Algemeen
Gelekt filmpje van Amalia in Madrid gaat viral, SBS durft niet uit te zenden
Het lijkt erop dat prinses Amalia, na alle ophef rond de dreigingen van de Mocro-maffia, inmiddels in Madrid verblijft. Een video waarin ze ontspannen op een terras zit, gaat momenteel viral op sociale media. Toch durven Nederlandse media het fragment niet te publiceren vanwege de strikte mediacode die het Koninklijk Huis beschermt. Dit heeft geleid tot een nieuwe discussie over de balans tussen privacy en nieuwswaarde.
De video: Amalia op een terras in Madrid
De luchtvaartjournalist Menno Swart, bekend van eerdere onthullingen over de Oranjes, plaatste op Nieuwjaarsdag een video op X (voorheen Twitter). Het filmpje toont prinses Amalia die geniet van een kopje koffie op een terras in Madrid, samen met Eveline van den Bent, een voormalig nanny die nu een andere rol in het leven van de prinses vervult.
Swart deelde de video met de tekst: “👸 Prinses Amalia zit lekker te smikkelen in Spanje.” De beelden, afkomstig van een Spaans medium, hebben sindsdien al honderdduizenden views verzameld. Toch wordt het fragment door Nederlandse media niet overgenomen.
De mediacode: beschermengel of beperking?
De terughoudendheid van Nederlandse media heeft alles te maken met de mediacode van de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD). Deze richtlijn is opgesteld om de persoonlijke levenssfeer van de Koninklijke Familie te beschermen. Volgens de mediacode mogen beelden van privéactiviteiten alleen worden gepubliceerd als er sprake is van een duidelijke nieuwswaarde.
Evert Santegoeds, hoofdredacteur van Privé en een ervaren royaltyverslaggever, gaf in Shownieuws uitleg over waarom dit soort video’s in Nederland vaak niet wordt gepubliceerd. “De mediacode zegt dat het niet relevant is, omdat ze koffie drinkt en dat geen nieuws is. Het advies van de RVD is dan: ‘Ik zou het niet doen.’”
Menno Swart: “We moeten dit kunnen zien”
Swart, die de video bewust op sociale media plaatste, is van mening dat beelden van Amalia relevant zijn vanwege haar status als toekomstige koningin. “Ze is gewoon in Madrid, en dat moeten we kunnen zien,” stelt hij. Swart benadrukt dat het filmpje afkomstig is van een Spaans medium, waar men minder terughoudend is.
In een eerder geval, tijdens de omstreden vakantie van de Oranjes in Griekenland, kreeg Swart een waarschuwing van de RVD en verwijderde hij de beelden na overleg met zijn advocaat. Deze keer heeft hij die waarschuwing nog niet ontvangen.
Evert Santegoeds: “De RVD gaat ver”
Volgens Santegoeds kan de RVD streng optreden wanneer de mediacode wordt overtreden. “Ik heb in het verleden meerdere keren getest hoe ver ze zouden gaan, en dat bleek behoorlijk ver te zijn,” vertelt hij. “Op een gegeven moment hing me een dwangsom van 5 miljoen euro boven het hoofd. Dan hou je er vanzelf mee op.”
Santegoeds zegt dat hij inmiddels minder geneigd is om de mediacode uit te dagen. “Ik heb mijn best gedaan. In het verleden zijn er vonnissen geweest waarbij privacy voorop stond. Dit soort situaties blijven lastig.”
Wanneer wél publiceren?
Hoewel de huidige video volgens de mediacode geen nieuwswaarde heeft, geeft Santegoeds aan dat dit anders zou zijn als Amalia bijvoorbeeld met een nieuwe partner op het terras zou zitten. “Als ze daar met haar nieuwe liefde zit te zoenen, dan kun je het gewoon plaatsen. Dat is relevant, omdat het publiek wil weten wie die persoon is en wat zijn achtergrond is.”
Privacy versus publieke interesse
De discussie rondom Amalia’s privacy raakt aan een breder debat over wat als nieuwswaardig wordt beschouwd. Voorstanders van de mediacode wijzen op het recht van Amalia om ongestoord van haar privéleven te genieten, vooral gezien de persoonlijke en veiligheidsdreigingen waarmee ze te maken heeft gehad. Tegenstanders, zoals Swart, vinden dat publieke figuren zoals Amalia meer transparantie moeten bieden, zeker wanneer ze worden gezien in een publieke ruimte.
