Algemeen
Allerlaatste telefoongesprek Eva Hermans-Kroot openbaar gemaakt
Afgelopen zaterdag 0verleed Eva Hermans-Kroot op 26-jarige leeftijd aan de gevolgen van longk*nker. De geliefde Tilburgse, die bekendheid verwierf door haar openhartige verhalen over haar z!ekte, liet een diepe indruk achter bij velen. Een dag voor haar 0verlijden nam ze op aangrijpende wijze afscheid van Qmusic-dj’s Mattie Valk en Marieke Elsinga, met wie ze een bijzondere band had opgebouwd.
Een Bijzondere Verbinding met Qmusic
De eerste keer dat Eva te horen was op Qmusic, was op 25 augustus 2021. In de daaropvolgende drie jaar deelden Mattie en Marieke regelmatig updates over Eva’s strijd tegen k*nker. Ze werd een bekend en geliefd gezicht onder de luisteraars.
Afgelopen vrijdag vond het laatste telefoongesprek plaats. Eva, hoorbaar geëmotioneerd en verzwakt, belde in om afscheid te nemen. Het gesprek opende met een hartverscheurende opmerking van Eva: “Sorry dat ik moet huilen.” Mattie reageerde begripvol: “Het laatste wat je moet doen, is je excuseren.”
Eva’s stem brak toen ze zei: “Ik kan niet meer.” Het was duidelijk dat haar z!ekte haar volledig had uitgeput, maar ondanks haar toestand nam ze de tijd om haar laatste woorden te richten tot degenen die haar gedurende haar z!ekte hadden gesteund.
Onzekerheid en Angst voor het Onvermijdelijke
Tijdens het gesprek deelde Eva haar angst voor de laatste uren van haar leven. “Ik kijk er enorm tegenop. Het voelt zo onzeker,” vertelde ze. Toch benadrukte ze dat ze vrede had met haar besluit om afscheid te nemen van haar dierbaren op 29 november.
Toen Mattie haar vroeg hoe ze haar laatste momenten voor zich zag, antwoordde Eva: “Ik weet dat het uiteindelijk eindig zal zijn, maar het voelt alsof er nog zoveel onaf is.”
Eva, die verzwakt was, vroeg Mattie zelfs welke dag het was. Toen hij de datum bevestigde, liet ze weten dat ze haar laatste uren wilde gebruiken om afscheid te nemen van de mensen die haar het meest dierbaar waren.
Tranen bij Qmusic
Het gesprek met Eva raakte Mattie diep. Aan het einde van het telefoongesprek bedankte hij haar: “Je stem, je lach – zolang ik leef zal ik je nooit vergeten. Het was een eer om je te mogen leren kennen.”
Eva antwoordde, ondanks haar tranen: “Jullie zijn zulke mooie mensen. Mattie, Marieke, en iedereen van de redactie. Ik ben zo dankbaar voor alles.”
Op dat moment brak ook Mattie. “Ik kan niet geloven dat we dit gesprek voeren, Eva,” zei hij, terwijl hij hoorbaar geëmotioneerd raakte.
Het gesprek, dat live werd uitgezonden, ontroerde duizenden luisteraars. Qmusic plaatste later beelden van dit laatste moment op hun Instagram-kanaal. De video heeft inmiddels talloze reacties opgeleverd van mensen die geraakt zijn door Eva’s moed en kwetsbaarheid.
Dit bericht op Instagram bekijken
Reacties uit het Hele Land
Sinds het 0verlijden van Eva stroomt het internet vol met condoleances en steunbetuigingen. Op haar Instagram-account Longeneeslijk, waar ze haar z!ekteproces met meer dan 500.000 volgers deelde, reageren mensen met ongeloof en verdriet. Veel mensen noemen haar een inspiratiebron en prijzen haar openheid en positieve instelling, ondanks haar z!ekte.
Ook collega’s van Qmusic en andere bekende Nederlanders hebben hun verdriet geuit. Tim Hofman, die Eva ontmoette tijdens het programma Over Mijn Lijk, noemde haar een “regenboog van een mens” en deelde een persoonlijk eerbetoon aan haar.
Een Besloten Uitvaart
In haar laatste bericht op Instagram maakte Eva bekend dat haar uitvaart in besloten kring zal plaatsvinden. Ze koos ervoor om te worden gecremeerd in aanwezigheid van haar naaste familie en vrienden. “Ik wil zeggen: ik hou van het leven en zal er altijd een beetje bij blijven,” schreef ze in haar afscheidspost.
