Algemeen
Ernstig zieke Frans uit De Augurkenkoning: ´Ook doen als je nog niets merkt, anders is het te laat!´
Het is wel duidelijk dat De Augurkenkoning een enorme hit is. De realityserie draait niet langer alleen om het tafelzuurimperium van Oos Kesbeke, maar ook om de trouwe werknemers Frans (76) en zijn vrouw Fenny, die onverwacht in de schijnwerpers staan. “Wie interesseert het nou wat wij de hele dag uitvreten?” zegt Fenny lachend, maar inmiddels weten we dat kijkers wél geïnteresseerd zijn in hun dagelijkse leven.
Frans’ Gezondheid en Openhartigheid
Frans is al 55 jaar werkzaam in het familiebedrijf Kesbeke Fijne Tafelzuren in Amsterdam. Ondanks zijn indrukwekkende carrière in de fabriek, heeft hij het afgelopen jaar te maken gehad met een ernstige gezondheidsklap: darmk*nker. In het derde seizoen van De Augurkenkoning zagen kijkers Frans in gesprek met zijn arts, waar hij helaas slecht nieuws kreeg. “RTL vroeg of ik over mijn z!ekte wilde praten. Het hoefde niet, maar ik vind het belangrijk om open te zijn. Ik wil dat 55-plussers hun uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek serieus nemen,” zegt Frans.
Herstel en Dagen van Rust
Frans onderging een ingrijpende 0peratie waarbij 25 centimeter uit zijn dikke darm werd verwijderd. Na een herstelperiode van elf dagen in het z!ekenhuis, is hij weer aan het werk, al moet hij nog steeds voorzichtig zijn met zware belastingen. “Op de bank liggen is niets voor Frans,” zegt Fenny.
“Rustig aandoen vindt hij lastig, werken is net therapie voor hem.” Ondanks zijn gezondheidsproblemen blijft Frans positief, en zelfs tijdens de feestdagen probeert hij te ontspannen. “Ik heb de arts gevraagd of ik een wijntje mag met kerst en dat is geen probleem,” zegt hij lachend.
Kerstfeest en Special
De feestdagen zijn altijd een belangrijk moment voor de familie Kesbeke, en dit jaar wordt het kerstfeest extra bijzonder. Frans en Fenny bereiden zich voor op het jaarlijkse benefietfeest waar honderd minderbedeelden worden uitgenodigd om te genieten van een maaltijd in de fabriek. Het feest wordt dit jaar opgenomen voor een kerstspecial van De Augurkenkoning, en de hele fabriek is in kerstsfeer gehuld. Frans en Fenny kijken ernaar uit, ondanks de drukte van de voorbereidingen. “Dat kerstfeest doen we al 25 jaar, zolang ik hier werk,” vertelt Frans.
Toekomst van De Augurkenkoning
Of er na de kerstspecial een vierde seizoen van De Augurkenkoning komt, is nog onzeker. “Dat is aan Oos,” legt Fenny uit. “RTL heeft hem al gevraagd, maar er is nog geen beslissing.” Het stel had niet verwacht dat de serie zo’n succes zou worden. “Wat interesseert het mensen nu wat wij de hele dag uitvreten?” zegt Fenny. Maar inmiddels weten ze dat kijkers hen waarderen om hun down-to-earth karakter.
Reacties van Fans en Kritieken
De populariteit van de show heeft ook zijn keerzijde: Fenny’s mailbox zit dagelijks vol met reacties, en de rondleidingen door de fabriek zijn al voor het komende jaar volgeboekt. “Ik kan het eigenlijk niet meer bijhouden, zoveel zijn het er,” zegt Fenny. De meeste reacties zijn positief, maar er is ook kritiek op het Amsterdamse taalgebruik in de fabriek. “Amsterdammers schelden elkaar op een gemiddelde werkdag nu eenmaal weleens verrot,” zegt Frans, die vaak moet uitleggen dat dit voor het team volkomen normaal is.
Frans’ Missie voor Gezondheid
Frans blijft zich inzetten om mensen bewust te maken van het belang van vroegtijdige opsporing van darmk*nker. “Lummel! Leg dat zakje nou niet naast je neer,” zegt hij tegen zijn collega’s als ze hun uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek negeren. “Doe het óók als je niks merkt, anders is het vaak al te laat.” Frans hoopt met zijn openhartigheid andere 55-plussers te inspireren om hun gezondheid serieus te nemen.
De Augurkenkoning Kerstspecial wordt uitgezonden op maandag 23 december om 20.30 uur op RTL 5.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.