Algemeen
Eva Hermans-Kroot uit Over Mijn Lijk op 26-jarige leeftijd overleden
Eva Hermans-Kroot (26), deelnemer aan Over Mijn Lijk, 0verleden: ‘Ik hou van het leven en blijf er altijd een beetje bij’
Op 26-jarige leeftijd is Eva Hermans-Kroot, bekend van het tiende seizoen van Over Mijn Lijk, 0verleden. Het nieuws werd zaterdag bekendgemaakt via haar Instagram-account Longgeneeslijk, waar ze al sinds haar diagnose haar z!ekteproces met indrukwekkende openheid deelde. Het afscheid kwam in besloten kring, in het bijzijn van haar naasten.
Een strijder tot het einde
In een laatste bericht aan haar volgers schreef Eva: “Als je dit leest, betekent het dat ik er niet meer ben. Voor mij veel te vroeg, want het leven was zo leuk. Ik heb genoten van elke minuut samen met mijn familie, vrienden en mijn grote liefde Matthijs.” Ze benadrukte dat ze haar strijd tegen k*nker niet als verloren beschouwde: “K*nker kent geen winnaars of verliezers, maar deze strijd heb ik kei hard gestreden.”
Eva’s boodschap aan haar volgers was er een van inspiratie en urgentie: “Plan niet heel je toekomst, leef je leven nu. Kijk wat het leven je brengt.” Ondanks haar zware z!ekteproces bleef Eva optimistisch en dankbaar. “Ik hou van het leven en zal er altijd toch een beetje bij blijven,” schreef ze.
Een publiekslieveling en inspirator
Eva’s verhaal begon in 2021, toen ze wakker werd met een grote bult in haar nek. Na onderzoek in het z!ekenhuis kreeg ze de verpletterende diagnose longk*nker in stadium 4. Kort daarna hoorde ze dat ze ongeneeslijk z!ek was. “Pure pech,” was de verklaring van haar arts. Wat volgde, was een periode waarin Eva, ondanks haar z!ekte, het beste uit haar leven probeerde te halen.
Met haar openheid en energie wist Eva duizenden mensen in Nederland te inspireren. Haar Instagram-account Longgeneeslijk groeide uit tot een platform waar bijna een half miljoen volgers haar verhaal volgden. Ze werd in 2022 uitgeroepen tot beste Instagrammer, een titel die haar vermogen om anderen te raken met haar boodschap onderstreepte.
Belangrijke mijlpalen
Hoewel haar z!ekte haar toekomst onzeker maakte, stelde Eva zichzelf duidelijke doelen. In 2023 wilde ze haar 25e verjaardag halen en aanwezig zijn bij de diploma-uitreiking van haar hbo-studie Communicatie. Beide doelen wist ze te realiseren. Een jaar eerder trouwde ze met Matthijs, haar grote liefde. Dit waren momenten van licht in een periode die vaak overschaduwd werd door z!ekte en behandelingen.
In juni 2023 verraste Eva opnieuw: na een moeilijke periode knapte ze op en leek het even beter te gaan. “Ik dacht eerder dat ik er in 2024 niet meer zou zijn, maar nu kan ik misschien zelfs mijn 26e verjaardag meepakken,” vertelde ze toen. Haar veerkracht en positiviteit maakten haar tot een lichtpuntje voor velen.
Een onmisbare stem in Over Mijn Lijk
Eva’s deelname aan het tiende seizoen van het BNNVARA-programma Over Mijn Lijk bracht haar verhaal bij een nog breder publiek. Ze vertelde openhartig over haar z!ekte, de moeilijke keuzes die ze moest maken, en haar dromen. Haar optimisme en humor bleven haar handelsmerk, zelfs in de meest uitdagende tijden. Tim Hofman, presentator van het programma, zei over haar: “Ze geven alles, soms op de rand van hun sterfbed nog. Ik mag alles vragen, ze geven altijd antwoord.”
Eva vergezelde Hofman in oktober nog op het Gouden Televizier-Ring Gala, waar hij haar bedankte tijdens zijn speech. “Dankjewel Eef! Je bent een inspiratie voor ons allemaal,” sprak Hofman emotioneel.
Het laatste hoofdstuk
De laatste maanden van Eva’s leven werden gekenmerkt door een snelle achteruitgang. Eind oktober schreef ze op Instagram: “Het gaat niet meer zo goed.” Haar energie nam af, en de z!ekte eiste steeds meer van haar lichaam. Toch bleef ze schrijven en delen, vastberaden om haar volgers te blijven inspireren.
In haar laatste bericht gaf Eva aan dat ze niet meer in staat was om zelf berichten te typen. “Ik slaap zowat de hele dag,” schreef ze. Haar laatste dagen bracht ze door met haar inner circle, in rust en liefde. Op 27 november, drie dagen voor haar 0verlijden, werd haar boek Longgeneeslijk vervroegd gepresenteerd. Samen met co-auteur Hanneke Mijnster schreef ze hierin over haar leven, haar z!ekteproces en de lessen die ze onderweg leerde.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een bijzondere erfenis
Eva’s impact reikt verder dan haar Instagram-account en haar deelname aan Over Mijn Lijk. Haar openheid over leven met k*nker en het belang van leven in het moment hebben duizenden mensen geraakt. Haar boek, dat halverwege december zou uitkomen, is een blijvend testament van haar kracht en inspiratie.
Eva’s 0verlijden laat een grote leegte achter bij haar familie, vrienden en iedereen die haar verhaal volgde. Toch is haar boodschap duidelijk: geniet van het leven, maak plannen, maar laat ruimte voor onverwachte wendingen. Zoals ze zelf zei: “Ik hou van het leven en zal er altijd toch een beetje bij blijven.”
Reacties van steun en verdriet
Na haar 0verlijden stromen de reacties binnen. Velen laten hartjes en lieve berichten achter op haar laatste Instagram-post. “Je was een inspiratie voor ons allemaal,” schrijft een volger. “Rust zacht, Eva. Bedankt voor alles wat je hebt gedeeld.”
Eva’s 0verlijden is een groot verlies, maar haar levenslust en boodschap zullen nog lang in de harten van velen blijven voortleven. Zoals ze zelf schreef: “K*nker kent geen winnaars of verliezers, maar deze strijd heb ik kei hard gestreden.”
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.