Algemeen
Boerderij van Dorst valt compleet door de mand: ‘Het is niet eens een boerderij!’
Boerderij van Dorst, gepresenteerd door Raven van Dorst, is een van de meest geliefde programma’s op de Nederlandse televisie. In een landschap vol scripted realityshows en gecaste formats lijkt het programma zich te onderscheiden door authenticiteit. Het concept klinkt simpel en oprecht: Raven trekt zich terug op het platteland om zelfvoorzienend te leven, terwijl er wekelijks twee BN’ers langskomen om te helpen op de boerderij. Maar hoe echt is dit alles eigenlijk?
Het concept: Authentiek of slechts een façade?
De premisse van het programma is aantrekkelijk: Van Dorst ontvangt gasten die meehelpen op de boerderij en ondertussen worden ze openhartig geïnterviewd. Het lijkt een ontspannen en eerlijk kijkje in het leven van de flamboyante presentator en muzikant. Maar niet alles is wat het lijkt.
Zangeres Ellen ten Damme, die onlangs te gast was in het programma, deelt in een interview met het AD haar teleurstelling over hoe het er achter de schermen aan toe ging. “Op zich leuk,” begint ze, “maar ik vergeet altijd dat het om tv gaat en dat alles nep is.” Volgens Ten Damme was de ervaring een stuk minder authentiek dan ze had verwacht.
Koken voor de camera: Een toneelstukje
Een belangrijk onderdeel van de show is het samen bereiden van een maaltijd, iets dat de sfeer tussen de gasten en de gastheer of -vrouw intiemer zou moeten maken. Maar ook hier blijkt een flinke dosis televisie-magie aan te pas te komen. “Het lijkt alsof ik kook en lang heb nagedacht over een menu. Maar ik sneed wat groenten in beeld en vervolgens kwam er iets op tafel van de catering,” onthult Ten Damme. “Dan moet je een soort versie van jezelf spelen: graag gedaan, vinden jullie het lekker?”
Deze onthulling plaatst vraagtekens bij de oprechtheid van het programma. Veel kijkers waren in de veronderstelling dat de gasten daadwerkelijk betrokken werden bij het bereiden van een eerlijke, zelf verbouwde maaltijd. Dit lijkt echter eerder een toneelstukje te zijn voor de camera’s.
De ‘boerderij’ is niet eens van Raven
Een andere schokkende onthulling komt van kijkcijferspecialist Tina Nijkamp, die de ware eigenaar van de zogenoemde ‘boerderij’ aan het licht bracht. “Hoe nep is dat nou, dat Boerderij van Dorst?” begint Nijkamp in haar analyse. “Nou, de boerderij is helemaal niet van Raven! Die boerderij is eigendom van de gemeente Apeldoorn.”
Volgens Nijkamp heeft de gemeente Apeldoorn de locatie tijdelijk beschikbaar gesteld voor de opnames van het programma, maar het gebouw heeft een heel andere bestemming. “In het bestemmingsplan staat dat het uiteindelijk een cultureel centrum wordt of iets dergelijks. Het is dus niet écht de boerderij van Raven van Dorst,” legt ze uit.
Deze onthulling is een klap voor de geloofwaardigheid van het programma, dat zich presenteert als een authentiek kijkje in het leven op een boerderij. De locatie blijkt echter slechts een decor, gehuurd voor de duur van de opnames.
Ellen ten Damme: “Het brengt me in de war”
Voor gasten zoals Ten Damme is de onoprechtheid van het programma lastig te verwerken. “Ik vind dat lastig en raak op zo’n moment helemaal in de war,” zegt ze. “Terwijl een rol acteren, in de huid van een ander kruipen, mij juist geen moeite kost.” Deze opmerking benadrukt dat zelfs ervaren artiesten zoals Ten Damme moeite hebben met de balans tussen echtheid en televisieproductie.
Ten Damme vertelde ook over haar eigen toekomstplannen, los van het programma. “Ik heb woonboten in Amsterdam, een loods in Wormerveer, schuren en een huis in Frankrijk. Ik zou met pensioen kunnen gaan als ik dat zou willen,” zegt ze. Hoewel dit losstaat van het programma, biedt het wel een interessant perspectief: misschien is het juist die onoprechtheid die haar minder enthousiast maakt over televisie.
De populariteit blijft groot
Ondanks deze onthullingen blijft Boerderij van Dorst ongekend populair. De charme van het programma zit hem voor veel kijkers in de ontspannen sfeer, de onverwachte gesprekken en het charisma van Raven. Maar naarmate er meer details naar buiten komen over de productie, kan de vraag niet worden genegeerd: is het imago van authenticiteit slechts een goedgekozen marketingstrategie?
