Algemeen
Patty Brard doet boekje open over wangedrag Bridget Maasland tijdens bruiloft: ´Slipje op de enkels!´
Patty Brard worstelt nog steeds met een incident dat tien jaar geleden plaatsvond op haar eigen bruiloft. André Hazes en Bridget Maasland kregen tijdens haar feest een korte romance, iets wat Patty als erg respectloos ervaart. Ze zou het graag willen uitpraten met Bridget, zoals ze afgelopen zaterdagavond vertelde in Shownieuws. Hoewel de tijd misschien wat wonden heeft geheeld, voelt Patty nog steeds de behoefte om dit hoofdstuk definitief af te sluiten.
Niet chic
Volgens Patty was het gedrag van André en Bridget allesbehalve chic op haar bruiloft. Ze betitelt hun flirt als ongepast en ongewenst, zeker op zo’n belangrijke dag. Patty onthulde zelfs dat ze eerder naar huis is gegaan vanwege hun gedrag. “Ik kwam haar laatst tegen en dacht: wat moet ik nu doen? Dus ik ben op haar afgestapt en gaf haar twee zoenen,” zei Patty. Tot haar verbazing reageerde Bridget met een koude blik, alsof ze niet op haar aanwezigheid zat te wachten.
Geen excuses, maar erkenning
Patty benadrukt dat ze geen excuses van Bridget wil. Wat ze vooral mist, is een stukje erkenning van Bridget’s kant. Ze zou graag zien dat Bridget toegeeft dat haar gedrag op dat moment misschien niet gepast was. Voor Patty zou dit genoeg zijn om het verleden achter zich te laten en verder te kunnen gaan zonder enige wrok.
Juridische gevolgen
Het incident heeft in de afgelopen jaren zelfs juridische gevolgen gehad. In 2019 spande Bridget een kort geding aan tegen weekblad Privé, dat het verhaal over haar en André op de bruiloft van Patty publiceerde. De rechter oordeelde dat het artikel een inbreuk maakte op de privacy van Bridget, maar erkende ook dat er vermoedelijk meer aan de hand was dan alleen een onschuldige zoen, gezien de verklaringen van vijf ooggetuigen.
De bruiloftsavond
Het incident vond plaats tijdens de bruiloft van Patty en Antoine in 2014. Volgens aanwezige getuigen waren André en Bridget opvallend intiem met elkaar, wat tot onvrede leidde bij meerdere gasten. Ooggetuigen meldden zelfs dat Bridget en André elkaar op een schaamteloze manier zouden hebben aangeraakt, en er werd beweerd dat Bridget’s slipje op een gegeven moment op haar knieën hing. Deze details, hoewel door Bridget ontkend, werden uitgebreid besproken in de media.
Ontkenning van Bridget
Bridget Maasland heeft altijd volgehouden dat er niets ongepasts is gebeurd. Volgens haar ging het enkel om ‘een kusje’ en is de rest van het verhaal zwaar overdreven. Ondanks haar ontkenning blijft Patty bij haar standpunt dat het gedrag van Bridget en André ongepast was voor een bruiloft, en dat het zeker niet past binnen haar idee van etiquette op een dergelijk evenement.
Verlangen naar afsluiting
Patty hoopt dat zij en Bridget het incident ooit kunnen afsluiten door er samen over te praten. Ze benadrukt dat ze verder geen rancune koestert, maar dat het voor haar een kwestie van respect is. Ze denkt dat Bridget zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld en dat een gesprek tussen hen beiden nu wellicht mogelijk is.
Naar de toekomst kijken
Hoewel Patty niet verwacht dat Bridget ooit volledig zal toegeven dat haar gedrag verkeerd was, hoopt ze toch op een vorm van verzoening. “Als zij zich zo goed voelt als ze zegt, moeten we elkaar gewoon weer kunnen groeten,” zegt Patty. Voor haar zou een klein gebaar van wederzijds begrip al genoeg zijn om dit hoofdstuk te sluiten en verder te gaan zonder dat het verleden steeds weer opduikt.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”