Algemeen
André Hazes jr. sloopt hotelkamer, Monique huilend op de gang
Het leven van André Hazes Jr. is de afgelopen jaren een wervelwind van ups en downs geweest. In een openhartig interview met LINDA. geeft de volkszanger opnieuw een inkijkje in de uitdagingen en fouten uit zijn verleden. Met persoonlijke onthullingen en emotionele terugblikken probeert André zijn verhaal te delen, maar het roept ook vragen op over zijn voortdurende behoefte aan publieke erkenning.
Openhartige bekentenissen
In het interview legt André uit hoe zijn gedrag, vooral onder invloed van alcohol, niet alleen zijn eigen leven, maar ook dat van zijn dierbaren ernstig heeft beïnvloed. Hij omschrijft zichzelf in die tijd als een onvoorspelbare en destructieve persoon. “Zodra ik mijn eerste biertje of wodka nam, wisten de mensen om me heen al hoe laat het was. Of er kwam ruzie, of het werk werd afgezegd. Zonder uitzondering,” bekent hij.
Monique als slachtoffer
Monique Westenberg, de moeder van zijn zoontje en jarenlang zijn steun en toeverlaat, moest veel verduren in die turbulente periode. André geeft toe dat zijn gedrag vaak escaleerde, wat Monique emotioneel diep raakte. “Ik was de eerste uren oprecht de leukste persoon op aarde, maar daarna sloeg het om en werd het dramatisch,” vertelt hij.
Vakantie-uitbarsting op Tenerife
Een voorbeeld dat André noemt, is een incident tijdens een vakantie op Tenerife met Monique’s familie. Wat begon als een gezellige avond in een karaokebar liep al snel uit de hand. “Tijdens onze eerste avond werd ik meteen heel dronken in een karaokebarretje, waar ik ook ben gaan zingen. Op een gegeven moment stond Monique te gebaren dat ik ermee moest stoppen, maar ik weigerde, omdat ik altijd door moest totdat ik omviel.”
De situatie escaleerde volledig, en André verloor de controle. “We kregen ruzie op straat. Van wat er daarna is gebeurd, weet ik niets meer – tot het moment dat ik wakker werd: huilend, in de armen van mijn schoonmoeder, met een bungelende hand.”
“Hotelkamer verbouwd”
Wat bleek? André had de hele hotelkamer op stelten gezet. “Ik keek om me heen: de hele hotelkamer was verbouwd en Monique stond te huilen op de gang,” vertelt hij met spijt. Het beeld van Monique, overstuur en verdrietig, heeft een blijvende indruk op hem achtergelaten. “Zo’n persoon werd ik dus van de drank; iemand die alles kapotmaakte en dan een black-out kreeg.”
“Gelukkig geen gew*ld”
Hoewel André toegeeft dat hij zichzelf niet in de hand had, benadrukt hij dat hij nooit fysiek gew*lddadig is geweest. “Gelukkig ben ik geen v*chter, dus ik heb nooit gew*ld gebruikt naar mensen. Maar ik moest wel naar het z!ekenhuis omdat mijn hand was gebroken,” zegt hij.
De zanger herinnert zich weinig van wat er precies is gebeurd, maar de gevolgen waren duidelijk. Zijn gebr0ken hand was een fysiek bewijs van de schade die hij zichzelf en anderen aandeed.
Eerlijke gesprekken met zijn zoontje
André’s gedrag heeft niet alleen invloed gehad op zijn relatie met Monique, maar ook op de dynamiek binnen het gezin. Nu hij is gestopt met drinken, probeert hij open en eerlijk te zijn naar zijn zoontje. “Ik ben wel eerlijk tegen hem, heb uitgelegd dat papa naar de dokter is geweest en geen bier meer drinkt,” deelt André.
Hoewel zijn intenties nobel zijn, roept deze openheid ook vragen op. Is het verstandig om een kind zo jong al met deze volwassen problemen te belasten? André lijkt er in ieder geval van overtuigd dat eerlijkheid de beste aanpak is.
Publieke therapie?
Dit interview in LINDA. is niet de eerste keer dat André Hazes Jr. zijn ziel blootlegt in de media. Sommige critici beschouwen zijn frequente bekentenissen als een vorm van publieke therapie, terwijl anderen het zien als een manier om relevant te blijven. Zijn recente onthullingen over het verbouwen van een hotelkamer en Monique’s tranen voegen wederom een laag van drama toe aan zijn toch al bewogen leven.
Een les in zelfreflectie
Ondanks de kritiek laat André zien dat hij stappen zet om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn verleden. Zijn beslissing om te stoppen met drinken en open te zijn over zijn fouten is een teken van groei. Toch blijft het de vraag of zijn voortdurende behoefte aan media-aandacht hem in staat stelt volledig te herstellen en zich te concentreren op een stabiel gezinsleven.
