerstboom als wapen
De video opent met beelden van een feestelijk versierde straat. Wat een typische rustige kerstsetting lijkt, wordt snel onderbroken door een geluid van brekend glas. Een kerstboom vliegt letterlijk uit het raam van een woning en belandt op de stoep, onder toeziend oog van verbijsterde omstanders.
Volgens ooggetuigen ontstond er een heftige ruzie tussen buren, die mogelijk al langer sluimerde. De precieze aanleiding van het conflict is onduidelijk, maar het gooien van de kerstboom door het raam lijkt een culminatie van opgebouwde frustratie en onopgeloste spanningen. De video toont bewoners die verbaasd en soms geschrokken reageren, terwijl anderen de situatie filmen en delen op sociale media.
ocial media ontploft
Binnen enkele uren nadat de video op TikTok werd geplaatst, was het al duizenden keren bekeken en gedeeld. Reacties varieerden van verbijstering tot hilariteit. Veel kijkers konden niet geloven dat een kerstboom, het ultieme symbool van vrede en feestelijkheid, in zo’n explosieve situatie een hoofdrol kon spelen.
“Lekker kerstgevoel, gezellig!” reageerde een gebruiker sarcastisch. Anderen wezen op de ironie van een ruzie juist rond de feestdagen, die normaal een tijd van verzoening en saamhorigheid horen te zijn. Sommige reacties waren meer serieus en wezen op het mogelijke onderliggende probleem van buurtconflicten die vaak genegeerd worden tot ze escaleren.
Wat zit erachter?
Hoewel het incident op het eerste gezicht komisch lijkt, biedt het ook een kijkje in hoe spanningen binnen buurten kunnen oplopen. De feestdagen zijn niet voor iedereen een zorgeloze tijd; financiële druk, persoonlijke problemen en zelfs kleine ergernissen tussen buren kunnen in deze periode versterkt worden. Dit specifieke incident lijkt een uitbarsting te zijn van een al bestaande ruzie, die wellicht tijdens de feestdagen extra gevoelig werd.
Daarnaast roept het incident vragen op over hoe we omgaan met onze buren en wat we kunnen doen om conflicten te voorkomen. Hoewel de meeste mensen waarschijnlijk niet hun kerstboom door het raam gooien, zijn buurtconflicten een veelvoorkomend probleem dat vaak genegeerd wordt totdat het escaleert.
De symboliek van de kerstboom
Wat dit incident extra opvallend maakt, is de symboliek van de kerstboom zelf. Voor velen staat de boom voor warmte, vreugde en familie. Het feit dat deze kerstboom als projectiel werd gebruikt, maakt het incident zowel tragisch als absurd. Het herinnert ons eraan hoe zelfs de meest feestelijke objecten in een ander licht kunnen worden gezien tijdens een conflict.
Conclusie
De video van de kerstboom door het raam heeft op sociale media voor veel opschudding gezorgd en zet ons aan het denken over de dynamiek binnen gemeenschappen. Hoewel het op het eerste gezicht een komische situatie lijkt, toont het ook aan hoe spanningen hoog kunnen oplopen, zelfs tijdens de meest vreedzame tijd van het jaar. Laten we hopen dat deze buren alsnog de kerstgedachte kunnen omarmen en tot een verzoening komen – met of zonder kerstboom.
@studentenkak Thanks voor de kerstboom gasten!👍
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.