Algemeen
Laura en Stefan krijgen volgende maand een kindje, maar staan het meteen af
De 35-jarige Laura en haar man Stefan Frissen (38) uit Lanaken, België, bevinden zich in een bijzondere situatie. Ze verwachten binnenkort een kindje, maar in plaats van de baby zelf op te voeden, hebben ze besloten het kind direct na de geboorte af te staan aan een vriendin. Dit opmerkelijke en liefdevolle besluit kwam voort uit een diepe wens om iemand te helpen die zelf geen kinderen kan krijgen.
Kinderwens voor een dierbare vriendin
In een openhartig interview met Het Nieuwsblad vertelden Laura en Stefan over hun beslissing. Hoewel ze al vier kinderen hebben, zal hun vijfde kindje niet bij hen opgroeien. De baby, die Laura binnenkort ter wereld brengt, is verwekt voor een vriendin van het stel, die al jaren kampt met vruchtbaarheidsproblemen en zelf geen kinderen kan krijgen. Laura legt uit: “We hebben besloten om dit kindje voor haar te verwekken, zodat zij ook de kans krijgt om moeder te worden.”
Laura is momenteel 34 weken zwanger en de baby wordt verwacht op 18 november. Het idee om draagmoeder te worden, ontstond vorig jaar. Laura en haar vriendin kennen elkaar al sinds hun kindertijd, maar het contact tussen hen was een tijdlang verwaterd. De afgelopen jaren is hun vriendschap echter weer hechter geworden, mede doordat de vriendin Laura en Stefan regelmatig hielp met het oppassen op hun kinderen. Ze werd bijna een soort tweede moeder voor de kinderen, vertelt Laura.
“Ze deed het ongelooflijk goed, alsof ze een echte mama was,” zegt Laura over de oppasrol van haar vriendin. Toen de vriendin voorzichtig begon te vragen of het koppel misschien een kindje voor haar zou kunnen dragen, werd het idee aanvankelijk weggelachen. Toch bleef Laura eraan denken en begon het idee steeds meer vorm te krijgen.
Een lange weg met IVF
De wens van de vriendin om moeder te worden was er al lange tijd. Ze had maar liefst elf pogingen gedaan om via IVF (in-vitrofertilisatie) zwanger te raken, maar helaas zonder succes. Elke mislukte poging was een zware klap voor haar. “Ze wil zo graag moeder worden,” vertelt Laura. Toen ze zag hoezeer haar vriendin hieronder leed, brak haar hart en besloot ze samen met Stefan serieus te overwegen om haar vriendin te helpen door draagmoeder te worden.
Na veel gesprekken met Stefan en goede vriendinnen, kwam Laura tot de conclusie dat ze haar vriendin daadwerkelijk wilde helpen. “We hebben de zomer van vorig jaar gebruikt om alles goed door te praten,” legt ze uit. Uiteindelijk besloot het stel hun vriendin het bijzondere aanbod te doen: Laura en Stefan zouden een kindje voor haar verwekken.
Afspraken en openheid
Het proces van draagmoederschap is niet iets wat je zomaar beslist; er komen veel emoties, afspraken en verantwoordelijkheden bij kijken. Laura en Stefan hebben dan ook duidelijke afspraken gemaakt met hun vriendin. Zo is er besloten dat iedereen in de toekomst open zal zijn tegenover het kind over zijn afkomst en de rol van alle betrokkenen.
“Vanaf het moment dat hij oud genoeg is om het te begrijpen, zullen we hem uitleggen dat wij zijn biologische ouders zijn, maar dat onze vriendin zijn moeder is,” vertelt Laura. Dit is een belangrijke afspraak voor alle betrokkenen, omdat het van groot belang is dat het kind opgroeit in een liefdevolle en transparante omgeving, waarin hij zijn eigen verhaal begrijpt.
De betrokkenheid van de vriendin tijdens de zwangerschap is enorm. Ze is aanwezig bij alle belangrijke momenten en afspraken, zoals echo’s en bezoeken aan de gynaecoloog. Laura benadrukt hoe belangrijk het voor hen is dat hun vriendin vanaf het begin betrokken is bij het leven van haar toekomstige kind. “Ze zal ook bij de bevalling aanwezig zijn,” zegt Laura. “Het is haar baby, en we willen dat ze hem meteen in haar armen kan nemen, voor hem kan zorgen en zijn eerste luier kan verschonen.”