Eva vroeg haar volgers ook om respect te hebben voor haar inner circle. “Zij hebben er niet voor gekozen om alles te delen zoals ik dat deed. Geef hen de ruimte en privacy om met mijn verlies om te gaan.”
Een Inspirerend Leven
Eva Hermans-Kroot heeft ondanks haar korte leven een onuitwisbare indruk achtergelaten. Door haar deelname aan Over Mijn Lijk en haar openhartige posts op Instagram wist ze duizenden mensen te raken. Haar boodschap – om niet alleen aan de toekomst te denken, maar vooral in het moment te leven – blijft bij velen resoneren.
Haar kracht, humor en moed blijven een inspiratie voor iedereen die haar verhaal heeft gevolgd. Zoals Mattie het verwoordde: “Jouw stem zal voor altijd blijven nagalmen.”
Gedachten en Herinneringen
Met het verlies van Eva komt een einde aan een verhaal van veerkracht en liefde. Haar man Matthijs, haar familie en vrienden staan nu voor een moeilijke tijd, maar kunnen troost vinden in de talloze berichten van steun en bewondering die vanuit het hele land binnenstromen.
De laatste woorden die Eva op Qmusic sprak, blijven veel mensen bij. “Dank jullie wel, voor alles. Ik ga jullie nooit vergeten.”
Eva’s leven was misschien kort, maar haar impact was immens. Haar verhaal is een herinnering aan de kracht van liefde, het belang van openheid en de schoonheid van een leven dat met volle overtuiging wordt geleefd – zelfs in het aangezicht van onoverkomelijke uitdagingen.
Na bijna twintig jaar debat, politieke omwegen en halfslachtige compromissen lijkt Nederland opnieuw op een kruispunt te staan in een van de meest gevoelige maatschappelijke dossiers van de afgelopen decennia. Het demissionaire kabinet zet stappen richting een uitbreiding van het huidige boerkaverbod, waarmee gezichtsbedekkende kleding niet langer alleen in specifieke gebouwen verboden zou zijn, maar ook in alle openbare ruimtes.
Dat betekent: niet alleen in het openbaar vervoer, zorginstellingen, scholen en overheidsgebouwen, maar ook op straat, in winkels, op markten en andere publiek toegankelijke plekken. De aankondiging zorgt direct voor felle discussies, maar tegelijkertijd klinkt bij veel mensen ook opluchting. Het gevoel overheerst dat de politiek eindelijk een knoop wil doorhakken die al veel te lang vooruit is geschoven.
Van gedeeltelijk verbod naar één duidelijke regel
Sinds 2019 geldt in Nederland een gedeeltelijk boerkaverbod. Gezichtsbedekkende kleding is sindsdien verboden in een beperkt aantal publieke instellingen, maar in de openbare ruimte bleef het toegestaan. Die constructie was destijds bedoeld als compromis, maar heeft in de praktijk juist geleid tot onduidelijkheid.
Voor burgers is het vaak onbegrijpelijk waarom iets in een tram verboden is, maar een paar meter verderop op het perron weer wel mag. Voor handhavers is het minstens zo ingewikkeld. Zij moeten ter plekke inschatten of een locatie onder de wet valt, wat regelmatig leidt tot discussies, spanningen en terughoudend optreden.
Wat bedoeld was als nuance, werd zo door velen ervaren als een halfslachtige oplossing die niemand echt tevreden stelt.
Kabinet wil helderheid en uniformiteit
Het kabinet onderzoekt nu hoe het verbod kan worden uitgebreid naar alle openbare ruimtes, met als doel één uniforme regel te creëren. Daarbij wordt benadrukt dat dit moet gebeuren binnen de kaders van de Grondwet en internationale verdragen.
Hoewel de toon voorzichtig is, is de politieke boodschap duidelijk: het huidige systeem werkt niet. Meerdere partijen pleiten al jaren voor een heldere norm zonder uitzonderingen. Niet om te provoceren, maar om duidelijkheid te scheppen.
Het uitgangspunt dat nu centraal staat is eenvoudig: wie zich in de openbare ruimte begeeft, moet herkenbaar zijn. Ongeacht overtuiging, afkomst of reden.
Waarom zichtbaarheid zo’n kernpunt is
Zichtbaarheid speelt een fundamentele rol in het dagelijks samenleven. In een open samenleving is het normaal dat mensen elkaar kunnen zien, aanspreken en herkennen. Dat vormt de basis voor vertrouwen, veiligheid en sociale interactie.
