Algemeen
Drama voor gezin Danny Froger
Het is een moeilijke periode voor zanger Danny Froger. Hij en zijn gezin hadden hun zinnen gezet op een nieuw huis, dat inmiddels volledig is gebouwd. Toch kunnen ze er voorlopig niet intrekken vanwege onverwachte complicaties. Het probleem? Het ontbreekt aan essentiële nutsvoorzieningen.
De bouw van een droomhuis
Danny Froger en zijn vriendin Dominique Wilten, met wie hij de dochters Fallon en Scottie heeft, kochten afgelopen maart twee percelen in Eemnes. Op deze percelen werd hun droomhuis gebouwd. Alles verliep aanvankelijk volgens plan, en de bouw werd recentelijk afgerond.
“Het huis is inmiddels af,” vertelt Danny in een interview met weekblad Story. De vreugde over de voltooiing van hun droomhuis is echter getemperd door onvoorziene problemen.
Een onverwachte hindernis
Hoewel het huis fysiek klaar is, blijkt bewoning voorlopig niet mogelijk. “De aannemer kan niet verder,” legt Danny uit. “Het idee was dat hij rond deze tijd aan de badkamer en keuken zou beginnen. Maar dat kan niet. Er zijn geen nutsvoorzieningen voorhanden.”
De oorzaak ligt bij een groter, nationaal probleem: het elektriciteitsnet is overbelast. Hierdoor kunnen er geen aansluitingen worden gerealiseerd.
Zonder elektriciteit is het onmogelijk om essentiële voorzieningen zoals de keuken en badkamer af te maken. Het gezin van Danny heeft hierdoor te maken met een vervelend uitstel, ondanks dat hun droomhuis technisch gezien gereed is.
Het wachten op oplossingen
Volgens Danny zal het waarschijnlijk nog enkele maanden duren voordat er een oplossing komt. “Waarschijnlijk komt er pas in februari of maart een aansluiting,” vertelt hij.
Tot die tijd ligt de verdere afwerking van hun huis stil. “Daar is het wachten dus op. Tot die tijd kan de aannemer niets doen.”
Ondanks de frustratie blijft Danny nuchter onder de situatie. “Het is niet zo dat we geen dak boven ons hoofd hebben,” zegt hij. Het gezin woont momenteel in een comfortabel huis in Huizen, waardoor ze gelukkig niet op straat staan.
Toch blijft het wachten op de voltooiing van hun droomhuis een bron van teleurstelling.
Een landelijk probleem
Het probleem dat Danny Froger en zijn gezin ervaren, is geen op zichzelf staand geval. De overbelasting van het elektriciteitsnet is een veelbesproken onderwerp in Nederland.
Nieuwe woningen, zoals die van Danny, lopen regelmatig tegen deze belemmering aan. De situatie benadrukt de dringende noodzaak om het elektriciteitsnet uit te breiden en te moderniseren om aan de groeiende vraag te voldoen.
Een nieuwe start in zicht
Hoewel het gezin voorlopig nog geduld moet hebben, blijft de hoop op een nieuwe start in hun droomhuis overeind. Voor Danny, Dominique, Fallon en Scottie zal het moment waarop ze eindelijk hun nieuwe woning kunnen betrekken, des te specialer zijn.
Tot die tijd richten ze zich op het positieve: hun huidige woning biedt hen alle comfort die ze nodig hebben, en het vooruitzicht van een prachtige nieuwe thuisbasis blijft in het verschiet.
Het verhaal van Danny Froger’s bouwdrama is een voorbeeld van de uitdagingen waarmee gezinnen in Nederland te maken kunnen krijgen bij het realiseren van hun woondromen.
Toch laat het ook zien hoe belangrijk het is om flexibel en positief te blijven in het licht van onvoorziene omstandigheden.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.