Algemeen
Bizar: Gerard Joling onder vuur vanwege ongepaste opmerkingen in The Masked Singer
Vrijdagavond is voor miljoenen kijkers een vast moment om te genieten van The Masked Singer. Dit seizoen draait niet alleen om de spectaculaire kostuums en verrassende onthullingen, maar ook om de bijdragen van vaste panellid Gerard Joling. Met zijn scherpe tong, humor en soms voorspelbare grappen, weet hij elke aflevering kleur te geven. Of je nu fan bent van zijn stijl of niet, het is onmogelijk om zijn invloed op het programma te negeren.
Gerard Joling: De Oncomfortabele Oom van The Masked Singer
Gerard Joling vervult in The Masked Singer de rol van de oncomfortabele oom met een flinke dosis oversekste humor. Zijn grappen, vaak voorzien van een dubbele bodem, zijn niet altijd vernieuwend, maar wél doeltreffend. Wanneer hij bijvoorbeeld opmerkingen maakt over de ‘gevulde kont’ van het Adelaar-pak of ondeugende woordspelingen loslaat over de Wortel, weet je vaak al wat eraan komt. Toch blijven zijn opmerkingen het publiek vermaken, soms met een lach van plaatsvervangende schaamte.
Wat Joling onderscheidt, is zijn vermogen tot zelfspot. Hierdoor werkt zelfs zijn meest afgezaagde humor. Zijn bijdrage voegt een uniek randje toe aan het programma, waardoor The Masked Singer niet alleen een show is voor kinderen, maar ook een aantrekkelijk format voor volwassenen.
Een Gelaagde Show: Voor Jong en Oud
Met Gerard Joling aan tafel heeft het familieprogramma een humoristische laag die verschillende generaties aanspreekt. Voor kinderen is het een vrolijke show met kleurrijke kostuums en spannende optredens. Volwassenen daarentegen herkennen de subtiele (of minder subtiele) hints en humor van Joling. Hierdoor werkt The Masked Singer bijna als een Pixar-film: een programma met universele aantrekkingskracht dat jong en oud weet te boeien.
Of deze balans tussen kinderlijk plezier en volwassen humor bewust is gekozen door RTL, blijft onduidelijk, maar het succes is niet te ontkennen. Het programma blijft een kijkcijferkanon, mede dankzij het unieke samenspel van panelleden zoals Joling.
Hoogtepunten van de Avond
Elke aflevering van The Masked Singer brengt onthullingen die variëren van voorspelbaar tot verrassend. Afgelopen vrijdag zorgde Rapper Donnie, verborgen in het Wortel-pak, voor weinig ophef. Hoewel zijn aanwezigheid geliefd was bij het publiek, bood hij geen grote verrassingen. Zijn herkenbare stem en hints maakten hem al snel een open boek. Toch zorgde het voor hilariteit toen Joling, zoals gebruikelijk, enkele hints totaal verkeerd interpreteerde.
De echte verrassing van de avond kwam met de onthulling van Imca Marina in het Spaarvarken-pak. Met haar 83 jaar is ze de oudste deelnemer ooit in het programma. Haar enthousiasme en doorzettingsvermogen om in zo’n benauwend pak op te treden, wekten bewondering bij zowel het publiek als de jury. Marina’s plezier straalde door het scherm, en haar deelname was een reminder dat leeftijd geen barrière hoeft te zijn voor plezier en avontuur.
Het Mysterie van de Cycloop: Is Het Vivienne van den Assem?
Naast de onthullingen blijft speculeren over de identiteit van andere karakters een groot deel van het kijkplezier. Dit seizoen zijn de Marmot en de Adelaar nog grote vraagtekens, maar de Cycloop lijkt minder mysterieus. Veel kijkers vermoeden dat het actrice en presentatrice Vivienne van den Assem is.
De hints lijken namelijk perfect te passen. Van de referentie naar haar zangervaring tot de verwijzing naar de VARA-dramaserie Deadline, waarin ze speelde – het plaatje klopt. Zelfs haar partner, een muziekjournalist, lijkt een subtiele aanwijzing te zijn. Als het inderdaad Vivienne is, zou het een indrukwekkende prestatie zijn, gezien de variatie in haar carrière.
Gerard Blijft Een Blikvanger
Gerard Joling blijft ondertussen trouw aan zijn rol als panellid. Hoewel zijn grappen niet altijd vernieuwend zijn, voegt hij een onmiskenbare energie en humor toe aan het programma. Voor veel kijkers is hij een essentieel onderdeel van de show. Zijn opmerkingen zorgen voor een luchtige sfeer, terwijl de deelnemers het publiek blijven verrassen met onverwachte onthullingen.
The Masked Singer Blijft Fascineren
Met de combinatie van spectaculaire optredens, raadselachtige hints en een cast die zowel jong als oud aanspreekt, blijft The Masked Singer een programma dat kijkers in zijn greep houdt. Gerard Joling speelt hierin een sleutelrol, en ondanks de voorspelbaarheid van zijn humor, blijft hij een publiekslieveling. Ondertussen zorgen onthullingen zoals die van Imca Marina en speculaties over de Cycloop ervoor dat het programma spannend blijft.
De vraag blijft: welke verrassingen heeft The Masked Singer nog in petto? Eén ding is zeker: de show blijft hét gesprek van de dag op zaterdagochtend.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.