Algemeen
Informatie bekendgemaakt over de uitvaart van Eva Hermans-Kroot (26)
Eva Hermans-Kroot (26) 0verleden: ‘Ik heb van elke minuut genoten’
Op zaterdag 30 november 2024 is Eva Hermans-Kroot op 26-jarige leeftijd 0verleden. Eva, bekend van haar inspirerende updates over haar leven met k*nker, deelde tot het einde haar ervaringen en emoties via haar Instagram-account Longgeneeslijk. Hoewel haar gezondheid de laatste tijd snel achteruitging, kwam haar 0verlijden voor velen toch onverwacht. In haar laatste bericht richtte Eva zich op haar volgers met een krachtige boodschap over leven, veerkracht en liefde.
Een leven vol moed en inspiratie
Eva’s strijd tegen k*nker begon in 2021, toen bij haar longk*nker in een vergevorderd stadium werd vastgesteld. Vanaf het moment van haar diagnose koos ze ervoor haar verhaal te delen, niet alleen om zichzelf een stem te geven, maar ook om anderen te inspireren en bewustzijn te creëren over de impact van ongeneeslijke z!ekte. Haar Instagram-account groeide uit tot een baken van hoop, kracht en kwetsbaarheid, met bijna een half miljoen volgers.
Ondanks haar diagnose bleef Eva vastberaden om van het leven te genieten en haar dromen na te jagen. Ze behaalde haar diploma Communicatie, trouwde met haar grote liefde Matthijs, en zette zich in voor bewustwording rondom k*nker en leven met een ongeneeslijke z!ekte. Eva was geliefd bij velen, niet alleen vanwege haar moed, maar ook vanwege haar warme persoonlijkheid en openhartigheid.
Een laatste boodschap aan haar volgers
Twee uur na haar 0verlijden werd een laatste bericht geplaatst op haar Instagram-account, geschreven door Eva zelf. In haar eigen woorden nam ze afscheid van haar volgers, die haar jarenlang hadden gesteund en geïnspireerd.
“Als je dit leest betekent het dat ik er niet meer ben. Ik ben op zaterdag 30 november 2024 0verleden in het bijzijn van mijn lieve naasten. Voor mij veel te vroeg, want het leven was zo leuk. Ik heb genoten van elke minuut samen met mijn familie, vrienden en mijn grote liefde Matthijs.”
Eva benadrukte dat ze haar strijd tegen k*nker niet zag als een verlies. “Knoop goed in je oren dat ik de strijd met k*nker niet verlies, want deze strijd heb ik keihard gestreden en ik neem de k*nker met mij mee. K*nker kent geen winnaars of verliezers.”
Ze liet haar volgers achter met een waardevolle les: “We denken allemaal dat we onverwoestbaar zijn, maar uiteindelijk leeft iedereen met de dag. Dat advies kan ik meegeven: plan niet heel je toekomst, leef je leven nu. Kijk wat het leven je brengt.”
Steun van haar volgers
Eva’s Instagram-account werd niet alleen een platform voor haar persoonlijke verhaal, maar ook een gemeenschap waar mensen hun steun en ervaringen deelden. Het was een plek waar Eva inspiratie putte uit de reacties van haar volgers en waar ze zelf een bron van inspiratie werd.
In haar laatste bericht bedankte ze haar volgers voor de steun en liefde die ze via haar blog en sociale media ontving. “Met mijn blog heb ik onwijs veel steun gehad door jullie onder andere. Nooit gedacht dat ik zoveel voor anderen ook kon betekenen door gewoon van mij af te schrijven.”
Ze vroeg haar volgers ook om respect en rust voor haar naasten: “Ik hoop dat de mensen uit mijn inner circle er voor elkaar zijn! Dat zij na mijn 0verlijden niet continu de vraag gaan krijgen hoe zij hun leven nu leven. Want ik heb ervoor gekozen om alles te delen, maar niet zij.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Uitvaart in besloten kring
Vanwege Eva’s grote invloed en de talloze mensen die haar volgden, is het te verwachten dat er veel belangstelling zou zijn om haar een laatste eer te bewijzen. Toch koos Eva ervoor om haar uitvaart in besloten kring te houden.
In haar bericht liet ze weten dat ze gecremeerd zou worden en dat ze haar laatste momenten in stilte en rust wilde doorbrengen met haar familie en naasten. “Ik wil zeggen: ik hou van het leven en zal er altijd toch een beetje bij blijven.”
Een erfenis van inspiratie
Eva’s leven, hoe kort ook, heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Haar positiviteit en vastberadenheid om het beste uit het leven te halen, ondanks de moeilijke omstandigheden, hebben duizenden mensen geraakt. Haar boodschap om in het moment te leven en het leven te omarmen, wordt door velen gedeeld en gewaardeerd.
In de afgelopen jaren deelde Eva haar verhaal in het BNNVARA-programma Over Mijn Lijk, waar ze openhartig sprak over haar z!ekte, haar dromen en de liefde voor haar familie. Presentator Tim Hofman roemde haar moed en noemde haar een voorbeeld voor velen. Op het Gouden Televizier-Ring Gala van dit jaar begeleidde Eva hem als zijn date, een moment dat nu des te betekenisvoller voelt.
Het afscheid van een inspiratiebron
Het 0verlijden van Eva Hermans-Kroot laat een diepe leegte achter, niet alleen bij haar familie en vrienden, maar ook bij de velen die haar verhaal volgden en zich door haar lieten inspireren. Haar laatste woorden weerspiegelen haar levenshouding: optimistisch, veerkrachtig en vol liefde voor het leven.
Zoals ze zelf schreef: “Ik hou van het leven en zal er altijd toch een beetje bij blijven.”
Haar impact en boodschap zullen nog lang resoneren bij iedereen die het voorrecht had haar verhaal te volgen. Eva heeft laten zien dat, zelfs in de meest moeilijke omstandigheden, het mogelijk is om liefde, hoop en inspiratie te verspreiden.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.