Algemeen
Angela Schijf in diepe rouw na heftig familieverlies 💔
Verdriet heeft zijn weg gevonden naar het gezin van actrice Angela Schijf. De familie verkeert in diepe r0uw na het 0verlijden van oma Marjan. Via een emotioneel eerbetoon op Instagram deelt Angela haar gevoelens en haalt ze dierbare herinneringen op aan de vrouw die een grote rol in haar leven speelde. “We gunnen haar rust, maar ik mis haar best ontzettend,” schrijft ze.
Een Groot Verlies
Oma Marjan laat een enorme leegte achter binnen het gezin van Angela. In haar Instagram-bericht deelt de actrice een fotoreeks van haar geliefde oma en reflecteert ze op de impact die Marjan op haar leven had. “Het n00dlot bracht haar naar ons gezin. Binnen no time werd ‘de moeder van tante Fred’ onze Oma,” vertelt Angela.
Marjan kende een leven vol tegenslagen en zware verliezen, waaronder het 0verlijden van haar echtgenoot en twee kinderen. Ondanks deze tragedies bleef ze een bron van veerkracht en inspiratie voor haar omgeving. Angela beschrijft haar oma als iemand die altijd de kracht vond om het leven te omarmen, hoe moeilijk dat soms ook was. “Ondanks dat gigantische verlies zag ze elke dag de zon opkomen, dresseerde ze de eekhoorns in haar tuin en omarmde ze de vrienden en vriendinnen van haar dochter.”
Een Mooi Eerbetoon
In haar eerbetoon benadrukt Angela hoe bijzonder oma Marjan was. “Ze heeft zoveel meegemaakt, maar wist altijd haar hoofd omhoog te houden,” schrijft ze. Het is duidelijk dat Marjan niet alleen een familielid was, maar ook een grote inspiratiebron. Angela’s woorden schilderen een beeld van een vrouw die ondanks tegenslagen in staat was om liefde en warmte uit te stralen naar iedereen om haar heen.
“We gunnen haar rust en hereniging met haar gezin, maar ik mis haar best ontzettend,” besluit Angela haar eerbetoon. Ze deelt haar verdriet openlijk met haar volgers, wat veel herkenning en steun oproept.
Reacties van Volgers en Bekenden
Angela’s post heeft een golf van reacties teweeggebracht. Onder haar bericht laten vele volgers en bekenden hun medeleven blijken. Onder anderen Bridget Maasland, fotograaf William Rutten en actrice Tanja Jess hebben hun steun betuigd met hartverwarmende woorden en symbolische hartjes.
Volgers prijzen Angela om haar eerlijke en ontroerende woorden over haar oma. “Wat een mooie ode aan een bijzondere vrouw,” schrijft een fan. Een ander voegt toe: “Sterkte Angela, je woorden laten zien hoeveel ze voor je betekende.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Het Erfgoed van Oma Marjan
De nalatenschap van oma Marjan lijkt veel verder te reiken dan alleen haar directe familie. Haar veerkracht en vermogen om vreugde te vinden in de kleine dingen hebben diepe indruk gemaakt op degenen die haar kenden. Angela schrijft: “Ze was niet alleen onze oma, maar een voorbeeld voor ons allemaal.”
Deze herinneringen blijven voortleven in de familie en bieden troost in deze moeilijke tijd. De eekhoorns in haar tuin, de vrienden die ze omarmde, en de dagelijkse vreugde die ze vond ondanks verdriet, zijn allemaal getuigenissen van haar uitzonderlijke levenshouding.
Sterkte Wensen aan Angela en Familie
Met het 0verlijden van oma Marjan heeft Angela Schijf een van de belangrijke pijlers in haar leven verloren. Toch laat ze zien hoe waardevol het is om herinneringen te koesteren en de impact van een geliefde te vieren, zelfs in tijden van verlies. Zoals Angela het zelf omschrijft: “Ze blijft altijd bij ons, in de zonnestralen, de lach van mijn kinderen en de warmte van ons gezin.”
Wij wensen Angela en haar familie veel sterkte in deze moeilijke tijd. Wil je je medeleven tonen? Laat een berichtje achter in de reacties en deel je steun.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.