Het draagmoederschap: Een daad van liefde
Laura’s beslissing om draagmoeder te worden voor haar vriendin is niet alleen een daad van vriendelijkheid, maar ook van pure liefde. Het is een offer dat niet veel mensen zouden overwegen, maar voor Laura en Stefan voelt het als de juiste keuze. Ze hebben al vier kinderen, en hoewel ze genieten van hun rol als ouders, voelen ze dat ze op deze manier iets waardevols kunnen teruggeven aan hun vriendin. Het stel heeft altijd een sterke band gehad met hun eigen kinderen, en ze begrijpen als geen ander hoeveel vreugde en liefde het ouderschap kan brengen.
De beslissing om draagmoeder te worden, was er echter niet één die lichtvaardig werd genomen. Laura heeft veel tijd genomen om na te denken over de emotionele impact die dit zou hebben, zowel voor haarzelf als voor haar gezin. Ook Stefan speelde een cruciale rol in het besluitvormingsproces. Hij steunde Laura vanaf het begin en samen hebben ze alle voor- en nadelen afgewogen.
“Het was een lange weg, maar uiteindelijk wisten we dat we dit wilden doen,” zegt Laura. “Het geeft ons zoveel vreugde om te weten dat we onze vriendin kunnen helpen haar grootste droom te verwezenlijken.”
Wat brengt de toekomst?
Hoewel het nu nog even wachten is tot de geboorte van de baby, zijn Laura, Stefan en hun vriendin volop bezig met het voorbereiden op het leven na de geboorte. De afspraken over hoe het draagmoederschap zal verlopen en hoe het kind wordt opgevoed, liggen al vast. Het belangrijkste is dat het kind zich geliefd en gesteund voelt door alle betrokkenen.
De vriendin van Laura en Stefan kan niet wachten om haar nieuwe rol als moeder op zich te nemen. De liefde die ze voor het kind voelt, is nu al enorm, en ze kijkt uit naar het moment dat ze hem in haar armen kan houden. Laura vertelt dat het een bijzonder moment zal zijn om te zien hoe hun vriendin het moederschap omarmt.
Het stel heeft alle vertrouwen in hun vriendin als toekomstige moeder. Ze weten dat ze het kind een geweldig leven zal geven, vol liefde en zorg. Laura en Stefan blijven ook een belangrijke rol spelen in het leven van het kind, maar als een soort ‘tweede ouders’. Ze hebben afgesproken dat ze altijd open zullen blijven communiceren en het kind zullen ondersteunen waar nodig.
Laura en Stefan schenken baby aan vriendin die geen kinderen kan krijgen: “Het stelt ons gerust dat ons zoontje een warme thuis krijgt” https://t.co/PJaI1FGf1i
— Nieuwsblad.be (@Nieuwsblad_be) October 12, 2024
Conclusie: Een uitzonderlijke daad van vriendschap
Het verhaal van Laura en Stefan is er één van onvoorwaardelijke liefde, vriendschap en opoffering. Ze hebben besloten om iets buitengewoons te doen voor een dierbare vriendin die zelf geen kinderen kan krijgen. Door draagmoeder te worden, geven ze haar de kans om haar eigen gezin te stichten en haar droom om moeder te worden waar te maken.
Het draagmoederschap is een proces dat veel vraagt van alle betrokkenen, maar het resultaat is een wonderbaarlijke daad van liefde. Laura en Stefan hebben al vier kinderen en zien dit als een manier om hun vriendin iets terug te geven. De afspraken die ze hebben gemaakt, zoals de openheid over de afkomst van het kind, zorgen ervoor dat het kind zal opgroeien in een veilige en liefdevolle omgeving.
De geboorte van het kindje in november zal het begin zijn van een nieuw hoofdstuk in het leven van hun vriendin. En hoewel Laura en Stefan niet de ouders zullen zijn die het kind opvoeden, zullen ze altijd een speciale plaats innemen in zijn leven.
Jesse Klaver onder vuur na uitspraken over coalitievorming: “Verbinding werkt maar één kant op”
Nog geen week nadat Jesse Klaver officieel werd benoemd tot nieuwe politiek leider van GroenLinks-PvdA, ligt hij al onder een vergrootglas. De politicus, die na de verkiezingen het stokje overnam van Frans Timmermans, riep in meerdere interviews op tot “een politiek die verbindt” — maar zijn eigen uitspraken over samenwerking met andere partijen roepen vragen op.