Wanneer iemand volledig onherkenbaar is, verandert die dynamiek. Cameratoezicht verliest effect, communicatie wordt lastiger en het gevoel van veiligheid kan afnemen. Dit speelt niet alleen bij toezicht, maar ook bij hulpverlening en noodsituaties.
In een tijd waarin maatschappelijke spanningen en polarisatie toenemen, zien veel mensen zichtbaarheid als een minimale voorwaarde voor wederzijds respect.
Vrijheid versus sociale druk
Tegenstanders van een volledig verbod wijzen op individuele vrijheid en religieuze expressie. Dat argument is belangrijk en raakt aan fundamentele rechten. Tegelijkertijd roept het ook vragen op.
Hoe vrij is een keuze wanneer die onder sociale, culturele of religieuze druk wordt gemaakt? Uit verhalen van vrouwen die afstand namen van gezichtsbedekkende kleding blijkt regelmatig dat zij zich beperkt of gecontroleerd voelden.
Voorstanders van een verbod stellen daarom dat vrijheid niet alleen gaat over mogen, maar ook over bescherming tegen dwang. In die redenering is het stellen van grenzen juist een manier om autonomie te versterken.
Internationale voorbeelden als referentie
Nederland staat niet alleen in deze discussie. Verschillende Europese landen, waaronder Frankrijk, België, Denemarken, Oostenrijk en Zwitserland, voerden al eerder een algemeen verbod op gezichtsbedekkende kleding in de openbare ruimte in.
In al deze landen werd dezelfde afweging gemaakt tussen individuele rechten en maatschappelijke belangen zoals veiligheid, gelijkwaardigheid en openheid. De wetten hielden stand bij juridische toetsing, wat ook in Nederland meeweegt bij de huidige overwegingen.
Veiligheid en gelijkheid voor de wet
Een belangrijk punt in het debat is dat een uitgebreid verbod niet exclusief religieus is. Het zou ook gelden voor andere vormen van gezichtsbedekking, zoals maskers en bivakmutsen.
Het uitgangspunt is gelijkheid voor de wet: geen uitzonderingen op basis van overtuiging. Dat maakt beleid eenvoudiger, eerlijker en beter handhaafbaar. Voor toezichthouders en hulpdiensten betekent het duidelijkheid, voor burgers voorspelbaarheid.
Vrijheid heeft grenzen in de publieke ruimte
Vrijheid is een kernwaarde in Nederland, maar geen absolute. In de publieke ruimte gelden regels die het samenleven mogelijk maken. Geluidsnormen, verkeersregels en identificatieplicht zijn daar voorbeelden van.
Volledige anonimiteit past voor veel mensen niet binnen dat kader. Elkaar kunnen zien en herkennen wordt gezien als een minimale voorwaarde voor wederzijds vertrouwen.
Het debat over gezichtsbedekkende kleding gaat daarmee niet alleen over religie of kleding, maar over de vraag hoe een open samenleving eruitziet.
Eindelijk een besluit na jaren debat
Het boerkadebat loopt al sinds het midden van de jaren 2000. In die tijd passeerden talloze commissies, wetsvoorstellen en compromissen de revue. Toch bleef de maatschappelijke spanning bestaan.
De huidige stap van het kabinet wordt door voorstanders gezien als een poging om eindelijk duidelijkheid te scheppen. Niet langer eindeloos uitstellen, maar een norm formuleren die voor iedereen geldt.
Dat zal ongetwijfeld leiden tot stevige reacties, maar juist dat hoort bij een democratie die moeilijke keuzes niet blijft vermijden.
Een signaal over Nederlandse kernwaarden
Voorstanders zien de uitbreiding van het verbod als een bevestiging van kernwaarden als openheid, gelijkwaardigheid en veiligheid. Niet als een aanval op geloof, maar als een afbakening van wat thuishoort in de publieke ruimte.
Door duidelijke grenzen te stellen, blijft samenleven mogelijk. Een samenleving zonder regels is immers geen vrije samenleving, maar een onduidelijke.
Conclusie: duidelijkheid boven onzekerheid
Met deze stap lijkt Nederland afscheid te nemen van halfslachtig beleid. Of het volledige boerkaverbod er daadwerkelijk komt, hangt af van juridische toetsing en politieke steun, maar één ding is duidelijk: de tijd van wegkijken en uitstellen lijkt voorbij.
Voor veel mensen voelt deze ontwikkeling niet als een beperking van vrijheid, maar juist als bescherming ervan. De komende periode zal uitwijzen of Nederland kiest voor één heldere regel in de openbare ruimte – en daarmee voor duidelijkheid boven voortdurende onzekerheid.