Algemeen
Historische inbraak in Londen: Juwelen en handtassen ter waarde van 12,5 miljoen euro gestolen!
Londen is opgeschrikt door een van de grootste inbraken in de geschiedenis van de stad. Op 7 december werd er ingebroken bij een luxewoning in de Engelse hoofdstad, waarbij juwelen en handtassen met een totale waarde van 10,4 miljoen pond (omgerekend 12,5 miljoen euro) werden buitgemaakt. De politie is nog steeds op zoek naar de dader of daders en roept het publiek op om mee te helpen bij het oplossen van deze spectaculaire zaak.
De grootste inbraak in jaren
Volgens de Britse media behoort deze inbraak tot de grootste die Londen ooit heeft gekend. De buit omvat een indrukwekkende verzameling van ingelegde ringen, gouden kettingen, armbanden en diamanten oorbellen. Naast de sieraden werden ook meerdere zeldzame en peperdure handtassen gestolen. De politie benadrukt dat veel van de gestolen items niet alleen van financiële, maar ook van grote sentimentele waarde zijn voor de eigenaren.
“We hebben te maken met een enorm verlies,” verklaarde een woordvoerder van de Londense politie. “De slachtoffers zijn niet alleen beroofd van kostbare bezittingen, maar ook van onvervangbare erfstukken en persoonlijke herinneringen.”
De inbraak
De inbraak vond plaats in een exclusieve wijk van Londen. Hoewel de politie niet alle details heeft vrijgegeven, is duidelijk dat het een goed geplande actie was. De daders wisten ongezien de woning binnen te dringen en maakten binnen korte tijd hun slag. Camerabeelden en andere sporen worden momenteel onderzocht, maar tot nu toe is er weinig bekend over de identiteit van de dader of daders.
Publieke oproep en beloning
Omdat de daders nog voortvluchtig zijn, heeft de Londense politie een oproep gedaan aan het publiek. Iedereen met informatie die kan bijdragen aan het onderzoek wordt verzocht zich te melden. Om mensen extra te motiveren, is er een beloning uitgeloofd van 500.000 pond (ruim 600.000 euro) voor informatie die leidt tot de aanhouding van de daders of het terugvinden van de gestolen goederen.
“Deze inbraak heeft niet alleen financiële schade aangericht, maar heeft ook een grote emotionele impact gehad op de slachtoffers,” verklaarde de politiewoordvoerder. “We zullen alles doen wat in onze macht ligt om deze zaak op te lossen.”
Reconstructie en onderzoek
Sinds de inbraak werkt de politie met een speciaal team aan de reconstructie van de gebeurtenissen. Onderzoek naar de modus operandi suggereert dat de daders mogelijk al langere tijd de woning in de gaten hebben gehouden. “Dit soort operaties zijn vaak goed voorbereid,” legt een forensisch expert uit. “De dader of daders wisten precies waar ze naar op zoek waren.”
Reacties uit de samenleving
Het nieuws van de inbraak heeft veel reacties losgemaakt, zowel in Londen als daarbuiten. Mensen uiten hun verontwaardiging over de brutaliteit van de daders, maar velen zijn ook nieuwsgierig naar hoe de politie dit complexe mysterie zal oplossen.
Een race tegen de klok
De klok tikt voor de Londense politie. Hoe langer het duurt voordat de daders worden opgespoord, hoe groter de kans dat de gestolen goederen verdwijnen op de zwarte markt. De slachtoffers blijven ondertussen hopen op een wonder en de terugkeer van hun dierbare bezittingen.
Met een beloning van 600.000 euro en de hulp van het publiek, hopen de autoriteiten deze inbraak snel op te lossen en recht te doen aan de slachtoffers van deze uitzonderlijke misdaad.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.