Algemeen
Bekende voetballer (22) maakt selfie op de rand van wolkenkrabber, valt naar beneden
In Brazilië heeft zich afgelopen weekend een tragisch 0ngeluk voorgedaan waarbij de bekende zaalvoetbalster Carol Oliveira, slechts 22 jaar oud, het leven heeft verloren. Het incident vond plaats in Balneário Camboriú, een stad die bekendstaat om zijn wolkenkrabbers en populaire fotolocaties. Het nieuws heeft diepe indruk gemaakt, niet alleen in de voetbalwereld, maar ook onder haar vele volgers op sociale media.
De fatale val
Carol Oliveira, die naast haar carrière als zaalvoetbalster ook een succesvolle influencer was, ging samen met haar broer naar het dak van een kantoorgebouw om een video op te nemen voor sociale media. Het gebouw, met een helikopterplatform op het dak, is een geliefde plek voor influencers vanwege het spectaculaire uitzicht en de mogelijkheid om unieke beelden te maken.
Helaas liep deze opname fataal af. Oliveira besloot naar de rand van het dak te lopen, vermoedelijk om een spannender shot te maken dat meer likes en aandacht zou genereren. Terwijl ze op de rand stond, verloor ze haar evenwicht en viel meer dan 90 meter naar beneden.
Ongelooflijke beelden
De val werd onbedoeld volledig vastgelegd door haar broer, die op dat moment aan het filmen was. De video, die inmiddels door de autoriteiten is bekeken, toont de tragische momenten voorafgaand aan de val. Na onderzoek hebben de autoriteiten vastgesteld dat het gaat om een n00dlottig 0ngeval, zonder aanwijzingen van opzet of m!sdrijf.
Pogingen tot hulp kwamen te laat
Hoewel de hulpd!ensten snel ter plaatse waren, konden zij niets meer voor Oliveira betekenen. De val was zo ernstig dat ze ter plekke aan haar verw0ndingen 0verleed. Het nieuws heeft zich snel verspreid, en de schok was groot in zowel haar persoonlijke kring als onder haar fans en volgers.
Een groot verlies voor Brazilië
Carol Oliveira was meer dan alleen een getalenteerde zaalvoetbalster; ze was een icoon in haar gemeenschap en een voorbeeld voor velen. Haar combinatie van sportieve prestaties en aanwezigheid op sociale media maakte haar tot een geliefde figuur in Brazilië. Bij haar club wordt met groot verdriet gereageerd op het verlies.
Angelica Solidade, de coach van Oliveira’s team, sprak haar medeleven uit in de media. “Carol was een bijzondere persoonlijkheid. Ze bracht mensen samen, had altijd een glimlach op haar gezicht, en maakte vrienden waar ze ook ging. Iedereen hield van haar, van jong tot oud. Ze had een enorme positieve invloed op de mensen om haar heen.”
De donkere kant van sociale media
Het tragische 0ngeval werpt opnieuw een schaduw over de druk die influencers vaak voelen om steeds uniekere en meer spectaculaire content te produceren. Voor veel influencers is het genereren van likes, volgers en engagement een drijvende kracht, maar het streven naar populariteit kan leiden tot risicovolle situaties.
In het geval van Oliveira blijkt dit streven helaas fataal te zijn geworden. Haar noodlottige val onderstreept de gevaren van onveilige locaties en benadrukt het belang van bewustzijn en veiligheid bij het maken van content.
Reacties uit de sportwereld
De Braziliaanse sportwereld reageert geschokt op het verlies van de jonge speelster. Medespelers, coaches en fans hebben hun medeleven betuigd via sociale media. “We zijn allemaal in shock,” zei Solidade. “Carol had een enorm potentieel, zowel op het veld als daarbuiten. Ze zal gemist worden door iedereen die haar kende.”
Ook op sociale media stromen de reacties binnen. Velen betuigen hun medeleven en spreken over haar inspirerende karakter en sportieve prestaties. Hashtags zoals #RIPCarol en #LutoPorCarol (rouw voor Carol) trenden op platforms zoals Twitter en Instagram.
Een leven vol potentieel
Met haar 22 jaar stond Oliveira aan het begin van een veelbelovende carrière. Haar talent en doorzettingsvermogen hadden haar al ver gebracht in de Braziliaanse zaalvoetbalwereld. Daarnaast inspireerde ze duizenden volgers met haar positieve energie en creatieve content op sociale media.
Het verlies van Oliveira laat een grote leegte achter in haar gemeenschap en onder haar volgers. Ze was niet alleen een sporter, maar ook een rolmodel dat mensen wist te motiveren om het beste uit zichzelf te halen. Haar plotselinge overlijden is een pijnlijke herinnering aan hoe kwetsbaar het leven is.
Een waarschuwing voor de toekomst
Het tragische 0ngeluk roept vragen op over de veiligheid van influencers en de risico’s die soms worden genomen om unieke content te maken. Het is een waarschuwing aan anderen om veiligheid altijd voorop te stellen, ongeacht de druk van sociale media of de wens om indruk te maken.
Hoewel Carol Oliveira niet meer bij ons is, zal haar nalatenschap blijven voortleven in de herinneringen van haar familie, vrienden, teamgenoten en fans. Haar verhaal is een krachtige herinnering aan het belang van voorzichtigheid en het waarderen van de momenten die we met onze dierbaren hebben.
Rust zacht, Carol
Het verlies van Carol Oliveira is niet alleen een tragedie voor haar familie en vrienden, maar ook voor de sportwereld en de talloze mensen die ze heeft geïnspireerd. Haar talent, energie en liefde voor het leven zullen nooit worden vergeten. In deze moeilijke tijden gaat ons medeleven uit naar iedereen die door dit verlies is geraakt.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.