Algemeen
Geen kerst voor Donny Roelvink: “Vanwege mijn geloof”
Kerst in BN’er-land: Familie Roelvink zonder Donny, die kerst afzweert vanwege islamitisch geloof
De feestdagen staan weer voor de deur en overal in Nederland bereiden families zich voor op gezelligheid, cadeaus en uitgebreid eten. Maar niet iedereen viert kerst op de traditionele manier. In de wereld van bekende Nederlanders zijn er uiteenlopende kerstplannen, met een opvallende wending in de familie Roelvink: Donny Roelvink viert dit jaar geen kerst, aangezien hij zich in april heeft bekeerd tot de islam.
Kerst in de spotlight: BN’ers delen hun plannen
De feestdagen zijn voor velen een tijd van tradities, maar in BN’er-land wordt kerst op allerlei manieren beleefd. De Telegraaf besloot naar het evenement Boxing Influencers te gaan om bekende Nederlanders te vragen naar hun kerstplannen. Het resultaat? Een mix van feestelijke voornemens en verrassende uitspraken.
Michella Kox: “Zuipen en uitbrakken”
Realityster Michella Kox, bekend van Echte Meisjes in de Jungle, neemt de feestdagen niet al te serieus. In een openhartig interview deelt ze haar plannen: “Ik heb niets ingepland, omdat ik eigenlijk oma zou worden. Dus wij, ik ga gewoon zuipen.”
Ze vervolgt met haar schema: “Kerstavond: zuipen. Eerste kerstdag: lekker uitbrakken. Tweede kerstdag weer zuipen en op de derde kerstdag weer uitbrakken.” Voor Michella draait kerst dus vooral om genieten op haar eigen manier, zonder al te veel poespas.
Farja Farvardin: “Helemaal in kerstsferen”
Social media-persoonlijkheid Farja Farvardin, beter bekend als Fawrynotsawry, heeft dit jaar een positiever gevoel bij de feestdagen. “Ik ben lekker met familie en vrienden. Met hele leuke mensen om me heen,” vertelt hij enthousiast. Hoewel hij in het verleden minder op had met kerst, zegt hij nu: “De laatste jaren ben ik weer helemaal into de kerstsferen.”
Voor Farja draait kerst om het samenzijn met geliefden, een sentiment dat velen zullen herkennen.
Boer Ayoub: “Geen kerst zonder vriendin”
Boer Ayoub, die bekend werd via Boer Zoekt Vrouw, doet niet mee aan de kersttraditie. “Ik vier überhaupt geen kerst,” zegt hij. Hoewel hij in het verleden wel kerst vierde met Nederlandse vriendinnen, ziet hij daar nu geen reden meer toe. “Als je die niet hebt, hoeft het niet.”
Ayoub benadrukt dat kerst voor hem geen verplichting is, maar meer een keuze die afhangt van zijn situatie.
Donny Roelvink: Een nieuwe kijk op kerst
De meest opvallende kerstwending komt van Donny Roelvink, die dit jaar kerst volledig laat schieten. Donny, opgegroeid met kersttradities, heeft in april van dit jaar een belangrijke levenskeuze gemaakt: hij bekeerde zich tot de islam. Voor hem betekent dit dat kerst niet langer een onderdeel is van zijn leven.
Een bewuste keuze
In een interview legt Donny uit: “Nou ja, ik vier niet echt kerst meer.” Wanneer de verslaggever vraagt waarom, antwoordt hij: “Vanwege mijn geloof. Nu moet ik wel zeggen: hoe wij altijd kerst vierden was ook niet met een religieus doeleinde.”
Hoewel kerst in de Roelvink-familie altijd meer een gezellig samenzijn dan een religieuze viering was, kiest Donny ervoor om zich aan zijn nieuwe overtuigingen te houden. Dit betekent dat hij dit jaar geen deel uitmaakt van de gebruikelijke festiviteiten.
De familie Roelvink en kerst
Kerst is altijd een belangrijk moment geweest voor de Roelvink-familie, met name voor vader Dries Roelvink, die bekendstaat om zijn flamboyante levensstijl en optredens tijdens de feestdagen. Ook dit jaar zal Dries een optreden geven, waarbij Donny aanwezig zal zijn om te kijken. Verder zal Donny zich echter niet mengen in de kerstvieringen. Hij lijkt zich volledig te willen richten op het naleven van zijn nieuwe geloofsovertuiging.
Verschillende perspectieven
De uiteenlopende kerstplannen van deze BN’ers bieden een interessant inkijkje in hoe verschillend mensen omgaan met tradities en feestdagen. Terwijl Michella Kox zich richt op feesten en ontspanning, en Farja Farvardin kiest voor familie en vrienden, laat Donny Roelvink zien hoe persoonlijke keuzes en overtuigingen invloed kunnen hebben op de manier waarop we feestdagen beleven.
Donny’s beslissing roept zowel respect als vragen op. Voor veel mensen is kerst een seculiere viering geworden, los van religieuze connotaties. Toch kiest Donny ervoor om afstand te nemen van de traditie, uit respect voor zijn geloof. Zijn keuze weerspiegelt de groeiende diversiteit in hoe feestdagen in Nederland worden gevierd.
De kern van kerst
Wat opvalt in de verhalen van deze BN’ers, is dat kerst niet voor iedereen dezelfde betekenis heeft. Voor sommigen draait het om tradities en gezelligheid, terwijl anderen het juist aangrijpen als een moment van reflectie of, zoals in het geval van Donny, een bewuste keuze maken om de feestdagen niet te vieren.
Hoewel de kerstperiode vaak wordt geassocieerd met eenheid, laat deze diversiteit zien dat er geen ‘juiste’ manier is om de feestdagen te beleven. Het belangrijkste blijft dat iedereen de gelegenheid krijgt om de dagen op een manier door te brengen die past bij hun eigen waarden en overtuigingen.
Conclusie
De kerstplannen van BN’ers zoals Michella Kox, Farja Farvardin en Boer Ayoub geven een divers beeld van hoe de feestdagen worden gevierd in Nederland. Maar het verhaal van Donny Roelvink springt eruit. Zijn keuze om kerst niet te vieren vanwege zijn bekering tot de islam laat zien hoe persoonlijke overtuigingen invloed kunnen hebben op tradities.
Voor de familie Roelvink betekent dit dat ze de feestdagen voor het eerst zonder Donny doorbrengen, maar zijn keuze wordt gerespecteerd. Het herinnert ons eraan dat feestdagen voor iedereen een andere invulling kunnen hebben, en dat respect voor elkaars overtuigingen en keuzes een belangrijk onderdeel is van samenleven.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.