De aanleiding: Klaver vindt het onbegrijpelijk dat de VVD zijn partij uitsluit van een mogelijke regeringscoalitie. Tegelijkertijd bevestigt hij zelf dat de PVV en Forum voor Democratie (FvD) voor hem onbespreekbare partners blijven. Die houding levert hem nu stevige kritiek op, zowel vanuit de media als op sociale platforms.
Klaver wil meeregeren, maar VVD houdt de deur dicht
Tijdens de campagne werd al duidelijk dat de VVD weinig ziet in een samenwerking met GroenLinks-PvdA. Toenmalig partijleider Dilan Yeşilgöz gaf aan dat een coalitie met de linkse fusiepartij “onrealistisch” zou zijn, gezien de grote ideologische verschillen over belastingen, klimaat en migratie.
Ook na de verkiezingen, waarbij GroenLinks-PvdA vijf zetels verloor, lijkt de situatie niet veranderd. Klaver liet deze week weten het “teleurstellend en ouderwets” te vinden dat de VVD zijn partij niet aan tafel wil hebben.
“Het uitsluiten van partijen lost niets op,” aldus Klaver in een interview. “Nederland verdient een kabinet dat verbindt, niet dat verdeelt.”
Volgens de kersverse partijleider is de tijd rijp voor een “nieuwe bestuurscultuur” waarin samenwerking boven partijpolitiek staat. Toch klinkt zijn oproep niet bij iedereen overtuigend.
“Verbinding” met grenzen
Hoewel Klaver pleit voor openheid, heeft hij zelf duidelijke grenzen gesteld aan met wie hij wíl samenwerken. In een verklaring herhaalde hij dat de PVV en Forum voor Democratie volgens hem “niet binnen de rechtsstatelijke kaders opereren”. Daarom sluit hij beide partijen uit van coalitieonderhandelingen.
Die uitspraak is niet nieuw: al sinds 2017 herhaalt Klaver dat hij niet wil regeren met partijen die volgens hem “bevolkingsgroepen uitsluiten of fundamentele rechten ter discussie stellen”. Destijds richtte zijn kritiek zich vooral op de retoriek van Geert Wilders over de islam en migratie.
Ook in 2020, toen Forum voor Democratie in opspraak kwam na interne controverses, verklaarde Klaver dat de partij “zich buiten de democratische bandbreedte had geplaatst”.
Toch wringt dat standpunt nu, vinden critici. Want terwijl Klaver zichzelf profileert als de politicus die muren wil afbreken, lijkt hij tegelijkertijd twee grote oppositiepartijen buitenspel te zetten — samen goed voor miljoenen stemmen.
Kritiek op dubbele standaarden
Op sociale media kreeg Klaver de afgelopen dagen veel kritiek. Onder de hashtag #dubbelestandaard delen gebruikers fragmenten van interviews waarin Klaver enerzijds pleit voor “inclusieve politiek” en anderzijds anderen uitsluit.
Een gebruiker schreef op X (voorheen Twitter):
“Niet willen samenwerken met rechtse partijen is volgens Klaver democratisch. Maar als rechts niet met links wil, is dat volgens hem ouderwets. Waar ligt dan de grens van zijn eigen verbinding?”
Ook journalisten en commentatoren plaatsen kanttekeningen. Roelof Bouwman, adjunct-hoofdredacteur van Wynia’s Week, schreef scherp:
“Niet willen regeren met een rechtse partij is volgens Klaver democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk. Maar niet willen regeren met een linkse partij is dan ineens uitsluiten en tegenwerken. Dat is meten met twee maten.”
De kritiek richt zich vooral op de inconsistentie tussen Klavers boodschap van verzoening en zijn politieke praktijk.
Politieke realiteit: beperkte coalitiekansen
De kansen dat GroenLinks-PvdA deelneemt aan een nieuw kabinet worden volgens analisten beperkt geacht. De partij verloor bij de recente verkiezingen vijf zetels en heeft met 22 zetels minder invloed dan verwacht.
De VVD heeft uitgesproken geen samenwerking te willen met de linkse fusiepartij, en ook Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt gaf aan moeite te hebben met GroenLinks-PvdA als coalitiepartner. De PVV en BBB liggen inhoudelijk te ver af van de linkse koers die Klaver verdedigt.
