Algemeen
Informatie bekendgemaakt over de uitvaart van Eva Hermans-Kroot (26)
Eva Hermans-Kroot (26) 0verleden: ‘Ik heb van elke minuut genoten’
Op zaterdag 30 november 2024 is Eva Hermans-Kroot op 26-jarige leeftijd 0verleden. Eva, bekend van haar inspirerende updates over haar leven met k*nker, deelde tot het einde haar ervaringen en emoties via haar Instagram-account Longgeneeslijk. Hoewel haar gezondheid de laatste tijd snel achteruitging, kwam haar 0verlijden voor velen toch onverwacht. In haar laatste bericht richtte Eva zich op haar volgers met een krachtige boodschap over leven, veerkracht en liefde.
Een leven vol moed en inspiratie
Eva’s strijd tegen k*nker begon in 2021, toen bij haar longk*nker in een vergevorderd stadium werd vastgesteld. Vanaf het moment van haar diagnose koos ze ervoor haar verhaal te delen, niet alleen om zichzelf een stem te geven, maar ook om anderen te inspireren en bewustzijn te creëren over de impact van ongeneeslijke z!ekte. Haar Instagram-account groeide uit tot een baken van hoop, kracht en kwetsbaarheid, met bijna een half miljoen volgers.
Ondanks haar diagnose bleef Eva vastberaden om van het leven te genieten en haar dromen na te jagen. Ze behaalde haar diploma Communicatie, trouwde met haar grote liefde Matthijs, en zette zich in voor bewustwording rondom k*nker en leven met een ongeneeslijke z!ekte. Eva was geliefd bij velen, niet alleen vanwege haar moed, maar ook vanwege haar warme persoonlijkheid en openhartigheid.
Een laatste boodschap aan haar volgers
Twee uur na haar 0verlijden werd een laatste bericht geplaatst op haar Instagram-account, geschreven door Eva zelf. In haar eigen woorden nam ze afscheid van haar volgers, die haar jarenlang hadden gesteund en geïnspireerd.
“Als je dit leest betekent het dat ik er niet meer ben. Ik ben op zaterdag 30 november 2024 0verleden in het bijzijn van mijn lieve naasten. Voor mij veel te vroeg, want het leven was zo leuk. Ik heb genoten van elke minuut samen met mijn familie, vrienden en mijn grote liefde Matthijs.”
Eva benadrukte dat ze haar strijd tegen k*nker niet zag als een verlies. “Knoop goed in je oren dat ik de strijd met k*nker niet verlies, want deze strijd heb ik keihard gestreden en ik neem de k*nker met mij mee. K*nker kent geen winnaars of verliezers.”
Ze liet haar volgers achter met een waardevolle les: “We denken allemaal dat we onverwoestbaar zijn, maar uiteindelijk leeft iedereen met de dag. Dat advies kan ik meegeven: plan niet heel je toekomst, leef je leven nu. Kijk wat het leven je brengt.”
Steun van haar volgers
Eva’s Instagram-account werd niet alleen een platform voor haar persoonlijke verhaal, maar ook een gemeenschap waar mensen hun steun en ervaringen deelden. Het was een plek waar Eva inspiratie putte uit de reacties van haar volgers en waar ze zelf een bron van inspiratie werd.
In haar laatste bericht bedankte ze haar volgers voor de steun en liefde die ze via haar blog en sociale media ontving. “Met mijn blog heb ik onwijs veel steun gehad door jullie onder andere. Nooit gedacht dat ik zoveel voor anderen ook kon betekenen door gewoon van mij af te schrijven.”
Ze vroeg haar volgers ook om respect en rust voor haar naasten: “Ik hoop dat de mensen uit mijn inner circle er voor elkaar zijn! Dat zij na mijn 0verlijden niet continu de vraag gaan krijgen hoe zij hun leven nu leven. Want ik heb ervoor gekozen om alles te delen, maar niet zij.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Uitvaart in besloten kring
Vanwege Eva’s grote invloed en de talloze mensen die haar volgden, is het te verwachten dat er veel belangstelling zou zijn om haar een laatste eer te bewijzen. Toch koos Eva ervoor om haar uitvaart in besloten kring te houden.
In haar bericht liet ze weten dat ze gecremeerd zou worden en dat ze haar laatste momenten in stilte en rust wilde doorbrengen met haar familie en naasten. “Ik wil zeggen: ik hou van het leven en zal er altijd toch een beetje bij blijven.”
Een erfenis van inspiratie
Eva’s leven, hoe kort ook, heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Haar positiviteit en vastberadenheid om het beste uit het leven te halen, ondanks de moeilijke omstandigheden, hebben duizenden mensen geraakt. Haar boodschap om in het moment te leven en het leven te omarmen, wordt door velen gedeeld en gewaardeerd.
In de afgelopen jaren deelde Eva haar verhaal in het BNNVARA-programma Over Mijn Lijk, waar ze openhartig sprak over haar z!ekte, haar dromen en de liefde voor haar familie. Presentator Tim Hofman roemde haar moed en noemde haar een voorbeeld voor velen. Op het Gouden Televizier-Ring Gala van dit jaar begeleidde Eva hem als zijn date, een moment dat nu des te betekenisvoller voelt.
Het afscheid van een inspiratiebron
Het 0verlijden van Eva Hermans-Kroot laat een diepe leegte achter, niet alleen bij haar familie en vrienden, maar ook bij de velen die haar verhaal volgden en zich door haar lieten inspireren. Haar laatste woorden weerspiegelen haar levenshouding: optimistisch, veerkrachtig en vol liefde voor het leven.
Zoals ze zelf schreef: “Ik hou van het leven en zal er altijd toch een beetje bij blijven.”
Haar impact en boodschap zullen nog lang resoneren bij iedereen die het voorrecht had haar verhaal te volgen. Eva heeft laten zien dat, zelfs in de meest moeilijke omstandigheden, het mogelijk is om liefde, hoop en inspiratie te verspreiden.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.