De kritiek van gasten zoals Ten Damme en de onthullingen over de locatie zouden voor sommige kijkers een reden kunnen zijn om het programma met andere ogen te bekijken. Aan de andere kant bewijst de populariteit van het programma dat veel kijkers genoegen nemen met een beetje illusie, zolang het eindproduct maar vermakelijk is.
Wat maakt een programma ‘echt’?
De vraag wat een programma ‘echt’ maakt, is in de wereld van televisieproductie altijd al relevant geweest. Veel shows presenteren zich als realistisch, maar gebruiken een combinatie van scripts, montage en productie om een bepaalde sfeer te creëren. In het geval van Boerderij van Dorst lijkt die grens tussen realiteit en fictie vooral te liggen in hoe het programma zichzelf presenteert.
Als kijkers het programma blijven zien als een platform voor openhartige gesprekken en interessante interacties tussen BN’ers, zal de onthulling over de locatie en de catering waarschijnlijk weinig impact hebben. Maar voor wie op zoek is naar puurheid en echtheid, kunnen deze details toch een domper zijn.
Toekomst van Boerderij van Dorst
Met de populariteit van het programma lijkt er voorlopig geen einde in zicht. Maar de onthullingen over de neppe aspecten kunnen wel een aanleiding zijn voor veranderingen in hoe het programma wordt gemaakt en gepresenteerd. Misschien kan er in toekomstige seizoenen meer transparantie komen over de productie, zonder dat dit ten koste gaat van de charme.
Conclusie:
Hoewel Boerderij van Dorst zichzelf presenteert
als een authentiek en ongepolijst programma, blijkt er achter de
schermen veel meer regie te zijn dan kijkers zouden verwachten. Van
gekookte maaltijden die door een cateraar worden geleverd tot een
locatie die slechts tijdelijk is gehuurd, er zijn genoeg aspecten
die de oprechtheid in twijfel trekken. Toch blijft het programma
razend populair, vooral dankzij Raven van Dorst en de interessante
gesprekken met BN’ers. Of deze onthullingen iets veranderen aan de
kijkbeleving, zal de toekomst moeten uitwijzen.
Henk Krol heeft iets te vieren dit jaar, en niet alleen vanwege de feestdagen. De voormalig lijsttrekker van 50PLUS heeft een indrukwekkende persoonlijke mijlpaal bereikt: hij is maar liefst dertig kilo afgevallen. Via social media deelt hij openhartig zijn resultaat, inclusief een foto in feestelijke kerstoutfit. De reacties zijn overweldigend, variërend van bewondering en complimenten tot kritische kanttekeningen — maar één ding staat vast: Krol voelt zich zichtbaar beter dan voorheen.
Een jaar met een duidelijk doel
Voor Krol begon dit traject met een confronterend besef. Op een bepaald moment tikte de weegschaal maar liefst 136,4 kilo aan. Voor iemand van zijn lengte — bijna twee meter — was dat volgens hemzelf simpelweg te veel geworden. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. In zijn bericht schrijft hij dan ook opgelucht: “Hoera. Het is gelukt. Nog voor de kerst ben ik dit jaar dertig kilo kwijtgeraakt.” Inmiddels staat de teller op 106,4 kilo, een gewicht dat hij zelf als “acceptabel” omschrijft.
Dat woord is veelzeggend. Krol spreekt niet over perfectie, niet over ideaalbeelden of rigide doelen, maar over een punt waarop hij zich weer comfortabel voelt in zijn eigen lichaam. Dat maakt zijn boodschap herkenbaar voor veel mensen die worstelen met gewicht, gezondheid en zelfbeeld.
Bewustwording in cijfers en gevoel
In een aanvullende reactie maakte Krol het resultaat tastbaar met een simpele vergelijking. Toen hij onlangs een zak hondenvoer van vijftien kilo optilde, realiseerde hij zich ineens wat hij in totaal was kwijtgeraakt. “Dat is dus twee keer zo’n zak,” schreef hij. Het is een beeld dat bij veel volgers binnenkwam. Want dertig kilo klinkt abstract, maar twee zware zakken voer verplaatsen? Dat voelt iedereen.
Die vergelijking laat zien dat het voor Krol niet alleen om cijfers op de weegschaal gaat, maar ook om fysieke ervaring. Minder belasting op gewrichten, makkelijker bewegen, meer energie — zaken die niet altijd in kilo’s zijn uit te drukken, maar wel een groot verschil maken in het dagelijks leven.
Een foto die veel losmaakt
Bij zijn bericht plaatste Krol een recente foto van zichzelf, strak in het pak en klaar voor het kerstdiner. De transformatie is duidelijk zichtbaar. De reacties lieten dan ook niet lang op zich wachten. “Lang, slank en chic,” schrijft iemand. Een ander reageert: “Wat een doorzettingsvermogen. Oprechte complimenten.” Veel mensen prijzen niet alleen het resultaat, maar vooral de discipline die ervoor nodig is geweest.