Alleen D66-voorman Rob Jetten heeft zich voorzichtig positief uitgelaten over mogelijke samenwerking, maar benadrukte dat de verschillen “groot” blijven.
“Het wordt een enorme puzzel,” zei politiek analist Julia Wouters in het programma Beau. “GroenLinks-PvdA heeft idealen die bij sommige partijen sympathie oproepen, maar het leiderschap van Klaver roept ook weerstand op. Zijn stijl is uitgesproken en dat werkt niet in elk kamp verbindend.”
Terug naar het verleden
De situatie doet denken aan de formatie van 2017, toen Klaver als leider van GroenLinks al eens wegliep van de onderhandelingstafel. Toenmalig premier Mark Rutte noemde dat destijds “jammer, maar begrijpelijk gezien de ideologische kloof”.
Klaver kreeg toen lof van zijn achterban voor zijn principiële houding, maar verloor in bredere zin politieke speelruimte. Ook nu lijkt hij te balanceren tussen ideologische zuiverheid en praktische invloed.
“Als je echt wilt regeren, moet je soms met mensen samenwerken die niet op jou lijken,” zegt politiek commentator Kees Boonman. “Klaver zegt dat hij wil verbinden, maar verbinding vraagt soms om ongemak. Dáár wringt het bij hem.”
Politieke boodschap of imago-strijd?
De vraag is of Klaver met zijn huidige koers vooral een moreel statement maakt, of dat hij echt gelooft in een haalbare coalitie. Sommige politicologen denken dat zijn uitspraken eerder gericht zijn op het versterken van zijn profiel dan op daadwerkelijke regeringsdeelname.
“Het is strategisch slim om jezelf als moreel kompas te positioneren,” zegt universitair docent politiek gedrag Sarah de Wit. “Klaver weet dat regeren met rechts voorlopig onwaarschijnlijk is. Door het initiatief tot verbinding te claimen, kan hij zich profileren als het redelijke alternatief binnen de oppositie.”
Anderen vrezen dat de aanpak averechts werkt. “Als je verbinding predikt maar tegelijk muren optrekt, raak je het vertrouwen kwijt van de zwevende kiezer,” stelt politiek verslaggever Nynke de Jong. “Mensen willen samenwerking zien, niet alleen woorden daarover.”
De balans tussen idealen en realiteit
De discussie rond Klaver raakt aan een breder politiek vraagstuk: hoe ver kun je gaan in het handhaven van principes zonder de deur naar samenwerking te sluiten? In de huidige gefragmenteerde Tweede Kamer telt bijna elke zetel mee, en partijen die zichzelf isoleren lopen het risico buitenspel te staan.
“Klaver vertegenwoordigt een partij met duidelijke waarden,” zegt De Jong. “Maar de uitdaging is om die waarden om te zetten in invloed. Alleen vanaf de zijlijn roepen over verbinding overtuigt niet.”
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die Klaver juist prijzen voor zijn consistentie. Zij vinden het moedig dat hij vasthoudt aan democratische principes, ook als dat politiek nadelig is. “Er is een verschil tussen verbinden en verloochenen,” schrijft een supporter op X. “Sommige grenzen zijn er met een reden.”
Goed onthouden:
-Niet willen regeren met een rechtse partij = democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk
-Niet willen regeren met een linkse partij = uitsluiten, blokkeren en tegenwerken pic.twitter.com/3xciGpzVLo— Roelof Bouwman (@RoelofBouwman) November 5, 2025
Een lastige start voor een nieuwe leider
Wat er ook van zij, de eerste week van Jesse Klaver als politiek leider van GroenLinks-PvdA verloopt allesbehalve rustig. Zijn oproep tot samenwerking heeft geleid tot een fel politiek debat — niet alleen over coalitievorming, maar ook over geloofwaardigheid en leiderschap.
“Hij heeft zichzelf meteen op de kaart gezet,” zegt analist Julia Wouters. “Maar niet op de manier die hij misschien had gehoopt. Zijn boodschap van verbinding komt pas geloofwaardig over als hij laat zien dat hij die ook in praktijk brengt.”
Voorlopig blijft het politieke schaakspel complex. De komende weken zal blijken of Klaver zijn woorden kan omzetten in daden — of dat hij, ondanks zijn oproep tot samenwerking, vooral aan de zijlijn blijft staan.