Monique’s veerkracht
Voor Monique Westenberg lijkt het leven met André Hazes Jr. een emotionele achtbaan te zijn. Haar geduld en toewijding hebben het gezin bij elkaar gehouden, maar de emotionele tol is onmiskenbaar. Haar veerkracht en toewijding aan hun zoontje blijven bewonderenswaardig, ondanks de vele uitdagingen.
De toekomst van André Hazes Jr.
André’s reis naar herstel is duidelijk nog niet voorbij. Hoewel hij stappen heeft gezet om zijn leven te verbeteren, blijft het afwachten of hij zijn verleden volledig achter zich kan laten. Zijn openheid en zelfreflectie zijn bemoedigend, maar het is belangrijk dat hij deze inzichten omzet in blijvende positieve veranderingen, zowel voor zichzelf als voor zijn gezin.
Of André’s nieuwe muzikale koers succesvol zal zijn, valt nog te bezien. Voor nu lijkt zijn focus op persoonlijke groei en herstel een stap in de goede richting. Het is te hopen dat zijn inspanningen niet alleen leiden tot een betere versie van zichzelf, maar ook tot een stabieler en gelukkiger gezinsleven.
Loes van Delft openhartig over burn-out: “Ik ben mezelf even kwijt, maar ik kom terug”
Loes van Delft, een bekende kunstenares en tevens moeder van een dochtertje met zanger Douwe Bob, heeft op Instagram openlijk gedeeld dat het momenteel niet goed met haar gaat. In een kwetsbare en eerlijke post vertelt ze dat ze in een burn-out is beland. Haar energie is op, haar hoofd zit vol, en de vrolijke kracht die haar zo kenmerkt, voelt ze even niet meer.
De boodschap komt binnen bij haar volgers, die haar gewend zijn als kleurrijk, creatief en altijd in beweging. Maar ook mensen die vol in het leven staan, kunnen vastlopen. En precies daarom kiest Loes ervoor om haar verhaal te delen – omdat ook moeilijke momenten gehoord en erkend mogen worden.
“Ik zie de zon even niet meer schijnen”
Op haar socialmediakanaal, waar ze normaliter haar kunstwerken, projecten en moederliefde deelt, verscheen nu een heel andere toon.
“Mijn energie is op. Mijn hoofd is vol. Ik zie de zon even niet meer schijnen en mijn lijf heeft op de rem getrapt,” schrijft ze.
In die paar zinnen klinkt alles door: de uitputting, het verlies van richting, de noodzaak om te stoppen. Loes legt uit dat ze de afgelopen tijd veel twijfels had, intensieve gesprekken heeft gevoerd en uiteindelijk tot de conclusie is gekomen:
“Ik zit in een burn-out.”
Een moeilijke constatering, maar ook een dappere. Want juist als je gewend bent om door te gaan, om voor anderen klaar te staan en te creëren, is het extra lastig om jezelf toe te staan stil te vallen.
Het kunstenaarsbestaan eist zijn tol
Loes van Delft is geen onbekende naam in de Nederlandse kunstwereld. Ze staat bekend om haar kleurrijke, expressieve stijl die vaak met een knipoog de wereld om haar heen reflecteert. Ze schildert, exposeert, werkt in opdracht en combineert haar kunst met samenwerkingen en projecten.
Maar achter die bruisende buitenkant schuilt ook een intens leven. De drukte van het kunstenaarsbestaan – het constante creëren, presenteren, en het bijhouden van een online aanwezigheid – kan ook uitputtend zijn.
“Het is Loes allemaal even teveel geworden,” schrijft ze eerlijk.
Ze wil ruimte maken voor herstel. Voor rust. Voor zichzelf.
Tijd voor herstel
In dezelfde post kondigt ze aan dat ze voorlopig pas op de plaats maakt.
“Ik ga gas terugnemen, goed voor mezelf zorgen en de ruimte nemen om te herstellen.”
Het zijn woorden die getuigen van inzicht en moed. Want stoppen vraagt lef. Zeker voor iemand die zichzelf omschrijft als iemand die graag doorgaat, die energie haalt uit creatie en die bekendstaat om haar toegankelijkheid.
Maar Loes beseft dat gezondheid altijd op de eerste plek hoort te staan. Zowel fysiek als mentaal. Ze benadrukt dat ze haar verhaal deelt omdat ze gelooft in openheid – ook als het gaat om de dingen die moeilijk zijn.
