Algemeen
Ernstig zieke Frans uit De Augurkenkoning: ´Ook doen als je nog niets merkt, anders is het te laat!´
Het is wel duidelijk dat De Augurkenkoning een enorme hit is. De realityserie draait niet langer alleen om het tafelzuurimperium van Oos Kesbeke, maar ook om de trouwe werknemers Frans (76) en zijn vrouw Fenny, die onverwacht in de schijnwerpers staan. “Wie interesseert het nou wat wij de hele dag uitvreten?” zegt Fenny lachend, maar inmiddels weten we dat kijkers wél geïnteresseerd zijn in hun dagelijkse leven.
Frans’ Gezondheid en Openhartigheid
Frans is al 55 jaar werkzaam in het familiebedrijf Kesbeke Fijne Tafelzuren in Amsterdam. Ondanks zijn indrukwekkende carrière in de fabriek, heeft hij het afgelopen jaar te maken gehad met een ernstige gezondheidsklap: darmk*nker. In het derde seizoen van De Augurkenkoning zagen kijkers Frans in gesprek met zijn arts, waar hij helaas slecht nieuws kreeg. “RTL vroeg of ik over mijn z!ekte wilde praten. Het hoefde niet, maar ik vind het belangrijk om open te zijn. Ik wil dat 55-plussers hun uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek serieus nemen,” zegt Frans.
Herstel en Dagen van Rust
Frans onderging een ingrijpende 0peratie waarbij 25 centimeter uit zijn dikke darm werd verwijderd. Na een herstelperiode van elf dagen in het z!ekenhuis, is hij weer aan het werk, al moet hij nog steeds voorzichtig zijn met zware belastingen. “Op de bank liggen is niets voor Frans,” zegt Fenny.
“Rustig aandoen vindt hij lastig, werken is net therapie voor hem.” Ondanks zijn gezondheidsproblemen blijft Frans positief, en zelfs tijdens de feestdagen probeert hij te ontspannen. “Ik heb de arts gevraagd of ik een wijntje mag met kerst en dat is geen probleem,” zegt hij lachend.
Kerstfeest en Special
De feestdagen zijn altijd een belangrijk moment voor de familie Kesbeke, en dit jaar wordt het kerstfeest extra bijzonder. Frans en Fenny bereiden zich voor op het jaarlijkse benefietfeest waar honderd minderbedeelden worden uitgenodigd om te genieten van een maaltijd in de fabriek. Het feest wordt dit jaar opgenomen voor een kerstspecial van De Augurkenkoning, en de hele fabriek is in kerstsfeer gehuld. Frans en Fenny kijken ernaar uit, ondanks de drukte van de voorbereidingen. “Dat kerstfeest doen we al 25 jaar, zolang ik hier werk,” vertelt Frans.
Toekomst van De Augurkenkoning
Of er na de kerstspecial een vierde seizoen van De Augurkenkoning komt, is nog onzeker. “Dat is aan Oos,” legt Fenny uit. “RTL heeft hem al gevraagd, maar er is nog geen beslissing.” Het stel had niet verwacht dat de serie zo’n succes zou worden. “Wat interesseert het mensen nu wat wij de hele dag uitvreten?” zegt Fenny. Maar inmiddels weten ze dat kijkers hen waarderen om hun down-to-earth karakter.
Reacties van Fans en Kritieken
De populariteit van de show heeft ook zijn keerzijde: Fenny’s mailbox zit dagelijks vol met reacties, en de rondleidingen door de fabriek zijn al voor het komende jaar volgeboekt. “Ik kan het eigenlijk niet meer bijhouden, zoveel zijn het er,” zegt Fenny. De meeste reacties zijn positief, maar er is ook kritiek op het Amsterdamse taalgebruik in de fabriek. “Amsterdammers schelden elkaar op een gemiddelde werkdag nu eenmaal weleens verrot,” zegt Frans, die vaak moet uitleggen dat dit voor het team volkomen normaal is.
Frans’ Missie voor Gezondheid
Frans blijft zich inzetten om mensen bewust te maken van het belang van vroegtijdige opsporing van darmk*nker. “Lummel! Leg dat zakje nou niet naast je neer,” zegt hij tegen zijn collega’s als ze hun uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek negeren. “Doe het óók als je niks merkt, anders is het vaak al te laat.” Frans hoopt met zijn openhartigheid andere 55-plussers te inspireren om hun gezondheid serieus te nemen.
De Augurkenkoning Kerstspecial wordt uitgezonden op maandag 23 december om 20.30 uur op RTL 5.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.