Algemeen
Britt Dekker deelt ontzettend droevig nieuws: ´Veel sterkte´
Op donderdag herdenkt Britt Dekker haar vader Willem, die zeven jaar geleden onverwachts overleed. Via Instagram deelt de presentatrice een oude foto van haarzelf met haar vader en schrijft een emotioneel bericht waarin ze haar gevoelens uitdrukt. “Ik had je nog zoveel willen vragen over het leven van vandaag en willen vertellen hoever ik ben gekomen met de steun die ik van jou in mij draag,” schrijft ze bij de foto. “We missen je papa.”
Steun van Haar Volgers
Britt ontvangt veel steun van haar volgers, die massaal een hart onder de riem steken in de reacties. Bekenden zoals Viktor Brand en Leonie ter Braak laten een hartje achter voor de presentatrice, waarmee ze haar in deze emotionele periode steunen. Het toont de verbondenheid van de online gemeenschap en het medeleven dat Britt ontvangt van zowel vrienden als fans.
Onverwacht Afscheid in 2017
Britt verloor haar vader in 2017, na een tragische val in zijn banketbakkerij. Het verlies kwam onverwachts en was een zware klap voor haar. Het afscheid van haar vader was dan ook een ingrijpende gebeurtenis in haar leven, waar ze sindsdien nog vaak bij stilstaat. De steun die Britt van haar vader kreeg, blijft echter een belangrijke kracht in haar leven.
Het Gemis van Haar Vader
De herinnering aan haar vader blijft Britt vaak bezighouden. In haar post op Instagram deelt ze het gemis van haar vader, vooral nu ze steeds verder groeit in haar leven. De steun die ze van hem heeft ontvangen, voelt ze nog altijd sterk in haar dagelijks leven, wat ze krachtig weet over te brengen in haar boodschap.
Steun en Betrokkenheid op Social Media
De reacties van haar volgers en vrienden op Instagram laten zien hoe betrokken en steunend de online gemeenschap is. Velen geven haar kracht en betuigen hun medeleven, wat Britt ongetwijfeld helpt om deze moeilijke dag een beetje draaglijker te maken. Dit geeft aan hoeveel haar volgers om haar geven en hoe ze haar verdriet met haar delen.
Bruiloft zonder Haar Vader
In 2024 stapte Britt in het huwelijksbootje met haar grote liefde, Max. Helaas was haar vader er niet bij om dit bijzondere moment mee te maken. In een recente interview vertelt Britt dat de bruiloft intiem was, met alleen de vrienden en familie die ze maandelijks ziet. “Als je gaat trouwen wil je het gewoon heel intiem en klein houden,” vertelde ze. Het gemis van haar vader was echter voelbaar, vooral tijdens zo’n mijlpaalmoment in haar leven.
Het Bruiloftsplan van Britt en Max
Britt en Max hadden een beetje verschillende ideeën over de grootte van hun bruiloft. Max wilde een intiemere viering met slechts enkele vrienden in Frankrijk, maar Britt droomde van een grotere bruiloft. Uiteindelijk vonden ze een compromis, maar volgens Max kwam de bruiloft uiteindelijk meer overeen met Britt’s visie dan met de zijne. Desondanks had het stel een geweldige dag, ondanks het gemis van haar vader.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het Vinden van Evenwicht in haar Leven
Britt heeft het verlies van haar vader een plek moeten geven, maar het blijft een emotioneel onderwerp voor haar. Ze blijft verder bouwen aan haar leven en haar toekomst, met steun van haar familie, vrienden en haar volgers. De herdenking van haar vader is een moment om even stil te staan bij wat hij voor haar betekende, en de steun die ze uit zijn leven en herinneringen blijft putten.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.