Algemeen
Informatie bekendgemaakt over de uitvaart van Eva Hermans-Kroot (26)
Eva Hermans-Kroot (26) 0verleden: ‘Ik heb van elke minuut genoten’
Op zaterdag 30 november 2024 is Eva Hermans-Kroot op 26-jarige leeftijd 0verleden. Eva, bekend van haar inspirerende updates over haar leven met k*nker, deelde tot het einde haar ervaringen en emoties via haar Instagram-account Longgeneeslijk. Hoewel haar gezondheid de laatste tijd snel achteruitging, kwam haar 0verlijden voor velen toch onverwacht. In haar laatste bericht richtte Eva zich op haar volgers met een krachtige boodschap over leven, veerkracht en liefde.
Een leven vol moed en inspiratie
Eva’s strijd tegen k*nker begon in 2021, toen bij haar longk*nker in een vergevorderd stadium werd vastgesteld. Vanaf het moment van haar diagnose koos ze ervoor haar verhaal te delen, niet alleen om zichzelf een stem te geven, maar ook om anderen te inspireren en bewustzijn te creëren over de impact van ongeneeslijke z!ekte. Haar Instagram-account groeide uit tot een baken van hoop, kracht en kwetsbaarheid, met bijna een half miljoen volgers.
Ondanks haar diagnose bleef Eva vastberaden om van het leven te genieten en haar dromen na te jagen. Ze behaalde haar diploma Communicatie, trouwde met haar grote liefde Matthijs, en zette zich in voor bewustwording rondom k*nker en leven met een ongeneeslijke z!ekte. Eva was geliefd bij velen, niet alleen vanwege haar moed, maar ook vanwege haar warme persoonlijkheid en openhartigheid.
Een laatste boodschap aan haar volgers
Twee uur na haar 0verlijden werd een laatste bericht geplaatst op haar Instagram-account, geschreven door Eva zelf. In haar eigen woorden nam ze afscheid van haar volgers, die haar jarenlang hadden gesteund en geïnspireerd.
“Als je dit leest betekent het dat ik er niet meer ben. Ik ben op zaterdag 30 november 2024 0verleden in het bijzijn van mijn lieve naasten. Voor mij veel te vroeg, want het leven was zo leuk. Ik heb genoten van elke minuut samen met mijn familie, vrienden en mijn grote liefde Matthijs.”
Eva benadrukte dat ze haar strijd tegen k*nker niet zag als een verlies. “Knoop goed in je oren dat ik de strijd met k*nker niet verlies, want deze strijd heb ik keihard gestreden en ik neem de k*nker met mij mee. K*nker kent geen winnaars of verliezers.”
Ze liet haar volgers achter met een waardevolle les: “We denken allemaal dat we onverwoestbaar zijn, maar uiteindelijk leeft iedereen met de dag. Dat advies kan ik meegeven: plan niet heel je toekomst, leef je leven nu. Kijk wat het leven je brengt.”
Steun van haar volgers
Eva’s Instagram-account werd niet alleen een platform voor haar persoonlijke verhaal, maar ook een gemeenschap waar mensen hun steun en ervaringen deelden. Het was een plek waar Eva inspiratie putte uit de reacties van haar volgers en waar ze zelf een bron van inspiratie werd.
In haar laatste bericht bedankte ze haar volgers voor de steun en liefde die ze via haar blog en sociale media ontving. “Met mijn blog heb ik onwijs veel steun gehad door jullie onder andere. Nooit gedacht dat ik zoveel voor anderen ook kon betekenen door gewoon van mij af te schrijven.”
Ze vroeg haar volgers ook om respect en rust voor haar naasten: “Ik hoop dat de mensen uit mijn inner circle er voor elkaar zijn! Dat zij na mijn 0verlijden niet continu de vraag gaan krijgen hoe zij hun leven nu leven. Want ik heb ervoor gekozen om alles te delen, maar niet zij.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Uitvaart in besloten kring
Vanwege Eva’s grote invloed en de talloze mensen die haar volgden, is het te verwachten dat er veel belangstelling zou zijn om haar een laatste eer te bewijzen. Toch koos Eva ervoor om haar uitvaart in besloten kring te houden.
In haar bericht liet ze weten dat ze gecremeerd zou worden en dat ze haar laatste momenten in stilte en rust wilde doorbrengen met haar familie en naasten. “Ik wil zeggen: ik hou van het leven en zal er altijd toch een beetje bij blijven.”
Een erfenis van inspiratie
Eva’s leven, hoe kort ook, heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Haar positiviteit en vastberadenheid om het beste uit het leven te halen, ondanks de moeilijke omstandigheden, hebben duizenden mensen geraakt. Haar boodschap om in het moment te leven en het leven te omarmen, wordt door velen gedeeld en gewaardeerd.
In de afgelopen jaren deelde Eva haar verhaal in het BNNVARA-programma Over Mijn Lijk, waar ze openhartig sprak over haar z!ekte, haar dromen en de liefde voor haar familie. Presentator Tim Hofman roemde haar moed en noemde haar een voorbeeld voor velen. Op het Gouden Televizier-Ring Gala van dit jaar begeleidde Eva hem als zijn date, een moment dat nu des te betekenisvoller voelt.
Het afscheid van een inspiratiebron
Het 0verlijden van Eva Hermans-Kroot laat een diepe leegte achter, niet alleen bij haar familie en vrienden, maar ook bij de velen die haar verhaal volgden en zich door haar lieten inspireren. Haar laatste woorden weerspiegelen haar levenshouding: optimistisch, veerkrachtig en vol liefde voor het leven.
Zoals ze zelf schreef: “Ik hou van het leven en zal er altijd toch een beetje bij blijven.”
Haar impact en boodschap zullen nog lang resoneren bij iedereen die het voorrecht had haar verhaal te volgen. Eva heeft laten zien dat, zelfs in de meest moeilijke omstandigheden, het mogelijk is om liefde, hoop en inspiratie te verspreiden.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.