De rol van buitenlandse media
Interessant is dat buitenlandse media minder strikt zijn. Zo heeft de Duitse krant Bild destijds beelden van de Griekse vakantie van de Oranjes gepubliceerd, ondanks waarschuwingen van de RVD. In veel landen wordt de grens tussen privé en publiek anders geïnterpreteerd, wat leidt tot een spanningsveld wanneer beelden van het Koninklijk Huis via internationale kanalen beschikbaar komen.
De toekomst van de mediacode
De situatie rond Amalia roept de vraag op of de mediacode nog houdbaar is in een tijd waarin beelden razendsnel via sociale media worden verspreid. Hoewel de code bedoeld is om de privacy van de Koninklijke Familie te beschermen, kan het publiek via platforms zoals X alsnog toegang krijgen tot materiaal dat door Nederlandse media wordt geweerd.
De huidige video laat zien hoe moeilijk het is om controle te houden over wat er wordt gedeeld. Voor royaltyverslaggevers als Santegoeds blijft het een uitdaging om te balanceren tussen journalistieke vrijheid en respect voor de mediacode.
Een nieuw hoofdstuk in Amalia’s leven?
Het filmpje voedt ook speculaties over een mogelijk nieuw hoofdstuk in Amalia’s leven. Hoewel het niet bevestigd is dat ze permanent in Madrid verblijft, lijkt haar aanwezigheid daar een bewuste keuze. Voor Amalia, die vanwege bedreigingen haar studentenleven in Amsterdam moest onderbreken, kan een verblijf in het buitenland meer vrijheid en rust bieden.
Conclusie
Het viral gaan van de video waarin Amalia op een terras in Madrid zit, toont opnieuw aan hoe groot de publieke interesse is in haar leven. Tegelijkertijd benadrukt het de complexe verhouding tussen privacy en nieuwswaarde in de verslaggeving over het Koninklijk Huis. Of dit soort beelden in de toekomst vaker zullen opduiken, hangt niet alleen af van de mediacode, maar ook van hoe media en publiek blijven omgaan met de grenzen van privacy. Eén ding is zeker: de balans tussen Amalia’s persoonlijke ruimte en haar publieke rol blijft een uitdaging.
De zaak rond de verdwijning en het tragische lot van de kleine Émile Soleil blijft Frankrijk en ver daarbuiten diep bezighouden. Wat begon als een verm!ssingsmelding in een rustig berggehucht groeide uit tot een van de meest aangrijpende en raadselachtige dossiers van de afgelopen jaren. Nieuwe forensische bevindingen werpen nu opnieuw een schaduw over het verhaal en zorgen voor een pijnlijke heropleving van vragen die tot op de dag van vandaag onbeantwoord blijven.
Een zomerdag die alles veranderde
Op 8 juli 2023 bracht de toen 2,5-jarige Émile Soleil een zomerse dag door bij zijn grootouders in Le Haut-Vernet, een klein en afgelegen dorpje in de Franse Alpen. Het gehucht telt slechts enkele tientallen inwoners en staat bekend om zijn rust, natuur en hechte gemeenschap. Niemand kon vermoeden dat deze rustige omgeving het decor zou worden van een drama dat het hele land zou raken.
Volgens de laatste bevestigde waarnemingen speelde Émile in de namiddag rond 17.00 uur in een steegje nabij het huis van zijn grootouders. Zij waren op dat moment bezig met de voorbereidingen voor een uitje en hadden niet meteen door dat de peuter uit het zicht was verdwenen. Toen de stilte te lang duurde en Émile nergens te vinden was, sloeg de paniek toe.
Een z0ektocht zonder precedent
Vrijwel direct na de verm!ssingsmelding werd een grootschalige z0ekactie op touw gezet. Honderden mensen, waaronder p0litieagenten, gendarmes, vrijwilligers en redd!ngswerkers, doorzochten het bergachtige gebied. Speurh0nden werden ingezet, helikopters met warmtecamera’s cirkelden boven het dorp en elk pad, ravijn en bosrand werd zorgvuldig uitgekamd.
De omstandigheden waren moeilijk: steile hellingen, dichte begroeiing en wisselende weersomstandigheden bemoeilijkten het werk. Ondanks de enorme inzet bleef elke dag zonder resultaat. Wat aanvankelijk werd gezien als een mogelijke verdwaling of ongeluk, veranderde langzaam in een mysterie dat steeds zwaarder begon te wegen.
Nationale en internationale aandacht
Na weken en maanden zonder duidelijkheid groeide de zaak uit tot een nationaal symbool van onmacht en verdriet. Posters met de foto van de blonde peuter verschenen in dorpen en steden door heel Frankrijk. Media besteedden dagelijks aandacht aan de z0ektocht, terwijl ook internationale nieuwsorganisaties het verhaal oppikten.