“Het delen hiervan is een stap richting herstel, niet alleen voor mezelf, maar ook hopelijk als herkenning voor anderen.”
Ze bedankt haar volgers voor hun steun, begrip en geduld in de komende tijd, en spreekt haar hoop uit dat ze straks als een sterkere versie van zichzelf terugkeert.
Een laatste project voor de pauze
Voordat ze haar creatieve rustperiode ingaat, wil ze nog één belangrijk project afronden en delen.
“Komende dinsdag zal ik een project laten zien waar ik super hard aan heb gewerkt,” schrijft ze. “Daarna is het tijd voor rust. Ik ben de leuke Loes al te lang kwijt. Ik kom terug als betere moeder én betere kunstenaar. Beloofd. X.”
Die belofte is veelzeggend. Niet alleen naar haar volgers toe, maar vooral naar zichzelf. Het is een krachtig signaal: ik zie mezelf, ik gun mezelf deze ruimte, en ik weet dat ik terugkom.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het moederschap en de band met Douwe Bob
Loes is niet alleen een gepassioneerde kunstenares, maar ook moeder van een dochtertje dat ze samen kreeg met zanger Douwe Bob. Hun dochter, Bobby Lou, werd geboren in december 2021. In datzelfde jaar kreeg Douwe Bob ook nog een dochtertje, Ziggy, met een andere vrouw. En vijf maanden later volgde nog een zoon, Elias, met zijn toenmalige partner Anouk, met wie hij in 2024 trouwde.
Hoewel de gezinssituatie ongebruikelijk is, heeft Loes zich altijd liefdevol en positief uitgelaten over haar rol als moeder. Bobby Lou speelt een centrale rol in haar leven, en het is duidelijk dat haar dochter ook nu, in deze moeilijke fase, een belangrijke motivatiebron is.
De combinatie van kunst, moederschap en persoonlijke verwerking vraagt veel van haar. De stap om nu op de rem te trappen is dan ook niet alleen een teken van zelfzorg, maar ook van liefde voor haar kind.
Openheid over mentale gezondheid
Loes is niet de eerste bekende Nederlander die open is over psychische klachten, en hopelijk ook niet de laatste. Steeds vaker spreken publieke figuren zich uit over mentale gezondheid, stress, burn-outs en het belang van zelfzorg.
Door haar verhaal te delen, doorbreekt Loes taboes en maakt ze mentale gezondheid bespreekbaar. Ze toont dat ook mensen met een ogenschijnlijk ‘perfect’ leven kwetsbaar kunnen zijn. En dat herstel begint met erkennen dat het niet goed gaat.
Websites zoals Geldfit, Mind en 113 laten zien dat er steeds meer aandacht is voor mentale ondersteuning. Toch blijft het belangrijk dat verhalen als die van Loes gedeeld worden. Ze bieden herkenning en kunnen anderen het duwtje geven om zelf hulp te zoeken of eerlijk naar hun eigen situatie te kijken.
Ruimte om terug te keren
Loes sluit haar bericht af met een positieve noot. Ze heeft nog steeds dromen, plannen en creativiteit – maar nu is het moment om stil te staan. Ze hoopt dat de rust haar niet alleen zal genezen, maar ook inspireren.
“Ik kom terug als betere moeder en betere kunstenaar.”
Dat vertrouwen, uitgesproken in een kwetsbare fase, is krachtig. Het laat zien dat herstel niet het einde is van iets, maar het begin van iets nieuws. Misschien komt de energie niet meteen terug. Misschien duurt het langer dan gehoopt. Maar de richting is helder.
Wat we van Loes kunnen leren
Het verhaal van Loes van Delft is meer dan een persoonlijke update. Het is een spiegel voor velen. Voor mensen die blijven doorgaan terwijl hun lijf fluistert dat het tijd is om te stoppen. Voor ouders die zichzelf vergeten in de zorg voor anderen. Voor creatievelingen die alles geven, maar vergeten ook op te laden.
Haar openheid, haar moed om een pauze te nemen, en haar zachte boodschap naar zichzelf zijn voorbeelden van hoe krachtig kwetsbaarheid kan zijn.
Tot slot
We wensen Loes alle rust, ruimte en liefde toe in haar herstel. En wanneer ze straks klaar is om terug te keren – of dat nu met penseel, project of post is – dan zal er ongetwijfeld een warme, geduldige groep volgers klaarstaan om haar opnieuw te omarmen.
Want soms begint het echte werk pas als je besluit even helemaal niets te doen.
Wil je meer lezen over mentale gezondheid, veerkrachtige vrouwen en persoonlijke verhalen van bekende Nederlanders? Volg ons voor inspirerende updates en achtergrondverhalen die raken.