Algemeen
Ernstig zieke Frans uit De Augurkenkoning: ´Ook doen als je nog niets merkt, anders is het te laat!´
Het is wel duidelijk dat De Augurkenkoning een enorme hit is. De realityserie draait niet langer alleen om het tafelzuurimperium van Oos Kesbeke, maar ook om de trouwe werknemers Frans (76) en zijn vrouw Fenny, die onverwacht in de schijnwerpers staan. “Wie interesseert het nou wat wij de hele dag uitvreten?” zegt Fenny lachend, maar inmiddels weten we dat kijkers wél geïnteresseerd zijn in hun dagelijkse leven.
Frans’ Gezondheid en Openhartigheid
Frans is al 55 jaar werkzaam in het familiebedrijf Kesbeke Fijne Tafelzuren in Amsterdam. Ondanks zijn indrukwekkende carrière in de fabriek, heeft hij het afgelopen jaar te maken gehad met een ernstige gezondheidsklap: darmk*nker. In het derde seizoen van De Augurkenkoning zagen kijkers Frans in gesprek met zijn arts, waar hij helaas slecht nieuws kreeg. “RTL vroeg of ik over mijn z!ekte wilde praten. Het hoefde niet, maar ik vind het belangrijk om open te zijn. Ik wil dat 55-plussers hun uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek serieus nemen,” zegt Frans.
Herstel en Dagen van Rust
Frans onderging een ingrijpende 0peratie waarbij 25 centimeter uit zijn dikke darm werd verwijderd. Na een herstelperiode van elf dagen in het z!ekenhuis, is hij weer aan het werk, al moet hij nog steeds voorzichtig zijn met zware belastingen. “Op de bank liggen is niets voor Frans,” zegt Fenny.
“Rustig aandoen vindt hij lastig, werken is net therapie voor hem.” Ondanks zijn gezondheidsproblemen blijft Frans positief, en zelfs tijdens de feestdagen probeert hij te ontspannen. “Ik heb de arts gevraagd of ik een wijntje mag met kerst en dat is geen probleem,” zegt hij lachend.
Kerstfeest en Special
De feestdagen zijn altijd een belangrijk moment voor de familie Kesbeke, en dit jaar wordt het kerstfeest extra bijzonder. Frans en Fenny bereiden zich voor op het jaarlijkse benefietfeest waar honderd minderbedeelden worden uitgenodigd om te genieten van een maaltijd in de fabriek. Het feest wordt dit jaar opgenomen voor een kerstspecial van De Augurkenkoning, en de hele fabriek is in kerstsfeer gehuld. Frans en Fenny kijken ernaar uit, ondanks de drukte van de voorbereidingen. “Dat kerstfeest doen we al 25 jaar, zolang ik hier werk,” vertelt Frans.
Toekomst van De Augurkenkoning
Of er na de kerstspecial een vierde seizoen van De Augurkenkoning komt, is nog onzeker. “Dat is aan Oos,” legt Fenny uit. “RTL heeft hem al gevraagd, maar er is nog geen beslissing.” Het stel had niet verwacht dat de serie zo’n succes zou worden. “Wat interesseert het mensen nu wat wij de hele dag uitvreten?” zegt Fenny. Maar inmiddels weten ze dat kijkers hen waarderen om hun down-to-earth karakter.
Reacties van Fans en Kritieken
De populariteit van de show heeft ook zijn keerzijde: Fenny’s mailbox zit dagelijks vol met reacties, en de rondleidingen door de fabriek zijn al voor het komende jaar volgeboekt. “Ik kan het eigenlijk niet meer bijhouden, zoveel zijn het er,” zegt Fenny. De meeste reacties zijn positief, maar er is ook kritiek op het Amsterdamse taalgebruik in de fabriek. “Amsterdammers schelden elkaar op een gemiddelde werkdag nu eenmaal weleens verrot,” zegt Frans, die vaak moet uitleggen dat dit voor het team volkomen normaal is.
Frans’ Missie voor Gezondheid
Frans blijft zich inzetten om mensen bewust te maken van het belang van vroegtijdige opsporing van darmk*nker. “Lummel! Leg dat zakje nou niet naast je neer,” zegt hij tegen zijn collega’s als ze hun uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek negeren. “Doe het óók als je niks merkt, anders is het vaak al te laat.” Frans hoopt met zijn openhartigheid andere 55-plussers te inspireren om hun gezondheid serieus te nemen.
De Augurkenkoning Kerstspecial wordt uitgezonden op maandag 23 december om 20.30 uur op RTL 5.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.