Voor veel volgers is het inspirerend om te zien dat iemand op latere leeftijd nog zo’n ingrijpende verandering kan doormaken. Het doorbreekt het idee dat afvallen of fitter worden alleen iets is voor jongere generaties. Krol wordt daarmee onbedoeld een voorbeeld voor anderen die denken dat het ‘toch geen zin meer heeft’.
Kritiek hoort er helaas ook bij
Zoals vaak op sociale media bleef het niet alleen bij lof. Tussen de positieve reacties doken ook minder prettige opmerkingen op. Enkele mensen vonden hem nu “te mager” of spraken zelfs hun zorgen uit over zijn gezondheid. Zulke reacties raken aan een breder probleem: hoe snel mensen menen te mogen oordelen over het lichaam van een ander.
Krol zelf reageert daar niet inhoudelijk op. En misschien is dat ook wel de verstandigste keuze. Want waar de één dertig kilo afvallen toejuicht, vindt de ander het ineens te ver gaan. Het laat zien hoe lastig het is om het voor iedereen goed te doen, zeker wanneer je persoonlijke keuzes publiekelijk deelt.
Veel vragen over mijn X van gisteren over het afvallen. Daarom een foto van vandaag.
Zo ga ik vanavond naar het Kerstdiner. pic.twitter.com/ATpcDl5SUU— Henk Krol (@HenkKrol) December 20, 2025
Hoe deed hij het?
Een veelgestelde vraag onder zijn bericht: hoe is dit hem gelukt? Sommige volgers speculeren over moderne hulpmiddelen of medische ingrepen, anderen denken aan strikte diëten of intensief bewegen. Krol zelf geeft geen details over zijn methode — en dat is een bewuste keuze.
Die terughoudendheid verdient respect. Afvallen is voor iedereen anders, en wat voor de één werkt, kan voor de ander juist averechts zijn. Door geen stappenplan of wondermiddel te delen, voorkomt Krol dat zijn persoonlijke traject als universeel recept wordt gezien. De boodschap blijft daardoor zuiver: het gaat om het resultaat en het gevoel dat daarbij hoort, niet om het verkopen van een methode.
Meer dan uiterlijk alleen
Wat deze verandering extra betekenis geeft, is de context waarin Krol zich bevindt. Na een lange politieke carrière staat hij inmiddels wat verder van de dagelijkse hectiek van Den Haag. Die nieuwe levensfase biedt ruimte voor reflectie en zelfzorg. Afvallen lijkt in dat opzicht niet alleen een fysieke keuze, maar ook een mentale herijking.
Veel mensen herkennen dat: pas wanneer de druk van werk of verantwoordelijkheden afneemt, ontstaat er ruimte om aan jezelf te werken. Niet omdat het moet, maar omdat het eindelijk kan.
Een kerst met een ander gevoel
Met zijn nieuwe gewicht en zichtbaar herwonnen zelfvertrouwen kijkt Krol anders naar de feestdagen. Waar kerst voor velen een moment is van overdaad en schuldgevoel, lijkt hij het nu te beleven als een beloning. Niet in de vorm van restricties, maar als een moment van trots. Trots op wat hij heeft bereikt, en tevreden met waar hij nu staat.
Dat hij ervoor kiest om dit moment te delen, maakt het verhaal menselijk. Geen groot politiek statement, geen scherpe opinie, maar een persoonlijke overwinning die velen aanspreekt.
Inspiratie zonder druk
Misschien is dat wel de kracht van zijn bericht. Het nodigt uit tot reflectie zonder te moraliseren. Krol zegt nergens dat anderen dit ook moeten doen. Hij toont alleen wat voor hem heeft gewerkt en hoe hij zich daarbij voelt. In een tijd waarin gezondheid vaak wordt gepresenteerd als prestatie, is dat een verademing.
Zijn verhaal laat zien dat verandering mogelijk is, op elke leeftijd, en dat succes er voor iedereen anders uitziet. Voor de één is dat dertig kilo afvallen, voor de ander misschien tien kilo, of simpelweg beter in zijn vel zitten.
Een persoonlijke overwinning
Of je nu bewondering voelt, vragen hebt of kritisch bent: de prestatie van Henk Krol staat op zichzelf. Dertig kilo verliezen vraagt om discipline, volhouden en zelfinzicht. Dat verdient erkenning, los van hoe iemand er uiteindelijk uitziet.
Voor Krol zelf lijkt het belangrijkste al bereikt: hij voelt zich beter, sterker en meer in balans. En misschien is dat wel de mooiste boodschap om mee te nemen richting het nieuwe jaar.