Geruchten deden volop de ronde: was Émile verdwaald en ten prooi gevallen aan de natuur, was er sprake van een ongeval, of was er iets anders aan de hand? Officiële instanties hielden zich op de vlakte en benadrukten dat alle scenario’s openbleven.
Een schokkende vondst
Eind maart 2024 kwam er onverwacht een doorbraak. Een wandelaar stuitte tijdens een tocht op menselijke resten op een steil bergpad, op ongeveer 25 minuten lopen van het dorp. Forensisch onderzoek bevestigde later dat het ging om de schedel van Émile. In de omgeving werden ook andere botten, een T-shirt en ondergoed aangetroffen.
Opvallend was dat de resten niet begraven waren, maar bloot hadden gelegen aan weer en wind. Daarnaast vertoonde de kleding geen tekenen van langdurige blootstelling aan de elementen. Dit voedde de hypothese dat het lichaam mogelijk elders was geweest en pas later op deze plek was neergelegd.
Nieuwe forensische inzichten
Nu, ruim een jaar na de vondst, zijn er nieuwe details bekend geworden uit forensisch onderzoek, zo meldt de Franse zender BFMTV op basis van bronnen dicht bij het onderzoek. Deskundigen hebben letsel vastgesteld aan de schedel van Émile dat niet overeenkomt met een val, een aanrijding of een mogelijke confrontatie met dieren.
Volgens de onderzoekers wijst het letsel op een doelgerichte harde klap met een voorwerp. Daarmee wordt een ongeluk steeds minder waarschijnlijk en komt de mogelijkheid van menselijk ingrijpen nadrukkelijker in beeld. Officiële instanties blijven voorzichtig in hun formuleringen, maar erkennen dat deze bevinding het onderzoek in een andere richting duwt.
Focus op de directe omgeving
In maart 2025 werden de grootouders van Émile, samen met een oom en tante, aangehouden voor verhoor. Zij werden verdacht van mogelijke betrokkenheid bij d00dslag en het verbergen van een lichaam. Na intensieve ondervragingen werden zij echter weer vrijgelaten, bij gebrek aan voldoende bewijs om hen vast te houden.
Een buurman, die geldt als belangrijke getuige, verklaarde dat hij Émile kort voor zijn verdwijning nog had gezien. Hij zou ook familieleden in dezelfde richting hebben zien lopen. Tegenstrijdigheden in verklaringen over tijdstippen en gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat justitie de directe kring rond het kind nauwlettend blijft volgen.
Een zaak die blijft knagen
Hoewel er momenteel niemand wordt vervolgd, is het onderzoek nog altijd gaande. Justitie houdt rekening met het scenario dat Émile het dorp nooit levend heeft verlaten. Een van de hypotheses is dat zijn lichaam gedurende langere tijd in een afgesloten ruimte, zoals een schuur of bijgebouw, heeft gelegen voordat het uiteindelijk op de vindplaats terechtkwam.
Deze veronderstelling roept veel vragen op binnen en buiten Frankrijk. Hoe kon zoiets plaatsvinden in een klein en hecht dorp? Wie wist wat, en wanneer? En waarom is er na al die tijd nog geen definitieve duidelijkheid?
Collectief verdriet en onmacht
De zaak rond Émile Soleil raakt aan iets universeels: de kwetsbaarheid van kinderen en het diepe gevoel van onrecht wanneer een jong leven abrupt eindigt. Voor veel mensen staat het dossier symbool voor onbeantwoorde vragen en het pijnlijke besef dat sommige mysteries misschien nooit volledig zullen worden opgelost.
Tegelijkertijd is er hoop dat de waarheid, hoe moeilijk ook, ooit alsnog aan het licht komt. Elk nieuw detail, elk forensisch inzicht en elke verklaring kan bijdragen aan een beter begrip van wat er die zomerdag in 2023 is gebeurd.
Blijvende impact
Meer dan twee jaar na de verdwijning blijft de naam van Émile Soleil verbonden aan een van de meest aangrijpende zaken van Frankrijk. De affaire blijft het publieke debat voeden en laat zien hoe groot de behoefte is aan duidelijkheid, gerechtigheid en afsluiting.
Of die er ooit volledig zullen komen, blijft onzeker. Wat vaststaat, is dat het verhaal van Émile diepe sporen heeft nagelaten en dat velen blijven hopen op antwoorden die recht doen aan het korte leven van een jongetje dat nooit vergeten zal worden.