Algemeen
Efteling woedend vanwege natuurfilm die opgenomen is in het Sprookjesbos!
Efteling Verontwaardigd over Opnames Natuurfilm in het Sprookjesbos: “Dit Gaat Veel Te Ver”
Een dagje naar de Efteling is voor velen een magische ervaring. Met zijn bloedstollende achtbanen, betoverende attracties voor kinderen en talloze eetgelegenheden, biedt het pretpark voor ieder wat wils. Maar bovenal is het een plek waar bezoekers zich in een sprookjeswereld wanen, dankzij de rijke thematisering en decennia-oude tradities. Vooral het iconische Sprookjesbos, dat al sinds 1952 bezoekers betovert, is een van de meest geliefde plekken in het park. Helaas is het precies deze locatie die recent onderwerp is geworden van controverse.
Het Sprookjesbos: Een Historisch Icoon
Het Sprookjesbos werd geopend op 31 mei 1952 en is sindsdien een van de populairste attracties van de Efteling. De ontwikkeling ervan duurde twee jaar en resulteerde in tien sprookjes die door de jaren heen talloze bezoekers hebben betoverd. De ontwerpen zijn afkomstig van de beroemde kunstenaar Anton Pieck, terwijl Peter Reijnders verantwoordelijk was voor de technische uitvoering.
Onder de eerste sprookjes die hun plek in het bos vonden, waren bekende verhalen zoals het Kasteel van Doornroosje, Sneeuwwitje, en de Put van Vrouw Holle. Deze klassieke sprookjes werden al snel aangevuld met iconische elementen zoals het Kabouterdorp en de klavecimbel-muziek van Christian Petzold, die uit de bekende paddenstoelen klinkt. Het Sprookjesbos is door de jaren heen verder uitgebreid, maar blijft trouw aan de originele charme die het al bijna een eeuw kenmerkt.
Omstreden Opnames in het Sprookjesbos
Hoewel het Sprookjesbos doorgaans synoniem staat voor onschuldige magie, is het deze week op negatieve wijze in het nieuws gekomen. Een Russische dame die zichzelf “Sweetie Fox” noemt, heeft namelijk opnames gemaakt in het bos, die op zijn zachtst gezegd niet passen bij de sfeer die de Efteling wil uitstralen.
In de video, die op een bekende website voor “volwassenen” is geplaatst onder de titel “When a Fairy Tale Becomes Reality”, bezoekt de vrouw meerdere sprookjeslocaties binnen het Sprookjesbos. Ze stelt zich voor als “Dasha” en beweegt zich langs verschillende bekende sprookjes, zoals Doornroosje en het Kabouterdorp. Hoewel de exacte inhoud van de video niet door het pretpark wordt beschreven, is duidelijk dat de beelden de magie en onschuld van het park ernstig schaden.
Niet de Eerste Controverse
Dit is niet de eerste keer dat dergelijke opnames in de Efteling hebben plaatsgevonden. In een eerder incident werd huisje 401, een minder opvallende locatie binnen het park, gebruikt voor soortgelijke beelden. Hoewel dit destijds al voor verontwaardiging zorgde, ligt de situatie nu gevoeliger omdat het om een van de meest iconische plekken van de Efteling gaat: het Sprookjesbos.
De Efteling heeft in een officiële reactie laten weten “zeer teleurgesteld” te zijn in het incident. “Het Sprookjesbos is bedoeld als een plek van verwondering en onschuld,” aldus een woordvoerder van het park. “Dit soort acties staan haaks op alles waar de Efteling voor staat.” Het pretpark onderzoekt momenteel hoe de opnames hebben kunnen plaatsvinden en overweegt juridische stappen tegen de verantwoordelijken.
Het Laatste Sprookje?
Hoewel de Efteling bekend staat om zijn sprookjesachtige verhalen, lijkt dit incident meer op een nachtmerrie voor het park. De video heeft niet alleen verontwaardiging veroorzaakt bij het management, maar ook bij trouwe fans van het park. Veel bezoekers beschouwen de Efteling als een nationale trots, en het idee dat deze magische plek wordt geassocieerd met controversiële content, zorgt voor grote frustratie.
In online reacties spreken fans hun afschuw uit. “Dit is echt een schande,” schrijft een gebruiker op sociale media. “De Efteling is een plek voor gezinnen, niet voor dit soort ongepaste acties.” Andere gebruikers roepen op tot strengere beveiliging om te voorkomen dat dergelijke situaties zich in de toekomst opnieuw voordoen.
Beveiliging en Toezicht
De Efteling heeft al langer te maken met uitdagingen op het gebied van beveiliging. Als een van de populairste toeristische attracties van Nederland trekt het park jaarlijks miljoenen bezoekers. Hoewel de meeste mensen naar het park komen om te genieten van de magie en sprookjes, laat dit incident zien dat een kleine groep mensen bereid is om de regels te overtreden voor eigen gewin.
Het park heeft aangegeven dat er extra maatregelen worden genomen om vergelijkbare incidenten in de toekomst te voorkomen. “We overwegen strengere controles bij het betreden van het park en extra toezicht in kwetsbare gebieden zoals het Sprookjesbos,” aldus de woordvoerder. “We willen ervoor zorgen dat onze gasten zich veilig en comfortabel voelen.”
Reacties vanuit het Park en de Gemeenschap
Ondanks het incident blijft de Efteling optimistisch over de toekomst. Het park werkt continu aan nieuwe attracties en uitbreidingen om bezoekers te blijven verrassen en verwonderen. Het Sprookjesbos, dat al bijna 72 jaar een belangrijke rol speelt in de geschiedenis van het park, blijft een centrale plek binnen het park.
De Efteling-community is inmiddels een crowdfundingactie gestart om de schade aan het imago van het park te herstellen. “Het is aan ons als fans om de magie van de Efteling te beschermen,” zegt een van de initiatiefnemers. De actie heeft al duizenden euro’s opgeleverd, waarmee het park plannen heeft om extra beveiligingsmaatregelen te financieren.
Een Les voor de Toekomst
Hoewel dit incident een smet lijkt op de geschiedenis van het Sprookjesbos, beschouwt de Efteling het ook als een kans om te leren en te verbeteren. Het park blijft zich inzetten om een veilige en magische omgeving te bieden voor gezinnen en bezoekers van alle leeftijden.
Met zijn rijke geschiedenis en iconische attracties blijft de Efteling een symbool van Nederlandse trots en verbeeldingskracht. Het Sprookjesbos, ondanks dit recente incident, zal altijd een plek blijven waar verhalen tot leven komen en waar bezoekers zich even in een andere wereld wanen.
De magie van de Efteling is groter dan welk incident dan ook, en het park kijkt ernaar uit om nog vele generaties te blijven betoveren met zijn unieke sprookjeswereld.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.